เมื่อคนทั้งสี่เดินออกมาแล้วยืนอยู่ที่หน้าอำเภอ มินรดาและฟ้าระวีก็กอดรติรสด้วยท่าทางดีใจสองสาวกระดี๊กระด๊าปานประหนึ่งว่าตัวเองนั้นได้จดทะเบียนสมรสซะเอง
“ฉันดีใจด้วยนะรติ ในที่สุดแกจะได้มีความสุขสักที” รติรสพยักหน้าส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้เพื่อนสาวทั้งสองคน
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะยัยรติแกไม่มีความสุขหรือยังไงที่ได้จดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่หล่อรวย และใจป๋าขนาดนี้แกไม่ชอบเหรอ” มินรดาถามขึ้นเสียงดังจนพยัคฆินที่ยินก็หันไปมองหน้าของรติรส เขาขยับเดินเข้ามาใกล้ ๆ เธอ
“ผมไปรอที่รถนะ” เขาพูดเสียงเรียบนิ่งและเดินตรงไปยังรถทันที รติรสหันมองตามพยัคฆินที่เดินเข้าไปนั่งรอในรถ
“มีอะไรหรือเปล่ายัยรติ” ฟ้าระวีถามขึ้นด้วยท่าทางเป็นห่วง หญิงสาวส่ายหน้าไปม
ตอนที่ 48ไปหย่ามือหนาประคองท้ายทอยของหญิงสาวและกดศีรษะของเธอเข้ามาใกล้ ๆ ดุ้นจนกระแทกผนังลำคอของเธอ“อ๊อก อื้อ” มือเรียวตบเข้าที่ต้นขาของเขารัว ๆ เพื่อที่จะบอกว่าเธอจะสำลักอยู่แล้ว“อ้า ซี๊ด ดีมากเลย” แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือจากท้ายทอยของเธอกลับกดค้างอยู่แบบนั้น“อ๊อก อ๊อก” เสียงคนตัวเล็กสำลักดุ้นและแล้วเขาก็หัวเราะชอบใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้“ฮึ ถึงกับสำลักเลยเหรอ” เขาจึงยอมปล่อยให้เธอนั้นถอนปากออกจากดุ้นเขาเพื่อให้เธอได้หายใจหายขอสักหน่อย“นี่มันจะมากไปแล้วนะ” เมื่อถอนปากออกจากดุ้นใหญ่ได้ เธอก็เริ่มต่อว่าเขาทันทีด้วยความไม่พอใจ น้ำหูน้ำตาของเธอไหลออกมาจนหญิงสาวจมูกแดงหมดแล้วแต่พอเธอเริ่มอ้าปากต่อว่าเขา ชายหนุ่มก็รีบยัดดุ้นเข้าไปในปากของเธออีกครั้งพลางโยกเข้าออกช้า ๆ“อือ” รติรสที่รู้ว่าตัวเองนั้นไม่ทันเกมของชายหนุ่มกลับต้องอมดูดดุ้นให้เขาอยู่แบบนั้นนานสองนาน ครั้งนี้เขาไม่ดันไปจนถึงผนังคอของเธอแต่เขาก็โยกเข้าออกช้า ๆ จนเธอรู้จังหวะและอมรูดให้เ
ตอนที่ 47มองหน้าผมแล้วตอบมาตามตรงรติรสผลักเขาออกจากตัวของเธอแล้วพยุงเขาให้นอนลงที่โซฟา เธอเดินไปในห้องนอนเพื่อที่จะไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เขาแต่เมื่อเธอเปิดประตูออกมาจากห้องแต่งตัวกลับเห็นพยัคฆินยืนอยู่กลางห้องนอน“คุณไม่ได้เมาเหรอคะหรือว่าคุณหลอกฉัน”“เมาสิ ผมเมามากเลยทีเดียวล่ะ”“ถ้าคุณสามารถเดินได้ขนาดนี้ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้วค่ะ” หญิงสาวเดินเลี่ยงตัวหลบเขาไปแต่แล้วมือใหญ่ก็คว้าต้นแขนของเธอไว้“หมับ!”“ใครอนุญาตให้คุณกลับ”“ฉันนี่แหละค่ะอนุญาตตัวของฉันเองปล่อยค่ะฉันจะกลับ” เธอพยายามสะบัดแขนจากมืออันแข็งแกร่งที่กำลังบีบที่ต้นแขนเธอเอาไว้แน่น“ปล่อยนะคะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”“คุณคิดเหรอว่าคุณจะรอดออกจากห้องนี้ไปได้” ชายหนุ่มดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ กลิ่นน้ำหอมของคนตัวใหญ่ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก“ว้าย!” พยัคฆินอุ้มรติรสขึ้นจนตัวลอย เขาโยนเธอขึ้นไปบนที่นอนถึงแม่ว่าที่นอนจะนุ่มแต่เธอก็
ตอนที่ 46คุณกล้าตบผมเหรอ“เงินอะไรคะ รติไม่รู้เรื่องสักหน่อย”“ก็เงินที่พ่อผมให้ไปไง”“รติไม่ได้เอาเงินมาจากพ่อคุณเลยนะคะ” พยัคฆินจ้องหน้ารติรสอย่างเอาเรื่อง นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนคงถลุงเงินที่ได้มาจากพ่อเขาจนหมดแล้วสิท่า“เธอไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ผมไม่เชื่อผู้หญิงหน้าตาใสซื่อแต่ใจข้างในร้ายกาจอย่างคุณหรอก”“ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจเพื่อนของฉันผิดนะคะ” ฟ้าระวีพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจที่พยัคฆินเดินเข้ามาแล้วก็ต่อว่าเพื่อนเธอโดยที่เขาไม่รู้เลยว่ารติรสใช้เวลาเป็นเดือนที่จะรักษาแผลใจกว่าเธอจะยอมออกมาข้างนอกบ้าน นี่ก็เพิ่งเป็นวันแรกที่พวกเธอสามารถลากรติรสออกมาผ่อนคลายหลังจากที่เธอเศร้าใจมาเป็นเดือน“คุณเงียบไปเถอะ” สีหราชพูดขึ้นแล้วหันไปมองฟ้าระวีที่ชอบเข้ามาสอดเรื่องของชาวบ้าน“คุณเป็นใครไม่ทราบ”“ใช่ คุณยุ่งอะไรด้วย” มินรดาพูดสมทบฟ้าระวี“แล้วพวกคุณสองคนเป็นอะไร ทำไมถึงชอบแทรกแซงเรื่องของผัวเมียเขานัก” สีหราชพูดข
ตอนที่ 45แล้วคนนี้ล่ะ ใช่พี่สะใภ้ของผมไหม“แล้วตาสิงห์ชอบผู้หญิงแบบไหน” สองผู้อาวุโสหันหน้ามาถามอมรพร้อมกัน“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” อมรที่รีบถอยหลังแล้วเดินไปกดลิฟต์ทันที เมื่อลิฟต์เปิดออกเขารีบเข้าไปในลิฟต์แต่แล้วพรนภารีบตรงดิ่งมากดลิฟต์ค้างเอาไว้“ฉันไปด้วย ฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้ ๆ คนรกโลกแถวนี้”“คุณว่าใครรกโลก”“จะใครซะอีกล่ะ คุณนั่นแหละที่รกโลกไม่มีประโยชน์”“ผมมีประโยชน์ก็แค่ให้คุณเป็นบันไดขึ้นไปพอคุณได้อยู่ที่สูงแล้ว คุณก็ก้าวเหยียบหัวผมข้ามไปแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”“นี่คุณ คุณอย่ามาโทษฉันนะ คุณต่างหากที่ทำงานจนไม่มีเวลาให้ฉันกับลูก”“คุณก็เลยทิ้งลูกกับผมไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ” พรนภาและคมสันที่ไม่หยุดทะเลาะกันสักทีจนอมรต้องรีบอุดหูแล้วเดินถอยหลังไปอยู่ที่มุมนึงในตัวลิฟต์สีหราชที่ได้รับโทรศัพท์จากผู้เป็นพี่ว่าให้ไปเจอกันที่ผับเดิม เมื่อเขาไปถึงสีหราชก็ยกมือขึ้นโบกให้ผู้เป็นพี่“ทางนี้พี่” เสียงเรียกจากน้องชาย พยัคฆินจึงเดินตรงไปหา
ตอนที่ 44ตาสิงห์ชอบผู้หญิงแบบไหน“พ่อลองบอกเหตุผลมาสิครับว่าทำไมผมถึงจะต้องแต่งงานกับหนูพิมของพ่อ”“ก็พ่อชอบหนูพิม พ่ออยากได้หนูพิมมาเป็นลูกสะใภ้ไม่ใช่ผู้หญิงที่ลูกจ้างมาแต่งงาน” เมื่อพูดถึงผู้หญิงที่ทำให้เขาแทบไม่เป็นอันกินอันนอนอยู่ในตอนนี้ขึ้นมาก็สะกิดใจเขาอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มโกรธจนหน้าแดง“พ่อจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกทำไม”“ถ้าลูกไม่อยากให้ฉันพูด ลูกก็แต่งงานกับหนูพิมรสาให้รู้แล้วรู้รอดไปสิวะจะให้ฉันมาพูดเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ อีกทำไม ก็ลูกเองไม่ใช่เหรอที่สร้างเรื่องนี้ขึ้นมา พ่อหาให้ก็ดีพร้อมอยู่แล้วเป็นทั้งลูกผู้ดีเก่ามีเงินมีทอง แถมมีหน้ามีตาในสังคมอีกด้วยจะยิ่งทำให้ธุรกิจโรงแรมของเรายิ่งมั่นคง”“แต่ผมไม่ได้ชอบเธอนี่ครับ ถ้าพ่อชอบเธอมากนัก พ่อก็แต่งไปเองสิครับ”“ไอ้สิงห์” ผู้เป็นพ่อตะโกนเรียกชื่อลูกลั่นจนอมรที่ยืนอยู่หน้าห้องทำอะไรไม่ถูกแต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังมาจากหน้าประตู“ต๊อก ๆ ๆ” เสียงส้นสูงที่กระทบกับพื้นกระเบื้องเดินมุ่งหน้ามาใกล้ ๆ กับอมร อมรหันหลังกลับไปดูก็ต้องเ
ตอนที่ 43ผมต้องการหย่าเมื่อไปถึงห้องทั้งสองก็ปล่อยพยัคฆินนอนไว้บนที่นอน“หนักฉิบหายไอ้พี่บ้า”“ไปอมรทิ้งไว้แบบนี้แหละ” ทั้งสองคนที่ทำหน้าที่ส่งพยัคฆินไว้ในห้องแล้วก็ออกไปจากห้องทันทีพยัคฆินที่รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้าเขาเอื้อมมือไปจับที่นอนข้าง ๆ แต่ก็เหลือแต่เพียงความว่างเปล่า ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นและพยายามลืมตาที่หนักอึ้งขึ้น เขารับรู้ว่ารติรสนั้นได้จากเขาไปแล้วจริง ๆ ดวงตาคู่คมนั้นมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาที่ขอบตาแต่แล้วเขาพยายามปรับม่านสายตาและพลิกตัวนอนหงายมองเพดานภาพที่เขากับเธอนั้นมีความสุขหยอกล้อกันอยู่ในห้องก็ฉายวนเวียนไปมาจนในที่สุดชายหนุ่มถอนหายใจและลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำพอเขาอาบน้ำออกมาก็ตัดสินใจกดส่งข้อความไปหารติรส“ผมต้องการหย่า” เขาส่งข้อความเพียงสั้น ๆ ไปหาเธอ“ติ่ง!” รติรสที่ร้องไห้กับเพื่อนทั้งคืนด้วยความเจ็บช้ำที่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอนั้นได้ให้ใจกับพยัคฆินไปหมดแล้ว เธอเพิ่งจะหลับลงก็เมื่อตอนตีสามนี่เองแต่พอตื่นขึ้นมาก็ได้เห็นพยัคฆินส่งข้อความมาชวนเธอไปหย่า เขาไม่