LOGINShare
บทที่ 1142
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1640
บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล สายลมป่าพัดผ่านเสิ่นชิงโจวคลานขึ้นมาจากร่องน้ำเล็ก ๆ ในสภาพทุลักทุเลสวรรค์ไม่เคยตัดหนทางผู้ใดเสิ่นชิงโจวรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิดเขาไม่รู้ว่าตนเองสลบไปกี่วัน และยิ่งไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ใดแต่เขารู้ว่าตนต้องรีบกลับไปยังราชสำนักของพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทันที!เพื่อคว้าโอกาสสุดท้ายนี้ไว้!ขอเพียงคว้ามันไว้ได้ ตาชั่งแห่งชัยชนะก็จะยังคงเอียงมาทางเขา!หลังจากการเดินทางอย่างยากลำบากอยู่หลายวันในที่สุดเสิ่นชิงโจวก็มองเห็นเงาของราชสำนักบนทุ่งหญ้าแต่ราชสำนักในยามนี้กลับโกลาหลวุ่นวาย อยู่ในสภาพเสื่อมโทรมทุกหนแห่งเต็มไปด้วยชุดเกราะที่เหล่าทหารทิ้งไว้ อาวุธและหอกยาวตกกระจายเกลื่อนพื้น กระโจมที่พักเอียงล้มระเนระนาด ดูราวกับเพิ่งถูกปล้นสะดมมาหมาด ๆเสิ่นชิงโจวกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ดูเหมือนว่าเรื่องที่ท่านข่านถูกจับตัวไปจะแพร่มาถึงราชสำนักแล้ว...”เสิ่นชิงโจวคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแต่คาดไม่ถึงว่าพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะอ่อนแอถึงเพียงนี้เพียงแค่ท่านข่านถูกจับตัวไป ก็มีสภาพราวกับฟ้าจะถล่มหากไม่มีผู้ใดควบคุมสถา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1639
“ให้ราษฎรของพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทุกคนคารวะข้าในฐานะข่านแห่งสวรรค์!”เขาราวกับได้ความรู้สึกฮึกเหิมเฉกเช่นยามออกรบในสนามเมื่อครั้งอดีตกลับคืนมาเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊ในราชสำนักเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ!การที่พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยกย่องฮ่องเต้หวู่เป็นข่านแห่งสวรรค์นั้นเป็นเรื่องที่ดีอย่างยิ่งแต่หากฮ่องเต้หวู่ทรงตั้งพระทัยจะเสด็จออกไปด้วยพระองค์เอง นั่นย่อมเป็นเรื่องใหญ่แน่!แม้ว่าศึกสงครามที่ชายแดนทางเหนือจะสงบลงแล้วแต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถยืนยันได้ว่าตอนนี้ปลอดภัยอย่างแท้จริงแล้วหรือไม่อย่างไรเสียที่นั่นก็คือสนามรบ เป็นสถานที่ที่ไม่ใช่จะมาล้อเล่นกันได้ขุนนางทั้งร้อยต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้น ร้องคร่ำครวญเสียงดัง“ฝ่าบาท ขอทรงไตร่ตรองด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“ยามนี้เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง ฝ่าบาทจะทรงวู่วามมิได้เป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”“...”แม้แต่เว่ยซวินในตอนนี้ก็มีใบหน้าซีดขาวราวกระดาษฮ่องเต้หวู่กวาดสายพระเนตรมองเหล่าขุนนาง คิ้วขมวดเล็กน้อย “เหล่าอ้างชิงทั้งหลาย พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร?”“มิใช่ว่าพวกเจ้าควรจะยินดีกับข้าหรอกหรือ?”“เรื่องดีงามถึ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1638
ฮ่องเต้หวู่หัวเราะจนพระพักตร์เปล่งปลั่งสดใสเป็นเวลานานแล้วที่พระองค์ไม่ได้ทรงสำราญพระทัยเช่นนี้ฮ่องเต้หวู่หัวเราะแล้วตรัสว่า “ข้าเคยได้ยินมานานแล้วว่าชนกลุ่มน้อยนั้นร้องรำทำเพลงเก่งกาจ ตอนนี้ดูท่าว่าจะเป็น!”“แม้ว่าท่าเต้นของข่านผู้นั้นฟังดูแล้วน่าขยะแขยงอยู่บ้าง แต่สักวันหนึ่งข้าก็อยากจะเห็นกับตาจริง ๆ!”เหล่าขุนนางต่างกล่าวเสริม“ฝ่าบาท ที่มีสถานการณ์เช่นทุกวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะแสนยานุภาพของต้าเซี่ยรุ่งเรืองเฟื่องฟู และเหล่าทหารสู้รบอย่างกล้าหาญพ่ะย่ะค่ะ!”“หากมิใช่เพราะเหตุนี้ ต้าเซี่ยคงทำได้เพียงอดทนต่อการรุกรานของเผ่าหมาน และทำเป็นมองไม่เห็นกองทหารม้าของพวกมันที่เหยียบย่ำดินแดนเราตามอำเภอใจ”“บัดนี้ได้เห็นภาพการจับเป็นข่าน พวกกระหม่อมตายตาหลับแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาสามารถอันยิ่งใหญ่ของฝ่าบาท!”ตุบ!เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้น“ฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่น ๆ ปี!”เสียงถวายพระพรดังกึกก้องพร้อมเพรียง ดุจคลื่นยักษ์ถล่มภูผาฮ่องเต้หวู่พยักหน้าเล็กน้อย บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสิ่งที่เหล่าขุนนางพูดมานั้นไม่ผิดต้าเซี่ยในวันนี้ม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1637
พระองค์ทรงม้าไปรอบลานหยกขาวหนึ่งรอบม้าตัวนี้สมคำว่าเป็นม้าวิเศษอย่างแท้จริง มีพละกำลังมากกว่าม้าทุกตัวที่เขาเคยขี่มา!ท่ามกลางการควบตะบึงอย่างรวดเร็วดุจสายลม ฮ่องเต้หวู่ทรงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกในวันวานกลับคืนมาอีกครั้งเขาทรงม้าพุ่งตรงไปยังท้องพระโรงเหล่าขุนนางเห็นภาพนั้นก็ตกใจจนหน้าซีดเผือดฮ่องเต้หวู่ทรงม้าเร็วจนน่ากลัว หากเกิดพลัดตกจนเป็นอะไรไปจะทำเช่นไรดี?เหล่าขุนนางก้าวเท้าย่างหนัก ๆ วิ่งตามไปติด ๆพลางวิ่งพลางตะโกน “ฝ่าบาท ระวังพ่ะย่ะค่ะ!”“พระองค์ทรงม้าเร็วเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ณ ท้องพระโรงฮ่องเต้หวู่ประทับบนบัลลังก์มังกร ทอดพระเนตรเหล่าขุนนางที่วิ่งกลับมาอย่างหอบเหนื่อยขุนนางแต่ละคนเหนื่อยแทบสิ้นใจฮ่องเต้หวู่ตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “หากพวกท่านไม่มีเรื่องใดจะรายงานแล้ว ก็เลิกประชุมได้”ตอนนี้เหล่าขุนนางอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดอุตส่าห์ออกแรงมหาศาลปีนป่ายขึ้นมาบนท้องพระโรงแห่งนี้ ตอนนี้กลับต้องเดินลงไปอีกครั้ง“รายงาน!!”ยังไม่ทันที่เหล่าขุนนางจะได้เลิกประชุมทหารม้าส่งสารคนหนึ่งก็วิ่งมาถึงหน้าท้องพระโรงแล้วคุกเข่าลง“ทูลฝ่าบาท รายงานศึกด่วนแปดร้อยลี้จา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1636
ณ ท้องพระโรงเหล่าขุนนางคุกเข่าถวายบังคม พลางทยอยถวายฎีกาแต่เรื่องที่เหล่าขุนนางถวายนั้น ล้วนเป็นเรื่องที่ทำให้ฮ่องเต้หวู่ทรงกลัดกลุ้มพระทัยไม่พ้นเรื่องการร้องขอให้ราชสำนักจัดสรรงบประมาณและแจกจ่ายเสบียงช่วยเหลือทางตะวันออกก็เกิดศึกสงครามขึ้นอีกครั้ง ทางเหนือก็มีผู้ลี้ภัยไม่มีเรื่องใดที่ทำให้พระองค์รู้สึกดีขึ้นได้เลย!หลังจากฮ่องเต้หวู่ทรงจัดการเรื่องที่เหล่าขุนนางทูลเสนอแล้ว ก็ทรงรู้สึกง่วงงุนพระองค์ประทับอยู่บนบัลลังก์มังกร หาวแล้วตรัสว่า “เหล่าขุนนางผู้เป็นที่รัก หากมีเรื่องใดจะทูลก็จงทูลมา หากไม่มีก็เลิกประชุมได้”ทันใดนั้นเว่ยซวินรีบร้อนเดินเข้ามาในท้องพระโรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี “ฝ่าบาท! ข่าวดีพ่ะย่ะค่ะ! ข่าวดีอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”แววตาของฮ่องเต้หวู่เปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย ทรงมีพระกำลังวังชาขึ้นมาทันที และลุกจากบัลลังก์มังกร “รีบพูดมา เป็นข่าวดีอันใด?”เว่ยซวินคุกเข่าลงกับพื้น ยากที่จะเก็บงำความตื่นเต้นไว้ได้ “กระหม่อมเพิ่งได้รับข่าวมาว่า องค์รัชทายาททรงยึดเมืองซงหลินที่ชายแดนทางเหนือได้ และยึดม้าฝีเท้าดีได้นับไม่ถ้วนพ่ะย่ะค่ะ”“ทรงคัดเลือกม้าวิเศษสองสามตัวเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1635
“เจ้าอยากตาย ก็ไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก”หัวใจของท่านข่านเย็นวาบข้าเป็นเพียงเนื้อบนเขียง รอให้คนมาสับตอนนี้เขาแม้แต่จะกำหนดความเป็นความตายของตนเองก็ยังทำไม่ได้!นี่ต่างหากคือเรื่องที่น่ากลัวที่สุด!หลี่หลงหลินกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า จะยกย่องข้าให้เป็นท่านข่านแห่งสวรรค์ใช่หรือไม่?”ท่านข่านชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบพยักหน้า “ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท”“ข้ายังไม่ได้กลับคำ”“เพียงแค่ท่านยอมปล่อยข้าไปทั้งชีวิต ข้าก็ยังคงยกย่องท่านเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์!”ท่านข่านราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันทีหลี่หลงหลินแค่นเสียงหัวเราะ “กลับคำ?”“เจ้าดูสภาพของตัวเองตอนนี้สิ กลับคำไปจะมีประโยชน์อันใด?”“อีกอย่าง เจ้ายังคิดจะให้ข้าปล่อยตัวไปอีก ช่างฝันกลางวันเสียจริง!”ใบหน้าของท่านข่านซีดขาวราวกับกระดาษ “เช่นนั้น... ความหมายขององค์รัชทายาทคือ...?”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในต้าเซี่ยปัจจุบัน เสด็จพ่อของข้าคือสวรรค์ มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่คู่ควรแก่การยกย่องเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์”“ส่วนข้าคือนักปราชญ์แห่งสำนักปราชญ์ เจ้าทำได้เพียงยกย่องข้าเป็นท
You may also like
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ584.5K viewsย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค349 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง167.8K viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย359.8K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา656 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน252.5K viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong133 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล684 views
