127

การรอคอยของแม่เฒ่าหยางสิ้นสุดลง เมื่อเห็นลูกชายเดินมาไกล ๆ เขาไม่ได้นำจักรยานไปทำงานด้วย เพราะทิ้งเอาไว้ให้ภรรยาใช้ เผื่อว่าเธอต้องการออกไปซื้อของข้างนอก

“สวัสดีครับแม่ มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ เริ่มมืดแล้วยุงน่าจะเยอะนะครับ” วันนี้หยางหมิงเฉิงกลับบ้านช้ากว่าทุกวัน เพราะการประชุมที่ติดพันกันไม่ลงตัวเสียที เขานั้นคิดถึงลูกเมียอยากจะเข้าไปกอดเจ้าถั่วเขียวยักษ์แล้ว หยางหมิงเฉิงพอใจในการเลี้ยงลูกของภรรยามาก เพราะนอกจากลูกชายจะสะอาดสะอ้านแล้วเขายังเจ้าเนื้ออีกด้วย เวลาเลิกงานมาได้สูดดมกลิ่นหอมของลูกชาย ทำให้ความเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งไป เรื่องเครียดในที่ทำงานเขาทิ้งเอาไว้ตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในรั้วบ้าน เรื่องภายนอกบ้านก็สมควรทิ้งมันไว้ข้างนอก ไม่ควรนำมันเข้ามามีบทบาทภายในบ้าน จนคนที่บ้านต้องเป็นกังวลไปด้วย

“มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะจ้ะ ลูกนั่งตรงนี้สักครู่เป็นเพื่อนแม่สักหน่อยได้หรือไม่” แม่เฒ่าหยางตัดสินใจแล้วว่า ถึงอย่างไรวันนี้เธอก็ต้องคุยกับลูกชายให้เข้าใจ

“ช่วยเล่าที่มาที่ไปของที่ผืนนี้ ให้แม่ฟังอย่างละเอียดอีกสักรอบได้หรือไม่ลูก แม่ฟังเ