ตอนที่  3 ความต่างที่ดึงดูด

ตอนที่ 3 ความต่างที่ดึงดูด

หลังจากวันนำเสนอแนวคิดการออกแบบพื้นที่สีเขียวผ่านพ้นไป ปลายฝันรู้สึกว่าวันเวลาในบริษัท "ภาคินัย กรุ๊ป" เริ่มต้นขึ้นอย่างมีชีวิตชีวามากขึ้น เธอได้รับคำชมจากคุณชลดาและเพื่อนร่วมงานหลายคนเกี่ยวกับแนวคิดที่สร้างสรรค์และตอบโจทย์ของเธอ ซึ่งทำให้เธอมีกำลังใจในการทำงานเป็นอย่างมาก ทุกเช้าปลายฝันจะเดินทางมาถึงบริษัทแต่เช้าตรู่ เธอใช้เวลาในการศึกษาโครงการต่างๆ ของบริษัทอย่างละเอียด และพยายามคิดค้นแนวคิดใหม่ๆ เพื่อนำเสนอในโอกาสต่อไป ความมุ่งมั่นและตั้งใจของเธอเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทุกคนในแผนก

ในทางกลับกัน ภาคินัย ประธานกรรมการบริหารผู้เงียบขรึม ก็เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ รอบตัวเขา เขาไม่ใช่คนที่จะใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันของพนักงานมากนัก แต่นับตั้งแต่ที่ปลายฝันเข้ามาฝึกงานในแผนกออกแบบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะชายตามองไปยังมุมนั้นของออฟฟิศบ่อยขึ้น

ภาคินัยเริ่มสังเกตเห็นความสดใสและความตั้งใจในการทำงานของปลายฝัน เธอเป็นนักศึกษาฝึกงานเพียงคนเดียวที่มักจะมาถึงออฟฟิศก่อนเวลาเสมอ และกลับดึกกว่าคนอื่นๆ อยู่บ่อยครั้ง เขาเห็นเธอหมกมุ่นอยู่กับแบบร่างบนโต๊ะทำงาน บางครั้งก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างจริงจัง บางครั้งก็เผยรอยยิ้มเล็กๆ ออกมาเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ ปลายฝันเปรียบเสมือนแสงสว่างเล็กๆ ที่เข้ามาเติมเต็มสีสันให้กับบรรยากาศที่เคร่งขรึมของบริษัท

วันหนึ่ง ภาคินัยกำลังเดินผ่านแผนกออกแบบเพื่อไปยังห้องประชุม สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นปลายฝันกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้น เธอไม่ได้สังเกตเห็นการมาของเขาเลยแม้แต่น้อย ภาคินัยหยุดยืนอยู่ครู่หนึ่ง มองดูปลายฝันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความใคร่รู้ เขาสังเกตเห็นว่าเธอมีรอยยิ้มบางๆ ประดับอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาที่ทำงาน ดูเหมือนเธอจะมีความสุขกับสิ่งที่ทำจริงๆ

"ตั้งใจทำงานดีนะ" เสียงทุ้มต่ำของภาคินัยเอ่ยขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ปลายฝันสะดุ้งเฮือก เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

"คุณภีม!" ปลายฝันเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกประหม่า เธอรีบลุกขึ้นยืนโค้งคำนับให้เขาอย่างรวดเร็ว

ภาคินัยพยักหน้ารับเล็กน้อย "ทำงานดึกบ่อยนะ"

ปลายฝันยิ้มเจื่อนๆ "ก็...อยากเรียนรู้ให้เยอะที่สุดน่ะค่ะ"

"อืม" ภาคินัยพยักหน้า "ถ้ามีอะไรสงสัยก็ถามได้นะ"

"ขอบคุณค่ะคุณภีม" ปลายฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและดีใจ เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะเดินเข้ามาคุยกับเธอแบบนี้

ภาคินัยไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ปลายฝันยืนยิ้มอยู่คนเดียวด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ เธอรู้สึกว่าภาคินัยไม่ได้เป็นคนเย็นชาอย่างที่เธอคิด เขากลับมีความใจดีและใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ปลายฝันก็ยิ่งทุ่มเทให้กับการทำงานมากขึ้นไปอีก เธอเริ่มสังเกตเห็นบุคลิกและความสามารถของภาคินัยมากขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะประธานบริษัท ภาคินัยเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล เขามักจะให้ความสำคัญกับการพัฒนาโครงการที่ยั่งยืนและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ซึ่งตรงกับความสนใจของปลายฝันเป็นอย่างมาก

ปลายฝันมักจะแอบสังเกตภาคินัยในระหว่างการประชุม เขาเป็นคนพูดน้อย แต่ทุกคำพูดของเขามักจะเต็มไปด้วยความเฉียบคมและวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล เขามักจะมองเห็นปัญหาและเสนอทางออกได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ ทำให้ทุกคนในห้องประชุมต่างให้ความเคารพและยอมรับในความสามารถของเขา ปลายฝันรู้สึกประทับใจในความเป็นผู้นำและความฉลาดของภาคินัยเป็นอย่างมาก

วันหนึ่ง คุณชลดาเรียกปลายฝันเข้าไปในห้องทำงาน

"ปายฝัน เธอช่วยฉันเตรียมข้อมูลสำหรับโปรเจกต์ใหม่หน่อยนะ" คุณชลดาเอ่ยขึ้น "โปรเจกต์นี้ท่านประธานภาคินัยดูแลเองเลยนะ"

ปลายฝันรู้สึกตื่นเต้น "ได้เลยค่ะคุณชลดา"

ปลายฝันใช้เวลาหลายวันในการรวบรวมข้อมูลและเตรียมเอกสารต่างๆ อย่างละเอียด เธอต้องทำงานร่วมกับภาคินัยโดยตรงในบางครั้ง ซึ่งทำให้เธอมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น

ในการประชุมครั้งหนึ่ง ปลายฝันต้องนำเสนอข้อมูลบางอย่างให้กับภาคินัยเป็นการส่วนตัวในห้องทำงานของเขา เธอรู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่อต้องอยู่กับเขาสองต่อสองในห้องกว้างขวางและเงียบสงบนั้น

"ข้อมูลถูกต้องตามที่ผมต้องการแล้ว" ภาคินัยเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาดูเอกสารที่ปลายฝันนำเสนอ

"ขอบคุณค่ะ" ปลายฝันตอบรับด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

ภาคินัยเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร และมองมาที่ปลายฝัน "เธอสนใจงานด้านนี้จริงๆ สินะ"

"ค่ะ ปลายชอบมากค่ะ" ปลายฝันตอบอย่างกระตือรือร้น "มันเป็นความฝันของปลายมาตั้งแต่เด็กเลยค่ะ"

ภาคินัยพยักหน้าช้าๆ "ดีแล้ว การทำงานด้วยความรักในสิ่งที่ทำจะทำให้งานออกมาดีเสมอ"

คำพูดของภาคินัยทำให้ปลายฝันรู้สึกดีใจอย่างมาก เธอรู้สึกว่าเขาเข้าใจความรู้สึกของเธอ

"มีอะไรอยากถามอีกไหม" ภาคินัยถามขึ้น

ปลายฝันลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจถามคำถามที่อยู่ในใจของเธอมานาน "คุณภีมคะ ทำไมคุณภีมถึงเลือกทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์คะ"

ภาคินัยนิ่งไปเล็กน้อย ดวงตาของเขาทอประกายบางอย่างที่ปลายฝันไม่เข้าใจ ก่อนที่เขาจะตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลลงเล็กน้อย "ผมอยากสร้างสิ่งดีๆ ให้กับสังคม อยากให้ผู้คนมีที่อยู่อาศัยที่ดี มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น"

คำตอบของภาคินัยทำให้ปลายฝันรู้สึกประทับใจในตัวเขามากยิ่งขึ้น เธอไม่คิดว่าผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาจะมีความคิดเช่นนี้

"มันเป็นสิ่งที่ดีมากเลยค่ะ" ปลายฝันเอ่ยอย่างจริงใจ

ภาคินัยยิ้มบางๆ "ขอบคุณที่เข้าใจ"

บทสนทนาในวันนั้นทำให้ความรู้สึกของปลายฝันที่มีต่อภาคินัยเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจน เธอเริ่มรู้สึกว่าความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นไม่ได้เป็นอุปสรรค แต่กลับเป็นสิ่งที่ดึงดูดให้เธออยากรู้จักเขามากขึ้น เขาคือผู้ชายที่เต็มไปด้วยความสามารถ วิสัยทัศน์ และความลึกลับน่าค้นหา ส่วนเธอคือหญิงสาวธรรมดาที่เต็มไปด้วยความฝันและความตั้งใจ ความแตกต่างนี้เองที่ทำให้ความรู้สึกของพวกเขาเริ่มดึงดูดเข้าหากันอย่างช้าๆ

ในวันต่อๆ มา ภาคินัยก็เริ่มสังเกตเห็นว่าปลายฝันไม่ได้เป็นเพียงแค่เด็กฝึกงานที่ตั้งใจทำงานเท่านั้น แต่เธอยังมีความคิดที่เฉียบคมและมุมมองที่แตกต่าง ซึ่งมักจะสร้างความประหลาดใจให้กับเขาอยู่เสมอ ปลายฝันมักจะนำเสนอแนวคิดที่สดใหม่และนอกกรอบ ซึ่งทำให้โครงการต่างๆ ของบริษัทมีความน่าสนใจและแตกต่างจากคู่แข่ง

ภาคินัยเริ่มให้ปลายฝันมีส่วนร่วมในโครงการสำคัญๆ มากขึ้น เขาเริ่มมอบหมายงานที่ท้าทายให้กับเธอ และเฝ้าดูเธอทำงานอย่างใกล้ชิด เขาเห็นเธอใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีในการแก้ไขปัญหาและสร้างสรรค์ผลงานออกมาอย่างดีที่สุด ภาคินัยรู้สึกทึ่งในความมุ่งมั่นและความสามารถของปลายฝันเป็นอย่างมาก

วันหนึ่ง ภาคินัยต้องการเอกสารด่วนจากแผนกออกแบบ เขาเดินลงมาที่แผนกด้วยตัวเอง และเห็นปลายฝันกำลังนั่งทำงานอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของห้อง

"เอกสารโครงการใหม่เสร็จหรือยัง" ภาคินัยเอ่ยขึ้น

ปลายฝันสะดุ้งเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองภาคินัย และยิ้มให้เขา "กำลังจะเสร็จแล้วค่ะคุณภีม"

ภาคินัยเดินเข้ามาใกล้โต๊ะทำงานของปลายฝัน เขาก้มลงมองดูแบบร่างที่เธอกำลังออกแบบอยู่ ใบหน้าของเขาเผยความประหลาดใจ

"นี่คือแนวคิดใหม่ของเธอเหรอ" ภาคินัยถาม

"ใช่ค่ะ ปลายลองปรับแก้ตามคำแนะนำของคุณภีมน่ะค่ะ" ปลายฝันอธิบายอย่างกระตือรือร้น เธอชี้ให้เขาดูรายละเอียดต่างๆ บนแบบร่าง "ปลายคิดว่าถ้าเราเพิ่มพื้นที่สำหรับกิจกรรมกลางแจ้งที่เชื่อมโยงกับธรรมชาติมากขึ้น จะทำให้โครงการดูน่าสนใจยิ่งขึ้นค่ะ"

ภาคินัยมองดูแบบร่างอย่างละเอียด ดวงตาของเขาฉายแววชื่นชม "ดีมาก"

ปลายฝันรู้สึกดีใจอย่างมากที่ภาคินัยชอบแนวคิดของเธอ

"พรุ่งนี้ช่วงบ่าย เธอว่างไหม" ภาคินัยถามขึ้น

"ว่างค่ะ มีอะไรให้ปลายช่วยเหรอคะ"

"ไปดูสถานที่จริงกับผมหน่อย" ภาคินัยเอ่ยขึ้นอย่างไม่คาดคิด "อยากให้เธอเห็นภาพรวมของโครงการ และนำแนวคิดของเธอไปปรับใช้ให้เหมาะสม"

ปลายฝันรู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะกรีดร้องออกมา เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะให้โอกาสเธอขนาดนี้ การได้ไปดูสถานที่จริงกับเขา ถือเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่าสำหรับนักศึกษาฝึกงานอย่างเธอ

"ได้เลยค่ะคุณภีม ปายยินดีมากเลยค่ะ" ปลายฝันตอบรับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ภาคินัยพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ปลายฝันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น เธอแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะถึงวันพรุ่งนี้

ในขณะที่ความรู้สึกดีๆ ระหว่างปลายฝันและภาคินัยเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ โดยที่ทั้งคู่ยังไม่ทันจะรู้ตัวว่าความต่างที่ดึงดูดนี้กำลังจะนำพาพวกเขาเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและท้าทายยิ่งขึ้นในอนาคต โดยที่สายตาจับจ้องของบุคคลภายนอกก็เริ่มจับจ้องและก่อให้เกิดปัญหาตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้