ตอนที่ 13 ข่าวลือที่แพร่สะพัด

ตอนที่ 13 ข่าวลือที่แพร่สะพัด

เสียงกระซิบกระซาบเริ่มดังขึ้นในทุกซอกมุมของบริษัท "ภาคินัย กรุ๊ป" มันเริ่มจากแค่เสียงแผ่วเบาที่พนักงานแผนกหนึ่งพูดกับอีกแผนกหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ แผ่ขยายวงกว้างออกไปราวกับไฟลามทุ่ง ปลายฝันสัมผัสได้ถึงสายตาแปลกๆ ที่จับจ้องมาที่เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน พนักงานบางคนก็ลดเสียงลง บางคนก็แสร้งทำเป็นมองไปทางอื่น ท่ามกลางความรู้สึกอึดอัดที่ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ เธอก็ได้แต่หวังว่ามันคงเป็นเพียงแค่จินตนาการของเธอเอง

นับตั้งแต่ภาคินัยเริ่มให้ปลายฝันมีส่วนร่วมในโครงการสำคัญๆ มากขึ้น และมักจะเรียกเธอเข้าพบเป็นการส่วนตัวบ่อยครั้ง ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นจากการทำงานทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มพัฒนาไปในทิศทางที่พิเศษกว่าความสัมพันธ์ระหว่างประธานกับนักศึกษาฝึกงานทั่วไป แม้ทั้งคู่จะยังคงเก็บงำความรู้สึกที่ชัดเจนขึ้นไว้ในใจ แต่การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ที่แสดงออกถึงความห่วงใยและการเอาใจใส่ก็ไม่อาจหลุดรอดสายตาของพนักงานในบริษัทไปได้

เช้าวันหนึ่ง ปลายฝันเดินเข้ามาในแผนกออกแบบด้วยรอยยิ้มสดใส เธอเพิ่งได้รับคำชมจากภาคินัยเกี่ยวกับแนวคิดการออกแบบใหม่ที่เธอเสนอไปเมื่อวันก่อน แต่ทันทีที่เธอก้าวเข้ามา เสียงพูดคุยที่เคยดังเจื้อยแจ้วก็เงียบลงทันที พนักงานหลายคนเหลือบมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และบางคนก็เริ่มกระซิบกระซาบกันเบาๆ

ปลายฝันรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด เธอเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของเธอ และพยายามทำเป็นไม่สนใจสายตาเหล่านั้น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะได้ยินบทสนทนาแผ่วเบาที่ลอยมาเข้าหู

“เห็นว่าท่านประธานให้ยัยเด็กฝึกงานคนนั้นดูแลโปรเจกต์สำคัญด้วยตัวเองเลยนะ” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น

“นั่นสิ เห็นว่าเข้าออกห้องท่านประธานบ่อยกว่าเลขาอีก” อีกเสียงหนึ่งเสริม

“สงสัยจะได้ดีเพราะเส้นสายแหละมั้ง” เสียงสุดท้ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

คำพูดเหล่านั้นเหมือนคมมีดที่กรีดลงกลางใจของปลายฝัน เธอรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที นี่คือสิ่งที่คนในบริษัทกำลังคิดเกี่ยวกับเธออย่างนั้นหรือ พวกเขากำลังมองว่าเธอใช้เส้นสายเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และกำลังมองว่าความสัมพันธ์ของเธอกับภาคินัยนั้นไม่โปร่งใส

ความรู้สึกอับอายและความไม่สบายใจเข้าครอบงำปลายฝันอย่างกะทันหัน เธอพยายามควบคุมอารมณ์ไว้ และจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า แต่ในใจของเธอกลับว้าวุ่นอยู่ตลอดเวลา

ในช่วงสัปดาห์ต่อมา ข่าวลือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของภาคินัยและปลายฝันก็ยิ่งแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว พนักงานในบริษัทเริ่มพูดคุยกันอย่างเปิดเผยมากขึ้นเกี่ยวกับความใกล้ชิดของทั้งสอง ทุกครั้งที่ภาคินัยเรียกปลายฝันเข้าพบเป็นการส่วนตัว หรือเมื่อเขาไปส่งเธอที่บ้านหลังเลิกงาน เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ก็ถูกนำไปขยายความจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โต

ปลายฝันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกจับจ้องอยู่ตลอดเวลา เธอเดินไปไหนมาไหนในบริษัทก็มักจะได้ยินเสียงซุบซิบนินทาเสมอ บางครั้งก็มีสายตาเย้ยหยันจากพนักงานบางคนที่มองมาที่เธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

แม้คุณชลดาหัวหน้าแผนกของปลายฝันจะพยายามไม่ใส่ใจกับข่าวลือเหล่านี้ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงปลายฝัน เธอรู้ดีว่าปลายฝันเป็นเด็กดีและตั้งใจทำงาน แต่ข่าวลือที่ไม่ดีเหล่านี้ก็อาจจะส่งผลกระทบต่ออนาคตของปลายฝันได้

ในขณะเดียวกัน ธาม เพื่อนสนิทของภาคินัย ก็เริ่มสังเกตเห็นข่าวลือที่แพร่สะพัดในบริษัทเช่นกัน เขารู้สึกเป็นห่วงภาคินัยและปลายฝัน เพราะเขารู้ดีว่าความสัมพันธ์ของภาคินัยกับทิชานั้นซับซ้อน และการที่ข่าวลือเหล่านี้แพร่สะพัดออกไปอาจจะนำมาซึ่งปัญหาใหญ่ในอนาคต

วันหนึ่ง ธามเดินเข้ามาในแผนกออกแบบ และเห็นปลายฝันกำลังนั่งทำงานอยู่คนเดียว ใบหน้าของเธอดูหม่นหมองกว่าปกติ ธามตัดสินใจเดินเข้าไปหาเธอ

“คุณปลายฝันสบายดีไหมครับ” ธามเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง

ปลายฝันเงยหน้าขึ้นมองธาม เธอยิ้มเจื่อนๆ “สบายดีค่ะคุณธาม”

“ช่วงนี้คุณดูไม่ค่อยสดใสเลยนะ” ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย “มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ”

ปลายฝันลังเลเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะระบายความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้ธามฟังดีหรือไม่ แต่เมื่อเห็นแววตาที่จริงใจของเขา เธอก็ตัดสินใจที่จะพูด

“ปายรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะคุณธาม” ปลายฝันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ช่วงนี้มีข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับปายกับคุณภีมในบริษัทน่ะค่ะ”

ธามพยักหน้าช้าๆ “ผมพอจะได้ยินมาบ้าง”

“ปายรู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะ” ปลายฝันเอ่ยต่อ “ปายไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี”

ธามถอนหายใจเล็กน้อย “ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณปลายฝันนะครับ การที่คนอื่นพูดถึงเราในแง่ไม่ดีมันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดจริงๆ”

“แต่ปายไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้นะคะคุณธาม” ปลายฝันเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า “ปายแค่ตั้งใจทำงานของปายเท่านั้นเองค่ะ”

ธามยื่นมือไปแตะไหล่ของปลายฝันเบาๆ “ผมเชื่อคุณครับคุณปลายฝัน ผมรู้ว่าคุณเป็นคนดีและตั้งใจทำงาน”

คำพูดของธามทำให้ปลายฝันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกว่ามีคนเข้าใจเธอ และไม่ได้ตัดสินเธอจากข่าวลือที่แพร่สะพัด

“แต่ข่าวลือเหล่านี้มันก็อาจจะส่งผลกระทบต่องานของคุณได้นะครับ” ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณทิชารู้เรื่องนี้”

คำพูดของธามทำให้ปลายฝันรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้งร่าง เธอจำได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจของทิชา และการที่เธอพยายามกลั่นแกล้งเธอในที่ทำงาน

“คุณทิชาจะทำอะไรคะ” ปลายฝันถามด้วยน้ำเสียงกังวล

ธามถอนหายใจ “ผมไม่รู้ว่าคุณทิชาจะทำอะไรนะครับ แต่คุณทิชาเป็นคนขี้หึง และเธอไม่ยอมให้ใครมาแย่งคุณภีมไปจากเธอเด็ดขาด”

ปลายฝันเงียบไป เธอรู้ดีว่าสิ่งที่ธามพูดมานั้นเป็นความจริงทุกอย่าง ทิชาเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง และมีอำนาจมาก เธอสามารถทำอะไรก็ได้เพื่อรักษาในสิ่งที่เธอต้องการ

“ผมว่าคุณปลายฝันควรจะระวังตัวให้มากขึ้นนะครับ” ธามเอ่ยขึ้น “และพยายามอย่าอยู่ใกล้คุณภีมมากเกินไปในที่ทำงาน”

คำแนะนำของธามทำให้ปลายฝันรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที เธอรู้ดีว่าสิ่งที่ธามพูดมานั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกขัดแย้งอย่างรุนแรง

“ปายเข้าใจค่ะคุณธาม” ปลายฝันตอบรับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

ธามมองหน้าปลายฝันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร เขารู้ดีว่าการที่ปลายฝันต้องอยู่ห่างจากภาคินัยนั้นเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเธอ แต่เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ดีกว่านี้

“ผมเป็นห่วงคุณนะครับคุณปลายฝัน” ธามเอ่ยขึ้น “ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย คุณบอกผมได้เลยนะครับ”

คำพูดของธามทำให้ปลายฝันรู้สึกอบอุ่นใจ เธอรู้สึกขอบคุณธามที่คอยเป็นห่วงและคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอ

ในขณะเดียวกัน ภาคินัยเองก็เริ่มสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศของบริษัท เขาได้ยินเสียงกระซิบกระซาบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับปลายฝัน และเห็นสายตาแปลกๆ ที่พนักงานมองมาที่พวกเขา ภาคินัยรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่ข่าวลือเหล่านี้แพร่สะพัดออกไป และเขาก็รู้สึกเป็นห่วงปลายฝันมากยิ่งขึ้น

วันหนึ่ง ภาคินัยเรียกคุณชลดาเข้ามาพบในห้องทำงานของเขา

“คุณชลดาครับ ช่วงนี้ผมได้ยินข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับคุณปลายฝัน” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

คุณชลดาพยักหน้าเล็กน้อย “ค่ะท่านประธาน ดิฉันก็พอจะได้ยินมาบ้างค่ะ”

“ผมไม่อยากให้ข่าวลือเหล่านี้ส่งผลกระทบต่องานของคุณปลายฝัน” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “คุณช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ผมด้วยนะครับ”

คุณชลดาถอนหายใจเล็กน้อย “ดิฉันจะพยายามจัดการให้นะคะท่านประธาน แต่ข่าวลือพวกนี้มันก็ยากที่จะควบคุมค่ะ”

“ผมเข้าใจครับ” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “แต่ผมไม่อยากให้คุณปลายฝันต้องมาเสียกำลังใจเพราะเรื่องพวกนี้”

คุณชลดามองหน้าภาคินัย ดวงตาของเธอฉายแววเข้าใจ เธอสัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่ภาคินัยมีต่อปลายฝัน

หลังจากคุณชลดาเดินออกจากห้องทำงานของภาคินัย เขาก็นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเลื่อนดูรูปภาพของปลายฝันที่เขาแอบถ่ายไว้เมื่อวันดูงานนอกสถานที่ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ภาคินัยรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเขากับปลายฝันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไม่ให้รักเธอได้เลย เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมแพ้กับความรักครั้งนี้ และจะปกป้องปลายฝันให้ถึงที่สุด

ในขณะที่ข่าวลือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของภาคินัยและปลายฝันกำลังแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ทิชาก็ได้รับรู้ข่าวลือเหล่านี้เช่นกัน เธอได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนๆ และคนรู้จักที่สอบถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของภาคินัยกับปลายฝัน

“แกแน่ใจนะว่าภาคินัยไม่ได้มีอะไรกับยัยเด็กฝึกงานคนนั้น” เสียงเพื่อนของทิชาเอ่ยขึ้นในโทรศัพท์

“บ้า! จะเป็นไปได้ยังไง” ทิชาตอบอย่างหัวเสีย “ภาคินัยเขาไม่สนใจเด็กฝึกงานกระจอกแบบนั้นหรอกน่า”

แม้จะปฏิเสธออกไป แต่ในใจของทิชากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้ดีว่าข่าวลือเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ และมันกำลังสะท้อนถึงความจริงบางอย่างที่เธอกำลังพยายามหลีกหนี

ทิชาเดินวนไปมาในห้องนั่งเล่นด้วยความหงุดหงิด เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดเบอร์โทรศัพท์ของภาคินัยด้วยความโกรธ

“ภีม! คุณต้องจัดการเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ” ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดทันทีที่ภาคินัยรับสาย

“เรื่องอะไร” ภาคินัยถามเสียงเรียบ

“ก็เรื่องข่าวลือเกี่ยวกับคุณกับยัยเด็กนั่นน่ะสิคะ! มันกำลังทำให้ทิชาเสียหน้ามากเลยนะ” ทิชาตะโกนใส่โทรศัพท์

ภาคินัยถอนหายใจเล็กน้อย “คุณทิชาครับ ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับคุณปลายฝัน”

“แต่คุณก็เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้เองนะภีม!” ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อ “ถ้าคุณไม่ไปสนิทสนมกับยัยเด็กนั่น เรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น!”

ภาคินัยเงียบไป เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่ทิชาพูดมานั้นเป็นความจริงบางส่วน

“ผมไม่สนใจว่าใครจะพูดถึงผมยังไงหรอกนะทิชา” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “แต่ผมไม่อยากให้ข่าวลือเหล่านี้ส่งผลกระทบกับคนอื่น”

“แล้วคุณจะทำยังไงคะ” ทิชาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง” ภาคินัยตอบสั้นๆ ก่อนจะวางสายไปอย่างไม่ใยดี

ทิชายืนนิ่งอยู่กับความโกรธและความเสียใจ เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะวางสายใส่เธอแบบนี้ และไม่คิดว่าเขาจะปกป้องปลายฝันมากถึงขนาดนี้

“ยัยเด็กนั่น! มันจะต้องชดใช้!” ทิชาพึมพำกับตัวเองอย่างเคียดแค้น แววตาของเธอฉายแววอาฆาต

ในขณะที่ข่าวลือที่ไม่ดีกำลังแพร่สะพัดไปทั่วบริษัท และสร้างความไม่สบายใจให้กับปลายฝัน ภาคินัยก็ตัดสินใจที่จะปกป้องเธออย่างถึงที่สุด และการกระทำของเขาก็ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับทิชาตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ เรื่องราวทั้งหมดกำลังจะนำพาพวกเขาเข้าสู่ความขัดแย้งที่รุนแรงกว่าเดิม และความจริงบางอย่างที่ถูกปกปิดไว้ก็จะถูกเปิดเผยในไม่ช้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง