บทที่ 1491

นางหวนนึกถึงดินแดนทางเหนืออันเป็นสถานที่ซึ่งอดีตฮ่องเต้ทรงนำทัพเหล่าทหารไปพิชิตมาด้วยพระองค์เอง

ณ ที่แห่งนั้น ไม่รู้ว่าได้ฝังร่างของเหล่าผู้กล้าแห่งแคว้นต้าเซี่ยไว้มากมายเพียงใด!

ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของต้าเซี่ย ล้วนแลกมาด้วยชีวิตของเหล่าทหารผู้ภักดีทีละคน ทีละคน!

จะยอมให้ถูกลบหลู่เช่นนี้ไม่ได้!

ฉู่เฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “การที่พระชายาองค์รัชทายาทจะลงสนามรบด้วยตนเองนั้น มีแต่จะทำให้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยิ่งดูแคลนต้าเซี่ยมากขึ้น และจะยิ่งทำให้สถานการณ์การรบที่คลุมเครืออยู่แล้วเลวร้ายลงไปอีก!”

“กระทั่งอาจนำไปสู่ความพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง เลือดเนื้อของเหล่าวีรบุรุษแห่งต้าเซี่ยต้องหลั่งรินโดยเปล่าประโยชน์...”

“ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากการที่พระชายาองค์รัชทายาทมักใหญ่ใฝ่สูงและผลีผลาม ส่วนองค์รัชทายาทก็ยังทรงให้ท้ายอยู่เบื้องหลัง!”

“หากไทเฮาไม่ทรงยับยั้งให้ทันท่วงที ผลที่ตามมาก็สุดที่จะคาดเดา!”

ปัง!

ไทเฮาทรงตบโต๊ะลุกขึ้นยืน แววตาเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ “ไม่ได้! นี่มันเหลวไหลสิ้นดี!”

“หากมิใช่เพราะฉู่เฟยเตือนสติได้ทันท่วงที ข้าก็คาดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะส่งผลร้ายแรงถึงเพียงนี้!”