อยากเป็นแฟนหมอ บทที่ 7

“ทำไมมึงไปจับของใครมา เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงหรือเปล่ามึง ถึงได้เหี่ยวทันที”

         ตระการถามอย่างสงสัย ผู้ชายที่ใกล้ตัวใบบุญญาที่สุดเวลานี้มีแต่เขากับญาติของหญิงสาวเท่านั้น ไม่น่าจะไปเจอใครให้จับได้

         “คนไข้”

         “อีใบ! มึงจะกินคนไข้เหรอ ผิดจรรยาบรรณนะ ไหน ๆ เอามาให้เพื่อนต่อดูหน่อย หล่อไหม” คนบอกว่าผิดจรรยาบรรณกลับอยากดูรูปเสียอย่างนั้น

         “โนค่ะเพื่อน แพทย์ที่ดีไม่เปิดเผยความลับของคนไข้ ผิดจรรยาบรรณนะเรา อีกอย่างเพื่อนใบไม่ได้จะกินเขาค่ะ แค่สำรวจอาการเข้าใจไหมคะ สำรวจอาการ” คำพูดของใบบุญญาทำคนฟังเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

         “น่าจะเป็น SAD[1] เขาเคยมีเซ็กซ์ไหม”

“น่าจะเป็น SAD เขาเคยมีเซ็กซ์ไหม”

         ตระการเวลาเป็นการเป็นงานจะเป็นอีกคนทันที เขามีองค์ความรู้มากกว่าเธอ ต้องเรียกว่าที่เธอเรียนเฉพาะทางจบมาได้ อีกฝ่ายมีบุญคุณกับใบบุญญามากทีเดียว

         “เออ เราลืมไปเลย Sexual Aversion Disorder หรือโรครังเกียจการมีเพศสัมพันธ์ ส่วนมากที่เราเคยเจอจะเป็นผู้หญิงไงต่อ เราไม่เคยเจอเคสผู้ชายมาก่อน” ใบบุญญารำพึงกับเพื่อน

         “ใบส่งเคสมาให้เราก็ได้ เดี๋ยวเราดูต่อ”

         ตระการเป็นห่วงเพื่อนจึงขันอาสา แต่ใบบุญญากลับรีบสั่นหน้า ได้อย่างไรกันเล่า เรื่องนี้เป็นความลับ ลับสุดยอดถ้ามันหลุดออกไป เธอมีแต่ตายกับตาย

         “ไม่ได้แก เรื่องนี้เกี่ยวกับความเป็นความตายของคลินิกเรา”

         ความลับระดับสิบ จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าคุณอินน์ ไฮโซชื่อดังเมืองเหนือเป็นโรคไข่หดไม่ได้ รู้ไปถึงไหน คุณหมอใบบุญญาเตรียมตัวตายได้เลย

         ไม่ได้...หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรเสียใบบุญญาไม่มีทางให้ใครมาจับไข่คุณอินน์...เอ่อ เดี๋ยวนะหมอใบ

         หมายถึงว่าไม่ให้ใครมารู้ความลับคุณอินน์เป็นอันขาด

         “ตามใจ!” ตระการเองก็ไม่อยากใส่ใจ ถ้าเพื่อนบอกเป็นความลับก็ความลับ แต่ขอแซวเพื่อนสักนิดได้ไหม 

         “มึงก็เป็น Asexual[1] น่าจะรักษาพร้อมกันดู แบบว่าความสัมพันธ์แกะกล่องด้วยกันทั้งคู่อะไรงี้”

         “บ้า!!! ไหนแกบอกไม่ให้ฉันยุ่งกับคนไข้ไง” คนไม่อยากยุ่งกับคนไข้และไม่อยากให้ใครจับไข่คนไข้ของเธอถึงกับแหวใส่เพื่อน

         “โอ๊ย! หมอใบคะ ไม่ใช่เรื่องผิดศีลไหมคะ ถ้าเขาโสด คุณหมอใบก็โสด โรคนี้ฉันเคยได้ยินว่าต้องใช้การสะกดจิตถึงจะหาย แต่อย่างที่แกรู้ว่าบ้านเรายังไม่รองรับเรื่องการสะกดจิต แกอาจต้องบำบัดแบบค่อยเป็นค่อยไป ส่วนมากคนไข้มักเกิดจากปมในใจ”

         ใบบุญญาพยักหน้าเข้าใจเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับวงการจิตแพทย์ มีผู้คนมากมายป่วยด้วยเรื่องเพศ แต่ในสังคมคนไทยยังมองว่าเรื่องทางเพศนั้นน่าอาย

         อย่างเช่นการใช้เซ็กซ์ทอยนั่นแหละ เป็นของผิดกฎหมาย แต่คนกลับหาทางออกโดยการมีชู้ ข่มขืน หรือแม้แต่ซื้อบริการทางเพศ ประเทศที่มองการมีชู้หรือนอกใจแฟนเป็นเรื่องปกติ แต่ของเล่นที่ใช้หาความสุขให้ตนเองโดยไม่เบียดเบียนใครกลับเป็นเรื่องผิดกฎหมาย

 

         บางครั้งประเพณีหรือความยึดติดบางอย่างควรที่จะยกเลิกไปได้แล้ว ชีวิตทำไมต้องทำให้มันยาก กิน ขี้ ปี้ นอน มันเรื่องปกติ ตราบใดที่เราไม่ได้ไปผิดลูกผิดเมียใคร เรื่องของธรรมชาติควรจะยอมรับและเปิดรับกันเสียที

         “คิดอะไรแก” ตระการเท้าคางมองหน้าเพื่อนสาว เมื่อเห็นเพื่อนจิตหลุดไปจากบทสนทนา

         “ทำไมแกไม่ชอบผู้หญิง แกรู้ตอนไหน” ใบบุญญาไม่เคยถามเพื่อนเรื่องนี้มาก่อน สำหรับเธอ เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่เคยมองว่าเพื่อนเป็นเพศไหน

         “ทำไมน่ะเหรอ ไม่รู้สิ ฉันไม่มีความรู้สึกเลยเวลามองผู้หญิง มันเหมือนกับมองเพื่อน มองแม่ มองน้อง แต่กับผู้ชาย ทุกกล้ามเนื้อบนตัวเขาทำให้ฉันหัวใจเต้นและแข็งอะแก” ตระการเองเพิ่งจะรู้ตัวเมื่อเข้าสู่วัยรุ่น เขาเรียนโรงเรียนชายล้วนที่สอบเข้ายากที่สุด

         ตระการเป็นนักเรียนระดับหัวกะทิของห้องและสอบติดแพทย์อย่างที่ทางบ้านต้องการ

         “เซ็กซ์ครั้งแรกของแกกับใคร” จิตแพทย์สาวเพื่อนรักถามอย่างอยากรู้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงไม่กล้าถามเรื่องนี้ แต่เพราะอายุที่มากขึ้น ได้พบเจอคนไข้มากมาย ทำให้เข้าใจโลกมากขึ้น

         “เพื่อนกันนี่แหละ อีนี่ถามไรเนี่ย”

         “เริ่มไงวะ” ใบบุญญาดวงตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้ 

         “ของแบบนี้อารมณ์มันก็พาไปแหละ เดี๋ยวแกมีก็รู้เอง” ตระการไม่ยอมเล่า เรื่องครั้งแรกมันก็ต้องเก็บไว้ในความทรงจำสิ ใครจะเล่าง่าย ๆ  

         “ถ่ายรูปมึงท่านี้ส่งไปให้เจ้าคุณปู่มึงดูดีกว่า” ท่าที่ว่าคือท่าเท้าคางของเพื่อนรักที่ตาจิกกล้องอย่างมีจริต

         “อย่าเชียวนะอีใบ!”

[1] Asexual เป็นอาการขาดความสนใจทางเพศ

[1] ความรังเกียจทางเพศ (Sexual Aversion Disorder: SAD)