Share
บทที่ 546
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 547
ฟู่จาวหนิงพอเห็นจงเจี้ยนร้อนรนขนาดนั้น ก็ให้สืออีกดเขาไว้"เอาล่ะ ข้ารู้แล้ว ไม่ต้องตื่นเต้น นอนลง!"จงเจี้ยนจึงนอนลงโดยไม่คิดจะลุกขึ้น แต่ก็ยังอยู่ในท่าทางกังวลมากอยู่ "คุณหนู ผู้เฒ่าฟู่สี่ทั้งสองคนอยู่ในบ้านตระกูลฟู่เช่นนี้ ไม่ปลอดภัยเลยจริงๆ ด้วย ตอนนั้นนางจับข้าได้ในทันที ยิ่งไปกว่านั้นที่ลงมือก็ยังเป็นพิษที่ร้ายกาจขนาดนี้ ถ้าหากนาง"เขายังพูดไม่ทันจบ ฟู่จาวหนิงก็ถอนหายใจ"ข้ารู้แล้ว แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าฮูหยินผู้เฒ่าฟู่สี่จะเป็นคนลงมือ""นางไม่ใช่คนใบ้ นางตอนนั้นยังนัดพบกับฮูหยินหรงเยว่อยู่เลย ดังนั้น แขกที่ไปยังหอจันทร์หยาดที่ฮูหยินหรงเยว่เป็นคนเปิด จะเป็นสถานที่ดึงดูดสาวกของพวกนางใช่หรือไม่กัน?"พอจงเจี้ยนพูดออกมา ฟู่จาวหนิงใจสั่นกึก พูดเช่นนี้ก็น่าจะเป็นไปได้จริงๆ"ฮูหยินหรงเยว่ตอนนั้นเอาแต่พัวพันบิดาของเจ้า การจากไปของพ่อแม่เจ้า จะเกี่ยวข้องกับลัทธิเทพทำลายล้างไหมนะ?"ด้านนอกประตูมีเสียงเซียวหลันยวนดังขึ้นฟู่จาวหนิงหันหน้ามองออกไป ก็เห็นเขากำลังพาชิงอีเดินเข้ามา ทันใดนั้นก็ตกตะลึงไป"ท่านทำไมจู่ๆ ก็มาที่นี่กัน?""พระชายา ท่าอ๋องเพิ่งออกจากในวัง" ชิงอีบอก ถึงแม้เขาจะไม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 548
ชิงอีจ้องจงเจี้ยนเขม็งจงเจี้ยนตัวแข็งไปแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ ชิงอีออกไปแล้วเขาก็ยังไม่รู้ตัวสืออีถอนหายใจ "พี่ใหญ่ พระชายากล้าไปหาท่านอ๋องเพื่อขอไหมใจโลหิตมาช่วยท่าน ยิ่งไปกว่านั้นนางยังรับปากว่าจะหาไหมใจโลหิตอีกตัวมาให้ท่านอ๋องอีกด้วย แต่ท่านอ๋องก็ยังยอมเอาไหมใจโลหิตออกมาให้"ดวงตาจงเจี้ยนแดงเถือก รู้สึกว่าคอฝาดไปหมดเขาดึงผ้าห่มสูงมาคลุมหน้าตนเอง"พี่ใหญ่ ไหมใจโลหิตก็ใช้ไปแล้ว ท่านเองก็อย่าคิดมากเลย" สืออีเตือนมาคำหนึ่ง เกรงว่าหลังจากนี้ในใจเขาคงจะมีแต่แรงกดดันเสียแล้ว"ข้ารู้ เจ้าออกไปเถอะ"จงเจี้ยนเสียงแหบพร่าเขาไม่มีทางคิดมาก แต่เขารู้ ว่าชีวิตของตนเองเดิมทีก็เป็นของท่านอ๋อง หลังจากนี้เขาต้องแบ่งชีวิตออกเป็นสองแล้ว ครึ่งหนึ่งของท่านอ๋อง อีกครึ่งหนึ่งของพระชายาแล้วไหมใจโลหิตอีกตัว จะไปหาจากที่ไหน?ฟู่จาวหนิงดึงเซียวหลันยวนออกไป มาในเรือนของตนเอง เสี่ยวเถาพอเห็นเขาก็รีบร้อนคารวะ"ท่านอาเขย ท่านมาแล้ว!" เสี่ยวเถาตึงเครียดขึ้นมาหน่อยๆ"อืม" เซียวหลันยวนเหลือบมองนางผาดหนึ่ง อารมณ์จู่ๆ ก็ดีขึ้นมา "่เดี๋ยวข้าจะให้รางวัลเจ้า""อ๊า" เสี่ยวเถายังตั้งตัวไม่ทัน ทำไมจู่ๆ จะมาให้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส ลมมรา 549
"พี่เจิ้น"ฮองเฮาตะโกนขึ้นเสียงเล็กนางหลักประตูเข้าไปในห้องไข่มุกราตรีในมือส่องประกายห้องนี้แตกต่างกับความทรุดโทรมด้านนอก เห็นได้ชัดว่ามีร่องรอยคนมาพักอยู่ เก็บกวาดไปแล้ว สะอาดสะอ้าน มีเตียงโต๊ะตู้ บนโต๊ะก็วางพู่กันแท่นหมึกกับเชิงเทียนไว้ไม่น้อยแต่ว่าที่นี่ด้านนอกเป็นหญ้าวัชพืชรกครึ้ม ถ้าไม่เข้ามาไม่มีทางรุ้ว่าในห้องแตกต่างออกไปด้านหลังเตียงมีร่างของคนหนึ่งพุ่งออกมาอย่างเงียบงันถ้าหากมีคนอยู่ที่นี่ ก็จะพบว่า คนผู้นี้หน้าตาคล้ายกับองค์จักรพรรดิคนปัจจุบันอยู่ถึงสี่ห้าส่วน!ยิ่งไปกว่านั้นเขาดูแล้วอายุก็แทบไม่แตกต่างกับองค์จักรพรรดิ แต่รอยย่นบนใบหน้าก็น้อยกว่าองค์จักรพรรดิอยู่มาก ใบหน้ารูปไข่เนียนลื่นจนดูไม่เป็นธรรมชาติแต่ดูแล้วคือไม่ใช่คนวัยหนุ่ม แต่กลับไม่มีริ้วรอยแบบวัยกลางคนยิ่งไปกว่านัน เขาเองยังสวมเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองอีกด้วย เพียงแต่ไม่ได้คาดเข็มขัด ดูแล้วสะเปะสะปะไม่เข้ากันอยู่หน่อยๆชุดคลุมมังกรนี้เองก็ไม่ใช่จะเข้ารูปกับตัวนัก ไม่เหมือนเสื้อผ้าของเขา"หลายวันนี้ไม่เข้ามาเลย ทำไมหรือ ที่วังหลังยุ่งขนาดนั้นเชียว?""พี่เจิ้น หลายวันนี้มีเรื่องเยอะ ยิ่งไปกว่านั้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 550
"ข้าคิดมาแล้ว ถ้าหากเจ้าไม่ยอมย้ายไปจวนอ๋อง เจ้านั้นข้าก็มาพักที่บ้านตระกูลฟู่แล้วกัน"เซียวหลันยวนพูดพลางโบกมือให้คนออกไป ส่วนตนเองกลับเดินไปข้างเตียงนาง ค่อยๆ นั่งลงเสี่ยวเถากับชิงอีล้วนถอยออกไป แล้วยังปิดประตูให้อย่างดิบดีในห้องแสงเทียนโยกไหว ฟู่จาวหนิงมองการเคลื่อนไหวของเซียวหลันยวนก็ตกตะลึงไปแล้ว"ไม่ใช่สิ เซียวหลันยวน ท่านคิดจะทำอะไร""นอน""น..นอน?! นั่นมันเตียงของข้า!""อืม แบ่งครึ่งหนึ่งให้ข้าสิ ครั้งที่แล้วก็ไม่ใช่ว่าข้าเคยนอนไปแล้วหรือ?" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น"ท่านท่านท่าน ท่านจะทำอะไรกันแน่?""พวกเราเป็นสามีภรรยากัน""ไม่ใช่ว่าสุดท้ายก็ต้องหย่าร้างหรอกหรือ?"ท่าทางของเซียวหลันยวนชะงัก ปลดหน้ากากลงมา มองนางยิ้มๆ"อืม ต่อให้ท้ายสุดจะต้องหย่า แต่ก่อนที่จะหย่ากันพวกเรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่นี่ ดังนั้น มีตัวตนฐานะอะไรก็ทำเรื่องตามนั้น มีปัญหาตรงไหน?"ไม่มีปัญหาได้อย่างไรกัน?ฟู่จาวหนิงรีบเดินเข้าไป ยื่นมือคิดจะดึงเขาออกมา "แน่นอนว่ามีปัญหา! ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องแยกกัน ตอนนี้ก็ต้องวาดเส้นแบ่งให้ชัดเจน จะได้เลี่ยงเรื่องการพัวพันไม่ชัดเจนภายหลัง!"พอสิ้นคำนาง เซียวห
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 551
ฟู่จาวหนิงล้วนไม่รู้ว่าเซียวหลันยวนตอนนี้เป็นบ้าอะไรขึ้นมาราวกับว่าหลังจากรู้ว่าในอดีตคนที่ช่วยเขาไว้คือนาง ท่าทีต่อนางของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแต่ว่านางเองก็พบว่าตนเองก็ไม่ได้ต่อต้านที่เขาเข้ามาใกล้เลยแม้แต่น้อย กระทั่งยังถูกเขาทำให้เคลิ้มอีกด้วย เคลิ้มจนพาฝันเลยทีเดียวนอกจากแผลเป็นพิษบนหน้าเขา เมืองหลวงแคว้นเจายังมีชายคนไหนที่หน้าตาดีแบบเขาบ้าง?ตื้นเขิน นางช่างตื้นเขินเสียเหลือเกิน"เหม่ออะไรหรือ?" เสิ่นเสวียนพอเห็นว่านางจับๆ ชีพจรแล้วก็หยุดไป มืออีกข้างหนึ่งจึงมาโบกๆ ด้านหน้านาง"อ๋า? ไม่ ไม่ได้เหม่อ"ฟู่จาวหนิงรีบเก็บมือกลับ หยิบกระดาษกับพู่กันเขียนตำรับยาถัดจากนี้ให้เขา"ต้าชื่อทางนั้นส่งข่าวมาแล้ว ยืนยันว่ามีคนเห็นคนที่น่าสงสัยว่าจะเป็นฟู่จิ้นเชิน" เสิ่นเสวียนจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น"จริงหรือ?" ฟู่จาวหนิงตกตะลึง"อืม ข้านำภาพของฟู่จิ้นเชินในอดีต ส่งให้ม้าเร็วนำไปตรวจสอบแล้ว มีคนเคยเห็นคนที่คล้ายๆ กันนี้อยู่""รูปภาพ? ท่านลุง ท่านทำไมจึงมีภาพของเขากัน?" ฟู่จาวหนิงตกตะลึงเล็กน้อยตระกูลฟู่ยังไม่มีรูปของฟู่จิ้นเชินเลย"เจ้าคงจะไม่รู้กระมัง? ไปเจอในหอจันทร์หยาดมาน่ะ รูป
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 552
"คุณหนู ข้าเป็นแค่คนรับใช้ ไม่ทราบจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฮูหยินรองเองก็บอกว่าจะพาคุณหนูอันห่าวย้ายออกไป ฮูหยินใหญ่กับฮูหยินคนอื่นล้วนเตือนนางก็ไม่ฟัง"คนใช้ตระกูลหลินเอ่ยขึ้นเช่นนี้กับฟู่จาวหนิงเซี่ยซื่อพาหลินอันห่าวย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินแล้ว!ฮูหยินใหญ่หลินพอได้ยินข่าวก็รีบตรงมา พอเห็นฟู่จาวหนิง นางก็รู้สึกหวาดกลัวหน่อยๆ แต่พอคิดถึงเรื่องไม่คาดคิดในตอนนี้ของเซี่ยซื่อกับหลินอันห่าว ก็รู้สึกสะใจแล้วก็หยิ่งทะนงขึ้นมาหน่อยๆ"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านมาหาเซี่ยซื่อกับอันห่าวหรือ? ต้องขอโทษด้วยจริงๆ พวกนางแม่ลูกรังเกียจที่ตระกูลหลินของเราต่ำต้อยเกินไป คงจะรู้สึกว่าตนเองมีอำนาจแล้วกระมัง? ดังนั้นพวกนางจึงย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินไปแล้ว ทำท่านมาเสียเที่ยวจนได้""พวกเจ้าไล่พวกนางแม่ลูกออกไปจากบ้านหรือ?" ฟู่จาวหนิงดวงตาหรุบลึกหลินเอ้อร์รังเกียจหลินอันห่าวว่าเป็นเด็กสมองไม่ปกติอยู่ตลอด เซี่ยซื่อเองก็ไม่ค่อยจะเอ่ยถึงเขานัก ว่ากันว่าในบ้านก็มีลูกเมียน้อยแล้ว ยิ่งไปกว่นั้นผู้เฒ่ารองหลินเองก็เอาแต่เอ็นดูภรรยาผู้น้อยกับลูก ไม่สนใจแยแสเซี่ยซื่อกับหลินอันห่าวตอนนี้กลับไล่พวกนางแม่ลูกออกไปอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 553
ฟู่จาวหนิงหรี่ตาลงมา "ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน"คนเหล่านี้ในตระกูลหลี่ก่อนหน้า มีคนไหนบ้างที่มาหานางเองแบบนี้? คนไหนบ้างที่มาบอกว่าเป็นญาติกับนาง ก็มีแค่เซี่ยซื่อกับหลินอันห่าวเท่านั้น ฟู่จาวหนิงคิดมาตลอดว่าบ้านสองของตระกูลหลินมีแค่สองคนนี้ และคิดมาตลอดว่าหลินอันห่าวเป็นเด็กแค่คนเดียวแต่จู่ๆ ก็มีน้องชายโผล่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น"สมัยก่อนท่านปู่กับย่าและพ่อของข้าบอกว่าพวกท่านตระกูลฟู่เป็นพวกซวยซ้ำซ้อน ยากจนข้นแค้น ห้ามให้ลูกหลานของพวกท่านมาข้องเกี่ยวด้วย ไม่เช่นนั้นจะสลัดไม่หลุด!"เฉินซานถลึงตาโตนี่มันเกินไปแล้วไหม?"แล้วตอนนี้เจ้ามาข้องเกี่ยวด้วยทำไมกัน?" ฟู่จาวหนิงไม่โมโหแต่กลับขำ"ตอนนี้ท่านไม่ใช่เป็นพระชายาหรอกหรือ?""ข้าตอนนี้เป็นพระชายา ไม่กลัวว่าข้องเกี่ยวกับข้าแล้วจะสลัดไม่หลุดหรือ?""พวกป้าๆ บอกว่า อ๋องเจวี้ยนมีเงินมีอำนาจ แล้วยังฟังคำพูดท่านอีก! ข้าเป็นน้องชายท่าน ท่านก็ต้องฟังข้า ข้าจะซื้อม้า! เพื่อของข้าพวกนั้นที่บ้านมีม้าตัวเล็กกันหมด ข้าเองก็อยากมีบ้าง! ท่านซื้อให้ข้าหน่อย! แล้วก็ ข้าอยากไปกินข้าวที่หอพูนสุข กับข้าวที่นั่นอร่อยมาก พวกเขาเอาแต่เย้ยหยันกัน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 554
"ไปจัดของเหล่านั้นมาเร็ว หลินไท่ไท่ไม่ใช่ว่าเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวจนเติบใหญ่มาหรอกหรือ?" ฟู่จาวหนิงบอกกับสืออี "เอาไปป้อนนางเสียหน่อย"พรวด!"ฮ่าๆๆ!""พระชายาอ๋องเจวี้ยนนี่จะร้ายกาจไปหน่อยไหม?"คนที่มุงอยู่รอบๆ พ่นพรวดออกมา มีคนหัวเราะ และมีคนถลึงตาโต มีคนกลับรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงร้ายกาจเสียจริงและด้วยประโยคนี้ นางยังบิดไปทางด้านนั้นได้อีก?แต่ว่าคนส่วนใหญ่ก็ยังรุ้สึกว่าตระกูลหลินทำเกินไปแล้ว ฟู่หลินซื่อหายสาบสูญไปสิบกว่าปี เป็นหรือตายก็ไม่รู้ พูดได้ว่าในฐานะแม่แท้ๆ ไม่เคยได้มาดูแลฟู่จาวหนิงเลยสักวันฟู่จาวหนิงใช้ชีวิตอยู่กับท่านปู่ก็ลำบากอยู่แล้ว หลินไท่ไท่ในฐานะยาย ก็ไม่เคยจะมาช่วยเหลือนางแม้แต่น้อย ตระกูลหลินไม่เคยไปเยี่ยมเยือนตระกูลฟู่เลย เรื่องนี้ทุกคนล้วนรู้กันดีตอนนี้พอรู้ว่าคนในบ้านกลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ก็คิดจะเอาบุญคุณที่ชุบเลี้ยงฟู่หลินซื่อมาคำนวณที่ตัวฟู่จาวหนิง หน้าไม่อายเสียเหลือเกิน?คนบางส่วนที่รู้ตื้นลึกหนาบางก็ยังพูดความใจดำกับความไร้ยางอายของคนตระกูลหลินให้คนข้างๆ ฟังด้วย"ข้าทำไมถึงจำได้ว่า เพราะก่อนหน้านี้แม่ของพระชายาอ๋องเจวี้ยนหน้าตางดงามมาก ดังน้นบ้านตร
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 748
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 747
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 746
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 745
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 744
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 743
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 742
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 741
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 740
