แชร์

บทที่ 1095

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
รอจนยาชาหมดฤทธิ์ เซียวหลันยวนเริ่มรู้สึกว่าหน้าขอบตนเองเจ็บขึ้นมาเล็กๆ

แต่ว่าฟู่จาวหนิงก็พันแผลให้เขาไว้ดีแล้ว นี่คือห้ามไปแตะต้องแน่นอน เขาทำได้แค่ทนไว้

รออยู่ครู่หนึ่งผู้อาวุโสจี้ก็มาหาเขา

พอเจอหน้า เห็นเขาพันผ้าไว้บนหน้า ผู้อาวุโสจี้ก็พุ่งเข้ามา แล้วยังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นอีกด้วย

"อ๋องเจวี้ยน ศิษย์ข้าเริ่มรักษาให้เจ้าแล้วหรือ? หรือก็คือ วัตถุดิบยาเหล่านั้นมันได้ใช้งานจริงๆ แล้วสินะ?"

"พูดถึงวัตถุดิบยาเหล่านั้น ข้าขอบคุณผู้อาวุโสจี้มาก"

"รู้แล้วสินะว่าวัตถุดิบยาขององค์หญิงใหญ่ได้มาอย่างไร?" ผู้อาวุโสจี้เหลือบมองเขา "ดังนั้น ท่านก็อย่ามองคุณความดีเป็นขององค์หญิงใหญ่ล่ะ ที่ข้าลงแรงไปหาวัตถุดิบยาเหล่านั้น นั่นก็เพื่อศิษย์รักของข้า เพื่อนางแล้ว ท่านถึงมีโอกาสรักษาใบหน้าท่าน ดังนั้น คุณความดีทั้งหมดเป็นของศิษย์รักข้า อ๋องเจวี้ยนเข้าใจไหม?"

"ข้าเข้าใจแน่นอน"

"ท่านเข้าใจก็ดีแล้ว" ผู้อาวุโสจี้ร้องเชอะ เหมือนคิดอะไรออก "ในเมื่อท่านเข้าใจแล้ว ทำไมสองวันนี้ถึงยังไปอยู่ด้วยกันกับองค์หญิงใหญ่อีก? ข้ายังพูดขึ้นมาเลยว่าอ๋องเจวี้ยนเข้าในความคิดหญิงสาวของตนเองหรือเปล่า?"

"ข้าไม่ได้มีอะไรกับ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2512

    พวกของชิงอีพาองครักษ์กลุ่มเล็กไปยังคลังอาวุธ คนอื่นกลับกำลังนำคนตระกูลถังเหล่านี้ ตามจัดการถอนรากถอนโคนสาวกที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด กำจัดพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะไปเปิดกลไกยิงอาวุธลับประตูตำหนักบานที่สอง ตอนนี้ก็กำลังปิดสนิทประตูนี้เล็กกว่าประตูตำหนักบานแรกนิดหน่อย แต่ถ้าพูดถึงระดับความหนาแข็งแรงทนทาน กลับไม่ได้ด้อยกว่าประตูบานแรกเลยถ้าใช้แค่กำลังโจมตีเข้าไป ก็ไม่รู้ว่าต้องเสียเวลากับกำลังคนสักเท่าไร"พวกเรารู้ว่าเปิดอย่างไร"คนตระกูลถังคนหนึ่งเดินขึ้นหน้ามา จัดแจงคนรอบข้าง สั่งให้พวกเขาไปยืนในตำแหน่งแล้วหมุนอะไรบางอย่างเพียงไม่นาน พวกของเซียวหลันยวนก็ได้ยินเสียงกลไกดังขึ้น พื้นที่ว่างด้านหน้าประตูตำหนักบานที่สองจู่ๆ ก็มีเปลวไฟพุ่งขึ้นมาหนาแน่นราวกับเป็นงูเพลิงตัวหนึ่งถ้าตอนนี้พวกเขายืนอยู่ในตำแหน่งนั้น คงได้บาดเจ็บกันหมดแล้วยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่เปลวไฟนี้ออกมาก็ยังมีควันพิษอีกยังดีที่ควันพิษสลายหายไปไวมาก น่าจะเพราะกลัวทำร้ายคนฝั่งเดียวกันแต่ถ้าหากก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่ามีกลไกนี้อยู่ ถ้าโดนเข้าไป คงได้บาดเจ็บล้มตายกันเป็นเบือ"เอาล่ะ กลไกอาวุธลับจุดนี้อันตรายที่สุด ตอนนี

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2511

    "กำลังภายในชั่วหนึ่งชุ่น!"มีคนมองจุดนี้ออก พบว่าคนที่ลงมือคือเซียวหลันยวน ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้แค่นิ้วดีดเท่านั้น กำลังภายในก็อัดแน่นราวศรธนู แม้จะห่างกันขนาดนี้ก็ยังใช้กำลังภายในเป็นอาวุธลับ สังหารคนได้ในพริบตา เช่นนั้นถ้าเขาจะสังหารพวกเขาเหล่านี้ทั้งหมด ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย!ยิ่งไปกว่านั้น องครักษ์เหล่านี้ที่เป็นลูกน้องของเขา ดูแล้วก็มีวิชายุทธ์สูงส่งกันหมดพวกเขาไม่มีโอกาสชนะเลยจริงๆเดิมทียังมีคนที่ลังเล อยากให้เซียวหลันยวนรับปากพวกเขาอีกครั้งว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนฟู่จาวหนิงจะพยายามช่วยพวกเขาอย่างเต็มที่ และรับประกันว่าจะช่วยพวกเขาให้รอดชีวิตได้ตอนนี้ดูแล้ว ยังต้องการคนมารับประกันอะไรอีกที่ไหน?อีกฝ่ายสามารถฆ่าพวกเขาทิ้งได้ทันที แล้วยังต้องเปลืองแรงมาช่วยพวกเขาด้วยรึ?จะตายตอนนี้ หรือไปเสี่ยงกับโอกาส พวกเขาเองก็ยังแยกแยะได้อยู่ไหนจะเรื่องที่พวกเขาเดิมทีคือคนตระกูลถัง ตอนนี้ก็อยากจะใช้โอกาสนี้ กลับคืนสู่ตระกูลถังด้วยหลังจากนี้พวกเขาก็จะได้หลุดพ้นจากลัทธิเทพทำลายล้างแล้วตอนนี้จะเข้าหาแสงสว่างด้วยตนเอง หรือจะถูกกำราบลงโดยไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนจุดยืนอีก นี่มันก็แตกต่างออกไปแ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2510

    "วิชาแพทย์ของพระชายาอ๋องเจวี้ยนยอดเยี่ยมมาก เก่งกาจเรื่องการถอนพิษอีกด้วย การถอนพิษกูก็มั่นใจได้ระดับหนึ่ง"ถังอู๋เจวี้ยนอันที่จริงก็ไม่เคยเห็นฟู่จาวหนิงถอนพิษกู่มาก่อนแต่เขามั่นใจกับความสามารถของฟู่จาวหนิงมากเขากระทั่งรู้สึกว่า ต่อให้ตอนนี้ตอนนี้นางจะยังแก้พิษกู่ไม่ได้ แต่ขอแค่ให้เวลานางได้ค้นคว้าสักหน่อย นางต้องมีวิธีแน่นอนต่อให้ตอนแรกสุดจะยังแก้ไม่ได้ แต่นางก็ยังรักษาชีวิตคนเหล่านี้ไว้ก่อนได้ จนถึงตอนที่นางค้นคว้าวิธีออกมาได้สำเร็จถึงอย่างไรคนเหล่านี้ก็คิดจะสู้กับพวกเขาจนตายไปข้างหนึ่งแล้วจริงๆ"พวกเจ้าไม่ใช่คู่มือของพวกเราหรอก"ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยต่อ เขามองไปทางเซียวหลันยวน"ที่อ๋องเจวี้ยนสามารถสู้เข้ามาถึงนี่ได้ วิชายุทธ์ของเขาพวกเจ้าจินตนาการไม่ออกแน่นอน พวกเจ้าจะออกไปดูก็ได้ ว่าด้านนอกตำหนัก บนพื้นที่ตายไปเป็นคนฝั่งไหน พวกเราทางนี้แทบไม่บาดเจ็บล้มตายเลย"คำพูดของเขา ทำให้คนเหล่านั้นสูดปากกันหมดร้ายกาจขนาดนี้เชียวนั่นสิ พวกเขาเมื่อครู่ก็คิดไม่ถึง ว่าลัทธิเทพทำลายล้างส่งคนมากมาเฝ้าไว้ด้านนอก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีค่ายกลที่ร้ายกาจขนาดนี้อยู่ พวกเขาเดิมทียังคิดว่า พวกอ๋อ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2509

    คนตระกูลถังเหล่านี้ พอเลิกแขนเสื้อขึ้น บนแขนก็ล้วนเป็นเช่นนี้มีคนกระทั่งหนักหน่อย ผิวหนังเน่าเปื่อยไปแล้ว ต่อให้พันผ้าไว้ ก็ยังมีน้ำหนองซึมออกมามีคนถึงกับร้องไห้พูดว่า "เจ้าพวกนี้อยู่ในร่างกาย ไม่ว่าจะทำให้อาเจียนยังไง กรอกยาน้ำลงไปยังไง ก็สำรอกออกมาไม่ได้ ทั้งที่เห็นมันคลานอยู่ในส่วนต่างๆ ของร่างกายแท้ๆ แต่จะทำยังไงก็ขุดมันออกมาไม่ได้"พวกเขาพูดพลางตัวสั่นระริกขึ้นมา คิดถึงเรื่องที่คนในตระกูลเคยทำแบบนี้มาก่อน สถานการณ์ตอนนั้นทำให้พวกเขาแค่นึกถึงก็ล้วนเก็บไปฝันร้ายกันเลยทีเดียว"ข้ามีพี่คนนึง เขาอยากลองดูว่าจะดึงแมลงกู่นี่ออกมาได้หรือไม่ แต่ไม่ว่าจะขุดจะล้วงยังไงก็ล้วงไม่ถึง ที่ที่เห็นว่ามันอยู่ที่แขนนี่เอง พอใช้เชือกพันหัวท้ายท่อนแขนไว้จนแน่น ก็ยังขังหนอนกู่พวกนี้ไว้ตรงกลางไม่ได้ พอใช้มีดคว้านลงไป พวกมันก็มุดเข้ากระดูกไปในพริบตา ความเจ็บปวดที่มุดเข้ากระดูกนั้น ใครก็ทานทนไว้ไม่ได้""พอคว้านลงไปอีกก็ยังไม่เจอ แต่ก็ยังอยากจะคว้านต่อลงไปอย่างประหลาด จนกระทั่ง... ท่อนแขนทั้งท่อนพังยับเยิน หนอนกู่ก็เจาะเข้าไปยังตำแหน่งหัวใจ กัดคนจนตาย ความตายนั้นเป็นการตายที่หัวใจถูกกัดกิน เป็นความตา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2508

    ตำหนักหลักวังเทพทำลายล้างของเจ้าลัทธิ มองออกได้ว่าลงแรงคนกับเวลาไปไม่น้อยเลยทีเดียวเซียวหลันยวนเดินมาถึงประตูตำหนักใหญ่ ก็รู้ว่าเพราะอะไรเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงส่งคนไปเมืองหลวงเป็นระยะๆ ได้แค่กลุ่มเล็กๆ ไม่ได้รวมกำลังทั้งลัทธิเข้าไปลอบสังหารเขาชัดเจนมาก สมาธิของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างอยู่บนตัววังเทพทำลายล้างแห่งนี้พอเห็นกลไกเมื่อครู่ เซียวหลันยวนก็พอเข้าใจความคิดของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างแล้วเขาคิดจะทำฐานที่มั่นให้แข็งแกร่ง จัดการสร้างตำหนักวังรักษาชีวิตตัวเองเสียก่อนและหลังจากที่ลัทธิเทพทำลายล้างขยับขยาย เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงจะส่งคนกลุ่มใหญ่ออกไปสังหารเขา ส่วนเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างก็สามารถเฝ้าอยู่ในตำหนักวังที่มีการป้องกันอย่างเข้มงวดนี้แต่ว่า ตอนนี้เขามาแล้ว"ท่านอ๋อง ที่นี่ดูท่าไม่ได้มีแค่กลไก" ถังอู๋เจวี้ยนตรวจสอบคร่าวๆ ไปแล้วการจัดวางเช่นนี้ ถ้าจะเข้าไปในตำหนักบรรทมก็น่าจะต้องฝ่ากลไกอีกหลายขั้น กระทั่งอาจมีค่ายกลอีกด้วย"ผ่านไปทีละด่านก็พอ"เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น พาคนฝ่าเข้าไปตรงๆในตำหนักมีคนไม่น้อยกรูเข้ามาจากทางซ้ายขวาของตำหนัก"ลัทธิเทพทำลายล้างมีคนเยอะขนาดนี้เ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2507

    อาจจะเพราะคนลัทธิเทพทำลายล้างเหล่านี้เห็นถังอู๋เจวี้ยนนำคนไปทำลายค่ายกล จึงร้อนรนกันขึ้นมาดังนั้นครั้งนี้วิธีการต่อสู้ของพวกเขาจึงดุเดือดยิ่งขึ้นก่อนหน้านี้ค่อนข้างเน้นไปที่ป้องกัน แค่อยากจะเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือของเซียวหลันยวน แต่ตอนนี้มีคนจำนวนมากที่ดูเหมือนจะไม่กลัวตายแล้ว พิษพวกนั้นก็ไม่คิดจะเก็บเอาไว้อีก ทั้งสาดทั้งพ่นทั้งโยน สารพัดสารเพวิธีพวกของชิงอีก็ถูกคนวิธีโจมตีของพวกลัทธิเทพทำลายล้างเหล่านี้ทำเอาตกตะลึงไปร้ายกาจจริงๆ พิษสารพัดชนิดแบบนี้รอบๆ เห็นแค่ควันพิษผงพิษหลากสีสันยิ่งไปกว่านั้นที่น่าตลกกว่าก็คือ พวกเขาบางส่วนยังติดพิษของพวกเดียวกันด้วย จากนั้นก็ต้องมาแลกเปลี่ยนยาถอนพิษกันพอเห็นสภาพนี้ของพวกเขา พวกของสืออีก็รู้สึกน่าขันสุดๆ"นี่เล่นอะไรกันน่ะ!"พวกเขาล้วนปิดปากปิดจมูกกัน กระบี่ในมือตวัดแสงเย็นราวเกล็ดคะนิ้งพุ่งเข้าสังหารพวกเขาอย่างไร้ความปรานีเซียวหลันยวนกลับรู้สึกว่า คนเหล่านี้ไม่ใช่สาวกศูนย์กลางของลัทธิเทพทำลายล้างแล้วคนพวกนั้นล่ะ? ไม่น่าจะมีแค่มดปลวกพวกนี้นี่?"ถังอู๋เจวี้ยน ต้องทำลายกลไกให้ไว ข้าจะช่วยเจ้าผ่านไป"เซียวหลันยวนส่งกระแสเสียงกับถั

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status