MasukShare
ไม่คาดฝัน 1
Terakhir Diperbarui:
2024-12-09 13:23:50กรี๊ด!
ร่างเล็กตื่นมาพร้อมเสียงกรีดร้องตกใจ เมื่อเห็นสภาพตัวเองเปลือยเปล่าและยังไม่พอคนที่นอนข้างๆ คือท่านประธานตัวร้ายของเธอด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเท้าของเธอก็เร็วเหลือเกินยกถีบเขากลิ้งตกเตียงนอนนุ่มทันทีด้วยความตกใจระคนโกรธ
ตุ๊บ!
โอ้ย!
ร่างใหญ่กลิ้งไถลตกลงไปกองกับพื้นพร้อมเสียงร้องจุกเจ็บ เมื่อร่างใหญ่กระแทกกับพื้นห้องแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“เธอทำบ้าอะไรของเธอพอใจ” เสียงห้าวตะโกนถามเจ้าของเท้าที่ถีบตัวเองกลิ้งไถลตกเตียงทันทีด้วยความขึงโกรธพร้อมลุกขึ้นลูบสะโพกที่กระแทกพื้นของตัวเองไปมาด้วยความเจ็บร้าว พลางนึกในใจว่ามันอาจจะหักหรือกระดูกเคลื่อนก็ได้
“แล้วท่านประธานทำอะไรฉัน” เธอร้องถามเขาพร้อมกับยกมือปิดตา เมื่อเห็นว่าท่านประธานหนุ่มไม่ได้เหนียมอายร่างเปลือยของตัวเองในตอนนี้
“ก็แค่นอนด้วยกันเอง คิดมากอะไรกัน” เขาตอบกลับสั้นๆ แล้วเดินพาร่างเปลือยตัวเองไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่ให้เรียบร้อย เพียงเวลาไม่นานประธานหนุ่ม อาชา ศรสุรีย์ หรือ อาชา วัย 32 ปี ก็แต่งตัวเรียบร้อย ร่างสูงใหญ่แม้จะอยู่ในชุดไหนก็ดูดี บวกกับหน้าตาที่ดีมากแล้วยิ่งทำให้ใจของสาวไร้เดียงสาอย่างพอใจ เปี่ยมสุข หรือพอใจ วัย 26 ปี เต้นสั่นผิดจังหวะ เธอทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของเขา เมื่อวานนี้เลขาของเขาติดงานสำคัญเลยให้เธอที่เป็นผู้ช่วยมาดูแลเขาแทน แล้วก็เกิดเรื่องอย่างที่เห็นตอนนี้ คือเธอกับท่านประธานนอนบนเตียงเดียวกัน แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงหล่อนงงไปหมดแล้วตอนนี้
“แค่นอนด้วยกัน ท่านประธานพูดมาได้ยังไง ดิฉันเสียหายรู้บ้างไหมคะ”
“อยากได้เงินเท่าไหร่ก็บอกมาสิ พูดมากน่ารำคาญ ทำเรื่องเบิกจ่ายเงินที่บริษัทเลยนะว่าค่าตัวเธอเดี๋ยวฉันรีบเซ็นอนุมัติให้ อย่าพูดอะไรมากมันน่ารำคาญ” พูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที เขาไม่คิดจะสนใจเธออยู่แล้ว แต่ก็งงว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ส่วนพอใจก็ได้แต่กำมือแน่นเมื่อเหลือตัวคนเดียว หล่อนเกลียดที่สุดผู้ชายคนนี้ ทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วยล่ะ
“ฉันจะลาออก!” นั่นคือคำพูดที่เธอพูดกับตัวเองก่อนจะพาร่างบอบช้ำที่เจ็บร้าวกลางหว่างขาตัวเองลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวออกจากโรงแรมแห่งนี้ไป ทุกอย่างจะเป็นเพียงฝันร้ายชั่วข้ามคืนเท่านั้นสำหรับหล่อน
จากเรื่องราวในวันนั้นพอใจก็ตัดสินใจลาออก เธอมายื่นซองขาวให้กับหัวหน้าตัวเองที่เป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธานทันที แต่ว่าคุณจารุวรรณก็ไม่ได้รับซองเพราะว่าท่านประธานของนางนั้นต้องการจะพูดคุยกับลูกน้องของนางเป็นการส่วนตัว อาชาเป็นทายาทรุ่นที่ 10 ของ บริษัทส่งออกอาหารอบแห้งไปยังต่างประเทศ และมีหลายสาขาทั่วโลกก็ว่าได้ และตอนนี้กำลังขยายธุรกิจไปที่แถบยุโรป
“ทำไมพอใจต้องไปพบท่านประธานด้วยคะ พอใจยื่นใบลาออกกับพี่ก็น่าจะหมดเรื่องแล้วนะคะ” เธอกลอกตาถามหัวหน้าตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“เข้าไปคุยกับท่านประธานเถอะ อย่าปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดี แล้วท่านประธานก็นั่งรอเราตั้งแต่เช้าแล้วด้วย...ว่าแต่เมื่อวานไม่สบายเป็นไงบ้าง อาการดีขึ้นหรือยัง” นางถามหญิงสาวกลับด้วยความเป็นห่วง
“ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“อือ แล้วทำไมถึงอยากลาออก”
“คือว่า...เดี๋ยวพอใจไปพบท่านประธานก่อนนะคะ ส่วนซองขาวพอใจขอยื่นกับท่านประธานเองนะคะ”
“อือ ไปเถอะ ท่านรอนานแล้ว พี่จะออกไปทานข้าวแล้ว มีงานอะไรก็ช่วยรับแทนพี่ก่อนนะ วันนี้ตั้งแต่เช้าพี่ยังไม่ได้ทานข้าวเลย นี่ก็ว่าจะออกไปพักก่อนเวลาเที่ยงน่ะ”
“ได้ค่ะ” แล้วทั้งสองก็แยกกันเดินคนละทาง พอใจเปิดผลักประตูใหญ่ห้องทำงานของท่านประธาน แล้วก็พาร่างบอบบางของตัวเองเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
“เนี่ยคือคำทักทายผัวตัวเองเหรอ? ” อาชาเอ่ยเสียงเรียบนิ่งขรึมไว้มาดเหมือนทุกครั้ง แต่คำพูดของเขามันจี้ใจดำของพอใจเหลือเกิน เจ้าหล่อนเดินสาวเท้าเร็วๆ ไปฟาดมือทุบโต๊ะทำงานเขาทันที
ปัง!
“อย่ามาพูดกับดิฉันแบบนี้นะคะท่านประธาน ดิฉันไม่ใช่เมียคุณ”
“เหรอ? แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ล่ะ ตื่นมาแล้วเราไม่ใส่เสื้อผ้ากัน และฉันก็จำได้ดีว่าเธอสวยแค่ไหน ใครจะคิดแค่เหล้าอึกเดียวจะทำให้เธอเมาขนาดนั้น ยั่วฉันจนฉันอดใจไม่ไหวพาเข้าโรงแรม” เขาตอบกลับพร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปากแล้วลุก เดินอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนด้านหลังคนตัวเล็กแล้วใช้สองมือเท้าหยันขอบโต๊ะทำงานกักร่างเล็กที่หันหน้ามาเผชิญหน้ากับตนเองไว้กับโต๊ะทำงานไม่ให้หนีไปไหน
“คุณทำอะไรน่ะ” เธอดันอกของเขาไว้ไม่ให้โน้มคร่อมลงมาหาตัวเอง
“แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ผัวเมียใกล้กัน อยู่กันสองต่อสองแล้วจะทำอะไรล่ะ”
“อย่านะ ดิฉันไม่มีทางพลาดแบบคืนนั้นแล้ว คืนนั้นแค่เมา ตอนนี้ฉันไม่เมาและฉันจะมาลาออกด้วยค่ะ” เธอยกซองขาวมาส่งให้เขา ส่วนอาชาก็ผละมือข้างหนึ่งมารับซองขาวในมือเล็ก
“ลาออกเพื่อจะเลื่อนขั้นมาเป็นเมียท่านประธานเป็นความคิดที่ดีนะพอใจ ฉันชอบ”
“แต่ดิฉันเกลียดได้ยินไหม” เธอโต้สวนกลับทันควัน
หึหึ
“ปากดี งั้นก็ลองเอากันในห้องทำงานดีไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเมียน่ะควรสงบเสงี่ยมเจียมตัวยังไงเวลาอยู่กับผัว ผัวไม่ชอบเมียดื้อรู้ไหม”
“ทะ...ท่านประธานหมายความว่ายังไงคะ?” เธอถามเสียงสั่นใสซื่อ
หึหึ
Bab terbaru
อุ้มรักท่านประธาน ตอนพิเศษ ท่านประธานขาเมียไม่ไหวแล้ว...
“อ่ะ อื้อ เสียวเหลือเกินค่า...” ร่างอวบอิ่มท้องแก่ใกล้คลอดกำลังนอนดิ้นบิดเร่าครางเสียวอยู่ใต้ร่างของสามีที่รัก ทั้งๆ ที่ท้องแก่ใกล้คลอดอีกสองเดือนข้างหน้านี้แล้ว แต่อาชาก็ยังคงหื่นจัด เชื่อแล้วว่าเขามันบ้ามันหื่นที่สุด และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ชอบ ตั้งแต่เขาหายอาการแพ้ท้องแทนเธอเขาก็ดุดันมีพลังเยอะเหลือเกินยามสอดเร่าในตัวเธอ “อ่า ผัวก็เสียวเมียจ๋า...อ่า แน่นมาก อ่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกันทูนหัว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะกระแทกเนื้อของทั้งคู่ดังเด้งหนักหน่วง แม้ท้องของพอใจจะโตแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับคนเก่งอย่างอาชา “อ่า ไม่ไหวแล้วท่านประธานของเมีย อ่า ไม่ไหวแล้ว เสียว เมียไม่ไหวแล้ว อ่า ลึกอีก อูว์” เอวกลมแอ่นเด้งรับตอบสนองท่อนเนื้ออวบใหญ่ของสามี ปากและมือของอาชากำลังกอบกุมกลืนกินเต้าอวบของเธอไปด้วยพร้อมเอวสอบก็แอ่นเด้งกระแทกกายเข้าออกในความเป็นสาวเธอด้วยจังหวะเสียวทรวง&nbs
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 3
“ทำไมเอาแต่มองหน้าไม่ยอมตอบล่ะหึ ว่าไงจะแต่งงานด้วยไหม เนี่ยผัวขอแต่งงานนะ” อาชาถามคนตัวเล็กย้ำอีกครั้ง “ทำไมต้องแต่งงานด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ไม่สิตอนนี้แค่อดีตเจ้านายเท่านั้นค่ะ” เธอขืนตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรง “แน่ใจที่พูดมาว่าไม่เป็นได้เป็นอะไรกัน เราเป็นอะไรพอใจน่าจะรู้ดีว่าตัวเองเป็นอะไรกับฉัน หรือต้องให้ทำตรงนี้ ทำให้ชาวบ้านรู้เลยว่าเธอเป็นเมียฉันทูนหัว”เขาบอกตอบกลับด้วยสีหน้าเครียดขรึม ทำไมหล่อนดื้อแบบนี้ เนี่ยยังต้องการอะไรอีก มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเขาน่ะต้องการเธอ เขาขาดเธอไม่ได้ ชีวิตนี้เขาโหยหาเธอตั้งแต่ที่เธอจากมาก็แทบเป็นบ้าเป็นหลัง ทำงานทำการไม่ได้สมาธิก็แทบไม่มีเพราะเธอคนเดียวเลยทูนหัว......“พอได้แล้วค่ะ เลิกเล่นสนุกได้แล้วฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะคะ ปล่อยค่ะจะเข้าบ้านแล้ว และมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น”“ไม่ปล่อยไม่กลับจนกว่าเมียจะกลับด้วย ว่าไงแต่งงานกันนะ จะแต่งไม่แต่ง”“ทำไมต้องแต่งงานกันด้วย คุณเองก็ไม่ได้รักฉันและฉันก
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 2
“ใครบอกพ่อว่าผมไม่ได้รักแม่ผู้ช่วยเลขานั่น ถ้าผมไม่รักผมไม่กลับมาบ้านให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอให้หรอกครับ ผมต้องการเธอจริงๆ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เธอกลับไปวันนั้น ดูหน้าลูกสิพ่อรุจกับแม่อุ่นไม่สงสารบ้างเหรอครับ แก้มตอบขนาดนี้ดูสิครับกินข้าวกินปลาแทบไม่ได้ แถมตื่นเช้ามาก็มักจะวิงเวียนคลื่นไส้เหมือนคนนอนหลับไม่พอครับ” เขาบอกในตอนท้ายเสียงเศร้า และพอนึกถึงท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งและก็ต้องรีบลุกวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ ทันที “อาชาลูกเป็นอะไรรึเปล่าลูก” อุ่นเรือนร้องตะโกนถามไล่หลังลูกชายที่อยู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไปไม่บอกกล่าวสักคำ “หรือว่าลูกจะแพ้ท้องคะพี่รุจ อุ่นเรือนยกมือทาบอกเมื่อคิดได้ว่าอาการของลูกชายเป็นมันคล้ายสมัยเธอตั้งครรภ์ลูกชาย และอดิรุจก็มีอาการแบบนี้เลย “อุ่นไปดูลูกเถอะ พี่จะโทรหาไอ้สมานมันว่าหนูพอใจมีอาการแปลกๆ ไหม” อดิรุจเองก็นึกสงสัยเหมือนกัน เมื่ออาการของลูกชายตอนนี้มันเหมือนคนกำลังแพ้ท้องแทนเมีย และก็จะบอกเพื่อนรักด้วยว่าลูกชายตัวดีต
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 1
กลับมาลพบุรีก็เอาแต่เหม่อลอย ผ่านมาจะสองเดือนแล้วก็ไม่มีข่าวคราวของประธานหนุ่ม แม้ปากบอกว่าเกลียดคนสารเลวแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ในใจก็เฝ้ารอเขา และยิ่งไปกว่านั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาเลยทั้งๆ ที่เลยครบกำหนดมาจะอาทิตย์แล้ว เธอกลัวกังวลไปหมดกลัวว่าจะอุ้มท้องลูกประธานหนุ่ม “พอใจวันนี้จะออกไปทานข้าวเย็นกับบ้านเฮียเนี๊ยบไหมลูก”พริ้งพราวและสามีไม่ได้ซักไซ้ถามความลูกสาวไปมากกว่าที่ได้รู้จากอาชา เพราะกลับมาลูกสาวก็ไม่ได้พูดอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจากอาชาพูด และพอใจก็เลือกที่จะไม่นึกถึงไม่พูดถึงมัน นางและสามีจึงไม่อยากถามด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเสียใจ แต่พริ้งพราวนางมองออกว่าตอนนี้ใจของลูกสาวอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ที่เฮียเนี๊ยบหรืออยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับคนที่กรุงเทพฯ คนที่พอใจจากมา “เย็นนี้พอใจนัดเฮียเนี๊ยบไปกินบิงซูกันที่ร้านเปิดใหม่ซอยข้างๆ เราค่ะแม่พริ้ง” เธอบอกท่าน “แล้วข้าวเย็นล่ะพอใจ จะกลับมากินที่บ้านไหม”
อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 2
เฮ้อ! สมานถอนหายใจดังออกมาแล้วหันมามองหน้าภรรยาที่นั่งข้างๆ ตอนนี้พริ้งพราวได้แต่นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาให้สามีอย่าเขารับรู้อารมณ์เลยจึงเอ่ยถามขึ้น “พริ้งว่ายังไงล่ะ ถ้าหากว่าจะเกี่ยวดองกับไอ้รุจมัน” พริ้งพราวนิ่งเงียบไม่ยอมปริปากตอบ เพราะตอนนี้ยังอึ้งและงงอยู่ ก็อยู่ๆ อาชามาบอกว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นภรรยา และก็พักอยู่นี่ด้วย แม่อย่างนางควรทำยังไงล่ะ คนที่อยากได้เป็นเขยก็กลับไม่ได้ คนไม่ได้อยู่ในความคิดกลับโผล่มาซะงั้น แล้วจะทำยังไงล่ะ “แล้วทำยังไงละพี่สมาน เฮียเนี๊ยบของยัยพอใจกลับมาแล้วนะ อีกอย่างพอใจกับเฮียเนี๊ยบ ลูกชายเฮียเกียงเราก็หมั้นหมายคุยกันให้ไว้ตั้งแต่เด็กสองคนเล็กๆ แล้วมาแบบนี้เราไม่ผิดคำสัญญาเหรอพี่สมาน” พริ้งพราวเอ่ยกับสามี “แต่ตอนนี้มันก็ต้องผิดสัญญา เพราะคนของเราก็เป็นของคนอื่นไม่ใช่เฮียเนี๊ยบแล้วพริ้ง” สมานเอ่ยบอกภรรยาให้คำนึงถึงความจริงข้อนี้
อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 1
สมานและภรรยาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้า คือตั้งใจจะมารับลูกสาวกลับบ้านด้วยกันเพราะพอใจโทรไปบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านช่วยงานบัญชีที่โรงงานน้ำแข็งของครอบครัว แต่พอมาถึงกลับติดต่อลูกสาวไม่ได้ และถามนิติบุคคลก็บอกว่าลูกสาวได้ประกาศให้เช่าห้องไปแล้วตอนนี้ สมานพาพริ้งพราวภรรยาที่รักแวะมาหาเพื่อนรักที่บ้านหลังใหญ่ในเช้าวันนี้ ตอนแรกว่าจะไปเช่าโรงแรมอยู่แต่คิดไปคิดมาว่าตัวเองมีเพื่อนอยู่กรุงเทพฯ จึงได้มาหาเพื่อขอค้างที่บ้านสองสามวันระหว่างรอติดต่อลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้ “เอ้า! ไปไงมาไงถึงได้มาหากูไอ้สมาน” ทันทีที่เด็กรับใช้ไปตามเขาที่กำลังดูคนสวนลงดินปลูกดาวเรืองก็รีบมาทันที และเพราะเด็กรับใช้บอกแค่ว่ามีคนมาหาตน “ก็ไม่ไงมาไงหรอก ตั้งใจจะมารับพอใจกลับบ้านแต่มาถึงก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้สงสัยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาแน่นอน เพราะลูกคนนี้ชอบไปเที่ยวแล้วไม่บอกบ่อยๆ” สมานตอบเพื่อนรัก
Anda juga akan menyukai
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก355.6K Dibacaดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย52.6K Dibacaราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.3K Dibacaพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย99.5K Dibacaคนดีของเฮียมังกร [ผัวเอวดุ]
มัทฉะโมจิ39 Dibacaวาตะทวงคืนรัก
ริตต้า6191.4K Dibacaในวันที่รักหวนคืน
ดาวประดับเดือน1.3K Dibacaคุณสามีเป็นมาเฟีย
นิยายของเนม2.1K Dibaca
