บทที่ 1365

หลู่จงหมิงตะคอก “หลี่หลงหลิน! เจ้าบังอาจล่วงเกินเบื้องสูง อวดดีถึงเพียงนี้ ถึงขั้นกล้าขังฝ่าบาทไว้ในจวนอ๋องกระนั้น หรือเจ้าจะวางแผนก่อกบฏ? เจ้าจงรีบมอบตัวฝ่าบาทออกมา ยังสามารถละเว้นโทษตายของเจ้าได้!”

หลู่จงหมิงร้องตะโกนอยู่นอกจวนอ๋องหลายชั่วยามแล้ว

ประตูใหญ่จวนอ๋องปิดสนิท ไม่มีความเคลื่อนไหว อีกทั้งยังไม่เห็นคนของฮ่องเต้หวู่

หลู่จงหมิงขมวดคิ้วแน่น รู้สึกเพียงว่าอยู่ต่อหน้ากองทัพใหญ่ ตนเองเสียหน้าไปจนหมดสิ้น

หลู่จงหมิงตะคอก “เหลวไหลไร้สาระ! ไม่เห็นข้าหลู่จงหมิงอยู่ในสายตาจริงๆ! เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะบุกเข้าจวนอ๋องของพวกเจ้าในทันที!”

รองแม่ทัพพูดเสียงเคร่งขรึม “พระเชษฐภาดา จะดูเบากองทัพสกุลซูไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นจวนอ๋องปกป้องง่ายโจมตียาก หากลงมือขึ้นมาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ”

หลู่จงหมิงสบถเสียงเย็น “ต่อให้เป็นเช่นนี้ ข้าก็จะถ่วงเวลากับเจ้าต่อไป ข้ามีเวลา ข้ากลับอยากเห็นว่าธัญพืชภายในจวนอ๋องของเจ้ายังยื้อต่อไปได้อีกนานมากเพียงใด รอจนกระทั่งธัญพืชหมดเกลี้ยงแล้ว ดูว่าเจ้าจะทำเยี่ยงไร!”

“ถ่ายทอดคำสั่งข้า! ส่งทหารติดอาวุธมาเฝ้าทางเข้าออก ต่อให้เป็นแมลงวันก็อย่าคิดจะบินเข้าไป!”

ทห