เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0023
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0332
เมื่อเสี่ยวเจี๋ยจมลง หลินจืออี้ก็จับมือเขาไว้แน่นในเวลานี้เขากลัวจนหน้าซีด“ไม่ต้องกลัว ฉันจับเธอไว้แล้วนะ”หลินจืออี้ปลอบไปพลาง ใช้มือเท้าคางของเขาไปพลางแต่น้ำหนักของเด็กอายุหกเจ็ดขวบไม่เบาเลย บวกกับเสื้อผ้าที่ดูดน้ำแล้ว แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ใหญ่ก็ยังค่อนข้างลําบากแต่โชคดีที่เสื้อผ้าของเธอไม่เยอะ แขนทั้งสองข้างก็ขยับได้คล่องตัวอยู่แม้ว่าจะหนาว แต่กัดฟันอดทนหน่อยก็ยังพอได้อยู่หลินจืออี้ลากเด็กว่ายไปถึงฝั่งอย่างยากลําบาก ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้พลางเอื้อมมือไปดึงเธอ“คุณคะ รีบส่งมือมาให้ฉันหน่อยค่ะ”“ดึงเด็กขึ้นไปก่อนค่ะ”เห็นได้ชัดว่าหลินจืออี้รู้สึกหมดแรง และไม่รู้ว่าจะสามารถดึงเด็กไว้ได้นานแค่ไหนผู้หญิงคนนั้นกล่าวขอบคุณพลางลากเด็กที่หนาวจนแข็งขึ้นฝั่งไปด้วยขณะที่เธอยื่นมือไปดึงหลินจืออี้ กิ่งไม้หนาเท่าแขนก็ลอยมาจากต้นน้ำ ชนเข้ากับไหล่ของหลินจืออี้โดยตรงเธอครางเสียงต่ำ แขนชาจนปล่อยมือผู้หญิง และถูกกิ่งไม้กระแทกเข้าไปในวังวนของกระแสน้ำ“คุณคะ! คุณคะ!” ผู้หญิงคนนั้นยืนตะโกนอยู่ริมตลิ่ง “ช่วยด้วย!”หลินจืออี้ดิ้นรนภายใต้แม่น้ำหลายครั้ง แล้วร่างกายก็จมลงอย่างควบคุมไม่ได้
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0331
ถ้าใช้คําพูดของหลี่ฮวนก็คือ คนอายุอย่างเธอ ส่วนใหญ่มีพลังชีวิตแปดถึงเก้าส่วนแต่เธอกลับมีเพียงครึ่งเดียวซ้ำยังกําชับให้เธอใช้อย่างประหยัดบางทีนี่อาจเป็นราคาของการเกิดใหม่หลินจืออี้ดึงสติกลับมา แสร้งดำเนินเป็นนิ่งหมายจะดำเนินการต่อผู้ชายที่อยู่ข้างๆ กลับโบกมือ “ไปดูข้างหน้าหน่อย”ผู้จัดการหลี่รีบพูดว่า "คุณชายสามสายตาไม่เลวเลยนะครับ ด้านหน้าเต็มไปด้วยอัญมณีที่หายาก เชิญครับ"กงเฉินตอบรับคําหนึ่ง แล้วเดินผ่านหน้าหลินจืออี้ไปทันใดนั้น ฝ่ามือของหลินจืออี้ก็ร้อนผ่าว ตกใจจนยืนอึ้งอยู่ที่เดิมเมื่อคนอื่นๆ เดินเข้าไป เธอถึงแบมือออกมันเป็นกระเป๋าอุ่นมือขนาดเท่าฝ่ามือ สีชมพูทำไมกงเฉินถึงมีของแบบนี้“จืออี้” ผู้จัดการหลี่ตะโกนอยู่ข้างหน้า“มาแล้วค่ะ”หลินจืออี้กํากระเป๋าอุ่นมือไว้แน่น แล้วรีบเดินตามไปห้องโถงนิทรรศการหินดั้งเดิมมืดมาก นอกจากไฟเล็กๆ บนตู้โชว์แล้ว รอบๆ สามารถมองเห็นเงาคนได้อย่างชัดเจนเท่านั้นหลินจืออี้ยืนอยู่ข้างๆ และปรบมือให้กับสุนทรพจน์ของผู้จัดการหลี่ตลอดเวลาท่ามกลางเงาคนแน่นขนัด กลิ่นกายที่เย็นสบายห่อหุ้มเข้ามา เสียงหายใจที่ข้างหูก็ร้อนขึ้นมาเช่นกันพ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0330
อีกด้านหนึ่งเซวียมั่นรอแขกผู้มีเกียรติที่ด้านหน้ากับผู้จัดการหลี่ระหว่างนั้นเธอดูโทรศัพท์สามครั้ง แต่ก็ยังติดต่อหลินจืออี้ไม่ได้ผู้จัดการหลี่ถามว่า "ประธานเซวีย แล้วหลินจืออี้ล่ะ เรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ?”เซวียมั่นยิ้มอย่างเคอะเขิน “เธอ......”ทันใดนั้น ซ่งหว่านชิวก็เดินเข้ามาและยืนอยู่ข้างผู้จัดการหลี่“จืออี้บอกว่าไม่ค่อยสบาย คงไม่มาแล้วค่ะ”ผู้จัดการหลี่ขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไร และยอมรับโดยปริยายให้ซ่งหว่านชิวยืนอยู่ข้างๆแต่โดนเด็กใหม่เบี้ยวนัด ย่อมรู้สึกไม่สบายใจแน่นอนเมื่อเห็นเช่นนั้น ซ่งหว่านชิวก็ยกมุมปากขึ้นขณะที่เธอกําลังลําพองใจอยู่นั้น เสียงของหลินจืออี้ก็ดังมาจากข้างหลัง“ใครบอกว่าฉันจะไม่มา?”เมื่อได้ยินเสียง ทุกคนก็หลีกทางให้ หลินจืออี้ที่สวมชุดสีแดงผ่าสูงเหมือนเปลวไฟที่แผดเผาเดินเข้ามาในสายตาของทุกคนผ้าที่เป็นประกายระยิบระยับ ขับผิวของเธอให้ขาวเนียนราวกับหิมะนอกจากนี้ยังมีพื้นผิวที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยเส้นไหมแข็งที่มีตาข่ายขนาดใหญ่ ประดับด้วยเพชรที่แตกหลายเม็ดเผยให้เห็นดวงตาคู่หนึ่งที่มีเสน่ห์มากเมื่อเห็นคนที่มา มุมปากของซ่งหว่านชิวก็กระตุกสองสามครั้งห
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0329
โชคดีที่หลินจืออี้สังเกตเห็นการกระทําของซ่งหว่านชิวจากในกระจกฝั่งตรงข้าม จึงเบี่ยงตัวหลบได้ทันเวลาแต่ซ่งหว่านชิวก็ฉวยโอกาสคว้าสายสะพายไหล่ของเธอแล้วกรีดอย่างแรงกริ๊ง กริ๊ง......เด็กปัดที่เชิ่อมต่อกันกระจัดกระจายไปทั่วพื้นชุดเดรสที่รองรับโดยสายสะพายไหล่ก็เลื่อนตกลงมาเช่นกันหลินจืออี้ทําได้แค่เอื้อมมือไปกุมหน้าอก แล้วรีบถอยหลังไปสองสามก้าวซ่งหว่านชิวยกคอที่หยิ่งผยองและโยนมีดเขียนคิ้วลงในถังขยะด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา จากนั้นดวงตาของเธอก็เปลี่ยนไปและแสดงสีหน้าประหลาดใจ"โอ๊ย! จืออี้ ทําไมเธอถึงไม่ระวังขนาดนี้? แบบนี้จะไปเจอคนอื่นได้ยังไง? เธอพักผ่อนให้สบายเถอะ อย่าทําให้ประธานเซวียขายหน้าเลย ฉันจะยืนอยู่ข้างผู้จัดการหลี่แทนเธอเอง”พูดจบเธอก็เลิกคิ้ว ยิ้มแล้วออกจากห้องน้ำไปหลินจืออี้ยึดชุดราตรีบนร่างกายไว้แน่น ตอนนี้เธอถึงเข้าใจว่าซ่งหว่านชิวไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่อยากทําลายชุดราตรีของเธอเพื่อให้เธอไม่มีหน้าไปพบคนอื่นเท่านั้นเองไม่มีเวลาให้คิดมาก เธอรีบย่อตัวลงเพื่อเก็บเด็กปัดทันที คิดว่าจะแก้ไขได้แต่อาคารหลังนี้เป็นโบราณวัตถุทางวัฒนธรรม แม้แต่ห้องน้ำ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0328
ตลอดทางมานี้ หลินจืออี้รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าด้านหลังมีดวงตาคู่หนึ่งที่กําลังจ้องมองตนอยู่หายไปแล้ว ทั้งตัวก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยนิทรรศการอัญมณีตั้งอยู่ในศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติในพิพิธภัณฑ์นอกชานเมือง มีประวัติศาสตร์หลายร้อยปีและได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีทั้งภายในและภายนอกเพื่อไม่ให้ความโบราณของคุณคารถูกทําลาย ครั้งนี้จึงไม่ได้ปูพรมแดง แม้แต่งานแถลงข่าวก็จัดอยู่นอกคุณคารทุกคนต่างก็หนาวจนตัวสั่น แต่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มที่สง่างามเซวียมั่นพูดติดตลกว่านี่เรียกว่าการอุทิศตนเพื่อศิลปะ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ชุดแปะแผ่นให้ความอุ่นไปกี่แผ่นกันหลังจากงานแถลงข่าวจบลง ทุกคนก็เดินเข้าไปในคุณคารที่อบอุ่นหัวข้อครั้งนี้เป็นวัฒนธรรมและธรรมชาติตั้งแต่เข้าประตูมาก็เป็นสินค้าที่จัดแสดงอย่างแยบยลหลากหลายประเภทนอกจากเครื่องประดับหรูหราที่ปักหมุดไว้ในตู้โชว์แล้ว ยังมีเครื่องประดับที่จัดแสดงในรูปแบบต่างๆใบไม้และดอกไม้ที่ทําจากอัญมณีที่ไล่ระดับสี สร้อยคอดอกไม้ไฟเพชรสีน้ำเงินและสีขาวขนาดใหญ่ภายใต้แสงดาว ผีเสื้อและเครื่องประดับต่างๆ ที่แขวนด้วยเส้นตกปลาขณะที่หลินจืออี้กําลังชื่
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0327
“จืออี้ ตลาดกลางคืนก็อยู่ใกล้โรงแรม ฉันแนะนําให้เธอลองชิมก๋วยเตี๋ยวท้องถิ่นหน่อย”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็หมดความอยากอาหารโดยสิ้นเชิงดังนั้นเมื่อคืนที่ผ่านมา กงเฉินออกไปตอนกลางดึกเพื่อหาอาหารว่างให้ซ่งหว่านชิวหรอกเหรอ?มานอนอยู่ในห้องของเธอ เพราะเกรงว่าตัวเองจะเป็นหวัดและแพร่เชื้อไปยังซ่งหว่านชิวผู้บอบบางเหรอ?หลินจืออี้รู้สึกน่าขันมาก แต่นี่เป็นสิ่งที่กงเฉินทําเพื่อซ่งหว่านชิวในชาติก่อนจริงๆเธอวางขนมปังปิ้งลงครึ่งหนึ่งและเทนมครึ่งแก้วอย่างแรง“ประธานเซวีย ฉันอิ่มแล้ว ฉันกลับห้องไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”"อืม ฉันก็จะกลับห้องแล้ว เดี๋ยวสไตลิสต์จะมา”เซวียมั่นก็ไม่อยากฟังคําพูดไร้สาระของซ่งหว่านชิวเหมือนกันทั้งสองลุกขึ้นและจากไป ซ่งหว่านชิวถือถ้วยกาแฟและยิ้มที่มุมปากเมื่อหลินจืออี้เดินไปที่ประตูห้องอาหาร กงเฉินก็เดินเข้ามาพอดี ข้างกายยังมีชายวัยกลางคนสองคนตามมาด้วยทั้งสองเผชิญหน้ากัน หลินจืออี้ก็หันหลังเดินจากไป ไม่มองเขาเลยน้ำเสียงนุ่มนวลของซ่งหว่านชิวดังมาจากด้านหลังทันที“คุณชายสาม คุณมาแล้ว ฉันไม่ค่อยหิว ให้ฉันไปกินข้าวเช้าเป็นเพื่อนคุณไหมคะ?”“อืม”กงเฉินโอบซ่งหว่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
คลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.6K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก53.4K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C38.0K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.6K viewsOne night Stand แค่แฟนคืนเดียว
ปีศาจชอนซา85 viewsหลงเด็กบำเรอใจ
OPUNTIA(โอพันเธีย)730 viewsนางรำ-อาริตา
นาวิกา75 viewsขอรักอีกครากับภรรยาคนเดิม
Yuyueyuan221 views
