ธัญญากำลังอยู่ในห้องทำงาน เพิ่งเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายของเช้านี้เสร็จเรียบร้อย เลขาฯ รวบแฟ้มกลับไปแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องทำงานตอนที่วีณาเคาะประตูพอดี"เชิญเลยค่ะคุณวีณา เมื่อสักครู่ท่านประธานถามหาพอดีเลยค่ะ"เลขานุการบอกด้วยรอยยิ้ม ทราบกันดีว่าวีณาคือคนที่คอยเป็นมือเป็นไม้ให้ท่านประธานในทุกเรื่องที่นอกเหนือจากเรื่องงานวีณารอจนเลขาฯ กลับออกไป หญิงสาวปิดประตูให้เรียบร้อยแล้วเดินมาหาธัญญาที่ยังนั่งหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่"มีอะไรหรือ"คนเป็นนายถามเพราะดูจากสีหน้า ผู้ช่วยคนสนิทคงมีอะไรจะรายงาน"คุณทนายให้เรียนแจ้งไข่มุกไม่ได้เหยียบย่างมาที่โรงแรมเมทราแกรนด์อีกเลยนับตั้งแต่พิธีฉลองแต่งงานของเธอกับธามเหมือนที่เธอไม่เคยสนว่าธุรกิจของสามีจะดำเนินไปได้ดีหรือไม่อย่างไรขอแค่เธอยังมีเงินใช้ทุกเดือนตามที่ตกลงกันไว้ก่อนแต่ง เธอก็จะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับการงานอะไรของเขาทั้งนั้น"คุณธามมาหรือยัง"หญิงสาวถามผู้จัดการที่ออกมารอรับถึงหน้าประตูด้วยน้ำเสียงไว้ตัว รู้อยู่แล้วว่าธามมารอล่วงหน้า แต่ก็ถามไปอย่างนั้น เพื่อแสดงอำนาจเล็ก ๆ ของคนเป็นภรรยาผู้จัดการตอบคำถามอย่างยิ้มแย้มและกระตือรือร้น"คุณธามรออยู่ข
ไข่มุกไม่ได้เหยียบย่างมาที่โรงแรมเมทราแกรนด์อีกเลยนับตั้งแต่พิธีฉลองแต่งงานของเธอกับธามเหมือนที่เธอไม่เคยสนว่าธุรกิจของสามีจะดำเนินไปได้ดีหรือไม่อย่างไรขอแค่เธอยังมีเงินใช้ทุกเดือนตามที่ตกลงกันไว้ก่อนแต่ง เธอก็จะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับการงานอะไรของเขาทั้งนั้น"คุณธามมาหรือยัง"หญิงสาวถามผู้จัดการที่ออกมารอรับถึงหน้าประตูด้วยน้ำเสียงไว้ตัว รู้อยู่แล้วว่าธามมารอล่วงหน้า แต่ก็ถามไปอย่างนั้น เพื่อแสดงอำนาจเล็ก ๆ ของคนเป็นภรรยาผู้จัดการตอบคำถามอย่างยิ้มแย้มและกระตือรือร้น"คุณธามรออยู่ข้างบนแล้วครับ ท่านสั่งไว้ว่าถ้าคุณไข่มุกมาถึง ให้เชิญไปด้านบนได้เลยครับ"ไข่มุกยังคงไม่ถอดแว่นกันแดดและเดินตรงเข้าไปที่ลิฟต์โดยไม่ได้ปรายตามองใครรอบข้างเลย แต่กำลังจะเดินถึงลิฟต์อยู่แล้ว ก็มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้เดินทะเล่อทะล่ามาเฉี่ยวกับเธอที่จนได้"เอ๊ะ! ระวังหน่อยสิ"หญิงสาวแหวใส่ทันที แต่เมื่อเห็นชัด ๆ ว่าคนที่เดินชนเธอนั้นตัวสูงจนคอแทบตั้งบ่าแถมยังหน้าตาไม่ใช่คนไทย เสียงปิ๊งก็ดังในหัวของเธอทันทีไข่มุกค่อย ๆ ถอดแว่นออก จ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้า เนื้อตัวของเขาหอมสะอาดมาถึงนี่ และที่เธอเฉี่ยวตัวเขาเบา ๆ เมื่อคร
ทีน่า หรือทิพย์ลาวัณย์ คิดทบทวนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ว่าถ้าเธอได้เจอธาม ธนกิจ เธอจะทักทายเขาอย่างไร จะหาเรื่องคุยไหม หรือจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักและผ่านเลยกันไปอย่างคนแปลกหน้าแต่เธอไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะเป็นฝ่ายเดินตรงมาหาเธอเอง"สวัสดีครับ ผมธาม ธนกิจ ซีอีโอของเมทราแกรนด์ ทราบว่ามาดามพักกับเรามาหลายวันแล้ว เลยอยากมาทักทายเป็นการส่วนตัว ไม่ทราบว่าทุกอย่างระหว่างการเข้าพักเป็นไปด้วยดีหรือเปล่าครับ"ชายหนุ่มเอ่ยอย่างสุภาพและเปิดเผย ทีน่าเงยหน้ามองเขา แต่กลับไม่พูดอะไร เป็นอีแวนที่เอ่ยแทนเป็นภาษาไทยกระท่อนกระแท่น"สวัสดีครับ ทุกอย่างโอเคมากเลย อันที่จริงสำหรับผม โรงแรมของคุณดูเก่าไปสักหน่อย แต่แม่ของผมชอบที่นี่...""อีแวน!"ทิพย์ลาวัณย์ดุเบา ๆ อย่างตกใจ แต่ธามกลับยิ้มกว้างและผงกศีรษะให้เล็กน้อย เขารู้สึกถูกชะตาเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาทันที"ขอโทษด้วยนะคะ ลูกชายเขาเป็นอเมริกัน ติดนิสัยโผงผางแบบฝรั่ง""หามิได้ครับ ผมรู้สึกขอบคุณทุกฟีดแบ็กจากลูกค้า จะว่าไปผมก็คิดอยากจะรีโนเวทที่นี่อยู่เหมือนกัน""แต่ผมก็ชอบนะครับ โรงแรมของคุณสะอาด บริการดี มีทุกอย่างที่ผมกับแม่ต้องการแล้ว..." เด็กหนุ่มลูกครึ่งร
พลอยสีทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อนเลยในชีวิต นั่นคือตบหน้าลูกสาวเต็มแรงไข่มุกชาไปทั้งแก้ม น้ำตาร่วงพรู ในใจเจ็บร้าวยิ่งกว่า"ถ้าแกยังอยากเป็นลูกสาวฉัน แกต้องลืมให้หมดว่าเคยทำตัวเหลวแหลก เคยแร่ดจนท้องกับไอ้ฝรั่งชั้นต่ำที่ฉันจะไม่มีวันเกี่ยวดองด้วย...แล้วฉันจะช่วยสร้างชีวิตใหม่ให้แกเอง เพราะยังไงแกก็เป็นลูกที่ฉันเบ่งมา อย่าทำให้แม่แกต้องกระอักไปมากกว่านี้เลย ยัยเพิร์ล ...ฉันตั้งชื่อไข่มุกเพราะแกจะได้เลอค่า ไม่ใช่ทำตัวเป็นกรวดทรายราคาต่ำจำใส่หัวเอาไว้"ธามยังนั่งนิ่งอึ้งฟังไข่มุกเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้ฟัง มือบางยกปาดน้ำตาเป็นระยะ ดวงตาแดงก่ำ เธอสบตาเขาแล้วฝืนยิ้ม"เหมือนละครเลยใช่ไหมเรื่องของเพิร์ล..."ธามพยักหน้ายอมรับ จับมือเธอมาบีบให้กำลังใจ"แต่คุณคงไม่โกหกผมด้วยเรื่องพวกนี้... เพิร์ล แล้วเกิดอะไรกับลูกของคุณ"ไข่มุกขบริมฝีปาก กลั้นสะอื้นอีกรอบเมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่สะเทือนใจเธอมากที่สุด"ถ้ามันยาก ไม่ต้องเล่าให้ผมฟังทั้งหมดก็ได้นะเพิร์ล ผมเข้าใจ""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็อยากพูดถึงเขาเหมือนกัน ฉันเก็บลูกไว้ในความทรงจำมานานเกินไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยากพูดถึงเขา อยากกอดอยากหอมเขา อยากรู้ว่าเข
เราต้องคุยกันเกือบตีสอง ธามส่งข้อความไปหาไข่มุก เขาเดาว่าเธอก็อาจกำลังนอนไม่หลับเหมือนเขาก็ได้... และก็จริงอย่างที่เขาเดาเพราะไม่ถึงห้านาทีต่อมา ประตูห้องที่เชื่อมระหว่างของเขาและเธอก็ดังเบา ๆธามเปิดประตูให้ไข่มุกเข้ามาในห้องทันที นึกชอบคุณที่วันนี้หญิงสาวเลือกสวมเสื้อคลุมมิดชิด ไม่จงใจแต่งตัวชะเวิ้บชะว้าบยั่วยวนเขาเหมือนที่ผ่านมาสีหน้าไข่มุกบ่งบอกว่าเธอกำลังครุ่นคิดจนไม่มีแก่ใจจะกลั่นแกล้งเขาอีกในคืนนี้"ฉันกลัว..."ไข่มุกเอ่ยออกมาทันทีโดยธามยังไม่ทันได้พูดอะไร คิ้วของชายหนุ่มยกสูง"กลัวอะไร""กลัวแม่คุณ"หญิงสาวตอบก่อนทิ้งตัวนั่งบนเตียงกว้างของธาม สีหน้าไม่มีแววล้อเล่นธามไม่จำเป็นต้องถาม คำพูดของแม่เขาในร้านอาหารญี่ปุ่นเมื่อตอนมื้อค่ำ คงทำให้ไข่มุกตกใจไม่น้อยโดยเฉพาะเมื่อที่ผ่านมา เธอใช้ชีวิตโลดโผนโจนทะยาน ไม่ยอมอยู่ใต้กฎเกณฑ์สังคมหรือศีลธรรมใด ๆ แต่กลับต้องมากลายมาเป็นเบี้ยบนกระดานที่แม่เขาสั่งห้ามไม่ให้เดินออก"ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน ธาม...และฉันยอมรับว่าฉันเจ็บที่คุณไม่ได้รักฉันอย่างที่สามีควรจะรักภรรยาตัวเอง""ผมไม่ได้เกลียดคุณหรอกเพิร์ล"ชายหนุ่มเอ่ยต่อเบา ๆ ไข่มุกฝืนยิ้ม
"แล้วธามล่ะ ลูกคิดเห็นว่าอย่างไร"ธัญญาโยนคำถามกลับมาที่ลูกชาย ธามตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ"ผมก็คิดว่า...ระหว่างผมกับเพิร์ล...เราคืนอิสระให้กันก็น่าจะดีเหมือนกันครับ"ไข่มุกกัดริมฝีปาก ความรู้สึกเสียใจวูบขึ้นจนแสดงชัดบนสีหน้า คุณหญิงธัญญาที่นั่งตรงข้ามย่อมสังเกตเห็น และนางหัวเราะให้กับคำตอบของลูกชาย"ใครสั่งใครสอนให้ตอบอะไรสำบัดสำนวนแบบนั้น หรือนี่ลูกก็ฝันอยากเป็นนักการเมืองกับเขาด้วย"คนเป็นแม่ยิ้มเย็น แต่แววตาเริ่มทำให้คนถูกมองเหน็บหนาว"ไหน ๆ แม่ก็ชวนเธอทั้งคู่มากินข้าวถึงที่นี่ ก็คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอ้อมค้อมอีกแล้ว แม่จะบอกว่า ไม่ว่าสิ่งใด ๆ ก็ตามที่เธอสองคนคิดว่าปิดบังอยู่ คิดว่ายัยแก่คนนี้ไม่รู้ไม่เห็น ความจริงคือฉันรู้ เหมือนที่เธอสองคนก็รู้จักกันและกันดีพอ ไก่เห็นตีนงู งูก็เห็นนมไก่ ส่วนฉันเป็นเจ้าของทั้งงูและไก่ ไม่มีอะไรหลุดรอดสายตาฉันไปได้หรอก"ธามไม่แปลกใจเพราะแม่ของเขาเคยเอ่ยทำนองนี้มาครั้งหนึ่งแล้วแต่สำหรับไข่มุก นี่เป็นครั้งแรกที่แม่สามีบอกออกมาตรง ๆ หญิงสาวถึงกับวางหน้าไม่ถูก ต้องยกแก้วชาขึ้นจิบกลบเกลื่อนความระส่ำ"ถ้าคุณแม่ทราบดีทุกอย่าง แล้วทำไมถึงยังยืนยันให้ผมกับเพ