บทที่ 740

หลี่หลงหลินเองก็ไม่พูดไร้สาระอีก สั่งเกษตรกรข้างหลังว่า “ลงไร่ ขุดมันเทศ!”

เพียงแค่คำสั่งเดียว

เกษตรกรหลายสิบคนก็ลงไปในทุ่งนา ยึดตามรากของมันเทศ ขุดขึ้นมาจากใต้ดิน โยนขึ้นบนคันนา

ญาติฝ่ายหญิงของสกุลซู เข้าไปเช็ดเอาดินที่เกาะติดอยู่บนมันเทศออกอย่างพิถีพิถัน

ฮ่องเต้หวู่รู้สึกแปลกใจต่อมันเทศมาก ขยับขึ้นไปมองอย่างละเอียด

จะพูดอย่างไรดีเล่า

รูปร่างของมันเทศ ไม่ค่อยสวยเท่าใด

หัวไม่ใหญ่ มีรอยย่น ผิวของมันเป็นสีชมพู

ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ได้มีแค่ผลเดียว แต่หนึ่งราก กลับมีหนึ่งพวงใหญ่

มองคร่าวๆ คล้ายหนูตัวน้อยที่เพิ่งเกิดใหม่

เหล่าขุนนางต่างกระซิบกระซาบกัน ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสงสัย “มันเทศนี้ กินได้จริงหรือ?”

หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “หากขุนนางทุกท่านสงสัย ชิมดูก็รู้แล้วมิใช่หรือ?”

ขุนนางคนหนึ่งส่ายหน้า ไม่ยอมเดินขึ้นไปลองชิม

สำหรับสิ่งแปลกใหม่ พวกเขามักจะรู้สึกต่อต้าน

ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือสิ่งที่จะต้องกินเข้าปาก

หากมีพิษจะทำเยี่ยงไร?

ฮ่องเต้หวู่กลับรู้สึกอยากลอง อยากเป็นคนแรกที่จะได้กิน ลิ้มลองรสชาติของมันเทศ

แต่ขุนนางต่างพากันห้ามปราม “ฝ่าบาท ร่างกายของพระองค์ล้ำค่ามาก! อย่าเสี