Chapter 26

“กาแฟของคุณค่ะ” ผมได้ยินเสียงเชลซีและเงยหน้าขึ้นมองขณะที่เธอวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะของผมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

"เข้มและใส่น้ำตาลน้อย แบบที่คุณชอบ" เธอเสริม และนั่นทำให้ผมหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาสูดกลิ่นหอมของกาแฟแล้วจิบ “วิเศษมาก” ผมพูดพร้อมกับพยักหน้าและส่งยิ้มให้เธอ “ขอบคุณครับ” ผมตอบ เธอพยักหน้าพร้อมเก็บเอกสาร “ฉันไปก่อนนะคะท่าน” เธอยิ้มและเน้นคำสุดท้ายที่ทำให้ผมหัวเราะ แล้วเธอก็เดินออกจากห้องของผมไป

การทำงานในสำนักงานนั้นง่ายขึ้นมาก นับตั้งแต่วันนั้นที่ผมได้ไขข้อข้องใจทุกอย่างกับเชลซี ปรากฎว่าเธอดูเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะและเป็นคนที่อบอุ่น ทุกคนเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเอง แต่เอาจริงๆแล้วผมไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างเธอจะเปลี่ยนไปและกลายเป็นคนที่มีวุฒิภาวะและจิตใจดีได้ขนาดนี้ ผมเห็นว่าหลายครั้งเธอคอยช่วยเหลือดูแลคนอื่น ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก และจากช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมรู้สึกสบายใจกับเธอและวิธีการทำงานของเธอมากขึ้น ผมยอมให้เธอนำอาหารกลางวันและกาแฟมาให้ด้วย

แม้ว่าผมจะปฏิเสธไม่ให้เธอทำอย่างนั้น แต่เธอก็ยังยืนกรานว่าเธอชอบทำตัวให้ยุ่งอยู่เสมอ

เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วที่เราไปแวนคูเวอร์ แ