เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10 ตอน นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-02 17:08:48บทที่ 10 ตอน นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
เขาจุมพิตริมฝีปากนางแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ ดูดดื่มมากขึ้น ริมฝีปากร้ายกาจทำให้คนถูกสัมผัสหลงใหลเกินต้านทาน เขากล่อมจนนางเคลิ้มไหว ปล่อยกายให้เขาชักเชิดดั่งใจนึก
มือหนาจับข้อเท้ามาพาดบนบ่าหนา ถอนริมฝีปากออกจากเรียวปากชุ่มชื้น มาจุมพิตปลีน่องเรียวสวย ขบเม้มตรงใต้เข่า ไล้เลีย หยอกเย้าให้นางรู้สึกตื่นเต้น แตะริมฝีปากไล่จุมพิตตามเรียวขาลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดขบเม้มตรงเนินสาว ตวัดปลายลิ้นลากไล้ผิวเนียนละเอียด ไปยังต้นขาอีกข้าง มือดันขาให้เบะออกด้านข้าง สอดมือยกสะโพกหนั่นแน่นให้ลอยขึ้นจากพื้น แล้วแทรกกายใหญ่โตเข้าแนบชิดผกางามที่คลี่กลีบเบ่งบาน ชวนเชิญให้ภมรหนุ่มลงไปดื่มกินน้ำหวาน
“อ๊ะ ไม่... ไม่นะ”
นางร้องห้าม นึกถึงคราแรกที่ถูกเจ้าสิ่งน่ากลัวนี้ แทรกเข้าไปในกายสาว ทำให้หดเกร็งด้วยความกลัว
“ชู่ ไว้ใจข้านะ มันจะไม่เจ็บ”
เยี่ยเหวินจ้าวจุปากไม่ให้นางเสียขวัญ ค่อยนำตัวตนแกร่งกร้าว แทรกผ่านความบอบบางแสนนุ่มร้อนจนสุดความยาว แรงโอบรัดรอบลำกายทำให้เขาสูดปากแรงด้วยความทรมาน จนต้องสูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ ข่มกลั้นความดิบเถื่อนในกายไว้สุดกำลัง
เขาจะทำให้นางรับรู้ถึงความงดงามของสิ่งนี้ มอบความทรงจำแสนวิเศษ ให้นางจดจำไปนานแสนนาน ขณะผ่อนตัวเองให้ช้าลง หยุดรอให้นางปรับตัว รั้งร่างบางมากอดปลอบประโลม พรมจุมพิตไปบนใบหน้างดงาม มือลูบไล้พร้อมกับปลุกเร้าให้นางเคลิ้มไหว
เมื่อนางเริ่มตอบสนอง เขาจึงค่อยๆ ขยับกาย เนิบช้า แต่หนักแน่น ส่งผ่านความรัญจวนให้ร่างงามพลิ้วไหว เริงร่าย ดั่งบุปผาต้องสายลม
"อา..."
เสียงครางแผ่วๆ ดังแว่วมา ภายในกายสาวตอดรัดเป็นจังหวะ บ่งบอกว่านางถูกสะกดให้หลงใหลในสิ่งที่กำลังทำร่วมกัน ใบหน้างามแดงจัด แก้มนวลเจือสีระเรื่อราวกับผลท้อ ริมฝีปากเม้มแน่นคล้ายสกัดกลั้นเสียงครางครวญไว้
หลิวซืออินหลับตาแน่น มือน้อยจิกต้นแขนของเขาที่ยันพื้นไว้จนเป็นรอยเล็บ ร่างงามโยกไหว ดีดเด้งไปตามจังหวะที่เขาบรรเลง ทรวงอวบกลมกลึงไม่ต่างจากผลท้อส่ายสะบัด ยิ่งเขาขยับเร็วเท่าไหร่ แรงเท่าไหร่ ยิ่งทำให้นางส่งเสียงครางครวญดังขึ้นเรื่อยๆ
เยี่ยเหวินจ้าวกัดฟันกรอด พาตัวเองกระหน่ำโจนจ้วง เข้าหากายสาวขาวผ่องนั้น อย่างคลั่งไคล้ เร่งตัวเองให้เร็วขึ้น แรงขึ้น ตามอารมณ์ที่คุโชน
หลิวซืออินแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง บทเรียนรักบทนี้ แตกต่างจากครั้งก่อน ความหวาดหวั่นแทบไม่ปรากฏในความคิด เขาสร้างความรู้สึกประหลาดล้ำให้นาง ปรนเปรอ มอบความหฤหรรษ์ให้นางด้วยทุกส่วนในร่างกายของเขา ไม่ว่าเป็นปาก ที่ร่ายจุมพิตไปบนริมฝีปาก ป้อนความหวานราวกับหยอดน้ำผึ้งไว้บนปลายลิ้น มอมเมาราวกับสุราชั้นดี ปลายลิ้นร้อนดั่งอสรพิษร้าย ฉกไล้ เลื่อนชิวหาไปบนผิวนุ่มคราใด ก็ปลดปล่อยพิษเสน่หาให้ตกอยู่ในภวังค์
ยิ่งเขาสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่สุดของร่างกาย ทำให้นางเตลิดไปไกลสุดกู่ ความเร่าร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ร่างกายของนางกลับทรยศเจ้าของ หลงระเริงไปกับท่วงทำนองแห่งปรารถนาที่เขานำพาไป เขาครอบงำร่างกายและหัวใจของนางให้ตอบสนองอย่างไร้ยางอาย
ยามนี้เขาขยับไหวส่งผ่านคลื่นความรัญจวนเข้ามาในกายสาว ขับกล่อมนางด้วยบทเพลงพิศวาสแสนเร่าร้อน แนบชิดในจุดที่สตรีไม่เคยคิดว่าจะยอมให้บุรุษผู้ใดแตะต้อง ทุกจังหวะที่เขานำพา นางโยกโยนขยับตามอย่างลืมตัว ภายในกายสาวผ่าวร้อน ราวกับมีลาวาร้อนไหลผ่าน
ยิ่งเขาเร่งจังหวะรัวแรงเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มความร้อนให้ร่างงามจนบิดตัวเร่า ปลายเล็บขูดข่วนเขาอย่างทรมาน หลิวซืออินหอบหายใจแรง เนื้อตัวเกร็งด้วยความเสียวสะท้านที่ไม่อาจห้ามไหว
“กรี๊ดดด...”
หลิวซืออินกรีดร้องออกมาอย่างสุดกลั้น เมื่อบางสิ่งในกายแตกพร่างออกมา ความสุขแผ่ซ่านไปทั้งกาย พร้อมกับเขาที่เกร็งกระตุกในกายสาว แล้วกระหน่ำตัวตนเข้าออกหนักหน่วงอีกสองสามครั้ง ร่างหนาสั่นสะท้านด้วยความสุขสม ก่อนจะจมดิ่งทิ้งตัวซวนซบลงมาแนบชิดไว้สุดตัว
“ภรรยาของข้า...”
เยี่ยเหวินจ้าวพึมพำข้างแก้มนุ่ม รวบกอดร่างน้อยไว้ขณะพลิกตัวให้หลิวซืออิน มานอนบนแผงอกกว้าง ลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่อของนางเบาๆ ให้ผ่อนคลายความเกร็งลง ในนาทีสุขสมนางเกร็งตัวบีบรัดเขาแนบแน่น รีดเคล้นทุกหยาดหยดของเชื้อพันธุ์ในกายเขาไปหมดสิ้น สตรีนางนี้คือยอดหญิงที่บุรุษใดได้ครอบครอง ถือว่าได้เพชรยอดมงกุฎไว้ในกำมือ นางงดงาม อ่อนหวาน พรั่งพร้อมด้วยเสน่ห์แห่งเรือนกาย อันยากยิ่งจะหาใครมาเปรียบ ที่สำคัญหัวใจของนาง ใสซื่อแสนดี จนเขาสัมผัสได้
เยี่ยเหวินจ้าวอิ่มเอมทั้งกายและใจ สุขล้นที่ได้ครอบครองร่างงดงามนี้
“ปล่อยข้าเถอะ พอแล้ว...”
หลิวซืออินไม่กล้าสบตาคมวาวของคนตัวโต เขายังแนบชิดกับนางไม่ยอมถอดถอน จุดเชื่อมประสานที่ผ่าวร้อน นางหอบหายใจแรง เนื้อตัวชุ่มเหงื่อ แรงรักจากเขาทำเอาอ่อนเพลียไปหมด ร่างกายอ่อนเปลี้ยยิ่งกว่าเทียนถูกหลอมละลาย ทว่าภายในกายกลับเอิบอิ่มสุขซ่านไปหมด นี่หรือความสัมพันธ์ของชายหญิง เขาได้สั่งสอนนางให้หลงใหลมันอย่างน่าละอาย
“ข้าอยากอยู่ในตัวเจ้า แบบนี้นานๆ”
เขาเอ่ยเสียงนุ่ม ยื่นหน้าขึ้นมาหอมแก้มนวลแรงๆ ดวงตาวาวเจิดจ้าด้วยความสุข นางตัวแค่นี้ แต่กลับทำให้เขามีความสุขอย่างเหลือเชื่อ สตรีผู้นี้คือสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตของเขา
หัวใจแข็งกร้าวอ่อนโยนลง เพียงมีนางในอ้อมกอด ความหมองเศร้าเลือนหายไป เพียงได้เห็นใบหน้างดงามนี้
เยี่ยเหวินจ้าวกอดร่างงามแน่นขึ้นอย่างหวงแหน เขาจะไม่ยอมปล่อยนางไป
นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
////
บทล่าสุด
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่ 80ตอน วิวาห์ของสองเรา /2 (จบ)
บทที่ 80ตอน วิวาห์ของสองเรา /2 (จบ)“ท่านแม่ ข้าง่วงแล้ว”ผิงอันอ้าปากหาว อี้หนิงเองก็เริ่มตาปรือ วันนี้พวกเขาตื่นเต้นกับงานมาก ตื่นเช้ามาแต่งตัวเข้าร่วมขบวนแห่ มาถึงก็เล่นกันในงานจนตอนนี้หมดแรงแล้ว“ง่วงก็นอนลง มาแม่ห่มผ้าให้”เด็กน้อยทั้งสองนอนลงบนเตียง ให้มารดานอนตรงกลาง ผิงอันกอดมารดาเอาหน้าซุกอกนอนหลับตาพริ้ม หลิวซืออินเกาหลังให้อี้หนิงแบบที่ทำทุกคืน ลูกชายนางขาดคนเกาหลังจะนอนไม่หลับ คืนนี้เด็กชายถูกมารดาเกาหลังจนเพลินหลับไปแล้วแกรก !เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับร่างสูงใหญ่ในอาภรณ์สีแดง ก้าวเข้ามาในห้องหอ กว่าที่ฉู่หมิงฮ่าวจะปลีกตัวออกมาได้ ก็ถูกเพื่อนในกองทัพ พี่ชายตนเอง และพี่ชายเจ้าสาว รินเหล้าส่งให้ไม่หยุดหย่อน เขาอาศัยตัวเองคอแข็งจึงรับมือได้ไม่ยากนัก แต่ให้ดื่มจนไม่ได้เข้าหอ เขาคงกลายเป็นคนโง่ แม่ทัพหนุ่มจึงดื่มบ้างแอบเทรดแขนเสื้อบ้าง แสร้งทำเมามายจึงมีโอกาสได้เข้าหอเสียทีภายในห้องหอเทียนแดงมงคลจุดให้ความสว่างเหลือเพียงครึ่งแท่งแล้ว สุรามงคลบนโต๊ะรอเจ้าบ่าวเจ้าสาว มาคล้องแขนดื่มกิน เจ้าสาวคนงามสวมชุดวิวาห์สีแดงนั่งรออยู่บนเตียงฉู่หมิงฮ่าวหยิบคันชั่ง เดินไปยังเตียงด้วยอารมณ
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่ 79 ตอน วิวาห์ของสองเรา /1
บทที่ 79 ตอน วิวาห์ของสองเรา /1 เกี้ยวเจ้าสาวสีแดง ถูกแบกออกจากหน้าประตูจวนของเสนาบดีหยาง วันนี้หยางอี้หลันบุตรีของท่านเสนาบดีออกเรือน สินเดิมของเจ้าสาวถูกจัดเตรียมไว้มากมาย สมกับเป็นลูกสาวของเสนาบดีกรมคลังการแต่งงานครั้งนี้เจ้าบ่าวคือ ฉู่หมิงฮ่าว แม่ทัพใหญ่ของแคว้นเป่ยฉี เขาเป็นบุตรชายคนรองของใต้เท้าฉู่อี้หนาน ท่านโส่วฝู่ผู้เป็นที่ไว้วางพระทัยของฮ่องเต้ แม่ทัพหนุ่มอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีแดงสวมหน้ากากเงินปกปิดใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง ขี่อาชาสีขาวดูสง่างาม บนนั้นยังมีร่างของเด็กชายตัวน้อยสวมชุดสีแดงนั่งอยู่ด้วย ผู้คนที่พากันมามุงดูขบวนแต่งงาน ต่างตื่นตะลึงกับรูปโฉมของเจ้าบ่าว“ท่านแม่ทัพฉู่หมิงฮ่าว สวมหน้ากากเงินปกปิดใบหน้า เพราะเขาเป็นแม่ทัพของกองทัพวายุทมิฬ คนในกองทัพนี้ล้วนลึกลับ จนถูกขนานนามว่า กองทัพปีศาจ”คนที่พากันมุงดูซุบซิบถึงเจ้าบ่าว พวกเขาได้ยินชื่อของกองทัพวายุทมิฬก็พากันกลัวตัวสั่น ได้ข่าวว่าแม่ทัพฉู่เพิ่งจัดการกับโจรสลัดที่โหดเหี้ยมผู้หนึ่งของหนานไห่ได้ ฮ่องเต้จึงพระราชทานสมรสให้แต่งกับบุตรีท่านเสนาบดีหยาง“บุตรีท่านเสนาบดีหยาง พลัดพรากจากครอบครัวตั้งแต่เล็ก ท่านแม่ทัพฉู่หมิงฮ
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่78 ตอน พบผู้มีพระคุณทั้งสอง/2
บทที่ 78 ตอน พบผู้มีพระคุณทั้งสอง/2ฉู่เฟยหยางเป็นฝาแฝดกับฉู่หมิงฮ่าวย่อมหน้าตาคล้ายกัน บุตรของเขาหน้าตาเหมือนบิดาทั้งคู่ จึงดูคล้ายกันเหมือนฝาแฝด แม่หนูผิงอันมองหน้าท่านพ่อกับท่านลุง แล้วมองหน้าพี่ชายตนกับลูกชายท่านลุง“โอย เหมือนกันจนข้าแยกไม่ออกแล้ว ข้าตาลายไปหมดแล้วเจ้าค่ะท่านย่า”ผิงอันน้อยเอียงหน้าซบท่อนแขนของท่านย่า พลางกรอกตาไปมา ท่าทางนั้นทำให้ทุกคนที่เห็นต่างพากันหัวเราะขบขัน หลงเสน่ห์ของแม่หนูน้อยเข้าไปแล้ว“ท่านพ่อท่านแม่ นี่คือหยางอี้หลันภรรยาข้า”หลิวซืออินเดินเข้ามาได้เห็นทุกคนในห้องกำลังหัวเราะท่าทางตลกของผิงอันพอดี เมื่อฉู่หมิงฮ่าวแนะนำนางให้ครอบครัวของเขา จึงประสานมือย่อตัวลงทำความเคารพอย่างนอบน้อม รูปร่างหน้าตาของนางทำให้ทุกคนหันมาจ้องมองอย่างสนใจ“เหมือนข้าคุ้นหน้าเจ้า”ใต้เท้าโส่วฝู่มองบุตรีของเสนาบดีหยาง พลันรู้สึกว่าเคยพบเจอสตรีนางนี้มาก่อน ฮูหยินเองก็มองจ้องหน้านาง คิ้วขมวดเล็กน้อยเหมือนกำลังครุ่นคิด“ท่านทั้งสองคือ... คือผู้มีพระคุณของข้ากับลูก อี้หนิงผิงอัน รีบคุกเข่าเร็ว”หลิวซืออินจำทั้งสองได้ในทันที นางไม่เคยลืมใบหน้าของผู้มีพระคุณ ที่ช่วยชีวิตนางกับลูกน้อ
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่ 77 ตอน พบผู้มีพระคุณทั้งสอง/1
บทที่ 77 ตอน พบผู้มีพระคุณทั้งสอง/1รถม้าเคลื่อนจากหน้าจวนเสนาบดีหยางแล่นไปจอดยังหน้าจวนของใต้เท้าโสว่ฝู่ หน้าประตูฉู่หมิงฮ่าวยืนรอรับภรรยากับลูกๆ เมื่อเห็นรถม้ามาจอดก็รีบเดินไปหมายจะช่วยพาหลิวซืออินกับอี้หนิงผิงอันลงมา แต่คนที่เดินลงมาก่อนกลับเป็นบุรุษผู้หนึ่งหน้าตาหล่อเหลาท่าทางสง่างาม“ท่านคงเป็นพี่ชายของภรรยาข้า คารวะท่านพี่ภรรยา”ฉู่หมิงฮ่าวรู้ว่าท่านเสนาบดีมีลูกชายคนหนึ่ง ชื่อว่า หยางเทียน เป็นพี่ชายของภรรยาเขา จึงประสานมือทำความเคารพอีกฝ่ายอย่างนอบน้อม“เจ้าคือโจรชั่วที่บังอาจฉุดตัวน้องสาวข้าสินะ วันนี้ได้พบหน้าเจ้า เราคงต้องมีเรื่องพูดจากันสักหน่อย”หยางเทียนมองหน้าบุตรชายคนรองของท่านโส่วฝู่ เขาไม่เคยพบกับฉู่หมิงฮ่าวมาก่อน อีกฝ่ายเป็นแม่ทัพประจำการอยู่ค่ายทหาร คนที่เขารู้จักดีคือ ฉู่เฟยหยางบุตรชายคนโตของท่านโส่วฝู่ ตอนเด็กทั้งสองเคยเรียนสำนักศึกษาเดียวกัน โตมาถึงได้แยกย้ายไป ฉู่หมิงฮ่าวเป็นน้องชายฝาแฝดของฉู่เฟยหยาง ใบหน้าของทั้งคู่คล้ายกันมาก ต่างเพียงแววตาของฉู่หมิงฮ่าวดูแข็งกร้าวกว่าฉู่เฟยหยางเล็กน้อย“พี่เทียน ท่านโปรดละเว้นสามีข้าด้วยเถอะเจ้าค่ะ”หลิวซืออินลงจากรถม้า พร้อม
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่ 76 ตอน ช่วงเวลาแห่งความสุข/2
บทที่ 76 ตอน ช่วงเวลาแห่งความสุข/2ณ จวนตระกูลหยางท่านเสนาบดีหยางพาบุตรีพร้อมหลานๆ กลับมาถึงจวน ได้จัดเรือนหลังหนึ่งให้พวกเขาพัก ฮูหยินสั่งซื้อข้าวของใหม่ให้บุตรีและหลานทั้งสอง เรียกร้านเสื้อผ้าส่งช่างมาวัดตัวตัดเสื้อผ้าชุดใหม่หลายชุด ล้วนเป็นผ้าไหมชั้นดี สีสันลวดลายงดงามกว่าผ้าทั่วไป ที่สามแม่ลูกเคยสวมใส่ ร้านเครื่องประดับนำสิ้นค้าชั้นดี มาให้เลือกถึงเรือน ฮูหยินมองชิ้นไหนล้วนถูกใจไปหมด นำมาเท่าไหร่ก็ซื้อให้บุตรี จนหลิวซืออินไม่กล้ารับไว้ "ท่านแม่ ของพวกนี้ล้วนราคาแพง ท่านซื้อให้ข้ามากเกินไปแล้ว""จะแพงสักเท่าไหร่แม่ก็จะซื้อให้เจ้า ถึงเวลาออกเรือนไป จะได้เป็นสินเดิมติดตัวเจ้าไปมากสักหน่อย ท่านพ่อเจ้าเป็นถึงเสนาบดีกรมคลัง เจ้าต้องแต่งตัวให้สมฐานะบุตรีท่านเสนาบดี อย่าได้ทำให้ท่านพ่อเจ้าขายหน้า"ฮูหยินถือโอกาสอบรมบุตรี ชีวิตก่อนหน้าของหลิวซืออินเคยยากจนลำบากมามาก จึงมัธยัสถ์เห็นคุณค่าของเงินทอง จับจ่ายมากไป แพงไป ล้วนปวดใจเพราะเสียดายเงินทอง ยามนี้นางกลับคืนฐานะบุตรีของท่านเสนาบดี ของสิ่งใดควรได้ ควรหามาใช้ ต้องจัดให้สมฐานะ "ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่"หลิวซืออินรับคำมารดา ตอนนี้นา
ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ บทที่ 75 ตอน ช่วงเวลาแห่งความสุข/1
บทที่ 75 ตอน ช่วงเวลาแห่งความสุข/1หนึ่งเดือนต่อมา เสนาบดีหยางพาบุตรีกับหลานทั้งสองเดินทางไปถึงเมืองหลวง หลิวซืออินได้กลับมาอยู่ร่วมกับครอบครัวอีกครั้งด้านฉู่หมิงฮ่าวนำเรื่องของเขากับหลิวซืออินไปบอกบิดามารดา ใต้เท้าโส่วฝู่ได้รู้เรื่องที่บุตรชายกระทำต่อบุตรีของเพื่อนรักก็โมโหยิ่งนัก ลงโทษให้เขาคุกเข่าอยู่ในศาลบรรพชนทั้งคืน ก่อนจะยอมรับปากไปสู่ขอและจัดงานแต่งให้เขาครอบครัวตระกูลฉู่กลับมาพร้อมหน้า จึงร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกัน“หากเจ้าไม่ตัดหน้าไปเสียก่อน เจ้าบ่าวของบุตรีท่านเสนาหยางคงเป็นข้า”ฉู่เฟยหยางเอ่ยเย้าน้องชาย ตัวเขาเพิ่งรักษาตาที่บอดจากการถูกลอบทำร้ายจนหายสนิท เมื่อปีที่แล้วบิดามารดาคิดทาบทามบุตรีของขุนนางหลายตระกูลให้เขาดูตัว แต่ฉู่เฟยหยางปฏิเสธบอกว่า จะแต่งกับบุตรีท่านลุงเสนาหยางตามสัญญาหมั้นหมาย เขาอาศัยเรื่องนี้ครองตัวรอดพ้นจากการถูกบังคับแต่งงานมาได้เนิ่นนาน ผู้ใดจะคิดว่าบุตรีท่านลุงหยางยังมีชีวิตอยู่ และมีความสัมพันธ์กับน้องชายฝาแฝดของตน คิดหาข้ออ้างหลบเลี่ยงงานแต่งคงยากเสียแล้ว“ท่านพี่ เรื่องอื่นข้ายอมท่านได้ แต่เรื่องนี้ข้าไม่ยอมเด็ดขาด ท่านหาสตรีคนอื่นเป็นแม่เลี้ยงให้ฉู
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.9K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.6K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์8.4K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่178.2K viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา2.9K viewsระบบเพิ่มพูนวาสนา บพิธมิสิ้นไร้วาสนาบุปผาตระการ
ดอกพลัมร่ำสุรา739 viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.0K viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว2.8K views
