Novels by krittaya.bow

เซี่ยซูมี่ลืมตาขึ้นมาในสถานที่ไม่คุ้นเคย เพราะมันทั้งเหม็นอับ และสกปรก เธอเป็นคนสะอาดเกลียดที่สุดกับความสกปรก แต่ตอนนี้ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้นนับว่ายิ่งกว่าคำว่าสกปรก“เสี่ยวมี่ เสี่ยวมี่ ตื่นหรือยังลูก อีกหน่อยจะถึงฤกษ์ส่งตัวลูกแล้วนะ” เซี่ยซูมี่ได้ยินคนมาเคาะห้อง “ใครกัน” เซี่ยซูมี่ได้แต่นั่งและทบทวนกับตนเอง ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกดึงกระชากมาที่ไหน คงต้องบอกว่ากระชากเพราะหลังจากที่คำขอเสร็จสิ้น ก็เหมือนมีแรงโน้มถ่วงกระชากให้เข้ามายังที่แห่งนี้“เสี่ยวมี่ แม่เข้าไปได้หรือไม่” ผู้ที่เรียกแทนตัวเองว่าแม่เอ่ยขึ้นเซี่ยซูมี่เดินไปเปิดประตูให้กับคนข้างนอก จากนั้นก็ตาโตขึ้นมาทันที เพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็คือแม่แท้ ๆ ที่ทิ้งไปตั้งแต่อายุ 14 นั่นเอง นี่เหตุการณ์มันจะเดจาวูอีกแล้วหรือนี่ แล้วคำขอนั้นเล่าทำไมถึงไม่เป็นผล“ลูกตื่นแล้วหรือ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาเถอะ จวนจะได้เวลาส่งตัวเจ้าสาวแล้วล่ะ” คนบ้านป่าไม่จำเป็นต้องมีพิธีมากมาย เพียงแค่มีสินสอดเล็ก ๆ น้อยพอเป็นน้ำใจ กราบไหว้ฟ้าดินรับรู้ว่าเป็นสามีภรรยากันก็เท่านั้น “แต่งงาน” เซี่ยซูมี่ไม่ได้ล่วงรู้เหตุก

“คุณเซี่ยคะ วันนี้มีงานเปิดตัวคอนโดใหม่ ทางคุณจางส่งการ์ดเชิญมาด้วยนะคะ” เลขาคนสนิท อีกทั้งยังเป็นคนจัดการตารางงานทุกอย่างให้กับสาวสวยวัย 23 ปีคนนี้เซี่ยซูมี่ เป็นหญิงแกร่งเพราะสร้างเนื้อสร้างตัวมาตั้งแต่อายุยังน้อย ใครบอกว่าเรียนจบแค่ชั้นมัธยมต้น แล้วจะประสบความสำเร็จไม่ได้ เธอเป็นอีกคนที่แสดงให้เห็นแล้วว่าหากมีความพยายามและตั้งใจ ถึงอย่างไรก็จะต้องไปถึงฝั่งฝันเข้าสักวัน“อืม...กี่โมงนะ” เซี่ยซูมี่ใช้มือคลึงขมับ เพราะช่วงนี้เธอเร่งทำงานให้เสร็จ เพื่อที่จะได้ส่งออกให้ทันตามกำหนด จึงพักผ่อนไม่ค่อยเป็นเวลา หากไม่เหนื่อยเสียตั้งแต่ตอนนี้ คงได้เกษียณอายุตอนแก่แน่ๆเธอไม่อยากจะเป็นคนที่อายุ 50 ปีแล้ว ยังต้องต่อสู้ดิ้นรนชีวิตอีก ไม่คาดหวังว่าจะมีลูกหลานเอาไว้เลี้ยงดูตอนแก่ เพราะถ้าหากมีเงินก็ไม่จำเป็นต้องมีคนดูแล ให้เงินดูแลตัวเองง่ายที่สุดแล้ว มีเงินเสียอย่างทำอะไรก็ง่ายไปหมด“งานเริ่ม 14.00 น.ค่ะ แต่อาจจะไปสายกว่านั้นได้นิดหน่อย” เลขาเผื่อเวลาให้เจ้านายได้มีเวลาส่วนตัว เพราะเธอเข้าประชุมตั้งแต่เช้า เพิ่งจะได้กินมื้อกลางวันตอน 13.00 น.“เตรียมเสื้อผ้าแล้วใช่ไหม ถ้างั้นก็เรียกช่างเข้ามาเลย