LOGINShare
บทที่ 786
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 788
ฉินซูกล่าววาจาชวนให้ตกตะลึง "จะพักโรงเตี๊ยมไปไย พวกเราซื้อคฤหาสน์สักหลังเลยดีกว่า!""ซื้อคฤหาสน์? จำเป็นด้วยหรือเพคะ?" ฉงชูโม่งุนงงฉินซูกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "จำเป็นสิ จำเป็นอย่างยิ่งด้วย เจ้าพูดเองมิใช่หรือว่าจะมิกลับไปในเร็ววัน เช่นนั้นแล้วซื้อคฤหาสน์สักหลังไปเลยน่าจะสะดวกกว่ามิใช่หรือ? เจ้าก็จะได้อยู่สบายขึ้นด้วย"ฉงชูโม่ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพยักหน้าเห็นด้วยเมื่อทราบว่าทั้งสองคนมาเพื่อซื้อคฤหาสน์ เถ้าแก่ก็พลันยิ้มจนตาหยี รีบแนะนำอย่างประจบสอพลอมองดูโฉนดที่ดินที่เถ้าแก่ยื่นให้ ฉินซูและฉงชูโม่ก็ตั้งใจเลือกกันอย่างจริงจังครู่ต่อมา ฉินซูก็ถูกใจคฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งอยู่มิไกลจากหอดารารักษ์นักเมื่อสอบถามราคา ฉินซูก็ต้องตกใจอย่างยิ่ง!"ข้าหูฝาดไปหรือไม่? คฤหาสน์หลังนี้ราคาตั้งสามพันตำลึงเงินเชียวหรือ?"ฉินซูมองเถ้าแก่ด้วยสีหน้าคลางแคลง สงสัยเหลือเกินว่าอีกฝ่ายกำลังโก่งราคาสุดโต่งเถ้าแก่กล่าวด้วยรอยยิ้มประจบประแจง "คุณชาย ท่านมิทราบสินะขอรับ ที่นี่คือเมืองหลวงจินหลิง อยู่ใต้ฝ่าพระบาทองค์จักรพรรดิ คฤหาสน์สักหลังราคามิใช่ถูก ๆ หนาขอรับ"ฉินซูถึงกับพูดมิออก ดูท่ามิว่าจะเป็นยุคป
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 787
ทุกคนพูดคุยกันพร้อมกับเร่งฝีเท้าเดินไปยังหอดารารักษ์ในขณะเดียวกันเมื่อถูกฉินซูจับมือเช่นนี้ ฉงชูโม่ก็อดที่จะรู้สึกเขินอายมิได้ แต่ถึงกระนั้นก็มิได้สะบัดมือออกครู่ต่อมา นางก็ถูกฉินซูพาเข้าไปในห้องนอนเมื่อเห็นฉินซูปิดประตู นางก็พลันรู้สึกประหม่าขึ้นมา มือเผลอกดลงบนด้ามกระบี่ตามสัญชาตญาณ "เหตุใดพระองค์ถึงพาหม่อมฉันมาที่นี่เพคะ?"เมื่อเห็นท่าทางระแวดระวังของนาง ฉินซูกล่าวอย่างมิสบอารมณ์ "ถึงข้าจะชอบเจ้า แต่ก็มิถึงขั้นคิดจะลวนลามเจ้ากลางวันแสก ๆ หรอกน่า เจ้าจะตื่นตูมไปไย!"ฉงชูโม่กล่าวอย่างจริงจัง "รู้หน้ามิรู้ใจ! อย่าพูดมากเลยเพคะ ตอบคำถามของหม่อมฉันเมื่อครู่มาดีกว่า การที่หม่อมฉันมา มันเป็นการสร้างความวุ่นวายอย่างไร หากพระองค์อธิบายอย่างมีเหตุผลมิได้ อย่าหาว่าหม่อมฉันมิไว้หน้าไร้ไมตรี!"ฉินซูสีหน้าเอือมระอา อธิบายว่า "สถานการณ์ของข้าในหอดารารักษ์มิสู้ดีนัก เบื้องบนก็มียอดฝีมือซ่างกวนอวิ๋นซีคอยกดดันอยู่ เบื้องล่างศิษย์รุ่นหลังก็หาได้มีผู้ใดยอมรับข้าไม่พวกเขาอาจจะลอบทำการลับหลังก็เป็นได้ อีกทั้งตอนนี้แคว้นเป่ยเยี่ยนก็มีศัตรูรายล้อมอยู่ภายนอก ภายในเหล่าองค์ชายก็แก่งแย่งชิงบัลลัง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 786
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก!'ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก!ฉินซูรู้สึกร้อนตัว ตะโกนถามออกไปที่ประตูว่า "ใคร?""เรียนบุตรแห่งนักปราชญ์ มีคนข้างนอกมาขอพบท่านเจ้าค่ะ!" เสียงสาวใช้ของหอดารารักษ์ฉินซูจึงถอนหายใจโล่งอก "อืม ข้ารู้แล้ว"หลังจากเก็บหน้ากากหนังและผ้าปิดตาเรียบร้อย เขาก็เปิดประตูเดินลงไปชั้นล่างขณะเดียวกัน ในใจเขาก็ยังสงสัยเป็นอย่างยิ่ง วันนี้เหตุใดจึงมีคนมากหน้าหลายตามาหาเขาเช่นนี้?หรือว่าจะเป็นองค์ชายคนใดของแคว้นเป่ยเยี่ยนอีก?ยังมิทันถึงประตู ซ่างกวนอวิ๋นซีก็เดินสวนเข้ามาพอดีนางยิ้มแย้มมองฉินซู พลางเย้าแหย่ว่า "ฉินซู เจ้านี่โชคดีเหลือเกินนะ สตรีรอบกายเจ้าแต่ละคนงดงามกว่าใครทั้งนั้น!"ฉินซูถามด้วยความงุนงง "ท่านพูดเรื่องกระไร?""ไม่มีกระไร แค่อยากจะเตือนเจ้าสักหน่อยว่า หอดารารักษ์ของข้า มิรับคนมิเอาการเอางาน!"ซ่างกวนอวิ๋นซีทิ้งท้ายด้วยประโยคนี้ แล้วก็เดินขึ้นชั้นบนไปฉินซูสับสนยิ่งกว่าเดิม จึงรีบเดินไปทางประตูอย่างใจร้อนและเห็นเงาร่างอรชรร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นนี่คือสตรีรูปร่างสมส่วนอายุราว ๆ ยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี นางมีรูปโฉมงดงามหมดจด ผิวพรรณผุดผ่องใส
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 785
“มิได้ ๆ ท่านกับข้าแม้เพิ่งรู้จักกัน แต่เมื่อได้พูดคุยกันแล้ว กลับสนทนาถูกคอยิ่งนัก อุปนิสัยของท่านดีกว่าองค์รัชทายาทแห่งแคว้นท่านเสียอีก”ได้ยินดังนั้น มู่หรงหัวแอบดีใจอยู่ลึก ๆ ยังคงถามต่อไปอย่างมิลดละ “เช่นนั้นสหายฉินพอจะพิจารณาดูได้หรือไม่...”“โธ่ สหายมู่หรง อย่าได้ทำให้ข้าลำบากใจเลย มิฉะนั้นชาถ้วยนี้ ข้าคงซดมิลงเสียแล้ว”“ก็ได้ ๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะมิฝืนใจท่าน เพียงแต่ขอให้สหายฉินจงเชื่อมั่น การที่ข้าคบหาสมาคมกับท่าน ล้วนมาจากความจริงใจ มิได้มีเจตนาแอบแฝงอันใด”“เรื่องนี้ข้าทราบดี!”สายตามู่หรงหัวสั่นไหวเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากถามอีกครั้ง “จริงสิ สหายฉิน พอจะบอกข้าได้หรือไม่ว่า ท่านโค่นล้มคู่แข่งเหล่านั้นไปทีละคนได้อย่างไร?”แววตาแห่งชัยชนะวาบผ่านส่วนลึกของดวงตาฉินซู จากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ “เฮ้อ เรื่องมันยาว ข้าเองต้องล้มเหลวหลายครั้งหลายครา กว่าจะกำจัดพวกเขาได้”“มิใช่กระมัง? ท่านใช้เวลาเพียงมิกี่เดือน ก็โค่นล้มอ๋องหนิงและอ๋องฉีได้ทั้งหมดแล้วมิใช่หรือ? ดูเหมือนพวกเขาจะถูกลดตำแหน่งและเนรเทศออกจากเมืองหลวงแล้วนี่!”“ความจริงก็เป็นเช่นนั้น แต่ในระหว่างนั้น เส้นทางช่าง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 784
ฉินซูยิ้มพลางกล่าวว่า “ปกติข้าชอบคบค้ากับสหาย ดีใจยิ่งนักที่ได้รับเกียรติจากองค์ชายสามถึงเพียงนี้ จะมิให้ยินดีได้อย่างไร!”“ในเมื่อยินดี เช่นนั้นต่อไปสหายฉินก็เลิกเรียกข้าว่าองค์ชายสามเถิด นี่มิใช่คำเรียกขานระหว่างสหาย”“ถ้าเช่นนั้น… ให้เรียกท่านว่าสหายมู่หรงหรือ?”“ย่อมได้! ฟังดูสนิทสนมกันมากขึ้นหลายเท่าทีเดียว!” มู่หรงหัวหัวเราะอย่างอารมณ์ดีฉินซูจิบชาอีกครั้ง แล้วเริ่มบทสนทนาผ่อนคลายกับเขาจุดประสงค์ที่มู่หรงหัวเชิญเขามา เขารู้ดีแก่ใจ เพียงแต่เมื่ออีกฝ่ายมิได้เอ่ยปากก่อน เขาก็ขี้เกียจจะซักไซ้มิฉะนั้นแล้ว ก็ดูเหมือนตนจะใจร้อนเกินไปสนทนากันไปได้ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดมู่หรงหัวก็อดรนทนมิไหว “ว่าแต่สหายฉิน ข้าได้ยินมาว่าเสด็จพี่องค์รัชทายาท มักจะไปหาท่านในช่วงนี้ มิทราบว่าท่านทั้งสองพูดคุยเรื่องใดกันหรือ?”พอกล่าวจบ เขาก็รู้สึกว่าตนพูดจาละลาบละล้วงเกินไป จึงอธิบายต่อว่า “สหายฉินอย่าได้เข้าใจผิด เสด็จพี่องค์รัชทายาทเป็นแบบอย่างของพวกเรา ในฐานะน้องชาย ย่อมใคร่เรียนรู้จากพระองค์ให้มาก”“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ แต่สหายมู่หรงอาจจะเข้าใจผิดไป องค์รัชทายาทของท่านมาหาข้าเพียงสองครั้งเท่านั
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 783
ภายในคฤหาสน์ที่ดูมิโดดเด่นแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังยืนกอดอกอยู่ภายในศาลาของลานด้านหลัง จ้องมองบ่อน้ำที่ปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลนแม้เขาจะสวมอาภรณ์ธรรมดา แต่ดวงหน้ากลับแฝงไว้ด้วยกลิ่นอายแห่งความสูงศักดิ์บางเบาทันใดนั้น ชายผู้หนึ่งที่มีอายุไล่เลี่ยกันก็เดินตรงเข้ามาชายผู้นั้นประสานมือโค้งคำนับเขาแล้วจึงเอ่ยปากว่า “ทูลองค์ชาย ท่านผู้นั้นกำลังเดินทางมาพ่ะย่ะค่ะ”ชายหนุ่มยิ้มอย่างพึงใจ “ดีมาก ข้ายังนึกว่าเขาจะมิมาเสียอีก!”“องค์ชาย เขาเป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน การที่พระองค์ติดต่อกับเขาเป็นการส่วนตัว จะมิก่อให้เกิดคำครหาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“องค์รัชทายาทของเราก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขาเช่นกันมิใช่หรือ เขายังมิเห็นกลัว แล้วข้าจะกลัวอันใด? ยิ่งกว่านั้น สถานที่แห่งนี้ลับตาผู้คน บางทีอาจจะไม่มีผู้ใดรู้เลยก็ได้ว่าข้าพบฉินซูที่นี่”“จะว่าไปก็ใช่ ขออภัยที่กังวลเกินกว่าเหตุพ่ะย่ะค่ะ”ชายหนุ่มโบกมือ พลางกล่าวว่า “ไปเตรียมชาเถอะ ข้าจะไปต้อนรับด้วยตัวข้าเองที่หน้าประตู”ชายผู้นั้นตะลึงงัน ไต่ถามด้วยความประหลาดใจว่า “องค์ชาย เขาเป็นเพียงองค์รัชทายาทผู้รอวันปลดแห่งต้าเหยียนเท่านั้น ไฉ
You may also like
ชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล370 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์52 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา672 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน245.7K viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา341.5K viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย346.1K viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง189.7K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา491 views
