Masukตอนที่ 25 รับรักทั้งสองพูดคุยเปิดใจและจื้อหาวขอให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขา กลัวว่าเธอจะคืนคำหนีเขาไปอีก อวี้หรานยินดีที่จะจดทะเบียนสมรสครั้งหนึ่งเธอเคยอยากจดกับไป๋หงเทียนเฝ้ารอคอยเขาด้วยคำว่ารักที่ถูกลวงหลอกอย่างกับคนโง่เขลาแต่เมื่อเขาได้ทุกสิ่งที่ต้องการกลับตอบแทนเธอด้วยการหักหลัง อวี้หรานขอบคุณสวรรค์ในใจครั้งแล้วครั้งเล่าที่ให้เธอได้ย้อนเวลากลับมาแก้ไขในสิ่งต่าง ๆ และได้พบเจอผู้ชายที่ชอบเธออย่างจ้าวจื้อหาวต่อจากนี้เธอจะตอบแทนความรักของเขาด้วยความจริงใจทั้งหมดของเธอ ทุกอย่างคลี่คลายไป๋หงเทียนถูกยึดตำแหน่งกลายเป็นนักโทษ สมบัติทุกอย่างถูกทางการยึดเอาไว้ พ่อกับแม่ถูกไล่ออกมาจากบ้านพักทหารไร้ซึ่งที่ไป ตอนนี้ร่างกายของไป๋ฉินเหยียนอ่อนแอไม่สามารถเดินได้ เงินสักหยวนก็ไม่มีติดตัว อนาถาต่อสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเพราะทั้งสองนอนอยู่ข้างถนน สติของไป๋ซินหย่าไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหวนคิดว่าลูกชายของตนเองได้รับตำแหน่ง จู่ ๆ ก็ยิ้ม จู่ ๆ ก็ร้องไห้คล้ายคนเสียสติ นั่งและเดินไปมาข้าง ๆ สามีไม่ไปไหน ชาวบ้านที่เดินผ่านโยนเหรียญให้ทาน บางคนก็นำอาหารมาให้ด้วยความสงสารเวทนา ส่วนเหมยหลินเธอโดน
ตอนที่ 24 ไม่ดีตรงไหนกันไม่นานรถยนต์ได้เคลื่อนตัวเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่มีผู้ชายยืนคุ้มกันแน่นหนา เป็นอย่างที่อวี้หรานคิดไม่มีผิด คนพวกนี้เป็นคนของครอบครัวจ้าวแน่นอน“ถึงแล้วลงมาเถอะครับ ผมจะพาคุณเข้าไปพบคุณท่านกับคุณนาย ท่านทั้งสองคงรอนานแล้ว” “แม่ครับผมกลัว ผมไม่อยากเข้าไปในนั้น”“ไม่เป็นอะไรนะแม่อยู่ข้าง ๆ และไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกได้ เพราะหากเป็นเช่นนั้นแม่จะสู้จนสุดใจ”“ไม่ต้องหวาดกลัวหรอกครับ นายท่านกับคุณนายเป็นคนดี ให้แม่บ้านทำขนมไว้รอคุณชายตัวน้อยด้วยล่ะ ” ชายฉกรรจ์พาอวี้หรานเดินมาส่งที่ห้องรับรองขนาดใหญ่ ภายในห้องจัดแต่งด้วยความของหายสวยงามมากมาย“มาแล้วสินะนั่งลงสิ ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ผายมือให้อวี้หรานนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ ในห้องมีชายอีกคนแม้จะดูเหมือนมีอายุแต่ก็ยังคงเหมือนคนอายุไม่มากร่างกายยังแข็งแรง เพียงแค่มองแผ่นหลังอวี้หรานก็จำได้ทันทีเพราะเขาคือคนที่ออกข่าวเมื่อคืนนี้“พวกท่านต้องการพบฉันเพราะเรื่องอะไรคะ หากเป็นเรื่องความเสียหายและเสียชื่อเสียงของสำนักข่าวฉันขอโทษค่ะ แต่หากเป็นเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับประธานจ้าวจื้อหาวท่านทั้งสองคนไม่
ตอนที่ 23 ถูกจับตัวจื้อหาวจ้องมองแผ่นหลังของร่างบางที่เดินจากเขาไปอย่างช้า ๆ เขาไม่ได้ยื้อเธอเอาไว้แม้อยากจะรั้งเธอเอาไว้“ฉันจะไม่รีบ และจะรอจนกว่าวันที่เธอพร้อมจะเปิดใจให้ฉันจริง ๆ ต้องมีสักวันที่เธอเห็นว่าฉันไม่เหมือนสามีเก่าของเธอ และฉันก็ไม่ทำให้เธอเสียใจแน่นอนหากเธอยอมมอบใจให้ ทุกวันของเธอจะมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ฉันจะรอวันนะอวี้หราน” เสียงของจื้อหาวที่เอ่ยถามหลังของอวี้หรานแม้ไม่ได้ดังแต่เธอได้ยินชัดเจน ในใจสั่นสะท้านดวงตาเริ่มเอ่อคลอไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแสนดีอย่างเขามาชอบผู้หญิงอย่างเธอจริง ๆ หากเธอสานสัมพันธ์รับความรู้สึกของเขาก็ไม่มีอะไรมารับประกันว่าความรักครั้งนี้จะดีเหมือนตอนแรก และครอบครัวสามีคงจะรับมือยากกว่าตระกูลไป๋แน่นอน ไม่แน่ชะตาชีวิตของเธออาจจะพบจุดจบเดิมคือความตายเหมือนชีวิตครั้งก่อนก็ได้ใครจะรู้ชะตาชีวิตตนเอง เธอตัดสินใจถูกแล้วที่เลือกยุติทุกอย่างการมีชีวิตอยู่กับลูกชายคือสิ่งที่เธอปรารถนามากกว่าสิ่งอื่นใด อวี้หรานอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเธอได้เปิดทีวีดูข่าวเห็นข่าวของตัวเองกำลังเป็นที่พูดถึงในความจริงที่เธอพบเจอเพราะมีคนที่เคยอยู่ใกล้ ๆ บ้านตร
ตอนที่ 22 คำตัดสินไป๋หงเทียนใบหน้าซีดเซียวตกใจรับไม่ได้ในสิ่งที่เกิดขึ้นสั่งให้ตำรวจออกไปและห้ามเข้าใกล้เขา“อย่ามาใกล้ออกไปนะ เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนทำมีหลักฐานอะไรว่าฉันเคลื่อนย้ายสิ่งอันตรายเข้ามาในประเทศ ฉันเป็นผู้บังคับบัญชาใหญ่ตำรวจอย่างพวกแกไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวฉันออกไป หรือว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือแก แกใส่ร้ายฉันหาหลักฐานปลอม ๆ เพื่อให้ศาลตัดสินให้ฉันไม่มีสิทธิ์ในตัวฉู่อี้ เรื่องนี้ฉันจะเอาคืนแกอย่างสาสม”“เก็บคำพูดของคุณไปให้การปฏิเสธกับชั้นศาลเถอะ เพราะที่ได้มาคือหลักฐานแน่นหนาจนไม่อาจจะปฏิเสธได้เลย ” จื้อหาวตอบกลับยื่นมือไปหาเด็กชายที่มานั่งฟังคำพิพากษา“กลับบ้านกันเถอะเรื่องน่าปวดหัวจะไม่เกิดขึ้นกับฉู่อี้อีกต่อ” เด็กชายยิ้มกว้างยื่นมือมาจับมือของจื้อหาวแน่นไป๋หงเทียนใจสั่นสะท้านเมื่อเห็นลูกชายเชื่อใจคนอื่นมากกว่าพ่อที่ให้กำเนิด ทั้งสามคนเดินออกไปจากศาลด้วยความดีใจ ส่วนไป๋ซินหย่าสติแทบแตกไม่ว่าจะเป็นหลานที่ไม่ได้ครอบครอง อีกทั้งลูกชายกำลังจะถูกจับอีกด้วย“คุณตำรวจลูกชายของฉันเป็นคนดี เขาเป็นนายพลใหญ่ ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะนะคะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาต้องทำเรื่องให้ตัวเองเสื
ตอนที่ 21 ขึ้นศาล จื้อหาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอนนี้เขาต้องรับมือจากคนที่มีอำนาจแต่เขาก็ไม่ได้กลัว หลักฐานทุกอย่างอยู่ในมือของเขาแล้ว รอเพียงวันที่จะเปิดโปงความชั่วของเหอหม่าเจิงกับไป๋หงเทียนเท่านั้น ตอนนี้คนที่เขาเป็นห่วงคืออวี้หราน ตอนนี้เธอกำลังเดินาทงไปสถานีตำรวจแจ้งความและเดินทางไปศาลเพื่อยื่นเรื่องดูแลฉู่อี้เพียงลำพัง ช่วงเย็นไป๋หงเทียนได้ออกมาให้สัมภาษณ์กับนักข่าวที่ไปยืนเฝ้าอยู่กองทัพของเขา โดยมีนักข่าวของสำนักข่าวหลี่หยวนคนอื่นไปทำข่าวเรื่องนี้แทน ไป๋หงเทียนได้รู้จากเหอหม่าเจิงว่าสำนักข่าว หลี่หยวนไม่ยอมรับคำเสนอของเขา จึงบอกให้ไป๋หงเทียนยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชายในเรื่องที่ผ่านมา แค่นั้นประชาชนก็พร้อมให้อภัยเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เขาที่เป็นคนให้ข่าวและเขาเองก็เป็นผู้ถูกกระทำจากสำนักข่าวเจียงฉี่ เขาจึงยอมรับเรื่องที่เคยแต่งงานกับไป๋หงเทียนและมีลูกกับเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ยอมรับทุกอย่างเพียงแค่บอกว่าเขาต้องเรียนจึงทำให้ห่างกับเธอและตอนนั้นเธอก็พาลูกชายของเขาหนีออกมาจากบ้านตลอดเวลาเขาตามหาเธอกับลูกชายมาตลอดเพื่อรับผิดชอบ แม้ว่าตอนนี้หัวใจของเขามีหญิงคนใหม่แต่เขาไม่ได้
ตอนที่ 20 เปิดเผยความจริง จดหมายที่อวี้หรานเปิดต่อสายตาทุกคน กล้องส่องมาที่จดหมาย เธอค่อย ๆ เปิดที่ละฉบับให้ทุกคนได้อ่านเนื้อหาในจดหมาย เมื่อประชาชนรู้ก็พากันอึ้งตาม ๆ กัน จนถึงฉบับสุดท้ายที่ให้อวี้หรานหาเงินให้เขาเมื่อสองปีที่แล้วก่อนที่เธอจะตัดสินใจพาฉู่อี้หนี“นี่คือหลักฐานที่ฉันต้องการแย้งเรื่องที่ถูกกล่าวหาว่าฉันหลอกลวงให้ไป๋หงเทียนส่งเสียฉันเรียนแล้วทีบหัวส่ง ส่วนเรื่องที่ฉันพาลูกชายหนีออกจากบ้านตระกูลไป๋เพราะความชั่วร้ายของคนพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวกับการทำงานของฉันสักนิด ระหว่างที่ฉันอยู่ที่นั้นฉันทนเพราะคำว่ารักและสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ รักเทิดทูนพ่อแม่สามีเหมือนพ่อแม่ของตัวเอง แต่ความจริงใจและภักดีของฉันต้องพังทลายลงเมื่อรู้ตัวว่าฉันต่างหากที่ถูกหลอกให้หาเงินส่งเสียสามีเรียนและเป็นทาสรับใช้คอยดูแลพ่อกับแม่ของเขาเท่านั้น ครอบครัวนั้นตั้งใจโกหกและหลอกลวงฉันตั้งแต่แรกไม่เคยมีแม้แต่ความรักหรือความเห็นใจในฐานะมนุษย์ด้วยกันเอง ฉันไม่ได้กล่าวหาโดยไร้ซึ้งหลักฐาน” อวี้หรานเปิดจดหมายที่ไป๋หงเทียนส่งให้คนเป็นแม่ เป็นจดหมายที่อวี้หรานไม่เคยรับรู้มาก่อน ว่าพวกเขาพูดถึงเธอลับหลังเช่นไร ตอ







