공유

บทที่ 545

작가: จุ้ยหลิงซู
ฟู่จาวหนิงเดินถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

หันหน้ามายิ้มให้ปัญญาชน บอกว่า "คุณชาย ได้ยินไหม? นางไม่ใช่แค่ขโมย แต่ยังเลี้ยงงูอีก้ดวย ท่านต้องระวังให้ดีเลยนะ"

ปัญญาชนกับคนใช้พอได้ยินคำหนี้ก็ตกตะลึงหน้าเปลี่ยนสี

กระทั่งหน้าตาที่งดงามของฟู่จาวหนิงก็ไม่กล้าคิดแล้ว รีบร้อนถอยกลับไปในห้อง ปิดประตูเสียงดังปัง ลั่นดาลสนิท

หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อแล้ว คิดจะเก็บของกันทั้งคืนแล้วย้ายออกไป กลัวว่าจะถูกไห่ฉางจวิ้นเอาเปรียบ ซึ่งนี่คือเรื่องหลังจากนี้

ฟู่จาวหนิงมองประตูที่ลั่นดาลสนิท ร้องจุ๊ขึ้นสองเสียง จากนั้นก็มองไห่ฉางจวิ้น "ทำอย่างไรดี? ตอนนี้ไม่มีใครเก็บเจ้าไว้แล้วสินะ"

"เจ้า..." ไห่ฉางจวิ้นโมโหจนพูดไม่ออก

"แล้วก็ พอเจ้าไม่มีไหมใจโลหิต งูหลังทองตัวนั้นก็ตายไปแล้ว กลับไปเผ่าโม๋ลั่วก็น่าจะลำบากอยู่กระมัง? แล้วเจ้ายังจะเป็นนักบุญหญิงได้อีกหรือ?"

"พรวด!"

ไห่ฉางจวิ้นกระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สามของวันนี้

"ไอ๊หยา เจ้าวิตกจนใจเจ็บเลยหรือ น่าสงสาร แต่ว่าข้าช่วยเจ้าไม่ได้หรอกนะ ข้าเองก็มีเรื่องต้องไปก่อนแล้ว"

ฟู่จาวหนิงหลังจากตีสุนัขตกน้ำจนสะบักสะบอมก็หมุนตัวเดินจากไป ไม่คิดจะสนใจอะไรไ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2480

    เมืองที่ไม่ถูกภัยพิบัติทำลายล้าง แตกต่างออกไปจริงๆแม้ตอนนี้จะเป็นช่วงกลางคืน ในเมืองมืดมิดไปหมด บนถนนไม่มีผู้คน และยิ่งไม่มีเสียงอะไรแต่มองดูแล้วก็ยังต่างออกไปเพราะทั้งหมดดูเป็นระเบียบเรียบร้อย หิมะบนถนนก็ถูกกวาดจนสะอาด กองอยู่สองข้างทางรูปลักษณ์ภายนอกของบ้านเรือนร้านค้าก็ล้วนถูกจัดระเบียบเรียบร้อยสถานที่ที่มีความคึกคักของมนุษย์ ความรู้สึกล้วนแตกต่างออกไป นี่ดูเป็นสนามแรงดึงดูดอย่างหนึ่งที่ไม่รู้จะอธิบายออกมาอย่างไรห่างออกไปลิบๆ มีโคมไฟรางๆ อยู่ดวงสองดวง ในความมืดเป็นเพียงแสงสีเหลืองนวลเล็กๆถ้าหากไม่มีลัทธิเทพทำลายล้าง เมืองอวิ๋นจิงคงจะสงบเงียบมากเลยทีเดียวเมืองอวิ๋นจิงนี้ก็ไม่ได้ถือว่าเล็ก สถาปัตยกรรมก็ดูเหมือนจะมีการวางไว้ก่อนแล้ว ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยมากอาคารบ้านเรือนลดหลั่นเป็นระเบียบ และมีต้นไม้อยู่มากมายพวกของเซียวหลันยวนเป็นเมืองอวิ๋นจิงที่เป็นเช่นนี้ ก็คิดอยากจะดูดีๆ อีกครั้งตอนกลางวันแล้วออกจากแคว้นเจาเกือบจะหนึ่งปีตลอดทางที่พวกเขาผ่านมาล้วนเป็นสถานที่ที่ถูกภัยพิบัติทำลาย แม้แต่เมืองหลวง ก็ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการจัดการซ่อมแซม สร้างใหม่เมือง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2479

    "มีคน!"คนที่ขนของพวกนั้นก็พบทันที ระแวดระวังตัวขึ้นมาทันควันกอหญ้าสองข้างทางเสียงดังขึ้น พวกเขาทิ้งสองคนไว้เฝ้าข้างรถม้า ที่เหลือก็ชักดาบออกไปสำรวจทันที"รีบไปดูเร็ว!""คนในเมืองหนีออกมาหรือเปล่า?"สาวกอย่างพวกเขาล้วนมีอยู่หนึ่งภารกิจ ต้องป้องกันไม่ให้ประชาชนในเมืองหนีออกไป ดังนั้นหากเจอใครเข้า ก็ต้องจับตัวกลับไปด้วยตอนนี้คนเหล่านี้จึงไม่คิดว่าจะมีความเป็นไปได้อื่นรอบๆ เขาจำนงเทพกับเมืองอวิ๋นจิงมีประชาชนอยู่แค่นี้ ส่วนคนที่เป็นยุทธ์ในเมืองก็ถูกกรอกยาพิษควบคุมเอาไว้นานแล้ว"จับพวกเขาไว้"พวกถังอู๋เจวี้ยนพอได้ยินคนที่ตามเข้ามารร้องขึ้นแบบนี้ ก็หัวเราะเย็นชาอย่างเงียบงันดูท่าคนของลัทธิเทพทำลายล้างตอนนี้จะเข้มงวดกับชาวบ้านจริงๆ ไม่ยอมให้หนีออกไปเลยแม้แต่คนเดียวแต่ว่าพูดออกไปก็น่าขันอยู่หน่อยๆก่อนหน้านี้ลัทธิเทพทำลายล้างไม่ว่าจะอยู่ในแคว้นเจาหรือต้าชื่อ ก็ล้วนสังหารคนเป็นผักปลา ใช้พิษอย่างโหดเหี้ยม ไม่รู้ว่าใช้พิษสังหารคนไปแล้วเท่าไร ตอนนี้พวกเขากลับมีช่วงเวลาที่ไม่อยากสังหารประชาชนส่งเดชขึ้นมาแล้วอย่างนั้นหรือ?ถังอู๋เจวี้ยนจู่ๆ ก็นึกถึงหนึ่งความเป็นไปได้ ถ้าลัทธิเทพทำล

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2478

    เซียวหลันยวนพาพวกของจงเจี้ยนไปแค่สิบสองคน เตรียมจะไปช่วยใต้เท้าจางลี่เฉิงพวกจงเจี้ยนมีคนส่วนหนึ่งเป็นไส้ศึกอยู่ในเมืองไว้แล้วหลังจากที่ข่าวส่งเข้าไป ไม่นานนักก็ได้รับการตอบกลับจากไส้ศึก พวกเขาจะเตรียมการด้านในให้เรียบร้อย หลังจากถึงเวลาก็จะไปสร้างการเคลื่อนไหวเล็กๆ ขึ้นในสถานที่อื่นของเมือง เช่นนี้ก็สามารถดึงความสนใจของสาวกที่เฝ้าเมืองอยู่ ทำให้พวกเขาไปช่วยคนได้สะดวกขึ้นโจวรุ่ยเสนอความเห็นขึ้นมาบอกว่าให้เขาแต่งตัวเป็นใต้เท้าจาง พอถึงเวลาก็ให้เขาอยู่ที่นั่นต่อเพื่อหลอกลัทธิเทพทำลายล้างมีคนอยู่ที่นั่น ลัทธิเทพทำลายล้างก็จะไม่ถูกทำให้แตกตื่นไวโจวรุ่ยบอกว่าก่อนหน้านี้เขาติดต่อกับใต้เท้าจางมาหลายครั้ง ปลอมตัวสักนิด รับมือไว้สักสองสามวันไม่น่าจะใช่ปัญหาเซียวหลันยวนรู้สึกว่าวิธีนี้ไม่เลวและเขาเองก็เด็ดขาดโจวรุ่ยกล้าหาญ และกล้าขันอาสาเองแบบนี้ เซียวหลันยวนจึงไม่ปฏิเสธแน่นอน แล้วก็ไม่จุกจิกเรื่องความปลอดภัยของเขาด้วยแต่เขาก็ให้คนนำยาให้โจวรุ่ยไว้ด้วยชนิดหนึ่งคือลูกกลอนถอนพิษ และอีกชนิดหนึ่งคือลูกกลอนคุ้มครองหัวใจอย่างหน้าเอาไว้กินตอนที่ติดพิษ ส่วนอย่างหลังตอนที่เจ็บหนัก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2477

    เซียวหลันยวนถามเรื่องในเมืองอวิ๋นจิงไปไม่น้อยทำให้เขารู้สึกยินดีอย่างมากก็คือ เมืองอวิ๋นจิงแต่ก่อนนั้นมีผู้บริหารท้องถิ่นอยู่ ต่อมาแม้จะไร้ซึ่งราชวงศ์ไปแล้ว พวกเขาติดอยู่ที่นี่ ออกไปได้แค่ด้านนอกภูเขาจำนงเทพ จากนั้นเส้นทางก็ขาดสะพานพังลงมา แล้วยังมีแม่น้ำมากั้นขวางทางออกไปอีก แต่พวกเขาก็ยังคงทำให้จวนทางการสืบทอดต่อมาได้ส่วนเรื่องการแต่งตั้งข้าราชการนั้น ล้วนต้องผ่านการทดสอบก่อนทุกปีเมืองอวิ๋นจิงจะมีการสอบบุ๋นและบู๊ คนที่ชนะจะเข้าร่วมกับจวนทางการได้ คนที่ชนะทางบู๊ก็เข้าร่วมหน่วยคุ้มครองเมืองหลายปีมานี้ พอภูมิประเทศภายนอกเริ่มคงที่ พวกเขาก็จัดตั้งหน่วยลาดตระเวนภายนอกขึ้นมา ทุกปีช่วงที่สภาพอากาศดีก็จะส่งคนไปด้านนอก ไปค้นหาในเมือง หมู่บ้านต่างๆ ว่ายังมีคนที่รอดชีวิตอยู่ไหมก็พอจะมีผลลัพธ์อยู่บ้างพวกเขาทยอยกันหาคนได้นับพันคน บ้างก็ถูกรับเข้ามาใช้ชีวิตในเมืองอวิ๋นจิง บ้างก็เพราะหมู่บ้านหรือเมืองเล็กๆ นั้นยังอาศัยอยู่ได้ คนเหล่านั้นจึงไม่ยอมออกจากที่ดินบ้านเกิดแต่เพราะเหตุนี้ จึงทำให้หลายสถานที่ไปมาหาสู่กันได้แต่ถ้าจะค้นหาไกลออกไปอีกก็ยากแล้วเพราะไม่รู้ว่าถนนด้านนอกยังเดินทาง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2476

    "ได้ยินว่าเมืองอวิ๋นจิงกับเขาจำนงเทพได้รับการคุ้มครองจากเทพเจ้า แต่นี่ก็เป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ จักรพรรดิผู้เปิดแคว้นตงฉิงนั้นมาจากเมืองอวิ๋นจิง"ชายหนุ่มสกุลโจวสองคนนี้จึงเล่าตำนานของเมืองอวิ๋นจิงให้กับเซียวหลันยวนฟัง"ตอนนั้นตงฉิงยังไม่เรียกว่าตงฉิง ยังเป็นพื้นที่ที่หลายคนเผ่ากับขั้วอำนาจหลายฝ่ายต่างแก่งแย่งช่วงชิง วันๆ เอาแต่สู้กันไปมา แย่งกันไปมา ผลลัพธ์คือสถานที่ดีๆ ก็ถูกทำให้วุ่นวาย ทุกคนไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำการเพาะปลูกใช้ชีวิตดีๆ อดีตจักรพรรดิจึงไปกราบไหว้เทพเจ้าบนภูเขาจำนงเทพ ว่ากันว่าได้รับคำชี้แนะจากเทพเจ้า ต่อมาจึงสถาปนาตงฉิงขึ้น"เซียวหลันยวนอันที่จริงก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องการคุ้มครองของเทพเจ้าภูเขาอะไรนักตอนที่เจอกับฟู่จาวหนิงเขาก็อาจจะเชื่ออยู่ แต่พออยู่กับฟู่จาวหนิงไปนานๆ พอได้ยินคำพูดแบบนี้ เขาก็ยิ่งเอนเอียงไปในทางที่ว่า ภูมิประเทศกับสภาพภูมิศาสตร์ลักษณะทางธรณีวิทยาของที่นี่มีอะไรพิเศษมากกว่ายิ่งไปกว่านั้นตอนภัยพิบัติมาถึง ก็บังเอิญเข้ามาขวางการถล่มของภูเขาและการแยกของแผ่นดินเข้าพอดีว่ากันว่าพืชพรรณที่ปลูกอยู่บนภูเขาจำนงเทพล้วนมีระบบรากที่กระจายเติบโตพัฒ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2475

    "แล้วก็ที่นี่"จงเจี้ยนช่วงนี้ไม่ได้ขี้เกียจเลยสักวันเดียว พาคนออกไปสำรวจที่ต่างๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ"ที่นี่พวกเขาเองก็พบเหมือง ไม่รู้ว่าใช่เหมืองเงินหรือเปล่า เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีกำลังคนกับเวลาพอไปขุดเหมือง จึงแค่ให้คนไปเฝ้าที่นี่ไว้ ที่เฝ้าเหมืองเงินอยู่คือเจ้าแท่นบูชาคนหนึ่ง มีสาวกอยู่ด้วยกลุ่มหนึ่ง ล้วนมีความสามารถแปลกประหลาดต่างๆ นานากัน"จงเจี้ยนให้ลูกน้องไปเรียกคนสองคนเข้ามา"พวกเราช่วยมาได้สองคน เป็นสาวกของลัทธิเทพทำลายล้าง แต่สองคนนี้เดิมทีเป็นประชาชนในเมืองอวิ๋นจิง หลังจากลัทธิเทพทำลายล้างเข้าควบคุมเมืองอวิ๋นจิง ก็ยังขยับขยายสาวกไปอีกจำนวนหนึ่ง มีคนไม่น้อยที่ถูกพวกเขาล่อลวงให้เข้าร่วม""แต่สองคนนี้หลังจากเข้าร่วมลัทธิเทพทำลายล้างก็รู้สึกว่ากลุ่มสำนักนี้ไม่ดีเอาเสียเลย ดังนั้นจึงอยากจะออกมาอยู่ตลอด เพียงแต่พอรู้ถึงความร้ายกาจของลัทธิเทพทำลายล้าง หลังจากเห็นความโหดเหี้ยมอำมหิตของพวกเขาแล้ว ก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามทำอะไร"หลังจากจงเจี้ยนช่วยสองคนนี้ ก็รู้สึกนับถือพวกเขาอยู่หน่อยๆอย่างน้อย หลังจากที่รู้ถึงความผิดปกติ เขาสองคนก็ยังคิดหาวิธี ทำให้ตัวเองถูกเลือกไปทำภารกิจเฝ้าเหมือ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status