LOGINShare
บทที่ 1366
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1538
ตับๆๆ! กองทัพม้าเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเคลื่อนใกล้เข้ามายังแนวรบต้าเซี่ยเรื่อยๆ อย่างยิ่งใหญ่และเกรียงไกร ฝุ่นควันที่ฟุ้งกระจายจากการบุกของกองทัพม้าเหล็ก บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ หลี่หลงหลินเหลือบมองกงซูหว่าน เห็นเพียงใบหน้าซีดเผือดเมื่อครู่ บัดนี้แดงก่ำไปหมด หลี่หลงหลินตกใจ ถามว่า “พี่สะใภ้สอง ทำไมหน้าถึงแดงอีกแล้ว?” กงซูหว่านเพิ่งจะนึกขึ้นได้ สูดหายใจเข้าลึกๆ “ตื่นเต้นเกินไป จนลืมหายใจ…” หลี่หลงหลินจึงเข้าใจว่า มีคนเป็นๆ ที่สามารถทำให้ตัวเองขาดใจตายได้จริงๆ กงซูหว่านกำมือแน่น แล้วกอดอก “องค์รัชทายาท พวกเราจะจุดไฟเมื่อไหร่?” หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหานี้ ข้าได้ปรับปรุงแล้ว ระยะยิงสามารถทำได้ถึงหนึ่งร้อยจ้าง!” กงซูหว่านตกใจ คำนวณคร่าวๆ ถึงระยะห่างระหว่างกองทัพม้าเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกับแนวรบต้าเซี่ยในขณะนี้ ไม่มากไม่น้อย หนึ่งร้อยจ้างพอดี กงซูหว่านมองหลี่หลงหลิน “องค์รัชทายาท ตอนนี้ระยะห่างพอดีหนึ่งร้อยจ้าง สั่งจุดไฟเถิด!” “มิฉะนั้นหากรอต่อไปอีก ฝ่ายตรงข้ามก็จะบุกมาถึงหน้าพวกเราแล้ว ถึงตอนนั้นปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหาก็จะใช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1537
เซียวหงพลันพบว่าสถานการณ์เริ่มผิดปกติ มิใช่เพราะเสียงลมดังเกินไปจนไม่ได้ยินเสียง หากแต่เป็นเพราะสนามรบนั้นเงียบสงัด นอกจากเสียงลมที่พัดผ่านไป ก็มีเพียงเสียงฝีเท้าม้าที่รวดเร็วเป็นระยะๆ กองทัพต้าเซี่ยยืนนิ่งอยู่กับที่ สงบและเคร่งขรึม ไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมา ดูราวกับมีบางอย่างที่แปลกประหลาด เซียวหงหัวเราะเสียงดัง “กลัวแล้ว! พวกมันต้องกลัวแล้วแน่ๆ!” “ชาวต้าเซี่ยถูกกองทัพม้าเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำให้หวาดกลัวจนไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย!” “ในใจพวกมันมีแต่ความหวาดกลัวเท่านั้น!” “รอให้ข้าพากองทัพม้าเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเหยียบย่ำต้าเซี่ย ใช้เท้าเหล็กอันแข็งแกร่งเหยียบศีรษะพวกเจ้าให้แหลกละเอียด ให้เลือดของพวกเจ้าเปื้อนทรายสีเหลืองนี้!” “ใช้ชีวิตของพวกเจ้าสังเวยเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่ล้มตายไป!” ระยะห่างระหว่างสองกองทัพใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เซียวหงนั้นเสียสติไปแล้ว ดวงตาสีแดงก่ำ คิ้วขมวดแน่นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า! ทันใดนั้น มีศีรษะหลายศีรษะโผล่ออกมาจากหลุมดินหน้าแนวรบต้าเซี่ย จากนั้นพวกเขาก็เดินมาถึงหน้าแนวรบ ดูเหมือนจะเป็นช่างฝีมือหลายคน เซี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1536
เซียวหงออกคำสั่ง เหล่าทหารในเมืองก็รวมพลกันเสร็จสิ้น เขามายังคลังอาวุธและพบอาวุธคู่ใจของตนเอง นั่นคือดาบผ่าม้าหนักสี่สิบชั่ง ยาวสองเมตร แต่ก่อนเซียวหงใช้ดาบผ่าม้านี้ได้อย่างยอดเยี่ยม ไร้ที่ติ แต่ในวันนี้ เขากลับพบว่าตนเองไม่สามารถยกดาบผ่าม้านี้ได้เสียแล้ว สิ่งนี้ทำให้เซียวหงตกใจมาก โรคระบาดนี้สามารถทำให้พละกำลังของคนลดลงได้เร็วถึงเพียงนี้เชียวหรือ หากปล่อยไว้นานกว่านี้ เมืองซั่วเป่ยก็จะต้องพังทลายลงเอง! เซียวหงไม่กล้าลังเล รีบเลือกหอกม้าที่เบากว่าอันหนึ่ง พลิกตัวขึ้นม้า พุ่งตรงไปยังประตูเมือง โครม! ประตูเมืองค่อยๆ เปิดออก เซียวหงนำทัพม้าเหล็กของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือพุ่งออกจากเมืองซั่วเป่ย ทันทีที่พ้นประตูเมือง แสงอาทิตย์ยามอัสดงที่แดงฉานราวกับเลือด ฟ้าดินเป็นหนึ่งเดียวกัน เซียวหงก็เห็นว่าทัพต้าเซี่ยได้ตั้งทัพรออยู่แล้วในสนามรบ ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามอัสดง ธงทัพต้าเซี่ยพลิ้วไหวตามลม เสียงสะบัดธงดังสนั่น ด้านหน้าสุดของกองทัพมีธงสามผืน ตรงกลางคือธงของหลี่หลงหลิน บนธงปักอักษรหลี่ขนาดใหญ่ด้วยสีทองอร่าม! นั่นคือราชสมัญญานามของราชวงศ์ต้าเซี่ย ด้า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1535
นอกจากนั้น น้ำในบ่อก็ถูกปนเปื้อนด้วยซากศพ เริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่า เมืองซั่วเป่ยทั้งเมืองราวกับถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอกทมิฬ ไม่นาน สิ่งที่เซียวหงกังวลที่สุดก็เกิดขึ้น มีคนในกองทัพเริ่มป่วย! อาเจียน ตัวสั่น ไข้สูง บางคนถึงขั้นอาเจียนเป็นเลือด! ตามมาด้วยการตายอย่างฉับพลัน! โรคระบาดมาถึงแล้ว! สิ่งที่ทำให้เซียวหงสิ้นหวังยิ่งกว่านั้นคือ เขาเคยได้ยินชื่อโรคระบาดนี้มาก่อน! กาฬโรค! โรคนี้ร้ายแรงกว่าไข้มาลาเรียที่ทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเคยใช้ยุงเป็นพาหะแพร่เชื้อหลายเท่า! เดิมทีแพร่มาจากทางตะวันตก มีอัตราการตายสูงมาก ว่ากันว่าทำให้ประชากรทางตะวันตกลดลงไปกว่าครึ่งหนึ่ง กาฬโรคนี้แพร่เชื้อโดยหนู หรือพูดให้ถูกคือหนูที่แทะกินซากศพแพร่เชื้อ! เซียวหงรวบรวมทหารทันที ขณะเผาศพ ก็กำจัดหนูไปด้วย แต่ผลที่ได้กลับน้อยนิด! แม้เมืองซั่วเป่ยจะเป็นเมืองที่แข็งแกร่งดุจทองคำ แต่ก็ไม่อาจกันหนูได้ จำนวนทหารที่ติดเชื้อและเสียชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกมีเพียงไม่กี่สิบคน ไม่นานก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายร้อยคน ทุกวันมีทหารอาเจียนเป็นเลือดและเสียชีวิต สภาพการตายนั้นน่าสังเวชยิ่งนัก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1534
ภายในกระโจม เงียบสงัด มีเพียงเสียงน้ำเดือดพล่านในหม้อทองแดงเท่านั้น ซุนชิงไต้และกงซูหว่านต่างเคยเห็นวิธีการของเสิ่นชิงโจวด้วยตาตนเอง แผนร้ายซ้อนแผนร้าย ทำให้ตาพร่าไปหมด แต่… ทั้งสองเงยหน้าขึ้น มองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้ง เสิ่นชิงโจวแม้จะเก่งกาจเพียงใด เมื่อเทียบกับหลี่หลงหลินแล้ว ก็ยังด้อยกว่ามาก ว่าด้วยเรื่องแผนร้าย เสิ่นชิงโจวก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หลงหลิน “ฮึบ…” กงซูหว่านพลันสูดลมหายใจเย็นเฉียบ “ท่านกับเสิ่นชิงโจว ยอดนักวางแผนร้ายทั้งสอง ใช้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นกระดานหมาก เปิดศึกสังหาร! คราวนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะต้องประสบเคราะห์กรรมแล้ว!” ซุนชิงไต้กลืนน้ำลายลงคอ คราวนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่เพียงแต่ประสบเคราะห์กรรม แต่ยังอาจถึงขั้นล่มสลายเลยก็เป็นได้ ไม่ว่าจะเป็นหลี่หลงหลิน หรือเสิ่นชิงโจว แผนร้ายของทั้งสองคนนั้นโหดเหี้ยมเกินไป ใช้ทุกวิถีทาง ไม่หยุดยั้งที่จะทำลายขีดจำกัดทางศีลธรรม ต่อจากนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะต้องได้ชมการแสดงที่น่าตื่นเต้นแล้ว หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย ยกจอกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด “เสิ่นชิงโจว ก็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1533
กล่าวโดยรวมแล้ว ในเมืองหลวงไม่มีอาหารเลิศรสเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงซุนชิงไต้และกงซูหว่าน แม้แต่ซูเฟิ่งหลิงก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก และรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งนัก ซุนชิงไต้เป็นคนตะกละ ได้ยินว่ามีเนื้อกิน ก็รีบร้อนเข้าไปนั่งประจำที่ มือถือชามกระเบื้อง จ้องมองเนื้อแกะในหม้อทองแดงด้วยแววตาหิวโหย กงซูหว่านนั้นมาจากตระกูลขุนนาง มีกิริยามารยาทดีเยี่ยม หลังจากทำความเคารพหลี่หลงหลินแล้ว จึงนั่งลงตรงข้ามเขา หลี่หลงหลินลวกเนื้อแกะไปพลาง ถามไปพลางว่า “พี่สะใภ้ทั้งสอง สถานการณ์ทางตงไห่เป็นอย่างไรบ้าง?” กงซูหว่านเม้มริมฝีปากแดงบางๆ แล้วกล่าวเบาๆ ว่า “ทางตงไห่มีฮูหยินผู้เฒ่าประจำการอยู่ ท่านไม่ต้องกังวล เมืองใหม่ตงไห่มีพี่สะใภ้ใหญ่และน้องสี่อยู่ที่นั่น ก็จะไม่พลาดกำหนดการก่อสร้าง!” “ส่วนโจรสลัด ท่านได้สั่งสอนบทเรียนแก่พวกมันอย่างเจ็บปวดแล้ว!” “ช่วงนี้ โจรสลัดหายไป ชาวบ้านต่างแซ่ซ้องสรรเสริญท่าน มีคนถึงกับสร้างศาลและตั้งป้ายให้ท่าน สร้างศาลเจ้าให้ผู้ที่ยังมีชีวิต” หลี่หลงหลินมีสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ชาวบ้านดีใจเร็วเกินไปแล้ว โจรสลัดผู้หมายจะทำลายต้าเซี่ย จิตใจชั่วร้ายไม่เคยตายจากไป จะต้อ
You may also like
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง160.5K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ570.9K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน248.8K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล507 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์106 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา747 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา557 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา105 views
