ก่อนที่ฉันจะผลิกเธอมานอนใต้ร่างแทน

1อาทิตย์ต่อมา

ฉันยืนอยู่หน้าห้องของเซฟเพราะวันนี้เป็นวันที่ฉันต้องมาสอนงานให้เขาแต่ทว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาจู่ๆไอบ้านี่มันก็ทำตัวแปลกๆพอมองหน้าฉันทีไรเจ้าตัวก็จะรีบหลบหน้าไปทันที

จากที่เคยเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันเขาก็เงียบหายไปเลย

“แปลกแหะ”

แกร้ก

“จะยืนบื้ออีกนานไหม”ฉันมองร่างสูงที่เปิดประตูออกมาบ่นใส่ฉันว่าแต่เขารู้ได้ยังไงว่าฉันยืนอยู่หน้าห้องเขากันหลังจากเข้าห้องไปฉันก็ไปนั่งประจำที่แต่สิ่งที่แปลกคือหมอนี่มันห่างจากฉันเป็นกิโลเลยนี่สิ

“นี่ขยับมาหน่อยสิ”

“สอนตรงนั้นนั่นแหละ”ฉันขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดมองใบหน้าหล่อที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมสบตาฉันเลยสักนิดไอบ้านี่มันเป็นอะไรของมันเนี่ยเมนส์มารึไง

“ฉันไม่อยากตะโกนเขยิบเข้ามา”ฉันเอ่ยบอกมองเซฟที่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะขยับมาอยู่ใกล้ฉันแต่ก็เว้นระยะห่างอยู่ดีแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วรีบๆสอนงานให้เขาเพราะคืนนี้ฉันมีนัดวีดีโอคอลกับพี่มอสแฟนสุดน่ารักของฉันน่ะสิ

“วันนี้พอแค่นี้ละกัน” ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากสอนต่อเนื่องมาเกือบ3ชั่วโมงและเซฟก็ตั้งใจเรียนรู้ดีเอาจริงๆหมอนี่มันก็เก่งพอตัวเลยนะสอนอะไรไปนิดๆหน่อยๆก็ทำได้แล้ว

“นี่ยัยข้าวบูด”ฉันชะงักมือที่กำลังจะเก็บเอกสารก่อนจะหันไปมองเซฟที่มองหน้าฉันเป็นครั้งแรก

“อะไร”

“ทีหลังจะนอนหรือจะทำอะไรก็หัดล็อคประตูซะบ้างนะ”ฉันมึนงงกับคำพูดของเซฟจู่ๆก็มาพูดเรื่องนี้เนี่ยนะ

อ๊ะจริงสิฉันได้ยินมาจากคุณหญิงว่าเซฟเป็นคนเอาเจลลดไข้มาแปะให้ฉันนี่ไม่ใช่ว่าฉันทำอะไรแปลกๆใส่เขาหรอกรึแต่ว่าฉันนอนป่วยอยู่นะจะไปทำอะไรเขาได้กัน

“มันชินแล้วน่ะเพราะป้าชอบเข้ามาบ่อยๆ”ฉันเอ่ยบอกสาเหตุที่ฉันไม่ล็อคประตูเพราะป้ามักจะเข้ามาหาฉันเพื่อเรียกไปช่วยงานอยู่บ่อยครั้งอีกอย่างในโซนห้องพักก็ไม่มีผู้ชายเลยสักคนมีแต่พวกแม่บ้านด้วยกันเองทั้งนั้น

“พูดไปก็หัดฟังบ้างสิวะ”ฉันมองเซฟที่โมโหออกมา

เมนส์มาแน่ๆอารมณ์สวิงขนาดนี้-.-

“แล้วนายจะมาเดือดร้อนอะไรแทนฉันล่ะ”

“ฉันจะล็อคประตูรึไม่ล็อคประตูแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย!”ฉันก็แว้ดกลับไปเลยสิคะ!คิดว่าอารมณ์ไม่ดีใส่คนอื่นเป็นคนเดียวรึไง

ไอตอนแรกก็คิดจะพูดขอบคุณอยู่หรอกที่เอาเจลลดไข้มาแปะให้ฉันถึงหายไข้ภายในวันเดียวแต่ตอนนี้ฉันอยากง้าหมัดใส่หน้าเขาจริงๆหึ่ย

“เหอะแม่งเอ้ย”จู่ๆไปบ้าเซฟก็สถบออกมามือหนาลูบหน้าตัวเองเหมือนพยายามสงบสติอารมณ์

“หรือว่าฉันทำอะไรแปลกๆตอนนายเข้ามางั้นเหรอ?”ฉันพูดเสียงเบาดูจากอาการของเซฟตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมามันก็ชัดแล้วว่าเขาจงใจหลบหน้าฉัน

นี่ฉันไปทำอะไรเขาจริงๆสินะ

“เธอไม่ได้ทำหรอก..ฉันนี่แหละทำ” 

“ห๊ะไม่ได้ยินอ่ะ”ฉันพูดขึ้นเพราะได้ยินไม่ชัดกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมา

“ให้ตายสิก็รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นห้องตัวเองแต่หัดแต่งตัวให้มันมิดชิดหน่อยไม่ได้รึไง!”และจู่ๆอิตาเมนส์มานี่ก็แว้ดใส่ฉันอีกครั้ง

โอ้ยยยนี่ฉันจะหมดความอดทนกับเขาแล้วนะ!

“แล้วมันยังไง!ฉันจะแก้ผ้านอนแล้วมันผิดอะไรไม่ทราบในเมื่อมันคือห้องของฉันน่ะ!”

“นี่เธอยังไม่รู้ตัวสินะว่าฉันจะสื่อถึงอะไร”

“เออขอโทษทีเพราะฉันมันโง่ไงนายเอาแต่พูดอ้อมโลกแบบนี้ใครมันจะไปเข้าใจห๊ะ!”และเราสองคนก็ขึ้นเสียงใส่กันไปมาและเป็นไอตาบ้าเซฟที่เงียบไปก่อน

น่าหงุดหงิดชะมัด!

“เอาเถอะจอแบนๆอย่างเธอต่อให้นอนแก้ผ้าก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนสนใจหรอก”

“นายว่าไงนะ!?”ใบหน้าของฉันร้อนขึ้นมาด้วยความโมโหทันที จอแบนงั้นเรอะ ถึงตัวฉันจะเล็กแต่หน้าอกฉันก็พอมีนะเว้ย!

“ออกไปซะ”

“นี่ไอบ้าเซฟนายหาว่าฉันจอแบนหรอ!”

“เออ!ออกไปได้แล้ว”ร่างสูงดันไหล่ของฉันให้ออกไปจากห้องแต่ฉันไม่ยอมไงฉันจะอยู่ด่าจนกว่าฉันจะชนะให้ได้เพราะอย่างนั้นฉันก็เลยฝืนตัวเองเต็มที่ก่อนจะหันตัวกลับมาอย่างรวดเร็วแต่ทว่าหัวชนดันไปฟาดกับคางของเขาจังๆจนร่างสูงเซไปด้านหลังและแน่นอนว่าฉันก็เซตามไปด้วย

ตุ้บ

“อั๊ก”เซฟร้องออกมาทันทีที่หลังของเขาแตะพื้นส่วนฉันก็หลับตาปี๋ในจังหวะที่กำลังจะล้มมือหนาก็รอดรัดร่างกายฉันก่อนที่เราสองคนจะล้มตึงไปทั้งคู่

“นี่นายเป็นอะไรรึเปล่า”ฉันผงกหัวขึ้นมาถามเพราะน้ำเสียงของเขาดูเจ็บมาก

“ฉันขอโทษ”ฉันรีบเอ่ยขอโทษออกไปเพราะถ้าฉันไม่ดื้อดึงจะหันมาด่าเขาเราสองคนก็คงไม่ต้องมาล้มตึงแบบนี้กันทั้งคู่

“มะไม่เป็นไร..”

“แต่นายดูเจ็บมากเลยนะ”แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่เป็นไรแต่สีหน้าเขาดูเจ็บมากจนฉันร้อนรนใจเลยแหละ

“นี่เซฟนายโอเคจริงๆใช่ไหม”

“ยัยบ้าเอ้ยเธอคิดบ้าอะไรอยู่มาขยับบนตัวผู้ชายแบบนี้น่ะฮะ!”ฉันชะงักไปกับคำพูดของเซฟจริงสิตอนนี้ฉันนอนอยู่บนตัวเขานี่หน่าแขนของเซฟก็ยังพาดกอดฉันอยู่ร่างกายของเราสองคนก็แนบชิดติดกันแถมหน้าอกของฉันก็ยังแนบไปกับอกของเขาอีก

“เหอะงั้นนายก็คงจะรู้แล้วสิว่าฉันไม่ได้จอแบนน่ะ”ฉันพูดออกไปอย่างเชิดๆอายนะแต่ขอแก้ข่าวที่ฉันจอแบนก่อนเถอะ

“แม่งเอ้ย”จู่ๆเซฟก็เอามือมาปิดใบหน้าตัวเองพร้อมกับสถบออกมา

“เจ็บมากเลยเหรอ?”ฉันถามด้วยความเป็นห่วงดูสีหน้าเขาไม่ดียังไงไม่รู้

“นี่เซฟอย่าเอามือปิดหน้าสิขอฉันดูหน่อยนายเจ็บหัวเหรอหรือยังไง”ฉันพยายามดึงแขนของเขาออกเพื่อจะดูสีหน้าของเขาว่าเขาแสดงอาการเจ็บมากแค่ไหนแต่ทว่าพอฉันดึงมือเขาออกกลับได้เห็นใบหน้าที่แตกต่างออกใบ

ใบหน้าหล่อแดงซ่านไปทั่วใบหน้าพร้อมกับสายตาคมที่มองฉันแวบเดียวก่อนจะหลบสายตาไป

อะไรกันสีหน้าแบบนั้น

“อะเอ่อ..เซฟฉะฉันรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆตรงท้องของฉันอ่ะ”ฉันพูดออกไปอย่างตะกุกตะกัก

“พึ่งจะมารู้ตัวรึไง”ใบหน้าหล่อหันมามองค้อนใส่ฉัน

“อย่าบอกนะว่ามันคือสิ่งนั้นของผู้ชายอ่ะ?”

“ถ้ารู้แล้วก็รีบออกไปจากห้องฉันซะก่อนทีฉันจะพลิกให้เธอมานอนใต้ร่างฉันแทน”ฉันเบิกตาโตทันทีกับคำพูดของเซฟก่อนจะรีบขยับตัวถอยออกมาและรีบตั้งสติวิ่งออกจากห้องไปทันทีพร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง

กรี๊ดดดด><แค่ล้มทับเองนะคุณเซฟถึงกับมีอารมณ์เลยหย๋ออ ยัยหนูข้าวก็ใสซื่อไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ยย

ไม่มีคอมเม้นรายตอนเลยไรท์เศร้าT^T