แชร์

ตอนที่เจ็ด ติดอกติดใจ (NC)

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-06 16:51:59

ตอนที่เจ็ด ติดอกติดใจ

“พวกเจ้าไม่ต้องพูดมาก เอาไว้ถึงทีของพวกเจ้ารับรองว่าพี่ใหญ่จะไม่กลั่นแกล้งเด็ดขาด” ฉู่จิ้นฟงติดสินบนน้องชายเพื่อไม่ให้พวกเขารั้งตัวเอาไว้นานนัก

“ได้ ได้ ได้ ถ้าเช่นนั้นเชิญพี่ใหญ่เสพสุขให้พอใจเถิด” คุณชายสามฉู่จิ้นเฉิงรีบผายมือเชื้อเชิญพี่ชายให้เดินกลับเรือนโดยเร็วด้วยรู้ดีว่ามีของน่ากินเช่นนี้ผู้ใดจะอดใจรอไหว

ฉู่จิ้นฟง ทางหนึ่งหันมาตอบโต้คำหยอกล้อของน้องชายคนอื่นแต่มือยังคงจับจูงและขายังคงก้าวเดินจนพ้นหน้าประตูจึงแทบจะอุ้มอนุสาวกลับเข้าห้องหอเพื่อใช้ค่ำคืนสุขสันต์หรรษาร่วมกันให้เต็มอิ่ม

ด้วยลู่ไป๋เยว่ เป็นเพียงอนุอีกคนจึงไม่มีพิธีรีตองอันใดมากมาย เพียงยกน้ำชาให้ผู้ใหญ่แล้วก็เข้าหอได้เลย

ฉู่จิ้นฟง จึงไม่รอช้าลากร่างเล็กไปจนถึงหน้าประตูเรือนแล้วจึงอุ้มเข้าห้องด้วยอาการไม่ทันใจ

“ใจเย็นๆก่อนเจ้าค่ะ ท่านพี่ ขอข้าอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวสักหน่อย”

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง”

ชายหนุ่มวางร่างบางให้ยืนอยู่กลางห้องแล้วบรรจงถอดชุดเสื้อเปิดความอวบ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่สอง ค่อยๆกลืนกิน (NC)

    ตอนที่สอง ค่อยๆกลืนกิน “หนาวหรือ? อีกเดี๋ยวก็ร้อนแล้ว” ถ้อยคำราวห่วงใยถูกแทนที่ด้วยฝ่ามืออุ่นที่ลูบผ่านเนินโหนกนูนและเส้นขนอ่อนบางไปยังร่องดอกไม้อวบอูม“งามเหลือเกิน มิน่านายหญิงของเจ้าจึงเรียกสินสอดมากทีเดียว” สายตาหื่นกระหายจับจ้องสองกลีบสีหวานที่ปิดมิดชิดพลางไล้นิ้วแตะส่วนกลางรอยแยกอันนุ่มนวลรู้สึกได้ถึงน้ำชุ่มฉ่ำที่เปียกปลายนิ้ว“แฉะแล้ว”เมื่อสัมผัสความชื้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจึงเงยขึ้นหยอกล้อก่อนจะซุกซอกคอดอมดมสูดกลิ่นหอมหวานอย่างชื่นใจแล้ววนขึ้นไปจุมพิตดูดดื่มพร้อมกับนิ้วที่ถูวนโลมไล้ไปทั่วสองกลีบซ้ายขวา“อ้า...”ริมฝีปากบางอ้าเอ่ยได้เพียงคำนี้ก่อนความวาววับ เย้ายวน หอมกรุ่น จะถูกชิมลิ้มรสอย่างแนบแน่นหญิงสาวเผลอเด้งร่างขึ้นพลางหันหน้าหนีไปหอบหายใจถี่อ้าปากครางกระเส่าส่งเสียงจากลำคอออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อโดนนิ้วอุ่นเริ่มเปิดฉากโจมตีร่างสูงหัวเราะหึหึพลางผละใบหน้าออกใช้สายตาที่ไม่ใช่แค่อยากชิมแต่อยากกลืนกินทั้งตัวเพื่อก้มลงมองร่องดอกไม้นุ่มที่กำล

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่หนึ่ง ค่ำคืนหอมหวาน (NC) เรื่องอนุของน้องชาย

    แนะนำตัวละคร*ลู่เยว่เล่อ หญิงสาวซึ่งเติบโตในเรือน ‘อิงเยว่’*หลี่อี้เจ๋อ บุตรชายคนรองของสกุลหลี่*หลี่อี้โยว บุตรชายคนโตของสกุลหลี่*ลู่ไป๋เยว่ ผู้ครอบครองเรือน ‘อิงเยว่’ ฉากหน้าคืออนุของคุณชายใหญ่สกุลฉู่อนุของน้องชายช่างน่าอร่อยนัก โดยมาวิญญานางได้รับการอบรมสั่งสอนให้เป็นอนุที่ดี ไม่ว่าท่วงท่าลีลาใดล้วนฝึกฝนเพื่อนำมาบำเรอให้สามีติดใจผู้ใดจะคิดว่ากระทั่งพี่ชายของสามีก็ยังหลงใหลและลักลอบกินของอร่อยอยู่บ่อยคราตอนที่หนึ่งค่ำคืนหอมหวาน“อ่า...อาเล่อ เจ้าช่างหอมเหลือเกิน กลิ่นกายของเจ้าหอมรัญจวนจนข้าแทบอดใจไม่ไหวแล้ว” เสียงแหบพร่าดังมาจากริมฝีปากหนาที

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่ยี่สิบสอง สุขสันต์หรรษา (จบอนุเรือนหลัง)

    ตอนที่ยี่สิบสอง สุขสันต์หรรษา หนทางชีวิตข้างหน้ายังอีกยาวไกล นางไม่มีวันให้ภรรยาเอกของผู้ใดมากลั่นแกล้งรังแกหรือขับไล่ออกจากเรือนแน่ดังนั้นจึงมีแต่ต้องรวมพลังของพวกเขาเอาไว้เท่านั้น ไม่ว่าพวกเขาคนใดคนหนึ่งเลิกโปรดปรานนาง ก็ยังมีอีกคนที่ยังอยู่คุณชายทั้งสามต่างแวะเวียนกันมายังเรือนอิงเยว่พร้อมกับบิดาจนภรรยาเอกและเหล่าอนุของพวกเขาต่างไม่พอใจแต่พวกนางจะทำอันใดได้เล่า ในเมื่อไม่ปรับปรุงลีลาและท่วงท่าเร้าสวาทย่อมต้องนอนเหี่ยวแห้งไปจนวันตายยามเผชิญหน้ากับนายหญิงใหญ่ที่พากำลังคนมาหวังสั่งสอนอนุผู้ปีกกล้าขาแข็ง ลู่ไป๋เยว่ซึ่งรายล้อมด้วยคนคุ้มกันที่มีฝีมือใช้สายตาแห่งผู้ชนะยิ้มเยาะอย่างสาสม“คิดจะทำร้ายข้าหรือ นายหญิงใหญ่ คงต้องดูทิศทางลมให้ดีก่อนกระมังยามนี้ทั้งสามีและบุตรชายทั้งสามคนของเจ้าล้วนอยู่ในความดูแลของข้าอย่างสุขสบาย นายหญิงใหญ่ไม่ต้องกังวลใจไปรีบกลับจวนสกุลฉู่แล้วลำบากดูแลผู้คนและรับใช้คนแก่เรื่องมากกับจัดการเรื่องยิบย่อยมากภาระไปเถอะส่วนเรื่องที่สบายกายสบายใจมอบให้เป็นห

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่ยี่สิบสอง สุขสันต์หรรษา

    ตอนที่ยี่สิบสอง สุขสันต์หรรษาทั้งหลิวซื่อและฉู่ฮูหยินผู้เฒ่าต่างเงยหน้าขึ้นมองสายตาคาดคั้นของนายท่านใหญ่อย่างตื่นตระหนกเขา...เขารู้แล้วหรือ!คหบดีฉู่ตั้งใจเอ่ยประโยคนั้นเพื่อเป็นการข่มขู่ทั้งแม่และเมียด้วยรู้ดีว่าถึงป่านนี้ย่อมไม่อาจเอาผิดพวกเขาแล้วจับกุมไปรับโทษได้ แต่อย่างไรก็ต้องสะกดพวกเขาไม่ให้กระทำการที่ไม่เกรงกลัวบ้านเมืองอีก“ไม่ว่าคนๆหนึ่งจะมีความผิดมากมายเพียงใดก็ลงโทษได้เพียงกักบริเวณหรืออดข้าวไม่กี่มื้อ ไม่ใช่ทำร้ายร่างกายทุบตีจนบาดเจ็บเกือบตายเพียงนี้ ท่านแม่เองก็ควรรู้ไม่ใช่หรือ”เจอบุตรชายข่มขู่หนักแน่นทั้งส่งสายตาดุดันจดจ้อง ฉู่ฮูหยินผู้เฒ่าจึงขบปากไม่กล้าเอ่ยคำใดออกมาตีแค่นี้จะถึงตายได้อย่างไร อาไห่ก็พูดเกินไปแม้จะรู้ว่าบุตรชายเอ่ยคำร้ายแรงเกินกว่าเหตุ แต่ผู้เฒ่าที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายสิบปีย่อมรู้ดีว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ควรโต้เถียงในเมื่อผู้อาวุโสไม่โต้แย้ง บรรดาเมียคนอื่นย่อมไม่กล้าพูดมากเช่นกันแม้จะคิดอย่างคับข้องว่าแค่ตบ

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เรื่องน่าอาย

    ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เรื่องน่าอายกว่าจะถึงกลางดึก ทั่วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยไฟราคะที่เผาไหม้โชติช่วงและเพิ่งจะดับลงยามนี้ลู่ไป๋เยว่นอนหายใจรวยริน สภาพยับเยินอิดโรย ร่องทั้งหน้าหลังบวมแดงแหกกว้าง ทั้งเจ็บทั้งขาสั่นไม่อาจยืนหรือนอนในสภาพธรรมดาหญิงสาวที่ถูกนอนบดเบียดอยู่ตรงกลางทั้งจุกทั้งเสียดเสียวเพียงคิดว่าเมื่อครู่โดนสองลำเอ็นเด้งเข้าใส่พร้อมกันอย่างคึกคักเพียงใดพวกเขาพี่น้องฝ่ายหนึ่งร้อนอีกฝ่ายแรงกระแทกรัวเร็วไม่มีออมแรงสร้างความเคลิบเคลิ้มมึนเมา เสียวซ่านลึกถึงจิตวิญญาณแต่นางยังไม่อยากใช้ร่องสีหวานอย่างพร่ำเพรื่อจนหลวมกว้างไม่น่าชิดเชยจึงต้องหลีกเลี่ยงการรุมรังแกพร้อมกันเช่นนี้อีกยามเช้า ลู่ไป๋เยว่จึงเอ่ยลามารดาว่าคงต้องกลับจวนสกุลฉู่เสียทีแล้วค่อยให้คหบดีฉู่หาโอกาสมาพบมารดาทีหลังเนื่องจากสองพี่น้องที่ติดตามมาได้รู้ความลับของพวกเขาแล้วคุณชายสามซึ่งเอาแต่ใจกว่าพี่ชายย่อมมีท่าทีไม่เต็มใจด้วยเพิ่งได้สัมผัสรสสวาทอันอิ่มเอมไปเพียงไม่กี่ครา“หากกลับไปแล้วไม่ได้กินอาหารเลิศรสเช่นนี้อี

  • อนุของบิดาช่างน่ากินนัก   ตอนที่ยี่สิบ ไม่ไหวแล้ว (NC)

    ตอนที่ยี่สิบ ไม่ไหวแล้ว ลู่ไป๋เยว่ร้องโวยวายจนเสียงแหบแห้งแต่กลับถูกจับปิดปากได้แต่ส่งเสียงอืออาพยายามดิ้นหนีเมื่อดุ้นลำหนาถูกกดพรวดเข้าในรูเล็กจนจมหายไปทั้งลำพวกเขาบ้าไปแล้ว หญิงสาวยังคงส่ายหัวไม่ยินยอม คุณชายรองสกุลฉู่จึงรีบเล้าโลมล้วงมือเข้าไปบดขยี้ติ่งเกสรที่ยืดยื่นขณะคุณชายสามขยำขยี้บดเน้นยังเม็ดบัวสีหวานที่ด้านบนพร้อมขยับแท่งเนื้อในร่องสวาทขึ้นลงไม่หยุดไม่นานฉู่จิ้นหรงที่ด้านหลังจึงเริ่มขยับเคลื่อนไหวเพื่อนำพาแท่งทวนแกว่งไกวทิ่มแทงสวนเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกันกับน้องชายใบหน้างามบิดเบี้ยวด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทั้งทรมานทั้งสุขสันต์ไปกับสองลำเอ็นที่อัดแน่นทั้งร่องดอกไม้ด้านหน้าและรูหยักด้านหลังปากอวบอิ่มอ้าค้างส่งเสียงร้องครางที่ฟังแทบไม่เป็นภาษาทั้งขาดหายเป็นช่วงๆเมื่อโดนทะลวงทั้งสองร่องสีหวานพร้อมกันจนจุกแน่น“โอ๊ย!...หยุดก่อน อื้อ...พอ...อ่า...พอแล้ว” ลู่ไป๋เยว่หรือจะคิดว่าจะมีวันนี้ด้วยยิ่งบอกให้หยุด สองพี่น้องยิ่งตอกกระหน่ำเข้าหากันอย่างสุดกำล

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status