LOGINShare
ตอนที่ 59 วันวิปโยค 1.6
Last Updated:
2025-07-01 09:06:31ในขณะเดียวกัน
กระท่อมหลังเขาพระวรกายสูงของฮ่องเต้หยวนเป่ย บัดนี้ได้มาปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าประตูห้องของหวู่ซานซาน พระองค์กำลังยืนพิงประตูกอดอกทอดพระเนตรคนงามอยู่ในขณะนั้น ด้วยหยางเฟยอี้ในยามนี้ร่างกายของนางมีสภาพเปียกปอน จนอาภรณ์ขาวที่สวมอยู่ติดกายแนบลู่ไปกับกายงามจนเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งอันสมบูรณ์ของสตรีเพศแสนเย้ายวนใจเผยให้ฮ่องเต้หนุ่มได้ทอดพระเนตร
อกเป็นอก เอวคอดเท่ามดตะนอย สะโพกผายได้รูปสวย บั้นท้ายงอนงามตึงแน่นเล่นเอาอวิ๋นฉวี่ตะลึงลานไม่เป็นอันทำอะไร ทันทีที่หยางเฟยอี้หันกลับมาเผชิญหน้ากับพระองค์จนนางต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบงัน “ฝ่าบาทจะทรงยืนจ้องหม่อมฉันแบบนี้อีกนานไหมเพคะ” คนงามถามสวนกลับไป และนั่นทำให้อวิ๋ฉวี่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาทันที “ก็เจ้าชวนน่ามองเช่นนี้! จะห้ามสายตาของข้าไปได้อย่างไร แผนลอบสังหารอุปราชคงจะล้มเหลวไม่เป็นท่าเสียกระมัง เจ้าจึงมีสภาพกลับมาให้ข้าได้เห็นเช่นนี้ ดูท่าข้าจะประเมินเจ้าสูงเกินไปไม่เป็นไปตามที่คิด” รับสั่งออกมาตามการคาดเดาของตัวเอง “อย่างนั้นเหรอเพคะ! ถ้าเช่นนั้นก็คอยทอดพระเนตรต่อไปก็แล้วกัน” คนงามตอบกลับไ
Latest chapter
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 60 วันวิปโยค 1.7
จวนอุปราชกลุ่มควันขาวลอยสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบน ปกคลุมไปทั่วจวนอุปราชแลดูคล้ายเมฆหมอกเมฆา แต่ความเป็นจริงแล้วคือควันไฟที่ผสมยาแก้พิษของอินอวิ๋นฉวี่ ที่แอบลอบวางพิษยาสั่ง ซึ่งฮ่องเต้หยวนเป่ยได้ยาดังกล่าวมาจากเสี่ยวฉิงจื่อ ขันทีไส้ศึกจากสองแคว้นซึ่งเป็นทั้งยาสั่งและเป็นยาพิษในตัวด้วยกัน อันเกิดจากการคิดค้นปรุงยาของอดีตเจ้าสำนักหมื่นพิษโหรวหนิง อาจารย์ของหวู่ซานซานและอาจารย์ปู่ของหยางเฟยอี้ แต่เหนือฟ้าย่อมมีฟ้าเมื่อหยางเฟยอี้ นอกจากอัจฉริยะทางด้านดนตรีด้วยแล้ว นางยังมีปัญญาอันชาญฉลาดและไหวพริบดีเลิศมาจากภพชาติปัจจุบันของนาง จึงทำให้การปรุงยาพิษที่สามารถแก้พิษได้ทุกชนิดบรรลุผลสำเร็จ หากไม่เกิดเหตุการณ์ที่มาเกี่ยวพันกับชีวิตของหวู่ซานซาน แม่ผีเสื้อตัวน้อยก็จะยังไม่สามารถคิดค้นยาแก้พิษได้ทุกชนิดนี้ขึ้นมาได้แต่อย่างใด ยาแก้พิษดังกล่าวถูกนำมาเทใส่กองไฟจนเกิดเป็นควันขาวลอยคละคลุ้งปกคลุมไปทั่วจวนอุปราช ยอดเขาหลงเมิ่งในเวลานี้เต็มไปด้วยควันขาวมองแทบไม่เห็นตัวคน ในขณะที่กองทหารอารักขาซึ่งได้รับยาแก้พิษนั้นแล้วไม่ได้อยู่ในการควบคุมของฮ่องเต้หยวนเป่ยอีกต่อไป ต่างพากันกระจายกำล
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 61 วันวิปโยค 1.8
ควับ! ฮ่องเต้หยวนเป่ยหันพระวรกายกลับมาทอดพระเนตรทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว และต้องเบิกพระเนตรกว้างด้วยความตระหนกพระทัยเมื่อทอดพระเนตรอุปราชผู้เป็นอา ยืนสูงทะมึนค้ำพระองค์อยู่ในขณะนั้นใบหน้าหล่อเหลาก้มต่ำลงท่ามกลางเส้นผมสีดำสนิทตกลงปรกหน้า ดวงตาจับจ้องเขม็งมาที่ฮ่องเต้หยวนเป่ยเต็มไปด้วยกลิ่นไอแห่งความตายจนสัมผัสได้ “เจ้าเสียดายชีวิตข้าหรือเสียดายเพราะไม่ได้ลงมือฆ่าด้วยตัวเอง!” อินอวิ๋นหยางถามกลับไปพร้อมแสยะยิ้มหยามเหยียด ฮ่องเต้หยวนเป่ยครั้นหายจากอาการตกตะลึงที่ได้เห็นผู้เป็นอาสามารถหวนคืนกลับมาจากความตายได้นั้น รอยแสยะยิ้มเหยียดปรากฏออกมาทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น “ตายยากเหมือนกันนะเสด็จอา! แต่ก็ดี!...ในเมื่อเหตุการณ์พลิกผัน วันนี้ข้าหรือท่านเท่านั้นที่จะมีชีวิตรอดกลับไป” รับสั่งพร้อมใช้สายพระเนตรจับจ้องผู้เป็นอาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ร่างเกือบเปลือยเปล่า มีเพียงอาภรณ์ขาวผืนบางเบาพันไว้รอบกายมัดรวบเอาไว้ใต้เอวเพียงเท่านั้น เนื้อตัวเต็มไปด้วยโลหิตและรอยแผลเป็นจากการทำสงคราม ปรากฏตามลำตัวตลอดจนทั่วทั้งแผ่นหลังและท่อนแขนกำยำปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน “ดูท่าสภาพของท่าน
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 59 วันวิปโยค 1.6
ในขณะเดียวกัน กระท่อมหลังเขาพระวรกายสูงของฮ่องเต้หยวนเป่ย บัดนี้ได้มาปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าประตูห้องของหวู่ซานซาน พระองค์กำลังยืนพิงประตูกอดอกทอดพระเนตรคนงามอยู่ในขณะนั้น ด้วยหยางเฟยอี้ในยามนี้ร่างกายของนางมีสภาพเปียกปอน จนอาภรณ์ขาวที่สวมอยู่ติดกายแนบลู่ไปกับกายงามจนเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งอันสมบูรณ์ของสตรีเพศแสนเย้ายวนใจเผยให้ฮ่องเต้หนุ่มได้ทอดพระเนตร อกเป็นอก เอวคอดเท่ามดตะนอย สะโพกผายได้รูปสวย บั้นท้ายงอนงามตึงแน่นเล่นเอาอวิ๋นฉวี่ตะลึงลานไม่เป็นอันทำอะไร ทันทีที่หยางเฟยอี้หันกลับมาเผชิญหน้ากับพระองค์จนนางต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบงัน “ฝ่าบาทจะทรงยืนจ้องหม่อมฉันแบบนี้อีกนานไหมเพคะ” คนงามถามสวนกลับไป และนั่นทำให้อวิ๋ฉวี่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาทันที “ก็เจ้าชวนน่ามองเช่นนี้! จะห้ามสายตาของข้าไปได้อย่างไร แผนลอบสังหารอุปราชคงจะล้มเหลวไม่เป็นท่าเสียกระมัง เจ้าจึงมีสภาพกลับมาให้ข้าได้เห็นเช่นนี้ ดูท่าข้าจะประเมินเจ้าสูงเกินไปไม่เป็นไปตามที่คิด” รับสั่งออกมาตามการคาดเดาของตัวเอง “อย่างนั้นเหรอเพคะ! ถ้าเช่นนั้นก็คอยทอดพระเนตรต่อไปก็แล้วกัน” คนงามตอบกลับไ
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 58 วันวิปโยค 1.5
ในขณะเดียวกัน ตำหนักอุปราชริมฝีปากหยักได้รูปสวยเริ่มขยับขึ้นมาทีละน้อย ภายหลังจากกลืนยาเม็ดสีดำสนิทลงไปนานกว่าหนึ่งชั่วยาม ทั่วกายเริ่มหายจากอาการชาไปทั่วร่าง และสามารถเริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเอง พรืดดดด!!!! อินอวิ๋นหยางกระอักโลหิตแดงฉานพุ่งพรวดออกจากปากจนกระจายเต็มที่นอน พร้อมร่างใหญ่ทรุดฮวบลงกับฟูกตรงหน้าทันที แค่กก! แค่กก! แค่กกก! เสียงไอโครกครากดังออกมาทันใดพร้อมกระอักโลหิตออกมาอย่างต่อเนื่อง พร้อมเสียงพึมพำดังเล็ดรอดออกมาอย่างแผ่วเบาอยู่ในขณะนั้น “ยะ...เยี่ยนลี่! ย..เยี่ยนลี่...ถ..ถิง...ถิง..ถิงถิง...ของ...ข้า!” เสียงเรียกชื่ออดีตพระชายาและคนปัจจุบันซึ่งเป็นคนเดียวกันดังออกมาจากปากของอุปราชแห่งหยวนเป่ย ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ยันกายขึ้นมาจากฟูกนอน เส้นผมสีดำสนิทยาวสยายปรกลงใบหน้าก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวพระวรกายค่อยๆ คลานออกมาจากแท่นบรรทมจุดหมายคือผ้าแพรสีเหลืองที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ไกลจากแท่นบรรทมเท่าใดนัก ตุบ! ตุบ! ตุบ! พระวรกายใหญ่ตกจากแท่นบรรทมก่อนจะกลิ้งตกลงไปที่พื้นห้อง แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ละความพยายามแต่อย่างใด ท่อนแขนแข็งแกร
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 57 วันวิปโยค 1.4
กระท่อมหลังเขากายงามชุ่มโชกเปียกปอนไปทั่วทั้งร่าง เมื่อพระชายาอุปราชได้แอบเล็ดรอดเข้าไปในตำหนักท้ายจวน สถานที่เคยพำนักอยู่ในอดีตเพื่อใช้เส้นทางหลบหนีออกจากจวนอุปราชมาทางสระสรงน้ำซึ่งมีทางเดินระบายน้ำเชื่อมติดกับน้ำตกหลังเขา คนงามใช้เวลาในการเดินเท้าจากน้ำตกจนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมก่อนจะถึงยามเฉิน ตามเวลาที่ได้นัดหมายเอาไว้กับฮ่องเต้หยวนเป่ยเมื่อสามวันก่อน พลางรีบก้าวเดินเข้าไปภายในกระท่อมอย่างรวดเร็ว “พี่เขย! พี่เขย!” เสียงร้องเรียกหาหรงเฉินดังก้องไปทั่วทั้งกระท่อม เพียงครู่ร่างสูงของหรงเฉินรีบวิ่งออกมาจากทิศทางที่เป็นห้องนอนของตัวเอง ซึ่งองครักษ์คู่พระทัยของอินอวิ๋นหยางได้รับอนุญาตให้มาเฝ้าคอยดูแลฮูหยินของตน ด้วยนางยังไม่ฟื้นตั้งแต่ได้รับพิษของอินอวิ๋นฉวี่ฮ่องเต้จนหมดสติไปเมื่อสามวันก่อน แม้กระทั่งหมอหลวงที่ถูกเชิญมาก็ไม่อาจแก้ไขให้ฟื้นคืนสติขึ้นมาได้ จึงทำให้สองสามีภรรยาไม่สามารถไปร่วมงานสมรสของอุปราชหยวนเป่ยและหยางเฟยอี้ได้ และทันทีที่หรงเฉินเห็นสภาพของพระชายาอุปราชที่เพิ่งผ่านการสมรสมาหมาดๆ ปรากฏอยู่ตรงหน้าเช่นนั้น “เกิดอะไรขึ้นถิงถิง! เหตุใ
อัปลักษณ์จวนเดียวดาย ตอนที่ 56 วันวิปโยค 1.3
ยามอิ๋นกรุ๋งกริ๋ง! กรุ๋งกริ๋ง! กรุ๋งกริ๋ง! เสียงก้องกังวานดังออกมาจากกำไลข้อเท้าซึ่งบัดนี้ถูกหยางเฟยอี้นำสิ่งที่ห่อหุ้มอยู่ภายนอกออกไปจนหมดเผยให้เห็นกำไลข้อเท้าที่ทำมาจากทองคำได้อย่างชัดเจนสวมอยู่บนข้อเท้าขาวผ่อง อีกทั้งเสียงก้องกังวานดังกล่าวก็กลับมาส่งสัญญาณได้ตามปกติ อันเกิดจากความตั้งใจของผู้สวมใส่ที่ต้องการให้กำไลข้อเท้านี้กลับมามีเสียงขึ้นมาอีกครั้ง ร่างอรชรหยิบเสื้อคลุมสวมทับบนร่างเปลือยเปล่า เยื้องย่างออกมาหลังฉากกั้นท่ามกลางเสียงก้องกังวานจากกำไลข้อเท้า ฟู่วววว!!! ขวดยาที่อยู่ในมือเทลงในเตาเผากำยานที่อยู่ใกล้แท่นบรรทม เพื่อให้ร่างใหญ่ซึ่งกำลังหลับใหลด้วยความอ่อนเพลียอยู่ในขณะนั้นไม่สามารถขยับกายได้แต่อย่างใด กลิ่นกำยานหอมเริ่มฟุ้งกระจายไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวางผ้าแพรผืนน้อยเขียนข้อความบางอย่างทิ้งเอาไว้ให้อุปราชหนุ่มได้ล่วงรู้พร้อมตั้งขวดยาวางทับผ้าแพรผืนดังกล่าว และทันทีที่กลิ่นของกำยานกระจายไปทั่วทั้งห้อง พรึบ! เปลือกตาที่ปิดสนิทของอินอวิ๋นหยางเปิดขึ้นทันใด ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นจากฟูกนอนทันที อึก!!! แต่แล้วร่างใหญ่กลับต้อ
You may also like
สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.1K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา12.4K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู716.9K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.7K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง104.8K viewsข้ามภพมาเป็นชายาอ๋องพิการ
yourcaffeine 43 viewsเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน1.4K viewsเทพเซียนบอลเย้ยยุทธจักร (Nc 18+)
L.sunanta24 views
