LOGINShare
บทที่ 1388
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1392
จวนอ๋องตงไห่เพิ่งเข้าสู่ยามราตรี โคมไฟภายในลานเรือนก็ถูกจุด เสียงดนตรีดังแว่วมาฮ่องเต้หวู่นั่งใจกลางลานเรือน ทอดสายตามองนางระบำแดนตะวันตกร่ายรำท่วงท่าอ่อนช้อย หัวใจพลันปลอดโปร่งเบิกบาน ยกสุราพูดคุยอย่างรื่นเริง มีความสุขอย่างมากฮ่องเต้หวู่ยกจอกสุราขึ้น “ขุนนางทั้งหลาย วันนี้เราดีใจอย่างมาก วันนี้ที่นี่ ไม่เมาไม่เลิกรา!”ฮ่องเต้หวู่รู้สึกราวกับได้ปลดภาระหนักอึ้งลงจากบ่า ไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายสบายใจได้ถึงเพียงนี้ ชนิดที่ว่ามีความสุขจนเกือบลืมบ้านเมืองไป ไม่อยากกลับราชสำนักเพียะ!เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดคำพูดของฮ่องเต้หวู่มองเห็นจางไป่เจิงตบโต๊ะ ผุดลุกขึ้น ใบหน้าแดงก่ำ ภายในสายตาเปี่ยมโทสะที่อัดอั้นเอาไว้ทุกคนต่างมองจางไป่เจิงด้วยความตกตะลึง พากันซุบซิบนินทา“เหตุใดวันนี้แม่ทัพจางอารมณ์รุนแรงถึงเพียงนี้เล่า?”“คงไม่ใช่ดื่มมากเกินไปจนเสียสติ ถึงขั้นขวัญกล้าตะคอกใส่ฝ่าบาทหรอกกระมัง! อยากตายเสียแล้ว!”“......”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วน้อยๆ “จางอ้ายชิง นี่เจ้าหมายความว่าอันใด?”ตนเองเป็นผู้ปกครองแคว้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยมีใครเสียมารยาทกับตนในงานเลี้ยงมาก่อน!จางไป่เจิงจัดระเบียบชุดเก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1391
พวกโรนินโจรสลัดแคว้นโวกั๋วชะงักไป “องค์ชายเก้าต้าเซี่ย?”จู่ๆ จิ่งซานหลานคล้ายนึกบางอย่างขึ้นได้ รูม่านตาหดลงเบาๆ “ในราชสำนักปีนั้นสามารถล้มอาจารย์ของฮ่องเต้เสิ่นชิงโจวได้ ทำให้ต้องหนีไปอยู่ตงอิ๋ง องค์ชายเก้าคนนั้นน่ะหรือ?”องค์หญิงใหญ่พยักหน้า “ใช่แล้ว เขาก็คือหลี่หลงหลิน”โรนินโจรสลัดแคว้นโวกั๋วทั้งหมดเผยสีหน้าลำบากใจ “องค์หญิงใหญ่ น่ากลัวว่าพวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! บัดนี้ผู้ใดในตงอิ๋งไม่รู้จักความสามารถขององค์ชายเก้าบ้างเล่า ชนิดที่ว่าแม้แต่ฮ่องเต้ก็ปวดหัวอยู่บ้าง”จิ่งซานหลางพูดเสียงเครียด “หากข่าวนี้ไม่ผิดพลาด แม้แต่พระเชษฐภาดาก็ตายไปในเงื้อมมือขององค์ชายเก้าคนนี้...”องค์หญิงใหญ่ยิ้มเย็นพูดว่า “พระเชษฐภาดาตายในเงื้อมมือหลี่หลงหลินไม่ใช่เรื่องเท็จ แต่เรื่องนี้เป็นข้าบงการอยู่เบื้องหลัง นี่เป็นไปตามเจตนาของข้า”สีหน้าเหล่าโจรสลัดแคว้นโวกั๋วตกตะลึงพรึงเพริด “เป็นไปตามเจตนา?”ทันใดนั้น สีหน้ายามสบมององค์หญิงใหญ่ของพวกเขาก็เปลี่ยนไปจิ่งซานหลางเผยสีหน้าไม่เข้าใจ “พระเชษฐภาดาเป็นลุงแท้ๆ ของท่าน เหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้?”สายตาองค์หญิงใหญ่สะท้อนแววเย็นชา “ต่อให้ข้าบอกเจ้า เจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1390
ตอนนี้เอง เรือลำหนึ่งจากแดนไกล แล่นฝ่าคลื่นลมมา ธงประจำเรือโบกสะบัด ปรากฏรูปหัวกะโหลกอันน่าพรั่นพรึง นั่นคือเรือโจรสลัด! นินจาเข้ามารายงานว่า: “องค์หญิงใหญ่ คนของตงอิ๋งมาถึงแล้วเจ้าค่ะ” องค์หญิงใหญ่ตรัสเสียงเคร่งขรึม: “นำพวกเขามาพบข้า” ชั่วเวลาเพียงก้านธูป องค์หญิงใหญ่ทรงสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวพลิ้วไหว สายลมทะเลอันบ้าคลั่งพัดโชยผ่าน ขับเน้นทรวดทรงของนางออกมาอย่างเด่นชัด งดงามเย้ายวนใจยิ่งนัก เหล่าโจรสลัดแคว้นโวกั๋วผู้ไร้สังกัดก้าวขึ้นสู่ดาดฟ้าเรือ เมื่อเห็นองค์หญิงใหญ่ในอิริยาบถเช่นนี้ ต่างก็เกิดความคิดชั่วร้ายขึ้นในใจ ทว่าเมื่อนึกขึ้นได้ว่าองค์หญิงใหญ่นั้นเป็นคนโปรดขององค์จักรพรรดิ ความคิดชั่วร้ายในใจพลันมลายหายสิ้นไปดุจควัน ไม่มีผู้ใดปรารถนาที่จะต้องทิ้งชีวิตของตนเองไปเพราะหลงใหลในความงาม องค์หญิงใหญ่จับจ้องสายตาเขม็ง เอ่ยตรงไปตรงมาว่า: “พวกท่านทั้งหลายมีความเข้าใจในสถานการณ์ของตงไห่ในยามนี้อย่างถ่องแท้หรือไม่?” จิ่งซานหลางซึ่งเป็นหัวหน้า ในท่วงท่าอันเหลาะแหละ กล่าวว่า: “ตงไห่หรือ? ไม่ได้มีความเข้าใจเลย” “พวกข้าเพียงได้รับบัญชาให้มาสนับสนุน ส่วนเรื่องอื่นใด พว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1389
หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เร็วกว่าที่ข้าคาดคิดไว้มาก ทว่าไม่ว่าอย่างไรก็อย่ายอมเสียของใหญ่เพราะของเล็กน้อย เพราะการเร่งรัดกำหนดงานแล้วละเลยไม่ใส่ใจ ย่อมก่อให้เกิดงานที่หยาบช้าไร้คุณภาพ” กงซูหว่านรับคำว่า “องค์รัชทายาท ท่านโปรดวางพระทัย เรื่องนี้สำคัญยิ่ง ไม่อาจละเลยแม้เพียงน้อย ย่อมจะไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย” “ข้าน้อยขอประกาศอาญาสิทธิ์ ณ ที่นี้ หากเรือสมบัติมีข้อผิดพลาดประการใด กงซูหว่านผู้นี้จะรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว!” หลี่หลงหลินโบกมือ “พี่สะใภ้รอง อย่ากดดันตนเองมากเกินไป ใจร้อนย่อมไม่อาจกินเต้าหู้ร้อนได้” กงซูหว่านส่ายหน้า “องค์รัชทายาท วันที่เรือสมบัติสร้างสำเร็จแล้ว คือเวลาที่ต้าเซี่ยจักผงาดขึ้น!” “ขอเพียงมีเรือสมบัติประจำการอยู่ในต้าเซี่ย ย่อมจะไม่มีโจรสลัดตงอิ๋งหน้าไหนกล้าเข้ามารุกรานอีกเป็นแน่! ขอเพียงภัยโจรสลัดทางทิศอาคเนย์สงบลง ก็จะสามารถทุ่มกำลังทั้งหมดออกปราบปรามชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้แล้ว!” “ขอเพียงความวุ่นวายของสงครามสงบลง ราษฎรต้าเซี่ยก็จะสามารถดำเนินชีวิตอย่างสงบสุขทำมาหากินอย่างผาสุกได้” “แม้ข้าน้อยจะไม่อาจดุจดังน้องหญิง ผู้เปี่ยม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1388
ในดวงตาของกงซูหว่านพลันส่องประกาย “เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ย...” เพียงแค่ได้ยินนาม ในห้วงความคิดก็พลันปรากฏภาพท่วงท่าอันองอาจดุจค้ำฟ้าค้ำปฐพี หากต้าเซี่ยมีเรือเช่นนี้แล่นอยู่ในท้องทะเล ในภายภาคหน้าก็จะไม่ต้องกังวลว่าตงอิ๋งจักมารุกรานอีกต่อไป เพียงเรือสมบัติลำเดียวก็จะสามารถข่มขวัญอีกฝ่ายได้โดยสมบูรณ์แล้ว! กงซูหว่านสีหน้าเปี่ยมสุขยิ่ง แล้วกล่าวว่า “องค์รัชทายาท ความคิดอันพิสดารล้ำเลิศถึงเพียงนี้ ท่านคิดออกมาได้อย่างไรเจ้าคะ? ข้าน้อยกงซูหว่านแม้จะมีความรู้ไม่เท่าพระองค์ แต่ก็พอจะรอบรู้เรื่องโบราณกาลจวบจนปัจจุบันอยู่ ได้ศึกษาตำราเลื่องชื่อนานา ทว่าด้านจินตนาการแล้ว ข้าน้อยไม่อาจเทียบได้แม้เพียงเส้นผมขององค์รัชทายาทเลย ช่างน่าละอายใจยิ่งนัก!” หลี่หลงหลินแย้มยิ้มน้อยๆ “พี่สะใภ้รอง ทะเลแห่งตำราย่อมไม่มีที่สิ้นสุด อาจเป็นเพราะเจ้ายังอ่านตำราน้อยเกินไป ยังจำต้องศึกษาต่อไป” นี่คือข้อจำกัดแห่งยุคสมัย กงซูหว่านฉลาดเฉลียวเพียงใด ก็เพียงแต่ศึกษาตำราประวัติศาสตร์มาได้ไม่กี่ร้อยปี ยิ่งมิเคยได้พบเห็นสิ่งแปลกใหม่พิสดารประการใดเลย ข้าได้เห็นประวัติศาสตร์จีนมาหลายพันปี ความรู้ในห้วงความคิดกว้า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1387
เหลือเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งสอง กงซูหว่านสีหน้าประหลาดใจ นางไม่เคยนึกฝันเลยว่าหลี่หลงหลินจะตอบอย่างเด็ดขาดถึงเพียงนี้ ถึงกับไม่ให้โอกาสนางได้ตอบสนองเลยแม้แต่น้อย พึงรู้ไว้เถิดว่า แบบร่างเหล่านี้เป็นสิ่งที่นางทุ่มเทสมองขบคิด จึงจักคิดออกมาได้ เป็นผลงานที่นางภาคภูมิใจยิ่งนัก กงซูหว่านเอ่ยถามว่า “องค์รัชทายาท การออกแบบเรือนี้มีจุดใดที่ไม่สมเหตุสมผลหรือเจ้าคะ?” หลี่หลงหลินกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “การออกแบบเรือไม่มีปัญหาประการใดเลย ถึงกับดีกว่าเรือในต้าเซี่ยยุคปัจจุบันหลายเท่า” “แต่สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่ข้าปรารถนา” กงซูหว่านสีหน้าตกตะลึง “องค์รัชทายาท...ท่านจะสร้างเรือไม่ใช่หรือเจ้าคะ?” เรือจะสามารถสร้างลูกเล่นอันใดได้อีกหรือ? บนใบหน้าของหลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มอันลึกล้ำ “พี่สะใภ้รอง ทางขวามือของเจ้ามีม้วนภาพอยู่ม้วนหนึ่ง เจ้าสามารถเปิดดูได้ เพื่อจะได้เห็นว่าเรือที่ข้ากล่าวถึงนั้นเป็นเช่นไร” แม้ในใจกงซูหว่านจะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือความตื่นเต้น กงซูหว่านสะกดกลั้นความตื่นเต้นในใจ ค่อยๆ คลี่ม้วนภาพบนโต๊ะออก ภาพบนม้วนภาพนั้น พลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้านา
You may also like
ชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล324 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย344.4K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา472 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา644 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ555.5K viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง186.6K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน244.9K views
