Chapter 25

ผมได้ยินเสียงนาฬิกาบอกเวลาที่ไหนสักแห่งที่ไกลออก เมื่อมองดูนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว โนอาห์บอกผมไว้ก่อนหน้านี้ว่าเขากำลังมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องสวีทของโรงแรมและแจ้งผมเกี่ยวกับเชลซีที่กำลังเรียกแท็กซี่กลับไปที่โรงแรมเช่นกัน

สิ่งที่เชลซีบอกผมก่อนหน้านี้แวบเข้ามาในหัว ผมถอนหายใจ สิ่งที่เธอพูดนั้นถูกไหม? ผมกำลังใช้วิจารณญาณคิด ว่าผมตัดสินเธอในสิ่งที่เธอทำเมื่อสิบสี่ปีที่แล้วและกำลังมองไม่เห็นสิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้จริงหรือไม่?

เธอทำงานได้อย่างโดดเด่น และเธอก็มีความระมัดระวังในสิ่งที่เธอทำอยู่เสมอ แต่เมื่อสิบสี่ปีที่แล้ว เรายังเป็นเด็ก เป็นช่วงที่กำลังสุกงอมและได้รับอิทธิพลจากสิ่งต่างๆได้ง่าย...มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่าที่จะลงโทษใครซักคนสำหรับการกระทำที่ไร้เดียงสาในตอนนั้น?

ผมหมายถึง ผมไม่ได้ลงโทษเธอหรือทำอะไรลงไปจริงๆ แต่ผมเห็นด้วยว่าผมแค่พยายามหลบเลี่ยงเธอ แน่นอนว่าแค่หลีกเลี่ยงเธอ และนั่นเป็นเพียงตัวตนปกติของผม แต่อย่างใรก็ตามผมก็ทำให้เธอขุ่นเคือง ดังนั้นผม จึงลุกขึ้นคว้าเสื้อแจ็คเก็ตและเดินไปที่ประตู

มือของผมสั่นเล็กน้อยราวกับไม่มั่นใจในความคิดของตัวเอง อยากจะเปล