LOGINShare
ตอนที่ 8
Latest chapter
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 9
หลังเสร็จสิ้นพิธีเถลิงราชย์ ข้าก็ย้ายเข้าไปอยู่ในวังอ๋องผู้สำเร็จราชการเกาะติดข้าเป็นตังเม กอดข้าเอาไว้ไม่ยอมปล่อย“วันนี้ฮองเฮาอยู่เคียงข้างเราในพิธีเถลิงราชย์ขึ้นครองบัลลังก์ วันข้างหน้าฮองเฮาห้ามเบื่อหน่ายและทอดทิ้งเราเชียวนะ”ข้าผลักเขาออกเบาๆ “ฝ่าบาท อย่ากอดหม่อมฉันแน่นแบบนี้สิเพคะ”“ตอนนี้เจ้าก็เริ่มผลักไสเราแล้วหรือ?” เขาแหงนหน้าขึ้นมา ดวงตามีน้ำตาเอ่อคลอข้างุดหน้าลงแล้วยิ้มอย่างเขินอาย “หมอหลวงบอกว่าในท้องของหม่อมฉัน มีลูกน้อยอีกแล้วเพคะ”“เรื่องจริงรึ?” อ๋องผู้สำเร็จราชการสีหน้าเบิกบาน เขาอยากดึงข้าไปกอดแต่ก็ไม่กล้าแตะต้อง จึงขยับมือไปมาอยู่อย่างนั้นเขากลัวเสียงลูกน้อยร้องไห้จะรบกวนการพักผ่อนของข้า จึงพาลูกน้อยทั้งสองคนออกไปนอนข้างนอกโดยไม่ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ข้ามองแสงจันทร์ที่ส่องลอดมาทางหน้าต่าง รู้สึกว่าเหมันต์ฤดูช่างอบอุ่นหลังจากพี่สาวโดนลากตัวออกไปวันนั้น ก็ถูกขังไว้ในตรอกแคบแห่งหนึ่งนางเสียสติไปแล้ว เจอใครผ่านมาก็บอกว่า “ข้าไม่ได้ลอบคบชู้ ข้าไม่ได้ลอบคบชู้จริงๆ นะ!”ตอนที่ข้าไปพบนาง ร่างกายนางก็มีแต่ตุ่มหนองเต็มไปหมด“พี่สาว”ข้าก้มมองนางจากเบื้องสูง “เจ้
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 8
ของขวัญที่จ้าวอวี้ส่งมาให้ ถูกข้าส่งกลับไปทุกชิ้นถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็คือของขวัญพวกนี้ ไม่มีค่ามากพอจะทำให้จิตใจของข้าสั่นไหวได้แล้วทันใดนั้นเอง ในวังก็มีข่าวส่งมาว่าพี่สาวต้องการเรียกตัวข้าเข้าวังเมื่อเข้าไปในวังแล้ว จ้าวอวี้ก็ปรากฏตัวออกมาจากหลังม่านกันลม“เหวินอิ่ง ประหลาดใจหรือไม่ ข้าเรียกเจ้ามาเองแหละ” จ้าวอวี้ยิ้มแย้มแจ่มใสข้าเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ขี้คร้านจะเอ่ยปากคุยกับเขาด้วยซ้ำจ้าวอวี้กลับหลงคิดไปว่าข้าดีใจจนพูดไม่ออก จึงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชูตราหงส์ตรงหน้าข้าด้วยท่าทางโอ้อวด“เหวินอิ่ง ข้าขอใช้ใต้หล้าแห่งนี้เป็นสินสอด อย่างอนข้าอีกเลยได้หรือไม่?”จ้าวอิ่งมองข้าด้วยสีหน้ารักกันปานจะกลืนกิน “ข้าสั่งให้คนตัดเย็บอาภรณ์หงส์เรียบร้อยแล้ว แค่เพียงเจ้าพยักหน้าตกลง ข้าจะสถาปนาเจ้าเป็นฮองเฮาทันที”ข้าก้าวถอยหลังหนี หลบฝ่ามือที่คิดจะฉวยโอกาสลวนลามของเขาได้อ๋องผู้สำเร็จราชการที่หลบอยู่ในมุมอับตลอดเวลา ก็ก้าวออกมาแล้วปัดมือของจ้าวอวี้ออก“เจ้าคิดจะให้ใครเป็นฮองเฮานะ?” ดวงตาของอ๋องผู้สำเร็จราชการเต็มไปด้วยเพลิงโทสะบัดนี้หลักฐานมัดตัวแน่นหนา เขาไม่จำเป็นต้องรอให้จ้าวอวี้ตายแล
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 7
“เหวินอิ่ง เจ้ายังมีใจให้ข้าอยู่ใช่หรือไม่?”หลังงานเลี้ยงจบลง จ้าวอวี้ก็ราวกับเสียสติไปแล้วเขาปีนกำแพงของจวนอ๋องข้าแหงนหน้ามองเขาที่นั่งอยู่บนกำแพง ภาพในวัยเด็กย้อนกลับมาข้าพลันรู้สึกได้ว่า ความทรงจำที่แสนสุขในวัยเด็กไม่หลงเหลืออยู่แล้ว“ฝ่าบาท เชื่อมั่นใจตัวเองเป็นเรื่องที่ดี แต่การหลงตัวเองเป็นโรคอย่างหนึ่งเพคะ”จ้าวอวี้กระโดดลงมาจากกำแพงแล้วมองข้าอย่างเลื่อนลอย “เหวินอิ่ง เจ้าอยากแต่งงานกับข้าตั้งแต่เด็กแล้วมิใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของข้าเอง ข้าหลงเชื่อคำพูดของคนอื่น คิดว่าเจ้าไม่รักนวลสงวนตัว แต่เจ้าเองก็ไม่เคยบอกข้าเช่นกันว่ามีร่างกายที่เหมาะแก่การตั้งครรภ์ ตอนนี้ข้าเพิ่งจะรู้ว่าเจ้าคือคนที่ดีที่สุด”“ขอแค่เจ้ายินดีจะกลับตัวกลับใจ ข้าไม่รังเกียจที่เจ้าเคยเป็นของเสด็จอามาก่อน ตำแหน่งฮองเฮายังคงเป็นของเจ้า เจ้ามีร่างกายที่ตั้งครรภ์ได้ง่าย หากพวกเราอยู่ด้วยกัน จะต้องมีทายาทสืบทอดบัลลังก์อย่างแน่นอน”พูดมาเสียดิบดี สรุปแล้วเขาก็แค่อยากจะได้ร่างกายนี้มิใช่หรือ?รังเกียจเดียดฉันท์ข้าก็เพราะร่างกายนี้ ตอนนี้หันมาชอบข้า ก็เพราะร่างกายนี้เหมือนกันจ้าวอวี้ เจ้ายังน
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 6
“หากรู้แต่แรกว่าเจ้าตั้งครรภ์ง่ายดายเช่นนี้ น่าจะส่งเจ้าไปแต่งงานกับฝ่าบาท แบบนี้ตระกูลพวกเราก็จะได้เป็นอนาคตพระญาติของฮ่องเต้แล้ว!”บิดาโมโหจนกระทืบเท้าตึงตังได้ข่าวว่าพี่สาวอดทนร่ำเรียนธรรมเนียมอย่างหนักอยู่สามเดือน นางกำนัลอาวุโสจากวังหลวงถึงยอมพยักหน้าให้ผ่านทว่าสุดท้ายแล้วกลับไม่มีพิธีสถาปนาฮองเฮา มีเพียงเกี้ยวหลังเล็กและตำแหน่งเหม่ยเหรินเท่านั้นเหม่ยเหรินที่เคยเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับฮ่องเต้มาก่อน กลายเป็นเรื่องขบขันที่เล่าลือกันทั่ววังหลวงคนอื่นย่อมไม่กล้าหัวเราะเยาะฮ่องเต้ จึงต้องหันมาเยาะเย้ยนางแทนจนกระทั่งข้าให้กำเนิดแฝดชายหญิง ฝ่าบาทถึงได้เริ่มหันมาโปรดปรานนาง แล้วยังเลื่อนตำแหน่งให้เป็นถึงกุ้ยเฟย“เขาคงจะไม่ได้คิดว่าพี่สาวก็มีร่างกายที่ตั้งครรภ์ง่ายโดยกำเนิดหรอกนะ?” ข้าถามบิดาด้วยความประหลาดใจบิดาของข้าถอนหายใจแล้วยกแขนเสื้อซับเหงื่อ “เหวินอิ่ง ฮ่องเต้ทรงเสด็จมาเค้นถามกับพ่อว่าทำไมไม่ยอมบอกเรื่องเจ้ามีร่างกายที่เหมาะสมกับการตั้งครรภ์โดยกำเนิด ตอนนั้นพ่อตกใจจนสังขารแก่ๆ นี้แทบจะแหลกสลาย”“ต่อมาฝ่าบาทยังถามพ่ออีกว่าพี่สาวของเจ้าก็เหมือนกับเจ้าใช่หรือไม่ พ่อกลัวจะพ
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 5
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา พี่สาวก็ถูกนางกำนัลอาวุโสสั่งสอนกฎระเบียบอย่างเข้มงวดร่างกายของนางเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบไม่เหลือชิ้นดี คำพูดของเจ้านายที่อยู่เบื้องบน นางกำนัลอาวุโสย่อมได้ยินผ่านหูเป็นธรรมดานางมักจะสอนวิธีปรนนิบัติเอาใจให้พี่สาวเป็นครั้งคราว ทุกครั้งที่เดินผ่านห้องของอีกฝ่าย ก็มักจะได้ยินเสียงร้องครวญครางแว่วออกมานั่นทำให้ข้าอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อย พักหลังมานี้ข้าเจริญอาหารมากกว่าเดิม นอนหลับสนิท มองด้วยตาเปล่ายังเห็นว่าผิวพรรณผ่องใส่ขึ้นมาก ร่างกายก็อวบอิ่มงดงามกว่าเดิมมีเพียงเรื่องเดียวที่ยังกังวลคือเรื่องของจ้าวอวี้คล้ายว่าเขาจะยังไม่ยอมถอดใจ ส่งคนมาพระราชทานของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้ข้าตลอดข้ามอบของพระราชทานเหล่านั้นให้บิดาทุกครั้ง บอกให้เขาเอาไปวางบูชาในศาลบรรพชนหลังจากนั้นก็ได้ข่าวว่าจ้าวอวี้แวะมาที่จวนครั้งหนึ่ง หลังจากเห็นว่าถุงหอมที่เขามอบให้ถูกวางบูชาไว้ในศาลบรรพชน เขาก็โกรธจนหน้าดำไปเลยอ๋องผู้สำเร็จราชการรวบรวมของจำเป็นที่ใช้ในพิธีแต่งงานครบถ้วนอย่างว่องไว ในขณะเดียวกันขุนนางกรมพิธีการก็ทำงานกันจนใต้ตาดำเป็นหมีแพนด้าวันอภิเษกสมรส ช่างน่าเกรงขามอย่างยิ่งภา
เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ตอนที่ 4
ยามได้ยินเสียงของฮ่องเต้ ดวงตาของพี่สาวก็แดงก่ำขึ้นมาทันทีนางพุ่งเข้าไปคล้องแขนของฮ่องเต้ราวกับนกหวงอิงตัวหนึ่ง “พี่อวี้ หากท่านยังไม่มา เกรงว่าข้าอาจจะไม่รอดแล้ว...”จ้าวอวี้ยังไม่ทันจะได้ฟังความอะไรก็ถลึงตาใส่ข้าก่อนแล้ว คิ้วของเขาขมวดแน่นราวกับจะบีบข้าให้ตายดูเหมือนความพยายามที่ผ่านมาของพี่สาวจะไม่สูญเปล่าสินะทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนก้าวออกมาทำความเคารพ เขาหันไปทักทายกับอ๋องผู้สำเร็จราชการอย่างเท่าเทียม ก่อนจะเปิดปากว่า“เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ ถึงขั้นเสด็จอายังต้องมาด้วยตัวเอง?”อ๋องผู้สำเร็จราชการตอบอย่างไม่รีบร้อน “ภรรยาของเจ้ารวมหัวกับแม่ยายของเจ้า ฮุบสินเดิมที่แม่ยายของข้าเหลือทิ้งเอาไว้น่ะสิ”เรื่องเสื่อมเสียเกียรติอย่างการขโมยสินเดิมผู้อื่นเช่นนี้ ขนาดชาวบ้านทั่วไปยังพบเห็นได้ไม่บ่อยนัก ไม่ต้องพูดถึงครอบครัวของขุนนางขั้นห้าเลยจ้าวอี้หันมองพี่สาวด้วยความประหลาดใจพอจะเดาได้เลยว่ายามปกติพี่สาวพูดจาใส่ร้ายข้าไว้อย่างไรบ้าง คงจะบอกว่าข้าทำตัวหยิ่งผยองเอาแต่ใจ นางกับมารดาต้องทนเจ็บช้ำกล้ำกลืนล่ะสินางพูดโกหกได้ แต่ทรัพย์สินที่มองเห็นอยู่ตำตาพวกนี้โกหกไม่ได้หรอ
