แชร์

บทที่ 1455

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
เสี่ยวเถาถอยออกไป

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินคำพูดขององครักษ์ ทั้งตัวก็ถูกไฟโกรธโถมจนมิด

"ข้าตอนนี้จะกลับไปที่คุก ข้าจะบอกกับเซียวหลันยวนเอง"

"พระชายา ตอนนี้ศพของคนป่วยนั่นยังอยู่ ผู้คุมไม่มีทางปล่อยให้เอาออกไปแน่ ถ้าท่านไปท่านอ๋องคงจะกังวลมาก..."

"กังวลบ้าบออะไรกัน!"

ฟู่จาวหนิงทนไม่ไหว ระเบิดโทสะขึ้นมา

รู้ๆ อยู่ว่าโรคติดต่อนั้นร้ายกาจแค่ไหน เซียวหลันยวนกลับไม่คิดหาวิธีออกจากคุก แต่ยังจะอยู่ในนั้น แล้วเขากังวลหรือ?

"เจ้าออกไปเถอะ ข้าเตรียมของสักนิดแล้วจะไปที่คุก"

องครักษ์แค่รับคำสั่งมาถ่ายทอดคำพูด ไม่มีอำนาจที่จะขวางนางทำอะไร พอได้ยินคำพูดนางก็ทำได้แค่ฉากตัวออกไป

ยังคงไปแบบตาลาย เพียงพริบตาคนก็ไม่อยู่แล้ว

ฟู่จาวหนิงขบเหงือก

นี่จะต้องเป็นหนึ่งในไพ่ลับของเซียวหลันยวนแน่ๆ

ถึงอย่างไรนางก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเจอมาก่อน วิชาตัวเบาราวกับภูตผีเช่นนี้ ยอดเยี่ยมจริงๆ นางต้องชมเขาหน่อยไหมนะ?

นางปิดประตู ฉากตัวเข้าไปในห้องเภสัชทันที รีบทำยาที่จำเป็นออกมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามนางก็สะพายกล่องยา คลุมผ้าคลุมจิ้งจอกขาว พาสืออีกับไป๋หู่เตรียมออกเดินทาง

ฟู่จิ้นเชินเรียกนางไว้

"ไปไหนหรื
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2380

    ไป๋หู่กับเสี่ยวเยว่ตามสาวใช้เลี่ยงเหล่าองครักษ์ในจวนออกมา จนถึงเรือนแขก ได้พบกับอ๋องเจวี้ยนพวกเขาเพิ่งรู้ว่าท่านอ๋องชักจูงสาวใช้ในจวนเจ้าเมืองสองสามคนไว้ได้แล้ว"พระชายาเป็นยังไงบ้าง?"เซียวหลันยวนพอเห็นพวกเขา ก็ถามขึ้นมาอย่างตึงเครียดทันทีขณะเดียวกัน เขาก็มองไปทางเสี่ยวเยว่ "ทำไมเจ้าถึงไม่อยู่ดูแลพระชายาด้านนอก แล้วตามเข้ามาในนี้?"เสี่ยวเยว่ควรจะอยู่เฝ้าจาวหนิงไม่ห่างกายเลยนี่ตอนนี้นางกลับตามไป๋หู่เข้ามาในเมืองอั้น"ท่านอ๋อง คุณหนูสบายดีเจ้าค่ะ" เสี่ยวเยว่รีบตอบ"ท่านอ๋อง เป็นเพราะลูกชายคนโตของเจ้าเมืองอั้นส่งคนออกไปตามหาคุณหนู คิดจะลักพาตัวคุณหนูเข้ามาในเมืองอั้น"พอได้ยินคำพูดของไป๋หู่ เซียวหลันยวนก็เกิดจิตสังหารทันทีอวี๋ลี่จะทำอะไร เขาแค่คิดก็เข้าใจแล้วคนผู้นี้สมควรตายเสียจริง"พระชายาติดใจเรื่องอวี๋เซียนเอ๋อร์อะไรนี่หรือ?" เซียวหลันยวนถาม"คุณหนูเชื่อใจท่านอ๋องเจ้าค่ะ" เสี่ยวเยว่พูดเป้าหมายที่ฟู่จาวหนิงส่งพวกเขาเข้ามา จากนั้นก็ยื่นจดหมายที่นางเขียนให้เซียวหลันยวนคิดไม่ถึง ว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฟู่จาวหนิงยังคิดไว้อย่างละเอียดรอบคอบฟู่จาวหนิงไม่ใช่คนที่ทั้

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2379

    ตอนที่เซียวหลันยวนเดินออกมาก็อาบไปด้วยแสงอวี๋เซียนเอ๋อร์มองจนตาตรงแน่วอ๋องเจวี้ยนเดิมทีก็เป็นชายงามบนโลกอยู่แล้ว อยู่ที่ไหนก็เป็นจุดสนใจ ในเมืองอั้นเองก็ยังเป็นเช่นนั้นทั้งเมืองอั้น ไม่มีคนที่สูงกว่าเขา ดูสูงส่งมากกว่าเขาคนของเมืองอั้นเดิมทีเพราะรับสารอาหารไม่ครบถ้วน ขาดแคลนอาหารเสื้อผ้าจนดูเตี้ยกันหมด ยังไม่พูดถึงอวี๋เซียนเอ๋อร์ หญิงสาวของจวนเจ้าเมืองทั้งหมดตอนที่ว่างๆ ก็ยังแอบวิพากษ์วิจารณ์อ๋องเจวี้ยนกันอยู่รวมถึงเหล่าหญิงสาวในเรือนหลังเจ้าเมืองด้วย แล้วยังมีพวกหญิงรับใช้สาวใช้เหล่านั้น พออ๋องเจวี้ยนเข้ามาก็ทำให้พวกนางปั่นป่วนไปหมดอวี๋เซียนเอ๋อร์จะยอมปล่อยวางง่ายๆ ได้ยังไง?"เซียวหลันยวน!"นางเรียกชื่อเซียวหลันยวนขึ้นมาตรงๆ แล้วจะวิ่งไปตรงหน้าเขา ชิงอีกลับขวางนางเอาไว้"ข้ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับท่าน!"อวี๋เซียนเอ๋อร์กดเสียงต่ำ "ข้าช่วยท่านรับมือพ่อข้ากับพี่ชายข้าได้นะ!"คำพูดของนาง ทำให้ชิงอีอดเหลือบมองดูนางไม่ได้ช่างกตัญญูเสียจริงถึงกับวิ่งเข้ามาบอกว่าช่วยรับมือพ่อกับพี่ชายนางได้แบบนี้? คิดสละครอบครัวเพื่อความถูกต้องอันยิ่งใหญ่เลยรึชิงอีมองไปทางท่านอ๋องท่าน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2378

    เสี่ยวเยว่กับไป๋หู่ในเมื่อมาแล้ว ก็ต้องเข้าไปในเมืองอั้นก่อนแน่นอนพวกเขานำภารกิจมา ต้องช่วยคุณหนูเข้าไปดูประชาชน จากนั้นก็ส่งจดหมายให้ถึงมืออ๋องเจวี้ยนนอกจากนี้ พวกเขาทั้งสองคนจะยังไงก็คงอยากไปดูอวี๋เซียนเอ๋อร์คนนั้นแทนฟู่จาวหนิงเสียหน่อยแม้ว่าฟู่จาวหนิงจะไม่สนใจหญิงสาวคนนี้ แต่พวกเขาก็ไม่ยอมให้ระหว่างคุณหนูกับท่านอ๋องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอนบางครั้งความเข้าใจผิดมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้นี่นะ?"นายท่าน ท่านมาคอยเฝ้าที่นี่ด้วยตนเอง ต้องทำสงครามกับเมืองอั้นหรือ?" ไป๋หู่รู้สึกกังวลเสิ่นเสวียน"ตอนนี้รอสัญญาณจากอ๋องเจวี้ยนทางนั้น"เสิ่นเสวียนตอบ "ถ้าหากเจ้าเมืองอวี๋อะไรนั่นไม่รู้จักตายล่ะก็ งั้นก็สู้กันสักหน่อยก็ได้ ยังต้องดูอีกหน่อยว่าศึกนี้มันจำเป็นไหม แล้วก็ต้องทำให้ชาวบ้านกริ่งเกรงบ้างด้วย"ถ้าหากประชาชนในเมืองอั้นไม่มีความเคารพยำเกรงต่ออำนาจจักรพรรดิและกองทหาร เช่นนั้นเมืองอั้นหลังจากนี้ก็คงจะดูแลลำบากแล้วดังนั้นต้องดูว่าอ๋องเจวี้ยนที่อยู่ในเมืองมีการตัดสินใจยังไงถ้าหากจำเป็น ต่อให้เจ้าเมืองอวี๋อ่อนแอลงแล้ว พวกเขาก็ยังต้องสู้ต่อ"หลังจากพวกเจ้าเข้าไปในเมือง ก็ให้พวกคุณ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2377

    ฟู่จาวหนิงตอนนี้พอฟังมามากขนาดนี้ ก็ยังอยากจะเข้าไปในเมืองอั้นอยู่ดี กระทั่งผู้เฒ่าฟู่คิดว่านางไม่เชื่อใจเซียวหลันยวนเสียแล้ว กังวลว่าเขาจะถูกอวี๋เซียนเอ๋อร์ในเมืองอั้นทำให้หวั่นไหวไปจริงๆ"ท่านปู่ ท่านคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย?"ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก"งั้นเจ้าทำไมถึงยังอยากเข้าไปในเมืองอั้นล่ะ?""ข้ารู้สึกว่า เมืองอั้นปิดเอาไว้นานหลายปี ไม่รู้ต้นกำเนิดน้ำของพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง อาหารการกินมาจากที่ไหน เพาะปลูกยังไง เป็นพืชผลอะไรบ้าง? ต่อให้มีข้าว แล้วเครื่องปรุงล่ะ? พวกเกลือมีไหม? ถ้าไม่มี แล้วใช้อะไรมาทดแทน"ฟู่จาวหนิงอันที่จริงคิดมากอยู่และพอนางพูดแบบนี้ ถังอู๋เยว่กับผู้อาวุโสจี้ทั้งสองคนก็เข้าใจขึ้นมาถึงยังไงพวกเขาก็มีความรู้วิชาแพทย์อยู่บ้าง"พี่หญิงจาวหนิง ท่านคิดจะเข้าไปดูว่าสุขภาพประชาชนมีปัญหาอะไรบ้างสินะ?""ถ้าหากขาดเกลือเป็นเวลานาน คนก็อาจจะมีโรคภัยไข้เจ็บบ้าง หน้าตาก็จะแปลกๆ ไปด้วย" ผู้อาวุโสจี้เอ่ยขึ้น "แต่ว่า เมื่อครู่คนชุดดำก็เหมือนจะไม่ได้เป็นอะไรมากนะ แค่ผมไปหน่อยเท่านั้น?""ร่างกายก็เหมือนสูงไม่พอด้วย"ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น "นอกจากนี้ดูจากหลายคนที่จับมาตรง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2376

    ผู้เฒ่าฟู่พอได้ยินคำพูดของคนชุดดำก็โกรธจัด"เจ้าเมืองของพวกเจ้านี่มันไร้ยางอายเสียจริง! เขาไม่รู้รึว่าอ๋องเจวี้ยนมีภรรยาแล้ว? ทำไมยังจะบีบให้เขาต้องมาแต่งงานกับลูกสาวเขาอีก?""แล้วก็คุณหนูเซียนเอ๋อร์อะไรนั่นของเจ้า นางมาต้องตาสามีคนอื่นนะ นางไม่รู้รึไรกัน?"ผู้เฒ่าฟู่มองฟู่จาวหนิง "หรือว่าอายวนจะไม่ได้บอกพวกเขาว่ามีพระชายาแล้ว? ไม่ถูกสิ พ่อแม่เจ้ากับเสี่ยวเฟยก็อยู่ที่นั่นด้วยนะ จะไม่พูดออกมาได้ยังไงกัน"เขาคิดพลาดไป อีกฝ่ายต้องรู้แล้วแน่ๆคนชุดดำก็ไม่ใส่ใจ"มีภรรยาแล้วทำไมกันล่ะ?" เขาเหลือบมองฟู่จาวหนิง "ถึงแม้เจ้าจะหน้าตาสวยมากก็เถอะ แต่พวกเจ้ามาจากแคว้นเจา ก็คงไม่ใช่คนใหญ่โตอะไรนักใช่ไหม? คุณหนูเซียนเอ๋อร์ของเราเป็นถึงลูกสาวเจ้าเมืองนะ ถ้าอ๋องเจวี้ยนต้องการเมืองอั้น แต่งงานกับนางไม่ใช่ว่าดีกว่าเจ้าหรอกหรือ?""น่าขำ!""บังอาจ!"ผู้อาวุโสจี้กับถังอู๋เยว่เดินเข้ามาพวกเขาได้ยินคำพูดของคนชุดดำแล้วรู้สึกโมโหมาก"พี่หญิงจาวหนิง คนผู้นี้พูดจาไร้มารยาทขนาดนี้ ท่านจะฟังเขาไปทำไมกัน?" ถังอู๋เยว่เดินมาข้างๆ ฟู่จาวหนิง"นั่นสิ ศิษย์เอ๋ย คำพวกนี้ฟังแล้วมีแต่จะทำให้โมโห ไม่ได้มีประโยชน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2375

    คนชุดดำพอได้ยินฟู่จาวหนิงถามแบบนี้ ก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า "พวกเขาอวดดีหยิ่งผยองนัก! ไม่เห็นเจ้าเมืองกับคุณชายใหญ่ของเราในสายตา!""ไม่ได้ดูเสียเลยว่าพวกเขาพักอยู่ที่ไหน! ทั้งๆ ที่อยู่ในจวนเจ้าเมืองแท้ๆ แต่ท่าทีกลับทำอย่างกับเชื้อพระวงศ์ก็มิปาน สูงส่งเสียเต็มประดา แล้วยังคิดจะให้เจ้าเมืองของเราฟังคำสั่งอ๋องเจวี้ยนคนนั้นอีก""ตั้งแต่ข้าเกิดมา ยังไม่เคยเห็นเชื้อพระวงศ์มาก่อน แต่ว่าตงฉิงก็เป็นเรื่องตั้งแต่สมัยไหนแล้ว อตนนี้ตงฉิงไม่มีอยู่อีกแล้ว พวกเจ้าที่มาจากแคว้นเจา ยังคิดจะมาอหังการที่นี่หรือ?""เจ้าเมืองกับคุณชายใหญ่ของเรา จะให้พวกเขาได้ทำตัวอวดดีอีกไม่กี่วันเท่านั้น พอถึงเวลาจะสั่งสอนบทเรียนที่ไม่มีวันลืมให้พวกเขาเอง"พวกของฟู่จาวหนิงฟังคำพูดคนชุดดำนี้แล้ว ก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้พวกเขานี่มันน่าสนุกจริงๆคนชุดดำคนนี้ ตั้งแต่เด็กอยู่แต่ในเมืองอั้นมาตลอด เมืองอั้นถูกทอดทิ้งจากโลกภายนอกไปแล้ว คนที่นั่นใช้ชีวิตตามกฏระเบียบจากความทรงจำเก่าๆ เท่านั้นไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งที่อยู่ในโลกภายนอกเลย ทำให้ไม่มีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงใดๆการเติบโตของพวกเขาจำกัดมากเกินไป ตอนนี้เลยรู้สึกว่าผู้คนค

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status