แชร์

บทที่ 13

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
"ฮูหยินรอง ท่านอย่าพูดเช่นนี้เลย ท่านผู้เฒ่าใกล้จะไม่ไหวอยู่แล้วนะ!"

เสียงร้องไห้ของหญิงสาวคนหนึ่งน่าเวทนาอย่างมาก

"นังสารเลวอย่างเจ้ากำลังร้องไห้ให้ท่านลุงหรือ? เขาอยู่สภาพนี้มาตั้งสองปีแล้ว เจ้ายังจะมาร้องห่มร้องไห้ คนไม่รู้จะคิดว่าเขาตายไปแล้วนะ!"

เสียงหญิงสาวใจดำโหดร้ายนั่นก็ลอดออกมาอีกครั้ง "จะว่าไป ข้าพูดผิดหรือ? จาวหนิงเป็นเด็กคนเดียวของบ้านแล้ว ท่านลุงเลี้ยงชุบเลี้ยงนางมาจนโต ตอนนี้นางกลับไปทำเรื่องอับอายน่าขายหน้าภายนอก ข้าต้องบอกเรื่องนี้กับท่านลุงสิ"

"จาวหนิงเด็กคนนี้อกตัญญูเสียจริง นางไปผิดใจกับคุณหนูใหญ่หลี่ ท่านลุงหลังจากนี้เลิกคิดเรื่องไปซื้อยาที่ร้านขายยาได้เลย ถ้าวันหนึ่งตื่นเต้นจนหายใจไม่ทันขึ้นมา ก็คงจะเชิญหมอมาไม่ได้อย่างแน่นอน! หมอเทวดาหลี่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงเสียขนาดนั้น หมอทั้งหมดจึงล้วนฟังเขา เขาแค่พูดมาประโยคเดียว ก็คงจะไม่มีหมอสักคนเข้ามารักษาท่านลุงอีก"

"จาวหนิงยังไปผิดใจกับรัฐทายาทเซียวด้วย รัฐทายาทเซียวเองก็พูดมาแล้ว ว่าจาวหนิงหลังจากนี้จะขายไม่ออกอีกแน่นอน ไม่แน่ว่าจาวหนิงที่ถูกถอนหมั้นตอนนี้คงคิดไม่ตก ไม่กล้ากลับมา จนตนเองไปคิดสั้นแล้วก็ได้"

"พรวด!"

ชายชราผมขาวบนเตียงคนหนึ่งกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง

ลุงจงที่ดูแลอยู่ข้างๆ ก็ร้องเรียกขึ้นมา "ท่านผู้เฒ่า"

"ฮูหยินรอง! ทำไมท่านจึงเอาแต่จะกระตุ้นท่านผู้เฒ่ากัน? คุณหนูของพวกเราก็ถูกแบกเกี้ยวไปยังจวนอ๋องเซียวแล้ว รัฐทายาทเซ๊ยวเองก่อนหน้าก็รับปากว่าจะดูแลนางอย่างดี นางตอนนี้เป็นฝั่งฝากับรัฐทายาทเซียวไปแล้ว เป็นภรรยาของรัฐทายาทไปแล้ว แล้วท่านทำไมต้องมาพูดพล่ามโกหกกับท่านผู้เฒ่าด้วย จิตใจท่านทำด้วยอะไรกัน!"

เสี่ยวเถาร้องขึ้นมา ตรงเข้าไปผลักฮูหยินรองอย่างทนไม่ไหว คิดจะไล่นางออกไป

มือยังไม่ทันได้แตะฮูหยินรอง สาวใช้ข้างกายฮูหยินรองก็คว้ามือของนางแน่นอย่างเหิมเกริม ออกแรงบิด

"นังสารเลว นี่กล้าใช้ความต่ำต้อยมาเหิมเกริมตีฮูหยินของพวกเราหรือ? ให้ข้าได้สั่งสอนเจ้าเสียหน่อย!"

มือของเสี่ยวเถาถูกบิดจนเกือบหัก นางเกือบจะกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมา พอคิดว่าท่านผู้เฒ่ากระอักเลือดออกมาแล้ว ถ้าตนเองกรีดร้องอีกจะยิ่งทำให้เขารับไม่ไหว จึงรีบกัดริมฝีปากไว้ทันที

เจ็บจนน้ำตานางไหลออกมา

ฮูหยินรองหยิบผ้าเช็ดมืดทำท่าทำทางปิดปาก หัวเราะขึ้นมาเสียงหนึ่ง

"เสี่ยวเถา เจ้าเข้าใจข้าผิดแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่ข้ากุขึ้นมา ด้านนอกเขาลือกันให้ทั่ว พวกเจ้าวันนี้ไม่ได้ออกไปด้านนอกจึงไม่ได้ยินข่าว ข้าก็แค่พอได้ยินจึงรีบกลับมาบอกกับท่านลุง"

ผู้เฒ่าฟู่บนเตียงกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง สติดำดิ่ง แทบจะเป็นลมอยู่แล้ว

เขาอยากจะตื่นขึ้นมาถามกับฮูหยินรองดีดี ว่าจาวหนิงตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง จาวหนิงอยู่ที่ไหน แต่เขากลับรู้สึกว่าเบื้องหน้าตนเองมีแต่ความมืดทมึน

ผู้เฒ่าฟู่รู้สึกว่าชีวิตของตนเองเดินมาถึงปลายทางแล้ว เขากระทั่งเหมือนเห็นความมืดของยมโลกแล้วด้วยซ้ำ

"จาว หนิง"

"ท่านลุง ท่านพูดอะไรสักหน่อยเถอะ ให้พวกเสี่ยวเถารีบออกไปค้นหา ที่ริมน้ำหรือในบ่ำน้ำ หรือไม่ก็บนต้นไม้คอเอียงนั่น เชื่อเถอะ ถูกรัฐทายาทเซียวถอนหมั้นกลางถนน เกี้ยวเจ้าสาวเองก็แบกไปจนเกือบจะถึงหน้าประตูอยู่แล้วยังถูกไล่ให้กลับมา น่าขายหน้าเสียขนาดไหน"

"ไอ๊หยาหยา ถ้าเป็นข้าคงไม่เหลือหน้าไว้ให้ขายอีกแล้ว"

"ฮูหยินรองถ้ารู้สึกไม่เหลือหน้าไว้ให้ขาย ก็สู้ไปตายเสียตอนนี้เลยไม่ดีกว่าหรือ" เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังลอดเข้ามา เสียงป้าบดังโครม ประตูที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่งถูกถีบจนกระแทกเข้ากับกำแพง

คนทั้งหมดในห้องหันมองไปทางประตูทันควัน

ฟู่จาวหนิงในชุดมงคลใบหน้าหยาดเยิ้มเดินเข้ามาในยามค่ำคืน ดวงตาเย็นเยียบ

ฮูหยินรองตระกูลฟูอ้าปากค้าง ตั้งตัวกลับมาไม่ทัน

ฟู่จาวหนิงทำไมจึงกลับมาตอนนี้?

"คุณหนู!"

เสี่ยวเถาพอเห็นนางก็ร้องเรียกน้ำตารื้น

ฮือๆ คุณหนูกลับมาตอนนี้จริงด้วย หรือว่าคุณหนูจะถูกรัฐทายาทเซียวถอนหมั้นแล้วจริงๆ?

ฟูจาวหนิงรีบสาวเท้าเดินเข้ามา จับข้อมือสาวใช้คนนั้นแล้วออกแรงบิด

"อ๊า!"

สาวใช้เจ็บจนกรีดร้อง ขณะเดียวกันก็ปล่อยมือเสี่ยวเถาออก ฟู่จาวหนิงก็ยกเท้าอีกครั้งถีบนางไปอย่างแรง

สาวใช้ล้มกลิ้งบนพื้น กรีดร้องขึ้นมาอีกรอบ

ฮูหยินรองตกตะลึงโกรธเคือง "จางหนิง! นี่เจ้าคิดจะต่อต้านใช่ไหม?"

"เสี่ยวเถา! " ฟู่จาวหนิงเอ่ยเสียงขรึมกับเสี่ยวเถา "หยิบไม้กวาดแล้วไล่คนพวกนี้ออกไป เกิดอะไรขึ้นข้ารับผิดชอบเอง"

แม้นางจะอยากฆ่าฮูหยินรองให้ตายเสียตอนนี้ แต่ผู้เฒ่าฟู่สถานการณ์ยังวิกฤต นางไม่มีเวลาให้เสีย ดังนั้นฟู่จาวหนิงจึงไม่ต่อปากต่อคำกับฮูหยินรอง

"เจ้าค่ะ!"

เสี่ยวเถาถึงแม้จะตกตะลึงกับการเปลี่ยนไปของนาง แต่เดิมทีที่โกรธเคืองอยู่แล้ว จึงฟังคำสั่งนาง พุ่งออกไปหยิบไม้กวาด แล้วโบกตะเพิดไปทางฮูหยินรองกับสาวใช้ของนางทันที

"ไสหัว พวกเจ้าไสหัวไป"

ฮูหยินรองตกตะลึงโกรธแค้นอย่างมาก รีบร้อนเบี่ยงหลบ

"เสี่ยวเถานังสาวใช้สารเลว เจ้ากล้าลงมือกับข้าหรือ! รอก่อนเถอะ สัญญาขายตัวของเจ้ายังมาไม่ถึงมือข้า ข้าอยากจะขายเจ้าทิ้งไปในซ่องที่แย่ที่สุดเสียเหลือเกิน!"

"ออกไป!"

เสี่ยวเถารองไห้พลางพุ่งไปทางพวกนาง

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจทางนี้ นางพุ่งตัวไปอยู่ข้างเตียงแล้ว คุกเขาลงบนพื้น "ท่านปู่"

พริบตาที่เห็นผู้เฒ่าฟู่ ดวงตานางก็ร้อนวูบ จมูกสะอื้นฮึดฮัด น้ำตาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่ ความรู้สึกที่ผู้เฒ่าฟู่มีให้นาง คล้ายกับปู่ของนางมาก

"คุณหนู" ลุงจงเองก็ร้องไห้ขึ้นมา

"ลุงจง ข้าพูดแล้วท่านทำตามนะ" ฟู่จาวหนิงออกแรงเช็ดน้ำตา น้ำเสียงขรึมลงมา มีพลังที่ทำให้คนต้องใจเย็นลง

"คุณหนู?"

"ไปจัดเตรียมน้ำร้อน สุราเหลือง แล้วไปที่ร้านยาท่าเรือหาหมอซ่งยืมเข็มเงินเขามาชุดหนึ่ง"

ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างชัดเจน นิ่งไปครู่หนึ่ง จึงกดฟันยื่นมือไปหยิบเอาปิ่นทองบนหัวเล่มหนึ่งออกมา "ไม่ ไปซื้อกับเขาเลย! จากนั้นก็ซ์้อโสมที่อายุอย่างน้อยสามสิบปีมาด้วย ให้เขาหั่นแว่นทันที ทำเรื่องพวกนี้แล้วรีบกลับมา"

ตอนที่ลุงจงรับปิ่นทองเล่มนั้นด้วยอาการมือสั่นเทา ฟู่จาวหนิงก็ยืนขึ้น ประคองตัวผู้เฒ่าฟู่ ยื่นมือปลดชุดของเขาออก ฝ่ามือควานหาตำแหน่ง กดลงไปทันที

ปิ่นทองนี้เป็นของจวนอ๋องเจวี้ยน ตอนที่แต่งตัวให้นาง นางก็เลือกเล่มนี้มา หงจั๋วเป็นคนเสียบไว้บนผมนาง

นางเดิมทีไม่ต้องการสิ่งของของจวนอ๋องเจวี้ยน สิ่งนี้จะต้องนำคืนมา แต่ตอนนี้เรื่องเร่งด่วน ไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องใช้ไปก่อน

ไว้อีกพักหนึ่งนางค่อยหาเงินซื้อปิ่นทองเล่มนี้คืนให้อ๋องเจวี้ยน

ลุงจงมองปิ่นทองในมือ งานชิ้นนี้สวยงามประณีต ดูซับซ้อนหนักแน่น เป็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของที่คนธรรมดาใช้งาน

วันนี้ตอนคุณหนูออกจากบ้านไม่มีปิ่นปักผมเช่นนี้นี่นา

"รีบไป!"

ฟู่จาวหนิงตะคอกเสียงขรึม

ลุงจงรีบพรวดพราดวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ

เขาวิ่งมาถึงประตูหลัง พบกับม้าที่ยังไม่ใส่อานตัวหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจแล้ว รีบร้อนเปิดประตูออกไป ด้านนอกก็เพิ่งมีรถม้าคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดพอดี

อ๋องเจวี้ยนที่สวมหน้ากากลงมาจากรถม้า
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2581

    ฟู่จาวหนิงยกนิ้วโป้งให้กับเซียวหลันยวน"ตอนนี้ท่านมีความรู้เรื่องแพทย์บ้างแล้วนี่นา มองออกด้วยว่าเป็นตำรับยาบำรุงครรภ์""สามปีก่อนตำรับยาที่เจ้าใช้ข้าเคยเห็นอยู่ แน่นอนว่าต้องจำได้สิ"เซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้เรียนแพทย์มา เพียงแต่ตอนนั้นตำรับยาที่ฟู่จาวหนิงกินเขาเองก็ได้อ่านอย่างละเอียดอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นเขายังคอยมองดูของที่นางกินเข้าปากอย่างระมัดระวังด้วย ดังนั้นจึงจำวัตถุดิบยาที่เกี่ยวข้องได้กระทั่งของที่สตรีมีครรภ์ไม่ควรกินไม่ควรแตะต้องเขาก็ยังจำเอาไว้ดังนั้นตอนนี้พอเขาเห็นตำรับยานี้ก็สามารถมองออกได้ทันที"หนิงหนิง เจ้า..."สายตาของเซียวหลันยวนเหลือบมองลงไปบนท้องนางตามสัญชาตญาณ กลั้นหายใจ รู้สึกตึงเครียดหน่อยๆก่อนหน้านี้เดิมทีเขายังคิดว่า จาวหนิงตั้งครรภ์แค่ครั้งเดียวก็พอ จะลูกชายหรือลูกสาวก็ได้ถึงอย่างไรการคลอดเด็กสำหรับหญิงสาวแล้ว ถือเป็นเรื่องที่เหมือนเดินผ่านประตูผีเลยทีเดียวฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้ก็เคยคิดว่าตนเองจะตั้งครรภ์แค่ครั้งเดียวพอแต่ว่า น่าจะเพราะเด็กสองคนในครรภ์ที่แล้วว่าง่ายเกินไป ไม่ดื้อไม่ซนเกินไป คลอดออกมาได้ง่ายเสียขนาดนั้น จึงทำให้นางตอนนี้กัง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2580

    เซียวหลันยวนวางชามชาลง แล้วจึงเหยียบขึ้นเส้นทางกลับเมืองหลวงอีกครั้งพอเข้าเมือง ความเจริญรุ่งเรืองและความคึกคักก็พุ่งเข้ามาทันทีในเมืองดอกไม้บานสะพรั่ง ประชาชนและพ่อค้าที่สัญจรไปมา ไม่ว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่มาสองปีหรือว่าเพิ่งจะเข้ามา ก็อดไม่ได้ที่จะต้องมองไปรอบๆ เนื่องจากถูกทิวทัศน์อันงดงามของเมืองหลวงและร้านรวงต่างๆ รายรอบดึงดูดและข้างถนนก็ยังมีร้านรวงอีกไม่น้อย วางขายของกระจุกกระจิกต่างๆ ของเหล่านี้พ่อค้าที่มาจากภายนอกก็ชอบไปเดินชม เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาไปสถานที่อื่นแล้วยังไม่เคยเห็นมาก่อน ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยความสดใหม่พ่อค้าที่มายังตงฉิงช่วงนี้ ยังมีบางส่วนที่พาครอบครัวมาด้วย น่าจะเพราะพอกลับไปเล่า เหล่าภรรยาและลูกก็รู้สึกสนใจต่อตงฉิงอย่างมาก ดังนั้นคนที่มีฐานะหน่อยจึงพาครอบครัวมาด้วยด้วยเหตุนี้ บนถนนเมืองหลวง จึงสามารถมองเห็นคนต่างถิ่นที่พาครอบครัวเข้ามาด้วย"องค์จักรพรรดิกลับเมืองแล้ว"ขณะที่รถม้าของเซียวหลันยวนแล่นไปตามถนนใหญ่ ประชาชนสองฝั่งทางถนนกับเหล่าพ่อค้าก็มองเข้ามา ในสายตาล้วนเป็นความภาคภูมิใจ สีหน้าล้วนแสดงถึงความเลื่อมใสศรัทธา"นั่นคืออ๋องเจวี้ยนหรือ?" ข้างทางม

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2579

    หยกตงฉิงขายออกไปครึ่งปีแล้ว และค่อยๆ มีชื่อเสียงขึ้นมาในแต่ละแคว้น อีกทั้งด้วยเหตุผลอีกหลายประการ ปัจจุบันปริมาณยังไม่มากพอ ดังนั้นราคาจึงถูกปั่นจนสูงลิบฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเสวียนทั้งสองคนหารือถึงความร่วมมือกับพ่อค้าใหญ่ในแคว้นต่างๆ ในนี้มีคำสั่งซื้ออยู่ไม่น้อยเลย แค่เหมืองหยกของตงฉิงแห่งนี้ ก็สามารถนำกำไรมหาศาลมาให้ตงฉิงได้แล้วเพราะการปรากฏตัวของหยกตงฉิง จึงดึงดูดพ่อค้าจำนวนมากหันมาสนใจตงฉิงมากขึ้นและตงฉิงตอนนี้ถ้าจะเข้ามาต้องได้ใบรับรองที่ด่านชิงอวี้ก่อน ด่านชิงอวี้นี้ เฉิงอวิ๋นเจี้ยนนำคนเข้าไปประจำการอยู่พวกเขามีสายลับอยู่ พอพบว่าคนที่จะเข้าตงฉิงมีพิรุธ ก็จะส่งข่าวไปที่ตงฉิงอย่างรวดเร็ว และหอเมืองของตงฉิงก็จะเตรียมปืนใหญ่พิทักษ์แคว้นขึ้นทันทีพวกของเซียวหลันยวนในช่วงสองปีที่ตระเตรียมเรื่องเหล่านี้ หลายครั้งที่ทำงานหนักจนลืมกินลืมนอน ยุ่งกันมากๆแต่ก็อาจเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างยุ่ง จึงไม่มีมีเวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้ยินเรื่องราวของอีกฝ่ายจากปากของคนอื่น ความสัมพันธ์ระหว่างเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงกลับมีแนวโน้วที่ดีขึ้นเรื่อยๆโดยเฉพาะตอนที่ได้ยินประชาชนหรือข้าร

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2578

    ความหมายที่ว่าเซียวหลันยวนไม่ได้ตรงไปตรงมานักก็คือ สองปีนี้อันที่จริงเขาก็ส่งสายลับไปหาเรื่องแคว้นต่างๆ อยู่เนืองๆคนพวกนั้นจะทำทุกวิถีทางเพื่อส่งข้อมูลผิดพลาดให้กับจักรพรรดิของแต่ละแคว้น หรือไม่ก็สร้างความขัดแย้งและปัญหาบางอย่างในหมู่ขุนนางพวกเขา เพื่อให้พวกเขาไม่หันมาสนใจตงฉิงมากนักกระทั่งยังทำให้พวกเขาคิดว่า ตงฉิงทางนี้เกิดภัยธรรมชาติขึ้นอีกครั้ง ต่อให้พวกเขามาแย่งชิงไปก็ไม่คุ้ม ไม่ค่อยได้รับประโยชน์เท่าไรตอนนี้ในเมืองหลวงแคว้นต่างๆ พอได้ยินชื่อตงฉิง ก็มีข่าวลวงผิดพลาดสับสนวุ่นวายอยู่ไม่น้อยเลยเซียวหลันยวนไม่สนใจสักนิดว่าตงฉิงตอนนี้จะมีชื่อเสียงดีหรือไม่ดี เพราะตอนนี้สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือช่วงชิงเวลาที่เพียงพอมาทำให้ตงฉิงขยับขยายอย่างแข็งแกร่งขึ้นมา"แต่เหมือนข้าจะเห็นว่าช่วงนี้ในเมืองหลวงมีคนหน้าใหม่ไม่น้อยเลยนะ" อันชิงเอ่ยขึ้น"มีคนที่ดูเหมือนพวกพ่อค้าเข้ามาไม่น้อยเลย" องค์หญิงหนานฉือเองก็พูดขึ้นมาฟู่จาวหนิงยิ้มๆ "แน่นอน เรื่องอย่างหาเงินหากำไร พวกพ่อค้ามักจะมีความรู้สึกไวอยู่เสมอ ขณะที่พวกเราส่งข่าวลวงไปทางแคว้นต่างๆ พวกนั้น ก็จะแอบส่งข่าวปกติให้กับพ่อค

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2577

    หนึ่งปีต่อมา ทุกด้านของตงฉิงก็เข้าที่เข้าทางแล้วและตอนนี้เอง จักรพรรดิและเหล่าขุนนางของแคว้นอื่นจึงเพิ่งได้ยินข่าวที่มากขึ้นของตงฉิงอันที่จริงครึ่งปีก่อนพวกเขาเองก็ได้ยินมาแล้วแต่ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้ใส่ใจนัก รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนเซียวหลันยวนแค่ถูกจักรพรรดิเจาบีบจนไม่มีทางเลือก ดังนั้นจึงต้องหาทางรอดในสถานการณ์สิ้นหวังก่อนหน้านี้แต่ละแคว้นก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ส่งคนออกไปสำรวจซากปรักหักพังของตงฉิง ซึ่งมีทั้งที่หาไม่พบ มีทั้งหาพบบ้างบางส่วน จากนั้นก็ได้พบว่ามันเป็นเมืองร้างที่ "ตาย" ไปในกระแสประวัติศาสตร์แล้วต้องใช้แรงคนและทรัพยากรมหาศาลเลยทีเดียว แล้วพวกเขาเองก็มีแผ่นดินของตนเองอยู่แล้ว จึงไม่ได้ไปทุ่มเทเสาะหาต่อเท่าไรนักดังนั้นในใจคนมากมาย ตงฉิงก็เป็นเช่นนั้น เจอกับซากปรักหักพังแล้วทำไมล่ะ? เมื่อไม่มีคน ทั้งหมดก็สูญเปล่าจะให้พวกเขาส่งคนมากมายเข้ามา ก็น่าจะต้องเหน็ดเหนื่อยทั้งกายใจ ไม่รู้ว่าจะต้องลงทุนเงินทองอีกเท่าไรจึงจะสร้างให้ดีขึ้นได้ทุกคนแม้จะสนใจต่อทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์ในอดีตของตงฉิง แต่ถ้าจะต้องบุกเบิกก็ไม่มีความสนใจกันแล้วดังนั้น ต่อให้รู้ว่าเซียวหลันยวนพาคนไปที่ตงฉิ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2576

    สามเดือนต่อมา ตงฉิงฟื้นฟูแคว้นราชวงศ์ตงฉิงเซียวหลันยวนขึ้นเป็นจักรพรรดิ มีนามว่าจักรพรรดิหมิงหนึ่งเดือนต่อมา จักรพรรดิหมิงสถาปนาฟู่จาวหนิงขึ้นเป็นฮองเฮา เซียวหลิงอี้ลูกชายคนโตขึ้นเป็นองค์รัชทายาทซืออวี๋ชิงจวินเป็นราชครูแคว้น เสิ่นเสวียนเป็นเสนาบดีซ้าย อันเหนียนเป็นเสนาบดีขวาฟู่จิ้นเชินขึ้นเป็นพระสัสสุระแห่งราชวงศ์ฟู่จาวเฟยถูกแต่งตั้งเป็นขุนพลเฟยหู่ จงเจี้ยนเป็นผู้บัญชาการราชองครักษ์ถังอู๋เจวี้ยนไม่ต้องการเป็นข้าราชการ ถังอู๋เยว่เข้าร่วมสำนักหมอหลวง แต่เพียงแค่ดูแลการรับแพทย์มาชั่วคราวเท่านั้น เพราะตอนนี้สำนักหมอหลวงยังมีแค่คนไม่กี่คนส่วนต่งฮ่วนจือศิษย์พี่รองฟู่จาวหนิงก็พาคนเข้ามาหลายคน แนะนำให้เข้าไปยังสำนักหมอหลวงองค์หญิงหนานฉือกับอันชิงทั้งสองคนเปิดสำนักศึกษาหญิงขึ้นแห่งหนึ่ง มีชื่อว่าสำนักศึกษาอวิ๋นจานหน่วยตีอาวุธของตงฉิงปัจจุบันถือว่าสำคัญอย่างยิ่งยวด ถังอู๋เจวี้ยนเองก็มีตำแหน่งอยู่ในนี้ คอยช่วยงานชั่วคราวฮองเฮาฟู่จาวหนิง ในช่วงนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความรอบรู้และพรสวรรค์หลากหลายของนาง นางแทบจะกลายเป็นคนที่มีความสามารถในทุกที่ สำนักหมอหลวงมักเชิญนางไปสอน หน่วยตีอา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status