เข้าสู่ระบบแชร์
Ep.4 (100%)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-03 23:26:12ก้อนกลมร้องแทรกขึ้นทำให้ผมกับยัยเด็กเงยหน้าขึ้นไปมองพร้อมกันทันที ทว่าขาอ้วนๆ สองข้างของมันหย่อนลงมาส่วนขาหน้าเกาะกับกระเบื้องไว้เพื่อยึดไม่ให้ตัวเองตก
"ก้อนกลม!" แนทตะโกนเสียงดังอย่างตกใจพร้อมกับท่าทีร้อนรน "เกาะไว้ก่อนนะเดี๋ยวแนทจะช่วย" เธอจะปืนขึ้นกำแพงแต่ผมปรามไว้
"ไม่ต้อง เดี๋ยวก็ตกลงมาทั้งคนทั้งแมวหรอก เดี๋ยวพี่ช่วยมันเอง"
"เร็วๆ เลยพี่มันจะตกแล้ว!" เธอไม่ท้วงใดๆ กลับผลักตัวผมให้ไปช่วยแมวไวๆ
ก้อนกลมมันร้ายเหมือนกันนะ เป็นแมวที่ฉลาดพอสมควร มันไม่ได้จะตกหรอกน่า การแสดงล้วนๆ เพราะก่อนหน้ามันยังกระโดดขึ้นไปบนหลังคาแบบชิวๆ
ปืนกำแพงรั้วแล้วจัดการคว้าตัวแมวอ้วนมาอุ้มด้วยมือข้างหนึ่ง "แกจะทำให้ฉันดูเท่ที่ช่วยแมวเหมือนในหนังใช่รึเปล่า" พูดเบาๆ
เมี้ยว ~
และก้อนกลมมันก็ร้องตอบเหมือนรู้ว่าผมพูดอะไร
เมื่อลงมาถึงพื้นแนทก็รีบคว้าแมวไปอุ้มแล้วลูบหัวมัน "วันหลังอย่าขึ้นไปอีกนะก้อน"
เมี้ยว ~
"..." ผมยืนทำตาปริบๆ
โอ๋พี่คิงคนนี้บ้างก็ได้นะยัยเด็ก อิจฉาแมวว่ะ!!
"ขอบคุณนะคะพี่คิงที่ช่วยก้อนกลม" ไม่เพียงแต่เอ่ยคำขอบคุณ ใบหน้าสวยนั้นเต็มไปด้วยยิ้มที่ทิ่มแทงใจให้หลงรักหนักกว่าเดิม
"ครับผม" น้อมรับและยิ้มตอบกลับก่อนจะลูบหัวก้อนกลมมันเช่นกัน
"จริงๆ พี่จะมาบ้านนี้เมื่อไรก็ได้นะคะ เมื่อวานแนทแค่พูดแกล้งเล่นเฉยๆ"
"ขี้แกล้งตั้งแต่เมื่อไร"
"ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าพอเห็นหน้าพี่แล้วอยากจะแกล้ง"
"แกล้งได้ พี่ยอม" มองยัยเด็กด้วยสายตาลุ่มหลง ตอนนี้อะไรก็ยอมได้หมด
"จะยอมแนททุกเรื่องไม่ได้นะพี่" เธอพูดพลางไขกุญแจรั้วหน้าบ้านก่อนจะเปิดออก แล้วเดินนำเข้าไป คนตัวเล็กวางของทุกอย่างลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนแล้วพูดขึ้นต่อ "ถ้าอันไหนที่แนทพูดหรือว่าทำแล้วพี่คิงไม่สบายใจไม่โอเคก็ท้วงขึ้นมาแล้วติเตียนได้เลย"
"ไม่มีนะ ทุกอย่างที่เป็นเธอหรือเธอทำเธอพูดเธอจะอะไรก็แล้วแต่พี่โอเคหมด" รักหลงแล้วหนึ่ง อะไรก็ยอมจริงๆ
"เวอร์แล้ว ว่าแต่จะไม่เข้ามาเหรอคะ" แนทถามเพราะว่าผมยังคงยืนอยู่หน้าบ้าน
"ก็รอให้เจ้าของบ้านเขาชวนอะดิ" เดินเข้าไปแล้วนั่งลงที่โต๊ะ มือก็จับสำรวจของที่ยัยเด็กเพิ่งวางลง "ซื้ออะไรมาเหรอ?"
"ของที่จะใช้ทำกับข้าวค่ะ พรุ่งนี้วันพระแนทก็เลยจะทำกับข้าวเองแล้วไปใส่บาตรที่วัดน่ะ จะได้อุทิศส่วนบุญไปให้พ่อด้วย"
"พี่ไปด้วยได้มั้ย" ร้องขอแบบคนหน้าหนา
"พี่ตื่นไหวเหรอ"
"ไหวสิ ให้ไปด้วยได้มั้ยล่ะ"
"ถ้าอยากไปก็ไปได้ค่ะ"
"คนสวยใจดีจริงๆ" เอ่ยชมแล้วเท้าคางมองยัยเด็ก "ว่าแต่วันนี้ทำกับข้าวให้กินหน่อยได้มั้ย"
"เยอะไปแล้วค่าพี่" แนทพูดลากเสียงพร้อมกับปรายตามอง "ทำไมไม่ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยล่ะ"
รู้ว่าเป็นคำที่พูดเล่นๆ แต่ผมเอาจริง "ขอเวลาครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวพี่จะรีบไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านก่อน" น้ำเสียงและท่าทางของผมดูจริงจัง
"พอเลย ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามานั่งรอก่อนเดี๋ยวแนทจะทำอะไรให้กิน"
"เอาง่ายๆ นะ"
"ไข่เจียวง่ายสุดปะพี่ อิ่มท้องด้วย"
"ใช่ แต่ถ้ากินแล้วอิ่มท้องอิ่มอกอิ่มใจอิ่มไปทั้งตัวคงจะเป็นกินแนท"
นั่นแหละครับ พูดห่าอะไรของผมวะ!
เขินเลย ~
ยัยเด็กถึงกับหน้าแดงซ่านแล้วทำตัวไม่ถูก
บทล่าสุด
อ้อนรักเมีย Ep.10 (100%)
และฉันก็ไม่ถามอะไรต่อถึงแม้จะข้องใจอยู่เต็มอก แต่จะทำยังไงได้ถ้าคนไม่บอกเขาก็ไม่บอกอยู่ดี สู้รู้เท่าที่เจ้าตัวเขาอยากให้รู้จะดีกว่า"พี่รักแนท" คำพูดสั้นๆ ออกจากปากคนตรงหน้าเมื่อเห็นว่าฉันเงียบ "รักมากถึงขั้นที่ยอมทุกอย่าง""แต่แนทไม่รู้ว่าจะรักพี่ได้มากแบบนั้นหรือเปล่า" ฉันก็ไม่รู้ว่าจะรักพี่คิงได้มากแค่ไหน วันใดอาจจะรักมากขึ้น หรือวันใดอาจจะรักน้อยลง ใจคนเรามันก็ขึ้นๆ ลงๆ ไม่คงที่เสมอไป และยิ่งฉันอายุน้อยกว่าพี่เขาเป็นสิบปีมันแน่นอนมาเราคงจะไปด้วยกันได้ไม่ไกล"พี่ไม่สน ขอแค่ให้พี่ได้รักและปกป้องดูแลแฟนของพี่ก็พอ" "แล้วถ้าวันหนึ่งแนทไม่รักพี่แล้วพี่จะทำยังไง?" "พี่ก็จะรักแนทต่อไป รักไปเรื่อยๆ รัก รัก รักไปแบบนี้" ไม่อ่อนก็คงต้องอ่อนล่ะนะ ครั้งนี้ยอมให้อภัยก็ได้"แนทจะยอมยกโทษให้ที่พี่หายไป แต่ถ้ามีครั้งหน้าแนทขอตัดขาดกับพี่นะ""ครับผม แฟนพี่น่ารักที่สุด สัญญาว่าจะไม่มีครั้งต่อไปแน่นอนครับ" ดึงตัวฉันเข้าไปกอดด้วยความดีใจ "วันนี้หยุดเรียนได้มั้ย""แนทใกล้จะสอบแล้วค่ะ" เขาผละตัวออก "แค่วันเดียว" "ทำไมถึงอยากให้หยุดล่ะ""จะพาไปกินกับข้าวฝีมือยายผิงที่ตอนนี้ทำรอหลานสะใภ้ไว้เยอะมาก""
อ้อนรักเมีย Ep.10 (50%)
EP 10เช้าวันถัดมาเมื่อวานพี่คิงพยายามง้อฉันแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะให้อภัยกันเพียงเพราะคำพูดแก้ตัว เลยใจแข็งไม่ยกโทษให้แต่งตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋านักเรียนมาสะพายหลังที่หนักอึ้งเนื่องจากหนังสือเต็มไปหมด ช่วงนี้ใกล้สอบทำให้ต้องขยันอ่านหนังสือเป็นพิเศษ เมื่อพร้อมแล้วก็เดินออกมาจากบ้านเพื่อจะไปเรียน แต่ดันมีบางอย่างที่ทำให้ฉันถึงกับก้าวเท้าเดินไม่ออก "มอนิ่งคนสวยแฟนของพี่" ใบหน้าคมเข้มยิ้มกว้างดั่งคนอารมณ์ดีแล้วมีดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่ที่แบบใหญ่มากวางอยู่บนหลังคารถป้ายแดงของเขา"..." ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรทั้งที่ในใจมีแอบยิ้มไปบ้าง"จะไปเรียนแล้วเหรอครับแฟน" "อืม มาทำอะไรแต่เช้าคะ" "มาหาแฟนไง" พูดแบบหน้าตาระรื่น"แฟนพี่ไม่ได้อยู่แถวนี้หรอกนะ" "ก็ที่ยืนอยู่นี่ไง" "..." ฉันนั่งลงใส่รองเท้า"แฟนพี่คนที่นั่งลงนี่แหละ" "..." ใส่เสร็จก็ลุกขึ้นยืน"คนที่ยืนอยู่นี่แฟนพี่" ชี้มาที่ฉันแล้วเกาะรั้วเกยคางก่อนจะทำหน้าเหมือนเจ้าก้อนกลมตอนมันมาอ้อนขออาหาร "เลิกเรียนแล้วไปหายายผิงกันนะ""ไม่ว่างค่ะ" จริงๆ คือว่าง"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่พายายผิงมาหาเธอที่นี่ก็ได้""จะบ้ารึไง พี่จะให้ยายมาหาแนทได้ไงคะ"
อ้อนรักเมีย Ep.9 (100%)
"ไม่ต้องมายุ่ง!" เบี่ยงแขนหนีเขา "กลับไปเถอะ""กลับไปไหน""ก็ไปทำงานไง หรือไปไหนก็ได้เรื่องของพี่เลย" "วันนี้พี่ลาเพราะเห็นแนทไม่มา และก็มารู้จากปากเจ้าของร้านว่าลาออกแล้ว""มีอะไรจะพูดอีกมั้ย" "ทำไงถึงจะไม่โกรธกัน" พี่แม็กถามแล้วขยับเข้ามาหนึ่งก้าวฉันเองก็ขยับถอยหลังหนีเช่นกัน "ไปไกลๆ นั่นคือสิ่งที่แนทจะไม่โกรธพี่"กลั่นแกล้งกันไว้สารพัดยังจะมีหน้ามาถามอีก ใครไม่โกรธก็คงจะเป็นแม่พระขนานแท้"เออๆ เอาไว้วันหลังจะมาใหม่""ไม่ต้องมาจะดีที่สุด""ไม่รู้ด้วยแล้ว" และพี่แม็กก็เป็นคนที่เดินออกไปเองเฮ้อ... ชีวิตแนทคนนี้มันเป็นอะไรกันนะถึงได้เจอแต่เรื่องที่กวนใจ กลับมาถึงบ้านห้าโมงเย็นตรงพอดี ยังไม่ทันจะถึงรั้วประตูก็ต้องหยุดชะงักไปเมื่อมีใครบางคนมายืนรออยู่พร้อมกับเจ้าก้อนกลมไอ้พี่คิงคนใจร้าย! ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วไขกุญแจรั้วบ้านอย่างนิ่งเฉยเสมือนพี่เขานั้นไม่มีตัวตนเมี้ยว ~ก้อนกลมมันร้องทัก"หิวข้าวแล้วใช่มั้ยเจ้าก้อน เข้าบ้านมาสิเดี๋ยวจะทำข้าวให้" บอกกับแมวแล้วเปิดรั้วให้มันเดินเข้าไปก่อนจะปิดลงแล้วล็อกตามเดิม"ขอโทษ" เสียงคุ้นหูพูดขึ้นแต่นั่นก็ไม่ได้ดึงความสนใจของฉันอยู่ดี "กินปลา
อ้อนรักเมีย Ep.9 (50%)
EP 9หนึ่งอาทิตย์ต่อมาผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ที่พี่คิงหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าว ติดต่อไม่ได้ และอย่าถามถึงใจฉันเลย มันทั้งเสียใจทั้งโกรธปะปนกัน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ เริ่มทำใจเผื่อไว้แล้วถ้าพี่เขามาหลอกลวงกันจริงๆ"แนทจะไปทำงานเลยรึเปล่า?" เพื่อนร่วมห้องเรียนถาม เธอชื่อว่าตาลเป็นคนอัธยาศัยดีและพูดคุยกับฉันมากที่สุด"ไม่ได้ไป เราลาออกจากที่เก่าแล้วน่ะ" ตอบตาลพลางเก็บอุปกรณ์การเรียนใส่กระเป๋าเนื่องจากหมดคาบและเป็นเวลาเลิกเรียนพอดี และที่บอกว่าลาออกจากที่ทำงานเนื่องจากมีปัญหาส่วนตัวกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งงานที่พูดถึงนั้นเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง ทุกอย่างดีแต่เสียตรงแค่เพื่อนร่วมงานคนนั้นแค่นั้นเอง และเหมือนปัญหามันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ฉันเลยเลือกที่จะออกมาเพื่อความสบายใจ"ทำไมล่ะ?" ตาลรั้งมือฉันไว้แล้วให้หันหน้าไปคุย เธอดูเป็นห่วงเป็นใย "ใครทำอะไรกับเธอบอกเรามาได้นะ จะได้ให้พี่ต้นไปจัดการให้" "ไม่มีอะไร เราแค่อยากเปลี่ยนไปทำอะไรใหม่ๆ เท่านั้นเอง ขอบใจที่เป็นห่วงเรานะ" เลี่ยงที่จะไม่ตอบตามตรงเพราะไม่อยากให้ใครมาไม่สบายใจไปด้วย"จริงนะ" "จริง" "โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยน
อ้อนรักเมีย Ep.8 (100%)
จริงสิ พี่รอเธอมาตั้งกี่ปีแล้ว""ขอบคุณนะพี่ที่อยากมีผู้หญิงบ้านๆ คนนี้เป็นแฟน" ว่าจบก็โผเข้ากอดคนตัวใหญ่ ไม่อยากจะบอกว่ารู้สึกดีมากอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก "บางครั้งแนทอาจจะทำผิดพลาดไปโดยไม่รู้ตัวเพราะยังเด็กกว่า ยังไงพี่ก็ตักเตือนและให้อภัยแนทด้วยนะคะ""ได้เลย แล้วจะให้พี่ตักเตือนแบบไหนดี ใช้ปาก แล้วใช้ปาก หรือใช้ปาก?"คนกำลังซึ้งเลยอีพี่คิงนี่! "โถ่ มาแนวนี้อีกแล้วนะ" คลายกอดออกแล้วเปลี่ยนมานั่งมองหน้าเขาแทน "พูดซึ้งๆ หน่อยสิคะ""อาจจะพูดซึ้งๆ ไม่เก่ง แต่พี่ทำเก่งนะ" ทำหน้ากรุ้มกริ่ม"อีกแล้ว...." "อะไร พี่หมายถึงทำซึ้งๆ เก่ง คิดลึกอีกแล้วเรอะ" ใช้นิ้วเขี่ยพวงแก้มฉันเป็นการหยอกล้อ"ก็พี่ชอบพูดไม่เคลียร์นี่นาแถมยังชอบทำหน้าตาหื่นๆ""รู้ไว้ว่าพี่ก็ทำให้เธอเห็นคนเดียวเท่านั้นแหละ""มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ""เธอเองก็เหมือนกัน ห้ามทำตัวน่ารักกับใครนอกจากพี่และยายผิงเท่านั้นเข้าใจมั้ย?""อื้อ เข้าใจค่ะ" พยักหน้าหงึกๆ "เราสองคนเป็นแฟนกันยัง?""เป็นแล้วก็ได้ค่า""ดีมาก""เห็นว่ารอมาหลายปีหรอกนะคะเลยยอมเร็วๆ""ก็พี่มันคนคลั่งรักแถมยังรักเดียวใจเดียวไงเด็ก" "เชื่อแล้วค่า อิอิ" และเร
อ้อนรักเมีย Ep.8 (50%)
EP 8ฉันยืนเตะฝุ่นจนพื้นตรงนั้นแทบจะสะอาด พี่คิงกับผู้ชายอีกคนยืนคุยกันโดยที่ห่างออกไปประมาณหลายเมตร ไม่รู้ว่าพวกเขาสนทนากันเรื่องอะไรแต่ก็เห็นทั้งคู่มีเหล่มองมาทางฉันบ้างในบางครั้งผู้ชายคนนั้นเป็นใครอันนี้ต้องรอถามพี่คิง แต่ดูๆ แล้วทั้งคู่น่าจะสนิทกัน เห็นมีหยอกล้อตบหัวต่อยแขนตามประสาผู้ชายไม่นานนักคนพี่ก็เดินกลับมาหาพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้ผมฉัน "รอนานมั้ย" "นิดหน่อยค่ะ" ตอบเสียงเรียบ"โทษทีพอดีพี่คุยธุระกับเพื่อนนิดหน่อย" พี่เขาอธิบายให้ฟังพลางบีบแขนนุ่มนิ่มของฉันไปด้วยบ้าเอ๊ย ~คนอะไรฉวยโอกาสเก่งมากนะเดี๋ยวนี้"ไม่เป็นไรค่ะ" "สวัสดีครับแนท" พี่ผู้ชายที่เป็นเพื่อนของพี่คิงเขาเดินเข้ามายืนข้างๆ เจ้าตัว ก่อนจะยื่นมือมาทางฉัน "พี่ชื่อยูตะหรือเรียกสั้นๆ ว่ายู" แนะนำตัวพร้อมกับยกยิ้มให้อย่างเป็นมิตร"สวัสดีค่ะ" ยื่นมือไปหวังจะจับตามมารยาท ทว่ากลับมีมือใหญ่หยาบของใครบางคนมาแทรกและปัดมือเพื่อนเขาออกห่างอย่างไว"มืออย่าไวไอ้ห่ายู!" พี่คิงต่อว่าเพื่อนตัวเองพลางขึงตาดุใส่ "เสนอหน้าเสร็จแล้วก็ไป!!""แค่นี้ทำหวงเหรอวะ" พี่ยูถามอย่างคนกวนแล้วเอามือไปจับโดยที่ฉันนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว "มือนุ่มนิ
บางทีคุณอาจจะชอบ
