Share

บทที่ 1400

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
ฮ่องเต้หวู่เกิดเพลิงโทสะพลุ่งพล่าน “เช่นนั้นเจ้าอธิบายให้เราฟัง ทุกวันเจ้าทำงานหนักอะไร?”

หลี่หลงหลินชี้ไปที่ถ้วยชา พูดว่า “เสด็จพ่อ สาเหตุที่ลูกดื่มชาอยู่บนดาดฟ้า ไม่ใช่เพื่อเสพสำราญ แต่ความเข้มข้นของชามีมากก็จะช่วยประคองสติเอาไว้ได้พ่ะย่ะค่ะ เพื่อไม่ให้เสียเวลาทำงาน ลูกจำไม่ได้แล้วว่าได้นอนหลับดีๆ มากี่วันแล้ว”

ฮ่องเต้หวู่เอ่ยถาม “เช่นนั้นเหตุใดเราไม่เห็นเจ้าทำงานอะไรเลยเล่า? หรืองานของเจ้าก็คือมองเหล่าราษฎร์ทำงานกระนั้น?”

หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ “เสด็จพ่อ ท่านสมเป็นกษัตริย์ผู้ทรงปรีชา เพียงปราดเดียวก็เข้าใจแล้วว่าลูกกำลังทำอันใด”

ฮ่องเต้หวู่ได้ยินหลี่หลงหลินประจบเอาใจ ภายในใจกลับไม่รู้สึกดีใจ ในสายตาเขาหลี่หลงหลินนี่คือลอบอู้งาน ยิ่งไปกว่านั้นยังหาข้ออ้างในการอู้งานอีกด้วย

ฮ่องเต้หวู่ไม่อาจทนต่อการกระทำเช่นนี้ได้

บุรุษตัวโตคนหนึ่งกล้าทำย่อมต้องกล้ารับ หาข้ออ้างเหล่านี้ก็เพื่อให้ตนเองหลุดพ้นเท่านั้น

ฮ่องเต้หวู่พูดเสียงเย็นชา “เราไม่เข้าใจว่าเจ้ากำลังทำอันใด เจ้าอธิบายให้เราฟัง!”

หลี่หลงหลินชี้ไปทางราษฎร์ที่กำลังทำงานในท่าต่อเรือ “เสด็จพ่อ ลูกนี่คือกำลังวางแผนประสานงานอย่างเป็นข
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1562

    ณ กระโจมทหารทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ นับตั้งแต่ข่าวเมืองซั่วเป่ยแตกถูกส่งกลับมายังท้องพระโรงชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ท่านข่านก็เอาแต่ครุ่นคิดไม่เป็นอันกินอันนอน แม้แต่หลับก็หลับไม่สนิท ท่านข่านเคยคิดว่าสถานการณ์ของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกำลังไปได้สวย ตามแผนการของเสิ่นชิงโจว ก็สามารถยึดเมืองซั่วเป่ยได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงแม้แต่น้อย แถมยังจับจางไป่เจิงขังคุกหลวงได้อีกด้วย เห็นอยู่ว่าเนื้อชิ้นโตแห่งดินแดนเหนือก็จะหล่นลงปากเขาอยู่รอมร่อ ไม่คาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะโผล่มากลางคัน ไม่เพียงแต่จะช่วยจางไป่เจิงออกมาจากคุกหลวงได้เท่านั้น แต่ยังสามารถตีเมืองซั่วเป่ยได้ด้วยกำลังเพียงลำพัง และยังสามารถทำลายกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทั้งแสนนายได้โดยไม่ต้องเสียกำลังพลแม้แต่นายเดียว! ทำให้เรื่องดี ๆ ของเขาพังพินาศไปหมด! ตอนนี้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้รับความเสียหายอย่างหนัก ทหารม้าแสนนายเสียชีวิตที่ซั่วเป่ย เซียวหงก็หายสาบสูญ หากไม่คิดหาทางแก้ไข เกรงว่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะตกอยู่ในอันตราย! ท่านข่านครุ่นคิดแล้วครุ่นคิดอีก ก็เหลือเพียงวิธีเดียว! คือการร

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1561

    นั่นคือความภักดีของตระกูลซูทั้งตระกูล! ล้วนเป็นผู้ที่มีใจซื่อสัตย์! เพียงเพราะถูกคนทรยศทำร้าย จึงต้องตายในต่างแดนเช่นนี้ ใครจะรู้เล่าว่า ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ! ความเจ็บปวด! ความแค้น! ไม่มีใครรู้เลย! ทั้งหมดนี้ได้หลอมรวมเข้ากับทรายสีเหลืองที่ปลิวว่อน หายไปในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ ฮูหยินผู้เฒ่าซูฝันมาตลอดว่าอยากจะถลกหนังคนทรยศผู้นั้นด้วยมือตนเอง! บัดนี้ สวรรค์มีตาจริง ๆ! ความปรารถนาของนางได้เป็นจริงแล้ว นางไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะยังมีโอกาสแก้แค้นให้เหล่าผู้ภักดีของตระกูลซูด้วยมือตนเองได้ นางตายตาหลับแล้ว! ฮูหยินผู้เฒ่าซูกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ข้าจะใช้เลือดของคนทรยศผู้นั้น ชำระล้างความอยุติธรรมของตระกูลซู!” เอี๊ยด! รถนักโทษคันหนึ่งจอดหยุดลงนอกจวนอ๋องตงไห่ หลังจากเดินทางมาหลายวัน ในที่สุดรถม้าของเซียวหงก็มาถึงจวนอ๋อง ผ่านลมและแสงแดดมาตลอดทาง เซียวหงไม่มีท่าทีสง่างามเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว แม้แต่เหล่าทหารตระกูลซูที่รับผิดชอบการควบคุมตัวก็ไม่สนใจเรื่องอาหารการกินของเขาเลย ยามกระหายน้ำ ในยามฝนพรำ เงยหน้าอ้าปากรองรับน้ำฝนดื่มกิน ยามหิว ก็อ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1560

    จวนอ๋องตงไห่ยามฟ้าเพิ่งจะสางฮูหยินผู้เฒ่าซูก็สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย นั่งอยู่ในโถงกลาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลคนพออายุมากขึ้นก็มักจะกังวลง่ายพอกังวลก็นอนไม่หลับช่วงหลายวันที่ผ่านมา ฮูหยินผู้เฒ่าซูกังวลเรื่องหลี่หลงหลินและซูเฟิ่งหลิงไม่น้อยเลยถึงขั้นไม่อยากแตะน้ำชา ไม่แตะต้องข้าวปลา ร่างกายผอมบางลงไปกว่าก่อนอย่างเห็นได้ชัดเพราะเวลาผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ดินแดนทางเหนือกลับไม่มีข่าวคราวใดๆ ส่งมาเลยไม่ว่าใครก็ย่อมต้องเป็นกังวลยิ่งไปกว่านั้น ดินแดนทางเหนือคือสถานที่ที่ตระกูลซูพ่ายแพ้ย่อยยับ ฮูหยินผู้เฒ่าซูกลัวว่าจะซ้ำรอยเดิม...เอี๊ยด!ประตูโถงกลางถูกผลักเปิดออก ปรากฏร่างของลั่วอวี้จู๋ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ฮูหยินผู้เฒ่าซู มีข่าวจากดินแดนทางเหนือมาแล้วเจ้าค่ะ!”ตั้งแต่หลี่หลงหลินจากไป ลั่วอวี้จู๋ก็รับหน้าที่ดูแลจัดการเรื่องราวทุกอย่างทั้งน้อยใหญ่ในจวนดังนั้นข่าวจากดินแดนทางเหนือจึงถูกส่งมาถึงมือของลั่วอวี้จู๋ก่อนฮูหยินผู้เฒ่าซูปัดเป่าความกังวลก่อนหน้านี้จนหมดสิ้น มีชีวิตชีวาขึ้นมา ลืมตาขึ้น “เป็นข่าวดีใช่หรือไม่?”ฮูหยินผู้เฒ่าซูกังวลจนกลัวไปหมด กลัวว่าจะ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1559

    “ต่อให้เสด็จพ่อไม่ให้ข้าไป ข้าก็จะไป!”“อีกอย่าง ข้ารู้ดีว่าเสด็จพ่อจะต้องสนับสนุนข้าอย่างแน่นอน!”ตั้งแต่แรกเริ่ม หลี่หลงหลินก็รู้ว่าฮ่องเต้หวู่ทรงคิดอะไรอยู่ฮ่องเต้หวู่ทรงกรำศึกมาครึ่งชีวิตก็เพื่อที่จะสยบชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแต่เขาพยายามมาทั้งชีวิต ก็ทำได้เพียงแค่กำหนดแนวรบของทั้งสองฝ่ายไว้ที่เมืองซั่วเป่ยชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่อาจบุกเข้าต้าเซี่ยได้แม้แต่คืบเดียวต้าเซี่ยก็ไม่อาจก้าวข้ามชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้แม้แต่จั้งเดียวบัดนี้ ฮ่องเต้หวู่ชราภาพลงมากแล้ว กำลังวังชาก็ถดถอย ไม่อาจยกทัพออกรบด้วยตนเองได้อีกต่อไปดังนั้นชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจึงเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง รุกรานต้าเซี่ยอยู่บ่อยครั้งต่อให้ฮ่องเต้หวู่กริ้วเพียงใด เขาก็ไม่อาจออกรบด้วยตัวเองได้อีกแล้วดังนั้นเรื่องนี้จึงตกมาอยู่ที่หลี่หลงหลินเขาจะต้องระบายความแค้นนี้แทนฮ่องเต้หวู่ สานต่อปณิธานของฮ่องเต้หวู่ให้สำเร็จ!ดังนั้นหลี่หลงหลินจึงยินดีที่จะรออยู่ที่ดินแดนทางเหนือต่อไปแม้ว่าจางไป่เจิงไม่อยากให้หลี่หลงหลินไปแต่คำสั่งทหารคือเด็ดขาดดั่งภูผายิ่งไปกว่านั้นตอนนี้หลี่หลงหลินมีตำแหน่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1558

    หลี่หลงหลินมองจางไป่เจิงแล้วพูดว่า “แม่ทัพจาง ท่านคิดว่าข้าเอาแต่ดื่มสุราหาความสำราญอยู่ที่นี่ทุกวัน นั่นเป็นเพราะท่านคิดตื้นเขินเกินไป”“ข้านี่กำลังฝึกฝนสมาธิของเหล่าทหารใต้บังคับบัญชาของท่านอยู่ต่างหาก”“ทหารที่มีสมาธิแข็งแกร่งอย่างแท้จริงย่อมไม่หวั่นไหวต่อสิ่งภายนอก และยิ่งจะไม่หย่อนยานในวินัยเพียงเพราะข้าดื่มสุราในกระโจมเล็กน้อย!”สีหน้าของจางไป่เจิงเคร่งขรึมลงแล้วพูดว่า “รัชทายาท ท่านหมายความว่า...”หลี่หลงหลินพูดเสียงเรียบว่า “ทหารใต้บังคับบัญชาของท่านยังต้องฝึกฝนอีก”จางไป่เจิงเดือดดาลสุดขีด!นี่มันเห็นได้ชัดว่าหลี่หลงหลินกำลังเถียงข้างๆ คูๆ!ยังไม่พูดถึงความผิดของตัวเอง แถมยังโยนความรับผิดชอบทั้งหมดไปให้เหล่าทหารเสียอย่างนั้นเหล่าทหารใต้บังคับบัญชาของจางไป่เจิงร่วมเป็นร่วมตายกับเขามา เขาย่อมรู้ดีในใจดียิ่งกว่าใครว่าเป็นที่ขึ้นชื่อลือชาเรื่องระเบียบวินัยที่เข้มงวด!มิเช่นนั้นแล้วฮ่องเต้หวู่คงไม่มอบหมายหน้าที่พิทักษ์ดินแดนทางเหนือให้แก่เขา จางไป่เจิงแต่พอหลี่หลงหลินเอ่ยถึง กลับถูกมองว่าไร้ค่าโดยสิ้นในฐานะแม่ทัพใหญ่ เขายอมรับไม่ได้!ในไม่ช้า จางไป่เจิงก็ได้สติทั้ง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1557

    ได้สร้างคุณูปการที่เป็นประโยชน์แก่ต้าเซี่ยมานับไม่ถ้วน จึงทำให้แสนยานุภาพของต้าเซี่ยพัฒนาไปอย่างรวดเร็วบัดนี้ต้าเซี่ยไม่ใช่ราชสำนักที่อ่อนแอไร้กำลังอีกต่อไป!แตกต่างจากอดีตราวฟ้ากับเหว!หากครั้งนี้ส่งกองทัพไปชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ จะต้องพิชิตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ครองความเป็นใหญ่ในแดนเหนือได้อย่างแน่นอน!ในโรงเตี๊ยมพลันเกิดความโกลาหล“องค์รัชทายาททรงพระเจริญ!”“องค์รัชทายาททรงพระเจริญหมื่นปี!”“...”บัณฑิตหนุ่มหลายคนดื่มสุราในจอกรวดเดียวจนหมด แล้วเขวี้ยงจอกแตก “คาดไม่ถึงว่าในโลกนี้จะมีบุคคลเยี่ยงองค์รัชทายาท!”“ในฐานะองค์รัชทายาท แต่กลับไม่ถือตัว นำทัพด้วยตนเอง เพื่อปัดเป่าเภทภัยให้แก่คนทั้งแผ่นดิน!”“วีรบุรุษเช่นนี้หากพวกเราไม่ติดตาม คงตายตาไม่หลับ!”พวกเราจะออกไปผจญยุทธภพไปทำไมกันเล่า“ดื่มสุราจอกนี้แล้ว ก็จะเก็บสัมภาระ มุ่งหน้าสู่ดินแดนทางเหนือเข้าร่วมกองทัพ!”“หากไม่นำราษฎรทั้งแผ่นดินไว้ในใจ พวกเราฝึกฝนวรยุทธ์ไปจะมีความหมายอันใด?”“หากวรยุทธ์ไม่ได้ใช้เพื่อปกป้องบ้านเมือง วรยุทธ์สูงส่งเพียงใดจะมีประโยชน์อันใด!”“ข้าจะขอติดตามองค์รัชทายาทบุกตะลุยสู่ทะเลทราย ส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status