Share

บทที่ 1270

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
จวนอ๋องตงไห่

ลั่วอวี้จู๋มองเหล่าทหารที่ลำเลียงปลาหวงฮื้อใหญ่เข้ามาในวังทีละคันรถ ในดวงตาเต็มไปด้วยความยินดี

“องค์รัชทายาท ท่านช่างยอดเยี่ยมจริงๆ! มีวิธีการจับปลานี้แล้ว ชาวบ้านทะเลตงไห่ทุกครัวเรือนก็จะได้กินเนื้อ ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารอีกต่อไป”

ความกังวลก่อนหน้านี้ของลั่วอวี้จู๋มลายหายไปสิ้น ขอเพียงชาวบ้านมีกินมีใช้ ก็จะไม่เกิดเรื่องราววุ่นวายขึ้นอีก ทุกคนอยู่อย่างสงบสุข ทะเลตงไห่ก็จะปรองดองสามัคคี การก่อกบฏก็จะสงบลงไปเอง

มิเช่นนั้นหากมีคนชั่วก่อความวุ่นวาย คอยขัดขวางอยู่เบื้องหลัง สุดท้ายผู้ที่ได้รับผลกระทบก็คือเหล่าชาวบ้านอยู่ดี

ซุนชิงไต้จ้องมองปลาหวงฮื้อใหญ่รถแล้วรถเล่าตาไม่กะพริบ น้ำลายไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้: “ปลาหวงฮื้อใหญ่นี้ทั้งอ้วนทั้งอร่อย ชาวทะเลตงไห่คราวนี้จะได้ลิ้มรสของอร่อยแล้ว!”

หลังจากได้ปลาหวงฮื้อใหญ่กลับมา ซุนชิงไต้ก็ลงครัวด้วยตนเอง ไม่ว่าจะทอด ผัด ต้ม ตุ๋น ล้วนเป็นรสเลิศแห่งโลกมนุษย์

เพียงแต่หากปลาหวงฮื้อใหญ่ไม่ได้รับการเก็บรักษาที่ดี ด้วยอุณหภูมิของทะเลตงไห่ในตอนนี้ ยิ่งปลาอ้วนเท่าใด ปริมาณโปรตีนในตัวก็ยิ่งสูง อัตราการเน่าเสียก็ยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1548

    ภายในกระโจมทหารทหารหนึ่งนายเข้ามารายงาน “องค์ชาย หมอเทวดาซุนกลับมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินลุกขึ้น สีหน้าเองก็จริงจังขึ้นมา “รีบเชิญนางเข้ามา”ได้เห็นซุนชิงไต้สวมชุดกระโปรงสีฟ้าเดินเนิบๆ เข้ามาภายในกระโจม ดวงตาคู่นี้คล้ายน้ำในฤดูใบไม้ผลิ ผิวพรรณขาวเนียนทำให้นางดูอ่อนเยาว์เป็นพิเศษ คล้ายสาวร้อยแรกแย้มหากนางไม่แบกกล่องยาไว้บนหลัง ย่อมไม่มีคนสามารถมองออกว่านางคือหมอเทวดาอันดับหนึ่งของต้าเซี่ยซุนชิงไต้วางกล่องยาลง ถอดหน้ากากลง “คารวะองค์ชาย”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “พี่สะใภ้สาม ท่านเพิ่งกลับจากเมืองซั่วเป่ย สถานการณ์ที่นั่นเป็นเช่นไร?”หลี่หลงหลินส่งซุนชิงไต้ไปเมืองซั่วเป่ย ก็คือให้นางดูสถานการณ์ของเมืองซั่วเป่ยอย่างไรเสียซุนชิงก็เป็นหมอเทวดาแห่งต้าเซี่ยย่อมตัดสินใจทางด้านนี้ได้แม่นยำยิ่งกว่าซุนชิงใต้เผยสีหน้าโศกเศร้า ส่ายหน้า! “ทุกคนภายในเมืองซั่วเป่ยล้วนติดโรคระบาด ไม่มีเหลือรอด บัดนี้ภายในเมืองกำลังวุ่นวาย...”“สถานการณ์วุ่นวายอย่างมากเพคะ.....”หลี่หลงหลินไม่แปลกใจเขาไม่ได้กังวลความเป็นตายของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแต่เมื่อใดถึงจะสามารถยึดเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1547

    หลี่หลงหลินค่อยๆ ลุกขึ้น เดินมาหยุดต่อหน้าเซียวหง “ที่แม่ทัพเซียวเพิ่งพูดไปก็ถูกแล้ว ข้าเป็นคนต่ำต้อย เป็นคนโหดเหี้ยม!”“ข้าคร่าชีวิตคน!”“ข้ายิ่งเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งไม่อาจละเว้นชีวิตของเจ้าได้!”เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกมาทุกคนต่างพากันตกใจหลี่หลงหลินพูดมีเหตุผลยิ่งไปกว่านั้น ยามอยู่ในสนามรบไม่สามารถใจอ่อนต่อศัตรูได้มีเมตตาต่อศัตรู นั่นคือทำร้ายตนเองอย่างอนาถหลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ถ่ายทอดคำสั่งข้า ขุดหลุดศพนอกเมืองซั่วเป่ยเดี๋ยวนี้เลย!”“ข้าจะฆ่าและฝังทหารภายในเมืองซั่วเป่ยทั้งหมด!”สิ้นคำภายในค่ายทหารเกิดเสียงดังลั่นราวกับหม้อระเบิด!ทหารสองฝ่ายต่อสู้กัน ไม่สังหารทูต ไม่ฆ่าทหารยอมจำนนแต่หลี่หลงหลินไม่เพียงสังหารทูต ยังฆ่าทหารยอมจำนนหากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป น่ากลัวว่าต้าเซี่ยจะต้องเสียหน้า!ทุกคนล้วนมองหลี่หลงหลินอย่างเหลือจะเชื่อคนตกตะลึงพรึงเพริดที่สุดก็คือเซียวหงเขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะโหดเหี้ยมเพียงนี้!เซียวหงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “หลี่หลงหลิน เจ้าไม่ใช่คน!”หลี่หลงหลินยิ้มเย็น “ใช้วิธีของเจ้าเอาคืนเจ้าอย่างไรเล่า”“ข้าก็แค่ใช้วิธีของพวก

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1546

    เซียวหงฝันไปก็คิดไม่ถึงเขาแม่ทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง ถึงขั้นไม่มีโอกาสสวามิภักดิ์เพื่อเอาชีวิตรอด ต่อให้ต้องเป็นสุนัขของหลี่หลงหลินก็ยอม!หลี่หลงหลินกลับไม่ยอม!เซียวหงแม่ทัพเลื่องชื่อของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ได้รับคำสรรเสริญเยินยออย่างล้นหลามไม่เคยได้รับสายตาเย็นชาเช่นนี้มาก่อนสายตาของเขาเผยแววเหลือจะเชื่อ!เขาเป็นคนโดดเด่นในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่ในสายตาของหลี่หลงหลินกลับคล้ายหนูสกปรกในท่อระบายน้ำ!ต่ำต้อยไม่อาจแหงนหน้าขึ้นได้!ทหารต้าเซี่ยล้วนเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดพวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเทพสงครามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในปีนั้นจะตกต่ำกลายเป็นเช่นนี้ไปได้!คล้ายสุนัขไร้บ้านก็มิปาน คุกเข่าต่อหน้าหลี่หลงหลินทหารทั้งหมดต่างพากันซุบซิบนินทา“เขาเป็นเทพสงครามแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเลยนะ!”“ปีนั้นผู้ภักดีทั้งตระกูลซูต้องตายไปภายในเงื้อมมือของเขา!”หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็นชา “ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นแค่ทหารที่พ่ายแพ้ในเงื้อมมือของข้าเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติเสนอเงื่อนไขกับข้า”ฆ่าคน ต้องแทงที่หัวใจ!เพิ่งสิ้นเสียงเซีย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1545

    เกรงว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ตึง!เซียวหงคุกเข่าบนพื้น จับจ้องหลี่หลงหลิน พูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด!”“ข้ายินดีแปรพักตร์ สวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ย!”บัดนี้ขอเพียงสามารถทำให้เซียวหงมีชีวิตรอดอยู่ได้ไม่ว่าเรื่องใดเขาก็สามารถทำออกมาได้ยังไม่ต้องพูดว่าสวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ย ต่อให้เป็นสุนัขตัวหนึ่งข้างกายหลี่หลงหลินเขาก็ยินดี!ภายในกระโจมเงียบกริบไม่มีคนตอบคำพูดของเซียวหงเซียวหงแหงนหน้าขึ้นมองเห็นสายตาเย็นชาทุกคู่ล้วนมองมาทางเขา ภายในสายตาเปี่ยมไอสังหารสันหลังเซียวหงเย็นวาบ เหงื่อเย็นผุดออกมาอย่างสุดระงับ...สายตานี้คมกริบยิ่งกว่าคมมีด ทิ่มแทงหัวใจของเขาโดยเฉพาะหลี่หลงหลิน!สายตาของเขาคมกริบดุจเหยี่ยวก็มิปาน ราวกับมองทะลุใจเซียวหงอย่างไรอย่างนั้น...ทันใดนั้นเซียวหงว้าวุ่นขึ้นมา “รัชทายาท ข้าเป็นแม่ทัพของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ข้ามีประโยชน์ยิ่งนัก! ขอเพียงท่านไม่ฆ่าข้า ข้าสามารถบอกสิ่งที่ข้ารู้ทั้งหมดแก่ท่านได้!”ตุบตุบตุบ!เซียวหงพูดจบ ยังไม่ลืมโขกศีรษะให้หลี่หลงหลินหลายครั้งใบหน้าทหารทั้งหมดในกระโจมเผยแววสงสัยคิดไม่ถึงเลยว่าแม่ทัพเลื่องชื่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1544

    หลี่หลงหลินพยักหน้าซูเฟิ่งหลิงไม่เข้าเมืองซั่วเป่ยนั่นถูกต้องแล้วเรื่องนี้มองดูแล้วคล้ายธรรมดามากแต่นี่จำเป็นต้องมีความสามารถในการควบคุมอันแข็งแกร่งหาไม่แล้วหากวู่วามบุกเข้าไปในเมือง ติดโรคระบาด ย่อมเกิดปัญหาหนักหลี่หลงหลินเอ่ยปากถาม “มีทหารภายในเมืองติดโรคระบาดมากน้อยเพียงใด?”ซูเฟิ่งหลิงคำนวณคร่าวๆ “ที่หม่อมฉันเห็น อย่างน้อยก็นับหมื่นนาย หากนับรวมพวกนอนแน่นิ่งเหล่านั้นด้วย น่ากลัวว่ายังมีมากยิ่งกว่านั้นเพคะ...”ได้ยินดังนั้น เหล่าทหารภายในกระโจมต่างหายใจเย็นเฮือกหนึ่งมากกว่าหนึ่งหมื่นคนกระนั้น?เช่นนั้นสภาพภายในเมืองซั่วเป่ยตอนนี้จะโหดร้ายเพียงใด!พูดเพียงว่านรกบนโลกมนุษย์ เดิมทีพวกเขายังนึกภาพไม่ออกแต่เมื่อมีตัวเลขจำนวนผู้คนวางไว้ตรงหน้าภาพในหัวของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นในทันทีเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับหมื่นนอนตายเกลื่อนในน้ำหนอง หนอนแมลงตอมร่าง ตายตาไม่หลับเหล่าทหารต้าเซี่ยต่างพากันสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งอย่างสุดระงับ ทอดสายตาเปี่ยมความเลื่อมใสมองทางหลี่หลงหลินคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะมีจิตใจโหดเหี้ยมเพียงนี้!เพียงดีดนิ้ว ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทาง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1543

    พวกเขาเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าโรคระบาดภายในเมืองซั่วเป่ยนั้นน่าหวาดหวั่นมากเพียงใดซูเฟิ่งหลิงพูดน้ำเสียงเคร่งขรึม “ก่อนออกเดินทาง องค์รัชทายาทได้กำชับข้าเป็นพิเศษ”“ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น ก่อนจะบุกเข้าเมืองจะต้องตรวจสอบสถานการณ์ภายในให้ถี่ถ้วนเสียก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าควรทำเช่นไรต่อไป”“พวกเจ้าก็เห็นสถานการณ์ภายในเมืองกันแล้ว ซากศพนอนเกลื่อน พื้นเต็มไปด้วยน้ำเหลืองจากศพ...”“หากวู่วามบุกเข้าไป”“ก็มีเพียงต้องตายสถานเดียว!”ผู้ไม่รู้ย่อมไม่กลัวเหล่าทหารได้ยินคำพูดของซูเฟิ่งหลิง ทันใดนั้นสันหลังเย็นวาบไม่มีความคิดจะเข้าไปในเมืองอีกซูเฟิ่งหลิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ตอนนี้ให้เหลือทหารฝีมือดีไว้เพียงหนึ่งร้อยนายเพื่อเฝ้าเมือง ห้ามไม่ให้เกิดความผิดพลาดใดเป็นอันขาด!”“ทหารที่เหลือทั้งหมดตามข้ากลับไปยังค่ายทหารเดี๋ยวนี้ รายงานเรื่องนี้ต่อรัชทายาท!”เรื่องนี้สำคัญยิ่งนักบัดนี้หลี่หลงหลินสามารถตีเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมาได้สำเร็จแล้วจริงๆแต่อย่างไรเสียเมืองซั่วเป่ยก็คือคูเมืองแห่งหนึ่งเป็นสถานที่ที่เหล่าราษฎร์ต้องใช้ชีวิตหากจะทิ้งเมืองไว้ในสภาพย่อยยับเช่นนี้ได้อย่างไร?เหล่าทห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status