บทที่ 2241

บ้านบนเขาชิงถงล้วนสร้างได้อย่างมีเอกลักษณ์ และส่วนมากยังสร้างโดยผสานเข้ากับต้นไม้ใบหญ้าดอกไม้ในตำแหน่งนั้นด้วย ทำให้รู้สึกเหมือนกลมกลืนไปกับธรรมชาติอย่างสมบูรณ์

"อยู่ในสถานที่แบบนี้คงมีความสุขมากเลยกระมัง?" ฟู่จาวหนิงอดถามขึ้นมาไม่ได้

คนหนุ่มที่นำทางชื่อว่าถังเฟิง เขาได้ยินแล้วก็เอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจว่า "ใช่แล้ว พวกเราล้วนชอบเขาชิงถงนี้มาก เว้นแต่..."

เขาไม่ได้พูดต่อ เหมือนรู้สึกว่าตนเองหลุดไปไปเสียแล้ว จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาดื้อๆ "ที่ที่คุณชายน้อยอยู่งามกว่านี้อีก อีกเดี๋ยวท่านอ๋องกับหมอเทวดาฟู่ก็จะได้เห็น"

ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนอันที่จริงก็รู้ว่าที่เขาไม่ได้พูดออกมาคืออะไร ก็คงไม่พ้นตระกุลถังสายสาขาที่แตกหักกับตระกูลในเขาชิงถงเมื่อครั้งอดีตนั่นล่ะ

พวกเขาไม่คิดว่าอยู่ในเขาชิงถงนี้ดีแค่ไหน เอาแต่คิดจะออกไปภายนอก ใฝ่ฝันถึงศูนย์กลางอำนาจอยู่เสมอ

วันคืนที่ดินแดนในอุดมคติแบบนี้ พวกเขาเอียนแล้ว มองว่ามันจืดชืดเกินไป

"ไอ๊หยา ดูสิว่าใคร? นี่ไม่ใช่ศิษย์คนเล็กของข้าหรือนี่?"

ด้านหน้ามีเสียงผู้อาวุโสจี้ดังลอดเข้ามา

ฟู่จาวหนิงเงยหน้าขึ้นมองไป ฉีกยิ้มขึ้นมาทันที "ท่านอาจารย์!"

ผู้อาวุโสจ