LOGINShare
ตอนที่ 6 ชอบก็คือชอบ
Last Updated:
2025-04-11 03:22:28ฟีนิกซ์ talk
ทุกถ้อยคำที่คนในบ้านสนทนากันผมได้ยินมันอย่างชัดเจนแต่ที่มันทำให้ผมจุกในอกคือเรื่องชีวิตแต่งงานของเมธาวีต่างหาก ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เธอจะเจ็บปวดกับเรื่องที่ต้องเผชิญแค่ไหนกันนะ “อุ้มๆๆ”เสียงเด็กน้อยร้องให้แม่อุ้มดึงสติให้ผมออกมาจากห้วงความคิดของตนเอง “อุ้มๆครับ เมฆหิวหม่ำๆไหมครับไหนนี่หม่ำๆใครเอ่ย”เมธาวียังคงพูดกับลูกน้อยด้วยน้ำเสียงสดใส่หากไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอพึ่งร้องไห้ไปหมาดๆคงไม่มีใครดูออก “หึ”นายโชคดีจังนะเมฆที่มีแม่แบบนี้ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ผมตัดสินใจเคาะประตูในที่สุด ไหนๆก็มาแล้วนี่ ถ้าโดนด่าค่อยกลับแล้วกัน “ใครมาน่ะ พ่อเรากลับมาหรือเปล่า” “เดี๋ยวเมย์ไปดูเองค่ะ”เสียงของเมธาวีบอกกับแม่ของเธอตามมาด้วยเสียงปลดล็อกประตู แอ๊ด~ ทันทีที่ประตูเปิดออกใบหน้าของเมธาวีก็ปรากฏแก่สายตาของผม วันนี้เมธาวีใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาๆแต่ดูมีเสน่ห์ชะมัด “อ้าวฟินมาได้ไงอ่ะ”เสียงหวานของเมธาวีเรียกสติของผมให้กลับมาอีกครั้ง “พอดีวันนี้ว่าง มาหาเพื่อนกินข้าว”ผมชูถุงอาหารหลายอย่างที่ซื้อมาด้วยให้เมธาวีดู “เอ่อ…จะกินที่นี่เหรอ”เมธาวีถามผมสีหน้าเป็นกังวล “อืม ทำไมรังเกียจผมเหรอ”ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าอีกคนไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นแต่ถามไปแบบนั้นเพราะอยากแหย่เธอเล่นเท่านั้น “ปะ เปล่าเข้ามาก่อนสิ” “สวัสดีครับ ผมฟีนิกซ์ครับ”ผมยกมือไหว้แม่ของเมธาวี “ไหว้พระเถอะลูก”แม่ของเมธาวีรับไหว้ผมด้วยรอยยิ้ม ท่านดูเป็นคนใจดีและอบอุ่นอยู่ไม่น้อย “เดี๋ยวขอแทนตัวว่าพี่เถอะนะ”ความจริงเธอจะแทนตัวว่าอะไรผมก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกแต่ผมแค่กังวลว่าเธอจะสร้างกำแพงมากั้นระหว่างผมกับเธอไว้เพียงเพราะผมอายุน้อยกว่าเธอเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายที่อายุมากว่าไม่ใช่เหรอ แล้วก็อยากแกล้งเธอเล่นเท่านั้น “อืม” “เดี๋ยวพี่ไปเอาชามมาให้”พูดจบพี่เมย์ก็ตั้งท่าจะเดินไปแต่ผมก็รั้งข้อมือเล็กของพี่เขาไว้เสียก่อน “ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวผมไปเอาเองบอกแค่ว่าครัวอยู่ไหนก็พอ”เมื่อผมบอกอย่างนั้นเมธาวีก็ชี้ไปที่ห้องครัวของบ้านผมจึงเดินไปหยิบชามออกมาจำนวนหนึ่งและกลับออกมาเทอาหารเองเสร็จสรรพ “วันนี้พี่ไม่มีสอนเหรอ”ผมถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้วเพราะผมเช็คตารางสอนของพี่เมย์มาแล้ว “วันหยุดน่ะ พรุ่งนี้ด้วย”หยุดงั้นเหรอข้อนี้ไม่ได้เช็คมา งั้นก็ดีเลยเข้าทางผมพอดี “อืม งั้นพรุ่งนี้ผมมารับนะ” “รับไปไหน?” “กินข้าว” “พี่ไปไม่ได้หรอกพี่ต้องดูแลเมฆ” “ก็จะพาเมฆไปด้วย” “คือ…” “ห้ามปฏิเสธ”ผมบอกอย่างเอาแต่ใจ “อือ ทำตามสัญญาด้วยนะ ขออย่างต่ำ90คะแนนได้ไหม”สุดท้ายพี่เมย์ก็ต้องยอมตกลงจนได้คงเพราะรู้ว่าปฏิเสธไปก็แค่นั้นแหละ “หึ~ ให้99เอาป่ะ” “เหรอ~ เก่งขนาดนั้นเชียว”ดวงตากลมช้อนมองผมอย่างไม่อยากจะเชื่อแต่ก็แน่แหละใครจะเชื่อเพราะถ้าเก่งแม่ผมก็คงไม่จ้างเธอมาสอน แต่ผมทำได้แน่อยู่แล้วแค่จะทำหรือเปล่าแค่นั้นแหละ “รอดูเลย ถ้าผมทำได้พี่จะให้อะไรผม” “โทษทีนะแค่นี้ก็มากเกินแล้วปะฉันมีหน้าที่แค่สอนนายไหม”พี่เมย์บอกอย่างไม่ใส่ใจแต่ผมอยากบอกให้พี่เขาฟังว่า รู้อะไรไหมพี่นะมีจุดอ่อนที่ยังไงพี่ก็ต้องยอมตอบตกลง “แต่ถ้าผมไม่ผ่านพี่ถูกไล่ออกนะ”ผมยกยิ้มอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่าทำให้อีกคนหงุดหงิดจนถลึงตาใส่ผมแต่มันไม่ได้น่ากลัวสักนิดมันน่ารักต่างหาก “ฟิน!” “กินเถอะน่า บ่นเป็นยายแก่ไปได้” “ก็แก่กว่านายแล้วกัน”พี่เมย์มองผมตาเขียวก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าของตัวเองไม่สนใจผม “ครับๆๆกินเถอะครับพี่!เมย์!”ผมยังคงแกล้งแหย่เธอไม่เลิก “ชิ” “เมฆมานี่มา”พอเห็นว่าพี่เมย์เริ่มจะไม่พอใจจริงๆผมจึงเลือกที่จะเลิกแกล้งเธอเล่น หันมาเล่นกับเจ้าเด็กแก้มนุ่มๆน้อยดีกว่า พอผมเรียกเมฆก็วิ่งมาหาผมอย่างว่าง่าย “ป้อๆ อุ้มๆ”เมฆกางแขนออกกว้างหวังให้ผมอุ้มแถมส่งสายตาอ้อนๆมาอีกต่างหากน่ารักชะมัด “เมฆไปเรียกพี่เขาแบบนั้นได้ไงลูก”แม่ของเมธาวีดุหลานชายตัวน้อยพร้อมกับขอโทษผมผ่านทางสายตาและสีหน้า “ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ…”ผมหยุดคำพูดไว้เพียงแค่นั้นพร้อมกับมองคนเป็นแม่ของเมฆอย่างสื่อความหมายก่อนที่เจ้าของใบหน้าหวานจะเบือนหน้าหนีหลบสายตาผม ผมจึงหันมาเล่นกับเด็กชายตัวน้อยในอ้อนแขนต่อ “ไงดื้อไหมเนี่ยหืม”ผมถามพร้อมกับกดจมูกหอมแก้มกลมๆของเด็กน้อยตัวป้อมด้วยความหมั่นเขี้ยว “เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อฟินพาไปเที่ยวนะ ดีใจไหม” “ฟินไปสอนลูกพี่แบบนั้นได้ไง” “ก็อยากเป็นจริงๆนี่”ผมบอกเมธาวีออกไปตามตรง ผมเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงได้สนใจพี่เขาขนาดนี้แต่แค่ครั้งแรกที่เห็นใจมันก็ชอบและตอนนี้ก็ชอบมากแต่คิดว่ายังไม่ถึงกับเรียกว่ารักได้หรอกมั้ง “ฟิน”เมธาวีถลึงตาใส่ผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่ผมกลับมองเห็นแต่ความน่ารักในการกระทำของพี่เขาผมนี่ท่าจะหลงเขาเข้าขั้นเลย “หึ”พอมองหน้าพี่เขาผมก็อดที่จะเอ็นดูในความน่ารักของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จนเผลอหัวเราะออกมาอย่างลืมตัวแต่ดูเหมือนเจ้าของความน่ารักจะไม่พอใจเสียอย่างนั้น “ไม่ตลกฟิน! นายกำลังทำให้เด็กสับสนถ้าน้องเมฆเขาคิดแบบนั้นจริงๆนายไม่สงสารเขาเหรอ”ผมเข้าใจที่พี่เมย์พูดแบบนี้กับผมแต่ตัวพี่เขาเองคงไม่ได้อยากจะต่อว่าผมหรอกแต่เธอต้องปกป้องหัวใจของลูกชายเธอเพราะหากเด็กน้อยปักใจไปแล้วคนที่เจ็บปวดย่อมไม่พ้นลูกชายเธอแต่ผมอยากจะเป็นคนนั้นจริงๆนะทั้งที่ผมเองก็ไม่เข้าใจทำไมถึงได้ปักใจกับเธอคนนี้เหมือนกัน “ก็อยากให้คิด”ผมตอบกลับอย่างที่ใจคิดแต่ดูจะสร้างความขุ่นเคืองใจให้พี่เมย์ไม่น้อย “ฟิน!” “โอเคๆผมไม่เถียงกับพี่แล้ว”ที่ผมไม่เถียงไม่ใช่ว่าผมยอมแพ้นะแต่เพราะจะเถียงหรือไม่เถียงแต่ผมก็ยังรู้สึกแบบเดิมตัวผมเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงชอบผู้หญิงตรงหน้าขนาดนี้แต่ชอบก็คือชอบจริงไหมและผมจะเดินหน้าทำตามความรู้สึกของตัวเองด้วย
Latest chapter
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอนที่ 55 อ้อนก่อนแต่ง(จบ)
ภายในงานเลี้ยงหรูหราบรรยากาศชื่นมื่นเต็มไปด้วยความยินดีที่ต่างมาแสดงความยินดีกับบ่าวสาวโดยงานถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์ที่เป็นเรือนหอของทั้งคู่นั่นเอง“สวยมากเลยเมย์”เฟรย่าจับตัวเพื่อนสาวหันซ้ายหันขวามองหาจุดบกพร่องแต่ก็ไม่เจอแม้แต่จุดเดียว“ไร้ที่ติ”เฟรย่าบอกอย่างภูมิใจ“ขนาดลูกสองแล้วยังเป๊ะเว่อร์”จัสมินมองเพื่อนรักอย่างทึ้งๆ“เข้าใจกันผิดแล้วจ้ะ กำลังจะเป็นคุณแม่ลูกสาม”“ห๊ะ!”เฟรย่าร้องออกมาอย่างตกใจ“แหมมกลับมาเจอกันปุบก็ซัมกันหนักเลยนะ รีบมีเจ้าตัวเล็กเลยนะ”จัสมินเย้าแหย่เพื่อนรัก“มีสามีเด็กก็งี้แหละ กินอร่อยนะ”เมธาวีเย้าแหย่เพื่อนกลับโดยไม่ทันได้สังเกตว่าสามีเด็กเดินเข้ามาทันได้ยินพอดี“อร่อยขนาดนั้นเลย”น้ำเสียงทุ้มต่ำถามใบหน้านิ่งเรียบแต่ใบหูกลับแดงซ่านอย่างปิดไม่มิด“มาก ถึงใจสุดๆ”เมธาวีตอบกลับแบบไม่ต้องคิด“เมย์”เฟรย่าสะกิดเพื่อนเพื่อเตือนสติว่าพวกเขาไม่ใช่คนพูดประโยคนั้น“อะไรของแกยายเฟร""ผัวเด็กแก"ทันทีที่ได้ยินคำเฉลยของเพื่อนรักเจ้าสาวของงานถึงกับหน้าถอดสีกันเลยทีเดียว เขาจะหาว่าฉันลามกหรือเปล่าเนี่ยนั้นคือคำถามที่เมธาวีถามตัวเอง"งั้นพวกฉันไปรอในงานนะ"จัสมินบอ
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอน 54 แต่งงานกันไหม
ทันทีที่ความใหญ่โตถูกกระแทกเข้าช่องทางคับแคบฉ่ำน้ำร่างบางก็โผเข้ากอดเจ้าของการกระทำราวกับต้องการให้คนตัวโตปลอบแต่อีกฝ่ายกลับกระแทกกระทั้นเข้าใส่ร่องเล็กด้วยความกระสัน"อึก~ เบาหน่อยสิจุก"ร่างบางใบหน้าเหยเกเมื่อความใหญ่โตถูกถอนออกแทบจะหลุดออกจากกันก่อนจะกระแทกแทรกเข้ามาจนสุดลำอีกครั้ง“ก็หิว งั้นถ้าไม่อยากจุกก็กระแทกสิ”มาเฟียหนุ่มเอ่ยกระตุ้นให้ร่างบางปรนเปรอตนเมื่อคนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง“กระแทกผมสิครับพี่เมย์”คนตัวโตอ้อนเหมือนที่หญิงสาวชอบและทุกครั้ง เธอก็แพ้ลูกอ้อนแบบนี้ทุกทีแต่ครั้งนี้กลับผิดคาด หึ~ แต่ถ้าอ้อนไม่ได้ผลงั้นคงต้องบังคับสินะแต่วิธีบังคับในแบบของฟีนิกซ์นั้นเป็นการบังคับแบบเต็มใจเท่านั้นมันจึงจะถึงใจปึก~ ปึก~ ปึก~คนตัวโตกระแทกเอวสวนขึ้นใส่ร่องเล็กคับแคบจนร่างบางกระเด้งกระดอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น“อื้อ~ จุก!”ร่างเล็กร้องประท้วงทันทีเมื่อถูกเล่นงานที่ใจกลางความเป็นสาวปัก! ปัก! ปัก!ร่างบางเริ่มขยับโยกส่งตัวตนเข้าช่องน้ำหวานเป็นจังหวะเนิบนาบ“ขอแรงอีกได้ไหมครับ”“มะ มันเสียว”แม้ปากจะปฏิเสธแต่สะโพกมนก็เร่งจังหวะกระแทกตามแรงอารมณ์ที่มีไม่ต่างจากคนร้องขอ“เมียผมแ
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอน 53 กลับมาอยู่ด้วยกันได้ไหม
หลังจากเพื่อนๆของชายหนุ่มกลับไปทิพย์อาภาก็ถือโอกาสพูดเคลียร์ใจกับลูกสะใภ้เสียเลย"เมย์""คะ?""เรื่องเมื่อตอนนั้นแม่ขอโทษนะแม่ไม่คิดว่าสิ่งที่แม่ทำมันจะทำร้ายหนูขนาดนั้น"ทิพย์อาภาบอกอย่างรู้สึกผิด"เรื่องนั้นเมย์ไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ เรื่องมันผ่านมานานแล้ว""ขอบใจนะ""อีกอย่าง...คนที่ช่วยเมย์จากการถูกส่งขายอวัยวะก็คือคุณแม่นี่คะ"เมธาวียิ้มอ่อนให้กับแม่ของชายคนที่เธอรัก"ตอนนั้นเมย์ไม่มั่นใจว่าใช่คุณแม่ไหมแต่หลังจากที่เมย์ออกมาได้แล้วเมย์ก็มารู้ว่าคนที่ช่วยซื้อเมย์ออกมาก็คือเพื่อนของคุณแม่ ที่มีสามีชื่อชยันต์""...""หลังจากนั้นก็เป็นมาเฟียที่ชื่อชยันต์ที่รับตัวเมย์มาส่งคุณปู่เอง""เมย์พยายามจะบอกเรื่องนี้กับฟินในตอนนั้นแต่เขาก็หายหน้าไป""แม่ตั้งใจช่วยเมียผมแต่แรกแล้วเหรอ""อืม ก็ฟินรักเขาขนาดนั้นแม่จะปล่อยเขาเป็นอะไรไปได้ยังไง""...""ความสุขของฟินก็คือความสุขของแม่ ถึงแม้ความรักของแม่ฟินจะไม่ต้องการก็ตาม"คนเป็นแม่น้ำตาคลอด้วยความน้อยใจที่ลูกไม่เคยรักเธอเลย"ใครบอกว่าฟินไม่รักแม่"ฟีนิกซ์เดินเข้าไปสวมกอดคนเป็นแม่น้ำตาคลอ"ฟินรักแม่นะ รักมากด้วยฟินต้องการแม่มาตลอด"คนเป็
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอน 52 พร้อมหน้า
กว่าที่หมอจะยอมให้มาเฟียหนุ่มกลับบ้านได้ก็กินเวลาไปถึงหนึ่งสัปดาห์เต็ม พื้นที่แออัดในห้องพักสี่เหลี่ยมทำอารมณ์มาเฟียหนุ่มค่อนข้างหงุดหงิดทำให้พยาบาลที่เขามาทำหน้าที่ทำงานกันค่อนข้างลำบากเดือดร้อนหมอเดนิสต้องเขามาทำการรักษาให้แบบส่วนตัว“ครั้งหน้ากรุณาอย่าเจ็บนะครับหมอขอร้อง”เดนิสบอกมาเฟียหนุ่มด้วยความเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมเอาแต่ใจของคนไข้แต่คนไข้กลับไม่สะทกสะท้านสักนิด“แกเป็นหมอไม่มีสิทธิปฏิเสธคนไข้แบบฉัน”“คนไข้แบบแกหมอปกติที่ไหนจะรักษาได้”เดนิสมองฟีนิกซ์อย่างเบื่อหน่าย แม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องเป็นเจ้าของไข้เพื่อนจอมเอาแต่ใจแต่ครั้งนี้ฟีนิกซ์ดันบ้ากว่าเดิมไม่เห็นเมียไม่ยอมล้างแผลไม่ยอมกินยา“คุณเมย์ได้กลับไปพักผ่อนบ้างไหมครับ”เมื่อพูดกับคนไข้ไปก็เปล่าประโยชน์เดนิสจึงหันมาสนใจหญิงสาวที่ใบหน้าอิดโรยราวกับคนอดหลับอดนอน“ไอ้หมอคุยกับคนไข้ก็พอครับอย่าเสือกยุ่งกับเมียคนไข้”“เฮ้อ~ ว่างก็ไปเช็คประสาทบ้างนะ”จากที่กำลังเป็นห่วงหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้องพักผู้ป่วยเดนิสชักอยากจะพาเพื่อนตัวเองไปเช็คประสาทขึ้นมาแล้ว“ขอโทษแทนเขาด้วยนะคะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับผมชินแล้ว ตอนอยู่อังกฤษมั
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอน 51 ถูกต้อน
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็นสองบอดี้การ์ดคนสนิท ก็เข้ามาทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เจ้านายหนุ่มภายในห้องพักแต่ดูเหมือนว่ามีอยู่หนึ่งคนที่ท่าทางแปลกไปจนเจ้านายหนุ่มสังเกตได้“ปราบ”“ครับนาย"“เอเดนมันเป็นอะไรของมันมองฉันอย่างกับฉันไปหยิกไข่มัน”ตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามาพร้อมเมธาวีเอเดนก็เอาแต่มองค้อนเจ้านายหนุ่มไม่หยุดนี่ถ้าเป็นผู้หญิงเขาคงคิดว่าเอเดนงอนเขาอยู่แน่ๆ“เอ่อ”ปราบปรามกระอักกระอ่วนอยู่ไม่น้อยเพราะจะให้เขาตอบไปตามตรงก็กลัวจะทำให้เจ้านายไม่พอใจ“เฮอะ”พอได้ยินเจ้านายว่าตัวเองแบบนั้นความน้อยใจยิ่งเพิ่มขึ้นจนลืมความเกรงกลัวที่เคยมีต่อเจ้านายแถมยังสะบัดหน้าหนีผู้เป็นนายราวกับสาวน้อยงอนคนรัก“เอเดนแกอย่าทำแบบนี้ขอร้องฉันจะอ้วก”ฟีนิกซ์เห็นท่าทางของมือซ้ายคนสนิทอดขยาดไม่ได้ ตัวโตอย่างกับควายมาทำตัวเป็นสาวน้อยไปได้“ผมทำอะไรก็ไม่ดีในสายตานายหรอกครับ”พูดจบก็สะบัดหน้าหนีอีกรอบฟีนิกซ์ถึงกับกุมขมับกับท่าทางของเอเดน เรียกได้ว่าหมดคำจะพูด“ลากตัวมันออกไปเถอะฉันรำคาญลูกตา”“ครับนาย”ปราบปรามโค้งหัวให้เจ้านายเล็กน้อยแล้วเดินไปลากตัวเอเดนออกไปแต่เอเดนกลับไม่ยอมง่ายๆจนสุดท้ายฟีนิกซ์ก็จำต้องมา
อดีตหมาเด็กของเมธาวี ตอน 50 ยังเหมือนเดิมไหม
เมธาวีเดินออกมาสูดอากาศในช่วงเช้ามืดเหมือนอย่างทุกวันแต่วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูผิดแปลกไปหมดเริ่มตั้งแต่เด็กหนุ่มบ้านตรงข้ามจากที่เห็นเขากับพ่อจะมานั่งทำกิจกรรมยามเช้ากันในทุกๆวันแต่วันนี้ทั้งคู่กลับสวมสูทพร้อมกับยืนรักษาความปลอดภัยอยู่หน้ารั้วบ้านของเขาแทนแถมยังเอาแต่จ้องมองมาที่บ้านของเธอจนร่างบางรู้สึกประหม่าสุดท้ายเมธาวีก็เดินกลับเข้าบ้านแทนการไปสูดอากาศตามที่ตั้งใจตอนแรก“ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันมีหวังอึดอัดตาย”“อ้าวเมย์ทำไมวันนี้กลับเข้าบ้านเร็วจัง”“แม่เห็นบ้านตรงข้ามยังคะ”“อ่อ เห็นแล้ว”“แล้วแม่ไม่แปลกใจเหรอคะหรือกลัวไหมคะ”“จะกลัวทำไมละคนของพ่อเจ้าพาทั้งนั้น”“นี่แม่ก็รู้เหรอคะ”“รู้สิ”“…”“ก็พวกนั้นเขามากับเจ้านายเขาบ่อยๆน่ะ”“มาบ่อย? ตอนไหนทำไมเมย์ไม่รู้”“ก็ถ้าเมื่อก่อนรู้จะอยู่ที่นี่ต่อไหมล่ะ”“…”“ก็นั่นแหละพ่อเจ้าพาเลยไม่ให้ใครบอกเมย์รวมทั้งแม่ก็ด้วย”“งั้นก็แสดงว่าคนที่ไม่รู้อะไรเลยมีแค่เมย์สินะคะ”“อย่าไปโกรธพ่อเจ้าพาเลยลูก เขาก็ทำหน้าที่ของเขาเต็มที่แล้ว เจ้าพาเองก็ไม่ต้องทนรู้สึกขาดพ่อ”“อืม เมย์ไปชงโกโก้อุ่นๆดื่มก่อนนะคะ”“จ๊ะ”ผู้เป็นแม่มองตามลูก
You may also like
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.6K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn26.0K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X18.5K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.2K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์17.4K viewsเจ้าบ่าวมัจจุราช
baiboau-เนื้อนวล61 viewsพยศรักคุณหมอแสนร้าย
InTheStars68 viewsชมพูลุ้นรัก
Poinsettia72 views
