เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะแต่งงานกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ

วันที่พี่สาวแย่งว่าที่สามีของข้าไป ข้าไม่คิดจะห้ามปรามพวกเขาสักนิด

ตรงกันข้ามเลยล่ะ ข้าผลักสาวใช้ที่กำลังเฝ้าอยู่ออกแล้วรีบวิ่งออกไปหาท่านพ่อ

“ยกงานแต่งให้พี่สาวเถอะเจ้าค่ะ ลูกอยากแต่งกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ!”

บิดาของข้าทำหน้าประหลาดใจอย่างยิ่ง

แม้อ๋องผู้สำเร็จราชการจะมีอำนาจเบ็ดเสร็จในราชสำนัก ทว่ากลับมีปัญหาเรื่องทายาท อีกทั้งยังอารมณ์แปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้

แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าข้ามีร่างกายที่เหมาะกับการตั้งครรภ์มาก!

น่าเศร้าที่เมื่อชาติก่อน พี่สาวและแม่เลี้ยงวางแผนใส่ร้ายว่าข้าเสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน เพราะว่าข้าตั้งครรภ์ง่ายและมีรูปร่างอวบอิ่มเย้ายวนใจ

ขณะที่คู่หมั้นรังเกียจเดียดฉันท์ข้า พี่สาวก็ฉวยโอกาสแต่งงานแทน

วันที่แต่งงานออกจากจวน พี่สาวก็ยังไม่วางใจอยู่ดี นางส่งข้าไปที่หอนางโลมในฐานะบ่าวรับใช้ชั้นต่ำ สั่งให้แม่เล้าทุบตีทารุณกรรมข้าจนตาย

ขณะที่นางใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับคู่หมั้นของข้า มีลูกหลานสืบทอดตระกูล

หลังจากย้อนเวลากลับมา ข้าจะไม่ยอมให้ชะตากรรมซ้ำรอยอีก

แย่งคู่หมั้นของข้าไปแล้วอย่างไรเล่า? นางแย่งร่างกายที่เหมาะกับการตั้งครรภ์ของข้าไปไม่ได้หรอก!

......

ขณะที่ข้ากำลังสับสนมึนงง ก็มีเสียงของมีสาวดังมาจากเหนือศีรษะ “ข้ากำลังจะได้แต่งงานกับคู่หมั้นของเจ้าแล้วนะ เจ้าชอบหรือไม่เล่า?”

แหงนหน้าขึ้นก็พบนางในอาภรณ์เหลืองอร่าม มีสง่าราศีอย่างยิ่ง

ข้าถึงตระหนักได้อย่างฉับพลัน ว่าข้าย้อนเวลามาในวันแต่งงานของพี่สาว

ชาติก่อนตอนที่นางกำลังจะแต่งงานออกจากจวนก็ถามข้าเช่นนี้

ข้าร้องไห้คร่ำครวญเพราะอยากได้ฐานะเจ้าสาวของตัวเองคืน

พี่สาวเหยียบศีรษะข้าจนจมลงไปในอ่างล้างเท้า “ร่างกายของเจ้ามันยั่วยวนมากเสียจนนางโลมชื่อดังของหอหมื่นบุปผายังสู้ไม่ได้เลย”

“ดูสิว่าเจ้าเรือนร่างอวบอิ่มกว่าข้ามากขนาดไหน เจ้ามันโสเภณีที่เกิดมาเพื่อถูกบุรุษนับหมื่นข่มเหง! จะคู่ควรเป็นฮองเฮาแห่งแคว้นได้อย่างไร!”

ข้าสำลักน้ำและเผลอกลืนเข้าไปหลายอึก ไม่สามารถพูดโต้ตอบอะไรได้

วันแต่งงานของนาง ขบวนแห่เจ้าสาวพร้อมสินสอดทองหมั้นทอดยาวเป็นสิบลี้ ขณะที่ข้าถูกจับมัดมือมัดเท้า โยนเข้าไปในหอนางโลม ทำงานเป็นสาวใช้ต่ำต้อยของบรรดานางโลม

เดิมทีข้าคิดว่าหากได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ ว่าที่สามีที่ตกลงหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังเด็กจะช่วยลบล้างข้อกล่าวหาให้ข้าได้

ทว่ายามที่เห็นเขานั่งอยู่บนบัลลังก์สูงศักดิ์พร้อมกับพี่สาวในอ้อมแขน

ชั่วพริบตานั้น ความหวังของข้าก็มลายหายสิ้น

“ในเมื่อน้องสาวชื่นชอบบุรุษเสียขนาดนี้ งั้นข้าที่เป็นพี่สาวก็ต้องทำให้เจ้าได้เสพสุขอย่างเต็มที่”

พี่สาวปรบมือเบาๆ กลุ่มขอทานที่ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลและหนองไหลซึมก็พากันลากตัวข้าออกไป

ข้าจมดิ่งสู่ความสิ้นหวัง ไม่มีแม้แต่แรงจะดิ้นรนเอาชีวิตรอด

ถูกขอทานน่าขยะแขยงพวกนั้นกดขี่ข่มเหง

ความเกลียดชังอันท่วมท้นจึงกลายเป็นเพียงเสียงครางสะอื้นที่ไร้กำลัง

ยามที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ข้าถึงได้รู้ตัวว่าย้อนเวลากลับมาหนึ่งคืนก่อนนางจะแต่งงาน

ได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งในช่วงเวลาเช่นนี้ ข้าจะไม่ชอบได้อย่างไร?

ข้ากับฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีสัญญาหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก นับได้ว่าเป็นสหายที่เติบโตมาด้วยกัน

เขาหลงใหลได้ปลื้มในรูปร่างทรวดทรงของข้าเสมอมา แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่เขาเปลี่ยนท่าทีแบบกะทันหัน

ถึงขั้นที่ว่าทุกครั้งที่เห็นว่าข้าต้องทุกข์ใจเพราะไม่มีชุดเหมาะสมใส่ ยังปกปิดสีหน้ารังเกียจไม่ได้เลย

พอมาลองคิดดูดีๆ แล้ว เหมือนจะเป็นหลังจากตอนที่ข้าพาพี่สาวไปร่วมการนัดหมายด้วย

การให้กำเนิดทายาทในราชวงศ์เป็นเรื่องยากมาก สตรีที่มีร่างกายง่ายต่อการตั้งครรภ์เช่นข้านั้น เดิมทีก็หาได้ยากยิ่ง

มารดากำชับให้ข้าปิดบังเรื่องนี้เอาไว้

คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้ จะกลายเป็นเหตุผลให้พวกเขาทำร้ายข้า

พี่สาวบอกว่าข้าเรือนร่างอวบอิ่มเย้ายวน แพศยาแต่กำเนิด

ฮ่องเต้ถึงได้รู้สึกรังเกียจข้ามากขึ้นทุกวัน มองดูข้าถูกนางทารุณกรรมจนสิ้นใจตายโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร

กลับมาเกิดใหม่ครานี้ ข้าจะไม่มีวันทำผิดซ้ำสองอีก

“ชอบเจ้าค่ะ พี่สาวมีคู่สมรสที่ดี น้องสาวย่อมดีใจอยู่แล้ว” ข้าก้มศีรษะลงด้วยท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน

นางช่วยรีบๆ แต่งงานออกไปเถอะ หญิงร้ายชายเลว สมควรจะผูกติดกันไปทั้งชาตินั่นแหละ

ตอนที่เดินออกมาจากห้องของนาง ข้าก็ได้ยินนางสั่งสาวใช้ให้ไปหาแม่เลี้ยง

ถ้าแม่เลี้ยงมาถึง ข้าต้องโดนจับไปขายหอนางโลมแน่

ข้าสะบัดหลุดจากสาวใช้ที่เฝ้าจับตามองอยู่ ก่อนจะหันหลังวิ่งไปหาท่านพ่อ

“ยกงานแต่งให้พี่สาวเถอะเจ้าค่ะ ลูกอยากแต่งกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ!”

ข้าขวางท่านพ่อไว้ตรงระเบียงทางเดิน

พอได้ยินคำว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการ สีหน้าท่าทางของท่านพ่อก็บึ้งตึงทันที “เจ้ารู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?”

“เจ้าสามารถแต่งงานกับฮ่องเต้ได้ เพราะมารดาของเจ้าเป็นสหายสนิทของไทเฮาองค์ปัจจุบัน ตกลงหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เจ้ายังไม่เกิด เจ้ายังเพ้อฝันจะแต่งกับอ๋องผู้สำเร็จราชการอีก?”

แม้อ๋องผู้สำเร็จราชการจะมีอำนาจเบ็ดเสร็จในราชสำนัก ทว่ากลับมีปัญหาเรื่องทายาท

สตรีชั้นสูงจำนวนมากมายที่มีความสามารถในการตั้งครรภ์ แต่จวบจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครตั้งครรภ์ได้สักคน

อ๋องผู้สำเร็จราชการลั่นประกาศิตว่า ขอเพียงตั้งครรภ์และคลอดทายาทของเขาได้ สตรีนางนั้นจะได้รับการแต่งตั้งเป็นพระชายาเอก

แต่เขามีชีวิตมาจนถึงป่านนี้แล้วก็ยังไร้ทายาท ชายารองและสนมรับใช้ทั้งหลาย คงต้องถูกฝังกลบไปพร้อมกับเขา

คนอื่นอาจจะกลัว แต่ข้าต่างออกไป

ข้ามีร่างกายที่เหมาะกับการตั้งครรภ์โดยกำเนิด ข้ายังจะต้องกลัวอะไรล่ะ?

“ท่านพ่อ ขอเพียงท่านจัดแจงให้ข้าได้พบกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ ข้าก็สามารถทำให้เขาสู่ขอข้าได้”

พี่สาวแต่งงานเข้าวังหลวง นางจะต้องคิดหาทางมาจัดการข้าแน่นอน

ข้าต้องการคนหนุนหลัง ซึ่งอ๋องผู้สำเร็จราชการก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังต้องสะสางบัญชีแค้นกับนางในชาตินี้ด้วย

ความแค้นใหญ่หลวงเช่นนี้ จะปล่อยให้นางรอดตัวไปเฉยๆ ได้อย่างไร