เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1812
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2536
"นายท่าน พวกเราอยู่ดูที่นี่มาสองวันแล้ว ยังจะดูต่อไปอีกไหม?"ซางจื่อรู้สึกว่าพวกเขาดูอยู่ที่นี่มาสองวัน สู้ไปนั่งคิดหาวิธีตีเนียนเข้าเมืองอีกครั้งจะดีกว่า แล้วดูว่ามีอะไรที่จะช่วยอ๋องเจวี้ยนได้บ้างพวกเขาก่อนหน้านี้เนียนเข้าเมืองมาแล้วรอบหนึ่งแต่ว่าสถานการณ์ของเมืองหลีแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่พวกเขาจินตนาการกันไว้การเข้าไปครั้งนั้น ซางจื่อก็ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยได้อะไรมาเลย แค่ได้เห็นว่าในเมืองหลีมีสภาพแบบไหนก็เท่านั้น"ดูอีกหน่อย"ซืออวี๋ชิงจวินกลับไม่ร้อนรนเลยแม้แต่น้อย"ซางจื่อเอ๋ย เจ้าเองก็ต้องรู้จักอดทนหน่อย เมื่อคืนนี้ที่สอนเจ้าสังเกตดาว มองอะไรออกบ้างล่ะ?""เรียนนายท่าน ซางจื่อโง่เขลานัก" ซางจื่อพอได้ยินก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาซืออวี๋ชิงจวินเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง"เจ้าน่ะ ยังต้องขัดเกลาอีก"ตอนแรกซางจื่อถูกองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเกลี้ยกล่อม ให้ส่งนางไปที่เขาชิงถงน่าเสียดาย ตอนนั้นคนที่ฝ่าบาทต้าชื่อส่งมาจับตัวฝูอวิ้นก็เฝ้าอยู่ที่ตีนเขาชิงถงพอดี องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถูกพากลับไปที่ต้าชื่อ พอซางจื่อกลับมา เจ้าอารามก็ไม่ได้ตำหนิกล่าวโทษอะไร ยังคงเก็บเขาไว้ไม่งั้นตอนนั้นซางจื่อก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2535
ซางจื่อเองก็ค่อนข้างกังวลเพราะทหารของพวกเขาเดิมทีก็มีไม่มากอ๋องเจวี้ยนเองก็พาคนมากขนาดนั้นไปที่เมืองอวิ๋นจิงด้วยยังไม่รู้ว่าที่เมืองอวิ๋นจิงสู้กันอย่างไรบ้างแล้วต่อให้ชนะ ก็น่าจะหมดเรี่ยวแรงกันแล้วต่อให้ได้รับจดหมายของพวกเขา แล้วเร่งเดินทางมาเมืองหลีแค่ไหน ระหว่างทางก็น่าจะใช้กำลังวังชาไปจนหมดแล้วมาเจอกับกำลังทหารที่มากขนาดนี้ในเมืองหลี น่าจะสู้ได้ลำบากอยู่จริงๆและพอสู้จนถึงท้ายสุด หากบาดเจ็บล้มตายกันจำนวนมาก สำหรับพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเฉลิมฉลองเลยตงฉิงตอนนี้เดิมทีก็ขาดคนมากอยู่แล้ว"ไม่ต้องกังวลขนาดนั้น" ซืออวี๋ชิงจวินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบซางจื่อเองก็นั่งลงมา มองไปทางเมืองหลี "ตอนนี้ต้าชื่อ แคว้นเจาหรือกระทั่งแคว้นหมิ่น น่าจะยังไม่ทันมีปฏิกิริยาอะไร ดังนั้นที่ตงฉิงจึงยังผ่อนคลายได้อีกหน่อย"ซางจื่อคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันของตงฉิง"แต่ถ้าหากพวกเขามีปฏิกิริยากันขึ้นมา จะคิดเข้ามาแบ่งแยกตงฉิงกันไหม?"ถึงอย่างไรตงฉิงก็เป็นแคว้นเล็กที่มีทรัพยากรมากมายและทิวทัศน์งดงามจนเลื่องชื่อทั้งใต้หล้าก่อนหน้านี้พวกเขาล้วนไม่รู้ว่าซากปรักหักพังของตงฉิงอยู่ที่ไหน และคิดกันว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2534
"ท่านอ๋อง" จงเจี้ยนเองก็เห็นจดหมายแล้ว เขาคิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาทันที "ถ้าพระชายาได้รับจดหมายแบบนี้ จะวางใจท่านไม่ลง จนตามมายังเมืองหลีหรือเปล่า?"ฟู่จาวเฟยพอได้ยินก็ตกตะลึงไปแล้ว"ไม่หรอกกระมัง? พี่หญิงตอนนี้ท้องก็ไม่ค่อยสะดวก จะวิ่งแจ้นออกมาได้อย่างไรกัน? ไม่ใช่แค่ต้องลำบากเร่งเดินทางนะ แต่มาที่นี่ก็ยังอันตรายอีกด้วย"จากที่เขาเห็น ฟู่จาวหนิงเป็นคนที่มีความคิดของตัวเองสูง และมีเหตุผลมาก เป็นผู้แข็งแกร่งที่เขานับถือ น่าจะไม่เสี่ยงอันตรายแบบนี้จงเจี้ยนรู้สึกว่า ช่วงเวลาที่คุณชายฟู่น้อยคนนี้อยู่กับพระชายายังไม่นานพอยังยาวนานสู้ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับพระชายาไม่ได้ถ้าหากเข้าใจพระชายาก็จะรู้ว่า นางเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์และคุณธรรมสูงมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังให้ความสำคัญและเป็นห่วงท่านอ๋องมากด้วยถ้ารู้ว่าท่านอ๋องอาจจะมีอันตราย พระชายาจะต้องตามเข้ามาแน่ยิ่งไปกว่านั้น จงเจี้ยนเองก็รู้สึกว่า พระชายานั้นเก่งกาจมากยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ต่อให้พระชายาไม่ออกโรง ขอแค่นางอยู่ใกล้ๆ นี้ พวกของจงเจี้ยนก็ยังรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยความปลอดภัยนี้กระทั่งท่านอ๋องเองก็ให้พวกเขาไม่ได้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2533
ตอนนี้ดูแล้ว จำนวนคนที่ลัทธิเทพทำลายล้างเตรียมไว้ที่เมืองหลีน่าจะไม่ได้น้อยกว่าเมืองอวิ๋นจิงเลยพวกเซียวหลันยวนพาคนไปที่เมืองอวิ๋นจิง ยังไม่รู้ว่ามีบาดเจ็บล้มตายบ้างหรือเปล่าต่อให้พวกเขารู้เรื่องเมืองหลีแล้วรีบรุดไปที่นั่น ก็เท่ากับเป็นการเปิดศึกครั้งที่สองจะพูดยังไงก็ถือว่าเสียเปรียบอยู่ยิ่งไปกว่านั้นคนของเมืองหลีก็ยังมากกว่าเมืองอวิ๋นจิงทางนั้นด้วยดังนั้น ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าที่นางมาคือถูกต้องแล้วต่อให้นางไม่ขึ้นหน้าไป ถ้าเผื่อฝ่ายตนเองมีคนบาดเจ็บ นางก็ยังเข้าช่วยเหลือได้ทันท่วงที"พวกเราต้องเร่งเดินทางแล้ว" ฟู่จาวหนิงกังวลว่าพวกเซียวหลันยวนจะเร่งไปทางเมืองหลีแล้วไปทำลายล้างลัทธิเทพทำลายล้าง จะไม่มีการเสียเวลาในเมืองอวิ๋นจิงหรือสถานที่อื่นแน่ๆ"พระชายา ถ้าร่างกายท่านมีอะไรไม่สบาย ก็ต้องพูดออกมาทันทีนะเจ้าคะ ห้ามทนไว้เด็ดขาด" เสี่ยวเยว่กังวลหน่อยๆ กำชับย้ำเข้ามา"ข้ารู้แล้ว"ฟู่จาวหนิงรู้สึกขันๆ "ทำไมข้าต้องทนกับความรู้สึกไม่สบายด้วยล่ะ? วางใจเถอะ ข้าระมัดระวังและใส่ใจสุขภาพร่างกายของตัวเองมากอยู่แล้ว"นางเองก็ไม่ใช่พวกคนที่เลือกเสียสละตนเองก่อนเพื่อคนอื่นด้วย ก่อนหน้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2532
ฟู่จาวหนิงไม่สนใจว่าซืออวี๋ชิงจวินจะเตรียมอะไรอยู่นางสนใจแค่ตัวเองก็พอแต่ว่า นางก็ส่งไป๋หู่ออกไปสำรวจทาง และสืบหาร่องรอยของพวกเซียวหลันยวนก่อนส่วนนางก็นำยาที่รวบรวมมาอย่างยากลำบากในช่วงเดือนกว่านี้ พร้อมด้วยองครักษ์สามสิบหกนาย รีบเดินทางไปที่เมืองหลีเสี่ยวเยว่แน่นอนว่าต้องตามนางมาด้วยหงจั๋วเฝิ่นซิงเองก็พยายามจนได้ติดตามฟู่จาวหนิงออกมาเพราะทุกคนล้วนรู้สึกว่า ฟู่จาวหนิงท้องโตขนาดนี้แล้ว ถ้าออกจากบ้าน ข้างกายมีแต่องครักษ์ผู้ชายมันก็ไม่สะดวกเอามากๆ จริงๆและถ้ามีแค่เสี่ยวเยว่คนเดียว ก็เกรงว่าจะดูแลได้ไม่ทั่วถึงดังนั้น หงจั๋วกับเฝิ่นซิงจึงตามมาด้วยถ้าไม่ใช่ว่าฟู่จาวหนิงไม่เห็นด้วย เสิ่นเชี่ยวเองก็จะตามมาอีกคนคลังสกัดยาของฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็มีของใช้สำหรับเตรียมคลอดไว้ไม่น้อยแล้วรถม้าเองก็ผ่านการตัดแปลงอย่างละเอียดโดยฟู่จิ้นเชินและเสิ่นเสวียน ทำให้เลี่ยงการกระเทือนได้มาก ยิ่งไปกว่านั้นด้านในยังปูเอาไว้อย่างนุ่มนวล วางเบาะเอาไว้อีกพอควร กลัวฟู่จาวหนิงจะนั่งไม่สบายแต่ไม่ว่าจะดัดแปลงอย่างไร ฟู่จาวหนิงออกมาครั้งนี้ก็ไม่ใช่ออกมาเที่ยว ความเร็วจึงไม่มีทางช้าได้เลย ดังนั้นจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2531
ท้ายสุด ใครก็เอาชนะฟู่จาวหนิงไม่ได้เรื่องที่นางตัดสินใจ คนอื่นไม่มีทางเตือนได้ที่สำคัญก็คือ ฟู่จาวหนิงรู้สภาพร่างกายตนเองดี ตอนนี้ท้องของนางถือว่ามั่นคงมากแล้ว เด็กทั้งสองคนในท้องก็ว่าง่ายกันมาก ไม่อาละวาดเลยแม้แต่น้อยนางยังกังวลว่าจะได้ลูกที่เงียบขรึมมาสองคนเสียด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้น นางยังมีสิ่งที่พึ่งพาได้มากสุดอีกด้วยหลังผ่านการเตรียมตัวสะสมมาในช่วงหลายปีนี้ ในห้องเภสัชนางปัจจุบันแทบจะมีอยู่ทุกสิ่งอย่าง ถูกจัดแบ่งประเภทเอาไว้อย่างเป็นระเบียบถ้ามีเรื่องอะไรขึ้นจริง นางก็เข้าไปอยู่ในคลังสกัดยาเสีย อยู่ได้หลายปีก็ไม่อดตายด้วยซ้ำดังนั้น นางก็รับประกันได้ว่าตนเองไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นจริงๆและเพราะนางรับประกันมาขนาดนี้ ฟู่จิ้นเชินเองก็เตือนไม่อยู่แล้ว สุดท้ายจึงไม่มีทางเลือกพวกฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเสวียนล้วนคิดจะตามมาด้วยกัน แต่ฟู่จาวหนิงก็ปฏิเสธไว้"ในเมืองหลวงจำเป็นต้องมีพวกท่าน""เจ้าไม่ต้องการพวกเรารึ?" เสิ่นเสวียนหัวเราะถามนางฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างจนใจ "ท่านลุง ที่นี่ต้องการพวกท่านมากกว่า จะออกไปจนโล่งเลยก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? อันที่จริงพวกท่านอยู่ในเมืองหลวง ข้าเองก
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้132.3K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น12.2K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน189.0K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.0K viewsแวมไพร์พี่เลี้ยงเด็ก
บ.บี609 viewsไม่ว่าอย่างไร ก็มิอาจปล่อยวาง
moonlight -mini2.1K viewsหมอหญิงยอดดวงใจพันเอก
moonlight -mini607 viewsสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม3.7K views
