ออร์แลนโด้เริ่มขยับนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น รับรู้อาการของคนที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์ เมื่อเห็นสาวเจ้าบิดเร่าและเริ่มเกร็งขึ้นเรื่อยๆ
“อะ...อ๊ะ!...กรี๊ดดดดดด” แพรณาราจิกเล็บลงกับผ้าปูที่นอนแน่น และเกร็งกระตุกสามสี่ครั้ง กับอาการที่ชาวาบไปทั้งตัวอย่าง รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ซึ่งน้ำหนักและล่องลอยไปดั่งขนนก ที่ถูกลมพัดผ่านเพียงเบาๆ
ออร์แลนโด้มองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หายใจหอบไปมา และหน้าอกคู่สวยที่ขยับตามแรงหายใจ จึงรีบจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ก่อนจะก้มลงลิ้มลองน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ของสาวตรงหน้า
“อ๊ะ...ไม่นะ! พะ...พอแล้ว!” แพรณาราที่ยังหายใจหอบ รีบเอ่ยท้วงทันทีที่ลิ้นอุ่นๆ ของเขาแตะสัมผัสลงยังจุดกึ่งกลางความเป็นหญิงอีกครั้ง แล้วดูดกลืนและรัวลิ้นขึ้นลงจนสร้างความรู้สึกเสียวซ่านรัญจวนใจ ที่เธอไม่สามารถต้านทานได้
“อะ...อื้อ...อะ...ไม่นะ...กรี๊ดดดด” เธอกรีดร้องเสียงดังกับความสุขสมที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้เป็นครั้งที่สอง น้ำหวานจากดอกไม้งามทะลักหยาดเยิ้มออกมา ทำให้คนที่รออยู่ได้ลิ้มรสชาติของน้ำหวานอีกครั้งอย่างหลงใหล ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสาวเจ้าที่เกร็งกระตุกติดๆ กัน แล้วพาเธอไปยัง...สวรรค์ที่แท้จริง ที่กำลังจะเริ่มขึ้น!
ชายหนุ่มจูบซุกไซ้ต้นขาและเอวบางขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนจะครอบครองดอกบัวงามที่เบ่งบานรับสัมผัสของเขาอย่างถูกใจ
“อะ...ได้โปรด...ไม่เอาแล้ว...อะ...อื้อ...” แพรณาราที่เริ่มจะได้สติอีกครั้ง อ้อนวอนคนที่กำลังขย้ำและดูดกลืนปลายถันของเธอ ‘พระเจ้านี่เธอฝันไปหรือเปล่านะ ทำไมเธอไม่ผลักเขาออก ทำไมต้องยอมให้เขาทำอะไรต่างๆ นานา กับร่างกายของเธอด้วย’ แพรณาราถามตัวเองในใจอย่างสับสน
‘หยุดงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!’ คนเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่มในใจพลางค่อยๆ จับความเป็นชายแตะกลีบดอกไม้งามที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน พร้อมกับค่อยๆ ถูไถขึ้นลงเบาๆ อย่างช้าๆ
“อ๊ะ...อื้อออออ” หญิงสาวส่งเสียงครางออกมาอย่างลืมตัวเพราะความเสียวซ่าน แถมยังยกสะโพกขึ้นร่อนไปมารับกับบางสิ่งที่กำลังรุกล้ำความเป็นเธอเข้ามาเรื่อยๆ
ออร์แลนโด้ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจับความเป็นชายแทรกผ่านทางรักที่คับแน่น แล้วออกแรงดันเข้าไปในตัวของสาวน้อยตรงหน้าทีเดียวครึ่งลำ แบบไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัวและเตรียมใจกับขนาดที่ใหญ่โตของตนแต่อย่างใด
กึก!
“อ๊ะ!... กรี๊ดดดดดดด” แพรณาราที่กำลังเคลิบเคลิ้มในความเสียวซ่านรัญจวนใจที่อีกฝ่ายเพิ่งสร้างขึ้น ถึงกับสะดุ้งเฮือก! แล้วถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดตรงแก่นกลางความเป็นหญิงราวกับจะฉีกขาดและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พลัน! น้ำอุ่นๆ ก็ไหลรินออกจากหางตาคู่สวยทันใด
‘พระเจ้า! เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ!’ เยื่อบางๆ ที่เพิ่งจะผ่านเข้ามาทำให้ออร์แลนโด้รู้สึกเหมือนถูกไม้หน้าสามตีเข้าที่แสกหน้าอย่างจัง เขาหยุดชะงักการกระทำทั้งหมด แล้วใช้มือเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลทั้งสองข้างออกให้สาวเจ้าอย่างแผ่วเบา
“เจ็บ...มิกิเจ็บ...เอาออกไป ได้โปรด...” แพรณาราอ้อนวอนเสียงสั่น
“ชู่ว์...ผมขอโทษ ผมหยุดไม่ได้แล้ว คุณอย่าเกร็งสิ อย่าเพิ่งดิ้นได้โปรด... ไม่งั้นคุณจะเจ็บไปกว่านี้” เขาปลอบคนที่กำลังพยายามขยับตัว ‘หยุดตอนนี้เหรอ? ฆ่าเขาให้ตายซะยังดีกว่า เขาเองก็ทรมานกับความคับแน่นที่บีบรัดเขาจนแทบจะทนไม่ไหว เธอช่างหอมหวานเย้ายวนกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยสัมผัสมา และที่สำคัญ... เธอบริสุทธิ์! มันเป็นความรู้สึกที่แสนวิเศษเมื่อได้ครอบครอง
ออร์แลนโด้เริ่มปลุกเร้าอารมณ์ของสาวเจ้าอีกครั้ง อย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ก่อนจะดันส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุดทาง
“กรี๊ดดดดด” แพรณารากรีดร้องเสียงดัง และจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่าย
ออร์แลนโด้รีบมอบจูบอันแสนหวานและหลอกล่อสาวน้อยให้หลงอยู่ในบ่วงของเขาอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคยให้กับเธอ
“พระเจ้า! แน่นอะไรอย่างนี้” เขากัดฟันข่มความเสียวซ่านที่โอบล้อมความเป็นชายและบีบรัดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
“อะ...อื้อ...อ๊ะ...” แพรณาราใจสั่นทุกครั้ง ที่คนตรงหน้าเคลื่อนตัวเข้าออก มันเป็นความเสียวซ่านและจุก เพราะขนาดที่ยาวและใหญ่ ทำให้เธอต้องรีบดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเอาไว้ ไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามาลึกเกิน
ออร์แลนโด้ก้มลงมองมือเล็ก ที่พยายามดันช่วงล่างของตนไม่ให้เข้าไปจนสุดนั้นอย่างยิ้มๆ ก่อนจะกระซิบถามเสียงสั่นพร่า
“ได้โปรด...ให้พี่รักมิกินะคนดี” ออร์แลนโด้ตรึงมือบางทั้งสองข้างขึ้น ไม่ให้สาวเจ้าปฏิเสธ จากนั้นก็ค่อยๆ เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ จนเธอเริ่มเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง
“อ๊ะ! ไม่นะ...อื้อ...อะ...กรี๊ดดดด” หญิงสาวกรีดร้องอย่างสุขสมที่แตะขอบสวรรค์อีกครั้ง หยดน้ำหวานที่พร่างพราวทะลักหยาดเยิ้มออกมาเปียกชุ่มไปทั่วต้นขางาม
“อ๊ะ...โอ้ว...” ชายหนุ่มเร่งเครื่องตามไปแตะขอบสวรรค์ติดๆ เพราะเขาเองก็เสียวจนแทบจะทนไม่ไหวกับความสุขอย่างที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ภาพของเธอตอนร่วมรักกับเขาเมื่อครู่ มันทำให้เขารู้สึกหวงแหนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีทางที่ใครคนไหนจะได้เชยชมต่อจากเขา เพราะเขาจะกักขังเธอไว้เป็นของเล่นส่วนตัวอีกนาน
แล้วเกมรักครั้งต่อๆ ไปก็เริ่มขึ้นจนกระทั่งรุ่งสางของวันใหม่ บทรักที่เร่าร้อนทำให้แพรณาราหลับคาอกของชายหนุ่มไปแบบไม่รู้สึกตัว
ด้านออร์แลนโด้เองก็แทบหมดแรงเช่นกัน แต่ก็ไม่ลืมทำความสะอาดเรือนร่างให้สาวเจ้าที่นอนสลบไสลบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะตามขึ้นไปนอนกกกอดเธอเอาไว้อย่างหวงแหน ราวกับว่ากลัวคนในอ้อมกอดจะหายไป
วันต่อมา...Scala Villa เวลา 14:45 น.
แพรณาราลืมตาตื่นขึ้นและค่อยๆ มองไปรอบๆ เธอรู้สึกอึดอัดเพราะถูกอ้อมแขนของคนที่กอดเธอจากด้านหลังรัดเอาไว้แน่น! เธอพยายามค่อยๆ แกะมือหนาออกอย่างยากลำบาก ก่อนจะสะดุ้งนิดๆ ที่เห็นรอยสัก ที่สักมาจนถึงข้อแขนทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเต็มๆ ตา
‘พระเจ้า!!’ เธอเผลอมองความงดงามที่ลงตัวของลวดลายบนร่างกายของอสูรร้าย ที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไปเมื่อคืน
‘ขนาดตอนหลับเขายังดูมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ให้ตายสิ! นี่เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย’ แพรณาราสะบัดหัวไปมา พยายามตั้งสติ แล้วรีบขยับตัวจะก้าวลงจากเตียง แต่แล้ว! เธอก็รู้สึกปวดหน่วงตรงจุดกึ่งกลางลำตัว จนต้องทรุดลงนั่งกับพรมข้างๆ เตียงอย่างหมดแรง
หญิงสาวหันไปมองค้อนตัวการของสาเหตุ ที่ยังหลับลึกอยู่บนเตียง ก่อนจะกลั้นใจลุกขึ้นเดินอย่างยากลำบาก รีบตรงไปหาเสื้อผ้าใส่ เพราะชุดของเธอไม่อยู่ในสภาพที่จะสวมใส่ได้ จึงต้องหาเสื้อผ้าของตัวต้นเหตุมาใส่แทน หญิงสาวหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงนอนขาสั้น แบบมีเชือกผูกเอวที่เเขวนเรียงอย่างเป็นระเบียบอยู่เต็มตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ออกมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ
จากนั้นก็รีบออกไปหากระเป๋าถือของตัวเอง และเจอมันวางอยู่ตรงบาร์เครื่องดื่มที่ห้องนั่งเล่น เธอรีบตรงเข้าไปหยิบแล้วเดินไปยังประตูทางออก แล้วกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล่างอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวว่าคนที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมาแล้วไม่ยอมให้เธอออกไป หรืออาจจะอุ้มเธอไปฆ่าทิ้งปิดปากเพราะดูเหมือนว่าอีกฝ่ายน่าจะมีอิทธิพลพอสมควร
ติ๊ง!
จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ออร์แลนโด้ที่คุยงานเสร็จก็เดินตรงมาหาสองสาวที่ยืนอยู่เงียบๆ“ได้ไวน์บ้างหรือยังคะคนดี หืม!” ออร์แลนโด้ที่เดินมาข้างหลังเอ่ยถามขึ้นเสียงดังนิดๆ“อุ๊ย!/ว้าย!” แพรณารากับมีอาถึงกับตกใจพร้อมๆ กัน เพราะกำลังคุยถึงคนที่เอ่ยทักกันอย่างเข้มข้น“กะ...ก็ยังเลือกไม่ถูกค่ะว่าจะเลือกขวดไหนดี มิกิไม่มีความรู้เรื่องไวน์ คุณมีอาเลยให้ความรู้เรื่อง สี กลิ่น รส แล้วก็สายพันธุ์ขององุ่นอยู่น่ะค่ะ”แพรณารารีบกลบเกลื่อน ด้านมีอาเองก็ปรับสีหน้าแทบไม่ทันเช่นกัน“งั้นเดี๋ยวพี่เลือกให้เองค่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยชื่อสายพันธุ์ไวน์ พร้อมปีที่ต้องการกับพนักงานสาวตรงหน้า มีอาพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปหยิบไวน์ แล้วเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ เพื่อบรรจุขวดไวน์ใส่กล่องไว้ให้“มิกิอยากได้อะไรอีกไหมคะ” ชายหนุ่มถามขณะที่ดึงมือบางขึ้นมาจูบ“ไม่แล้วค่ะ เรากลับกันเถอะ” แพรณาราเริ่มจะทำตัวไม่ถูก เพราะตอนนี้เธอเชื่อว่าสายตาของพนักงานในร้านคงจ้องมาที่เธอกับเขาอยู่แน่ๆและเท่าที
คนที่หายไปราวห้านาทีก็กลับเข้ามาพร้อมเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ไปกันเถอะค่ะ พีเคไปรับยาให้เรียบร้อยแล้ว”“เอ่อ จะไปไหนคะพี่อลัน”“มิกิทำกับข้าวเป็นหรือเปล่าคะ”“ก็นิดหน่อยค่ะ”“ดีเลย! งั้นเดี๋ยวเป็นลูกมือพี่แล้วกันค่ะ”‘อย่างเขาเนี่ยนะจะทำกับข้าวเป็น? ท่าทางดิบๆ เถื่อนๆ หนักไปทางหื่นแบบนี้เนี่ยนะ ไม่น่ารอด!’ แพรณาราค่อนในใจก่อนจะแสร้งเอ่ยถาม“แล้วพี่อลันทำกับข้าวเป็นหรือคะ”“ก็ไม่เห็นจะยากอะไรนี่คะ”“อาหารไทยนะคะ” เธอถามย้ำอีกครั้งเพื่อเช็กความมั่นใจ“ชาติไหนก็ทำได้ค่ะ แค่เปิดดูในยูทูบเท่านั้น” เขาพูดพร้อมกับยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นเพื่อบอกว่าไม่มีปัญหา“ว้าว น่าตื่นเต้นจังค่ะ” แพรณาราเริ่มจะมั่นใจว่าอีกฝ่ายทำไม่เป็นแน่ๆ แต่อยากจะคุยเฉยๆ เดี๋ยวเถอะ! เธอจะหัวเราะให้ดู!“แต่เดี๋ยวเราต้องไปซื้อของอีกสักสองสามอย่างก่อน แล้วค่อยกลับไปทำอาหารต่
จนกระทั่งคำสุดท้าย...ที่อีกฝ่ายทานเสร็จ ก็ให้รางวัลคนป้อนด้วยการกดจมูกลงหอมที่นวลแก้มไปสองครั้งติดๆ กัน“อืม...หอมพี่มั่งสิ พี่อยากให้มิกิหอมแก้มพี่ค่ะ” คนเจ้าเล่ห์บอกพร้อมกับเอียงแก้มรอให้สาวเจ้าหอมคืน“เอ่อ คือ...” แพรณาราเจอลูกอ้อนของอีกฝ่ายเข้า ถึงกับไปไม่ถูก“นะ พี่จะได้ชื่นใจบ้าง พี่รู้สึกเหมือนมิกิไม่สนใจพี่ยังไงก็ไม่รู้”เขากระซิบบอกยิ้มๆ“จุ๊บ!” แพรณาราอายหน้าแดง จำใจหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้“ขอบคุณค่ะ” คนถูกหอมยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข ที่สาวเจ้าทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่าย และยอมตามใจตน!“เอ่อ...ขอโทษครับ คือว่าผมมาตรวจคนไข้ครับ”นายแพทย์เอียน หนุ่มหล่อประจำโรงพยาบาล ที่เข้ามาตรวจคนไข้แทนนายแพทย์ใหญ่ที่มีเคสผ่าตัดด่วน กลั้นใจเอ่ยทำลายบรรยากาศของหนุ่มสาวที่กำลังหวานกันอยู่ออร์แลนโด้หันมาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คุณหมอวิลเลี่ยมไปไหน! แล้วทำไมถึงให้คุณมาตรวจแทน”&l
ออร์แลนโด้รีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องข้างๆ ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง พอเสร็จก็ออกมานั่งที่โต๊ะทานข้าวซึ่งมีสาวเจ้านั่งรออยู่ก่อน เขานั่งลงเงียบๆ แล้วเอามือกอดอกเอาไว้ ก่อนจะทำเป็นมองเมินไปที่อื่นแพรณาราหันมามองการกระทำที่ดูราวกับเด็กมีปัญหา ประท้วง พ่อแม่เวลาที่ไม่ได้ดั่งใจอย่างรู้สึกมึนงง“เป็นอะไรคะ ไม่หิวเหรอ?”“มิกิลืมอะไรหรือเปล่าคะ” เขาถามก่อนจะส่งค้อนให้สาวตรงหน้าที่ทำท่าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างขุ่นเคือง“อะไรคะ ที่มิกิลืม” เธอถามอย่างสงสัย“ก็ที่นั่งประจำของมิกิคือตรงนี้ไงคะ” เขาบอกพลางชี้ที่ตักของตัวเอง“โอ๊ย! อยากจะบ้าตาย!” แพรณารากลอกตาอย่างเซ็งๆ กับความเรื่องมากและเอาแต่ใจของผู้ชายตรงหน้า ‘นี่เธอนั่งไปแค่ครั้งเดียวเอง! มันกลายเป็นที่ประจำของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วดูอีตาบ้านี่ทำหน้าเข้า อยากจะบ้าตายจริงๆ นี่มันเป็นเวรกรรมอะไรของเธอกันเนี่ย’“มิกิจะลุกมานั่งเอง หรือจะให้พี่ไปอุ้มมาดีคะ”เขาถามเสียงใสพร้อมกับส่งสายตาแพร
ออร์แลนโด้เดินออกไปสั่งลูกน้องให้เตรียมอาหารสำหรับเขาและเธอ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องพิเศษขนาดใหญ่ ที่เหมือนกับห้องพักในโรงแรมหรู สำหรับคนไข้วีไอพีเขานั่งรอสาวเจ้าทำธุระส่วนตัวอยู่นาน จนอาหารมาพร้อมอยู่บนโต๊ะทานข้าวจนครบแล้ว แต่เธอก็ยังเงียบไม่ยอมออกจากห้องน้ำมาสักที เขาจึงทนไม่ไหวกลัวว่าเธอจะเป็นลมหรือเกิดอุบัติเหตุในห้องน้ำ จึงลุกเดินรีบเคาะประตูถามร้อนใจก๊อกๆ“มิกิคะ! มิกิ!”“...” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ทำให้คนที่เคาะประตูเริ่มใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขารีบล้วงพวงกุญแจในเป๋ากางเกง หยิบแท่งเหล็กบางๆ ชิ้นเล็กออกมา แล้วรีบสะเดาะกุญแจห้องน้ำเข้าไปอย่างไม่รอช้าทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ออร์แลนโด้ถึงกับตกใจที่เห็นแพรณาราร้องไห้ตัวสั่นอยู่ตรงมุมห้องน้ำ เนื้อตัวเปลือยเปล่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เขาเดาว่าเธอคงกำลังจะอาบน้ำ แต่กลับมาเห็นสิ่งที่เขากระทำต่อเธอเมื่อคืนเข้าเสียก่อน พระเจ้า! เขาอยากฆ่าตัวเองนักแพรณาราเข้ามาในห้องน้ำเตรียมตัวจะอาบน้ำ ถอดเสื้อผ้าออกแ
ช่วงสายๆ ของวัน แพรณาราลืมตาขยับตัวอย่างปวดเมื่อยร่างกาย พลางกะพริบตาเพื่อไล่แสงที่ส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามา ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องอย่างสงสัยว่าเธออยู่ที่ไหน?‘พระเจ้า! นี่เธอยังไม่ตายเหรอเนี่ย? แล้วมานอนอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง?’ แพรณาราหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่ออร์แลนโด้ทำร้ายเธอ การกระทำอันป่าเถื่อนที่เเสนเจ็บปวดนั้น แล่นผ่านเข้ามาเหมือนหนังที่กลับฉายซ้ำอีกครั้ง พลัน! น้ำตาก็ไหลบ่าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอพยายามจะขยับตัวขึ้นนั่ง แต่แล้วก็รู้สึกถึงการโอบรัดของอ้อมแขนตรงรอบเอว แพรณาราแทบหยุดหายใจ ค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมตัวออกทันทีที่หลุบตาลงมองก็เห็นรอยสักบนแขนที่โอบมาจากด้านหลัง พลันน้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดออกมา‘ทำไมเธอไม่ตายๆ ไปซะ นี่เธอจะต้องเจอกับอสูรร้ายตนนี้ไปอีกนานเท่าไหร่นะ’ หญิงสาวต่อว่าโชคชะตา ก่อนจะดึงแขนของออร์แลนโด้ออกจากเอวอย่างรู้สึกโกรธแค้นออร์แลนโด้ที่หลับๆ อยู่ ตกใจตื่นขึ้น พยายามปรับสายตามองคนที่อยู่ในอ้อมกอด