LOGINShare
บทที่ 309
Latest chapter
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 310
เห็นได้ชัดว่าฮั่วหลินรีบวิ่งมา ชายเสื้อด้านล่างยังคงพลิ้วไหวอยู่เล็กน้อยพอเสร็จสิ้นจากว่าราชการ เขาก็รีบมุ่งหน้ามายังตำหนักเว่ยยางด้วยใจที่เปี่ยมสุข ไม่คาดคิดว่ายังไม่ทันได้เห็นหน้าคน ก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเสียก่อนสายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หลังมือที่แดงก่ำและบวมพองของเจียงหวนอย่างไม่วางตา ความเย็นยะเยือกในดวงตานั้นแทบจะแช่แข็งคนให้ตายได้“เกิดอะไรขึ้น”สิ่งที่ท่านหญิงหมิงจูกลัวที่สุดในชีวิตก็คือน้ำเสียงที่เย็นชาและแข็งกระด้างเช่นนี้ของฮั่วหลิน นางรีบลุกขึ้นยืนทันที ก้มหน้าลงต่ำ หัวใจที่ว้าวุ่นอยู่แล้วก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มนางเหมือนกระต่ายน้อยที่ตกใจกลัว อธิบายทั้งน้ำตาคลอ“เสด็จ เสด็จอา หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจเพคะ หม่อมฉันช่วยพี่หญิงเจียงเปิดประตูเตาอบ แล้วไม่ทันระวังจึงลื่นไปหน่อย...”ฮั่วหลินไม่ได้มองนางเลยแม้แต่น้อย เขาประคองข้อมือข้างที่บาดเจ็บของเจียงหวนขึ้นมาอย่างระมัดระวัง บาดแผลที่น่าตกใจนั้นทำให้จิตสังหารในแววตาของเขายิ่งรุนแรงขึ้น[ให้ตายสิ นางต้องเจ็บมากแน่ ๆ ถ้าเราเจ็บแทนนางได้ก็คงจะดี][หมิงจูเจ้าตัวปัญหานี่ รู้ว่าเป็นการเปิดเตาอบ ไม่รู้ก็คงนึกว่าจะมาะจุดปืน
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 309
ท่านหญิงหมิงจูเองก็รู้สึกขบขันเช่นกัน นางหัวเราะคิกคักทั้งที่ใบหน้ายังเปรอะเปื้อนเป็นลาย“สนุกดีนี่! พี่หญิงเจียง การนวดแป้งนี่ช่วยคลายเครียดได้ดีจริง ๆ !”ทั้งสองคนหัวเราะหยอกล้อกันอยู่ครู่หนึ่ง เจียงหวนจึงกลับมารับช่วงต่อ นวดแป้งจนเนียนละเอียด แล้วใช้ผ้าชุบน้ำหมาด ๆ คลุมไว้เพื่อพักแป้งจากนั้นก็เริ่มเตรียมไส้อิงเถา นำเนื้ออิงเถาที่คว้านเมล็ดออกแล้วไปเคี่ยวกับน้ำตาล แล้วเติมน้ำมะนาวเล็กน้อยเพื่อเพิ่มรสชาติ เคี่ยวจนกลายเป็นผลไม้กวนที่ข้นหนืดและใสเป็นประกายกลิ่นหอมหวานยั่วยวนฟุ้งกระจายไปทั่ว ท่านหญิงหมิงจูอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย“หอมจริง ๆ พี่หญิงเจียง เมื่อไรจะทำเสร็จหรือ?”“รอแค่ห่อไส้ลงในแป้งร่วน แล้วนำไปอบก็เสร็จแล้ว”เจียงหวนตอบรับด้วยรอยยิ้ม นำแป้งที่พักไว้มาแบ่งเป็นก้อนเล็ก ๆ แล้วนวดเป็นแผ่นบาง ๆ จากนั้นก็ตักอิงเถากวนสีแดงสดหนึ่งช้อน วางลงตรงกลางแผ่นแป้ง นิ้วเรียวขยับอย่างคล่องแคล่ว จับจีบขอบแป้งอย่างสวยงาม ขนมแป้งนึ่งไส้อิงเถาก้อนกลม ๆ ก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา“ว้าว สวยเหลือเกิน!” ท่านหญิงหมิงจูอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเป็นประกาย “พี่หญิงเจียง ข้าอยากลองทำบ้าง
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 308
เจียงหวนมองสายตาที่เชื่อมั่นและเปี่ยมไปด้วยความหวังของท่านหญิงน้อย ในใจก็ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ให้นางไปขอความเมตตาแทนท่านหญิงน่ะหรือ?เกรงว่าพอไทเฮาทรงรับฟังจบ ก็คงจะทรงพิโรธอีกครั้ง หาว่านางประพฤติตัวไม่เหมาะสม ชักนำเด็กให้เสียคนแต่เมื่อมองดูท่าทีร้อนรนของท่านหญิงหมิงจู เจียงหวนก็รู้สึกใจอ่อนขึ้นมาเล็กน้อยเด็กสาวคนนี้เติบโตในวังหลวง มีฐานะสูงศักดิ์แต่กลับไม่ประสีประสาเรื่องโลกภายนอกยุคสมัยนี้บุรุษล้วนเจ้าเล่ห์เพทุบาย หลอกลวงผู้คนจนแทบจะครบสามสิบหกกลยุทธ์อยู่แล้วถึงแม้นางจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก แต่ก็ถือว่าอาบน้ำร้อนมาก่อนหลายปี การช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ย่อมพอทำได้“ได้น่ะได้”เจียงหวนไตร่ตรองแล้วจึงเอ่ยปาก น้ำเสียงราวกับกำลังปลอบน้องสาวที่กำลังงอแง “แต่เรื่องนี้จะรีบร้อนไม่ได้ ถึงเวลาอาหารแล้ว เราไปกินให้อิ่มท้องกันก่อนแล้วค่อยว่ากัน”“ได้เลย ๆ !” พอท่านหญิงหมิงจูได้ยินว่าจะได้กินอาหารฝีมือของเจียงหวนด้วย ดวงตาก็เปล่งประกายจนน่าตกใจ“พี่หญิงเจียงจะทำอะไรอร่อย ๆ อีกหรือ? คราวก่อนทาร์ตไข่กับขนมลูกชิ้นแป้งนั่นข้าชอบมากเลย”“เจ้าแมวน้อยตะกละ” เจียงหวนยิ้มพลางใช้นิ้ว
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 307
ริมฝีปากของฮั่วหลินไล่จากหน้าผากที่เรียบเนียนของเจียงหวน ประทับจุมพิตแผ่วเบาลงที่หว่างคิ้วของนาง แล้วเลื่อนไปยังปลายจมูก สุดท้ายก็ประทับลงบนริมฝีปากที่อ่อนนุ่มนั้นแตกต่างจากความรีบร้อนก่อนหน้านี้ จุมพิตในครั้งนี้อ่อนโยนและเนิ่นนานเจียงหวนถูกจุมพิตจนทั่วร่างอ่อนระทวย ปลายนิ้วขยุ้มผ้าแพรไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวค่อย ๆ เคลิบเคลิ้มลุ่มหลงไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เขาจึงก้มศีรษะลงจรดหน้าผากของนาง ดวงตาสีดำราวกับหมึกนั้นร้อนแรงจนทำให้หัวใจของเจียงหวนสั่นไหวโดยไม่รู้ตัวดูเหมือนว่าจะยั่วเกินไปหน่อยแล้วหรือไม่?“ฮั่วหลิน” นางเรียกชื่อเขาเบา ๆ ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความลังเลเล็กน้อย “ดึกมากแล้ว ท่านตรวจฎีกามาทั้งวัน คงจะเหนื่อยแล้วกระมัง”การกระทำของฮั่วหลินหยุดชะงักไปเล็กน้อย เขายันตัวขึ้นมองนางภายใต้แสงเทียน ดวงตาของเขาลุ่มลึกราวกับน้ำหมึก ภายในนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนาที่เข้มข้นจนไม่อาจสลายไปได้“ข้าไม่เหนื่อย” เสียงของเขาแหบพร่า ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างหนักหน่วง[ล้อเล่นอะไรกัน มาบอกว่าเหนื่อยในเวลาแบบนี้? เราน่ะต่อให้สามวันสามคืนก็ยังไหว][เจ็ดรอบเป็นอย่างต่ำ!]ขาของเจียงหวนอ่อนยว
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 306
ขี้ผึ้งหอมซึมซาบเข้าสู่ผิวอย่างสม่ำเสมอ ทิ้งไว้เพียงความเงางามละเอียดอ่อน กลิ่นหอมเย้ายวนฟุ้งกระจายไปในอากาศฝ่ามือของฮั่วหลินร้อนขึ้นเรื่อย ๆ บริเวณหน้าผากมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นมา จนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า[แค่ก ร้อนไปหน่อย คงเป็นเพราะเตาผิงในตำหนักเว่ยยางนี่ก่อไฟแรงเกินไปแน่ ๆ ][หรืออาจจะเป็นเพราะการทาขี้ผึ้งหอมมันเหนื่อยเกินไป เราคงจะหมกมุ่นอยู่กับราชกิจทั้งวันทั้งคืน จนละเลยการออกกำลังกาย ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แน่]เขาเถียงกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ แต่การกระทำกลับเชื่องช้าลงเรื่อย ๆ จนแทบจะกลายเป็นการลูบไล้อีกรูปแบบหนึ่งเจียงหวนแอบหันหน้าไปด้านข้าง เห็นเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนหน้าผากของเขา กำลังไหลลงมาตามแนวสันกรามท่าทางที่จดจ่ออย่างเต็มที่และเหงื่อท่วมกายนั้น ทั้งดูทุลักทุเลและดูจริงจังตั้งใจ ทำให้หัวใจของนางพลันอ่อนยวบลง ความขี้เล่นหยอกล้อเมื่อครู่จางหายไป เหลือเพียงความหวั่นไหวนางหยิบผ้าเช็ดหน้านุ่ม ๆ ผืนหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ แล้วซับลงบนหน้าผากของเขาเบา ๆ ฮั่วหลินตกใจกับการสัมผัสที่กะทันหันจนตัวแข็งทื่อในทันที เขาก้มหน้าลงมองเจียงหวนผ้าเช็ดหน้ามีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ซับเหงื
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 305
สายตาของฮั่วหลินหยุดนิ่งอยู่ที่ปลายผมซึ่งน้ำกำลังหยดและไหปลาร้าที่เผยออกมาของนางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะบังคับตัวเองให้ละสายตาออกไปได้อย่างยากลำบาก“เสี่ยวเจาบอกว่าเจ้าอยู่ที่นี่ ข้า...” เสียงของเขาแหบพร่า ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างหนักหน่วง[สวรรค์ นางในสภาพงดงามราวกับดอกบัวพ้นน้ำนี่ คิดจะเอาชีวิตเราหรือไร][เส้นผมที่หยดน้ำนั่นคิดจะพันธนาการใครให้ตายกัน? ไหนจะลำคอนั่น ไหปลาร้านั่น เราอยากจะ...][ไม่ได้! หยุดเดี๋ยวนี้! คิดถึงใบหน้าเหี่ยว ๆ เหมือนเปลือกส้มของพวกขุนนางเฒ่าในท้องพระโรงเข้าไว้!][เหตุใดยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่านางในสภาพเปียกปอนเช่นนี้ดูงดงามกว่า รอยหยดน้ำที่ไหลลงมานั่น เราจะใช้มือ...][คิดต่อไปไม่ได้แล้ว! พระพุทธองค์โปรดเมตตา พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ปรัชญาปารมิตา รูปนั้นก็คือความว่าง ความว่างนั้นก็คือรูป]ฮั่วหลินท่องพระสูตรในใจ พยายามข่มจิตใจที่เตลิดเปิดเปิงของตนเองเจียงหวนได้ยินดังนั้น มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะโค้งขึ้นเล็กน้อย แล้วรีบหุบลงอย่างรวดเร็วให้ตายสิ นางมีเสน่ห์ขนาดนั้นเชียวหรือ ถึงขั้นต้องท่องคาถาชำระจิตใจกันเลยทีเดียวราวกับไม่ได้รับรู้ถึงความทรมานของเขาเลยแม
You may also like
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา19.8K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น257.8K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว175.5K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน13.9K viewsวาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ
Deeda k.3.2K viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาจอมขี้เกียจของทหารในยุค70
พิมพ์สีทอง2.4K viewsสามีของข้าคือคุณชายผี...บรื้อ
Lovedee532 viewsเกิดใหม่เป็นบุตรีเศรษฐีผู้ตกอับ
เทียนสื่อ3.8K views
