Share

บทที่ 0034

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
คุณท่านกงไม่ค่อยพอใจกับภูมิหลังของครอบครัวซ่งหว่านชิวอยู่แล้ว

แต่โชคดีที่ภาพลักษณ์และชื่อเสียงของซ่งหว่านชิวนั้นดีมาก อยู่เคียงข้างกงเฉินก็ดีกว่าผู้หญิงที่ยุ่งเหยิงข้างนอกเหล่านั้นมาก

แต่งานแถลงข่าวครั้งนี้ ซ่งหว่านชิวทําให้คนผิดหวังมาก

ใบหน้าของกงเฉินยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้แต่การตอบสนองของเขาก็ยังจืดจางจนน่ากลัว

“อืม”

หลังจากคุยกันเสร็จ ทั้งสองก็ออกไปด้วยกัน

หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งหว่านชิวก็เดินออกมาจากด้านหลังภูเขาจําลอง

มือของเธอพันรอบกระโปรงจนเกือบจะหักเพราะความตื่นตระหนก

เธอต้องชนะให้ได้

……

หลิ่วเหอบอกให้หลินจืออี้พักที่นี่คืนหนึ่ง แต่หลินจืออี้ปฏิเสธ

ตระกูลกงไม่มีความทรงจําที่ดีสําหรับเธอ

อยู่ที่นี่ เธอก็จะนึกถึงการดูถูกเหยียดหยามของทุกคนในชาติก่อน

แล้วก็จะนึกถึงลูกสาวที่น่าสงสารของตัวเองด้วย

ดังนั้นเมื่อท้องฟ้าใกล้จะมืด เธอก็จากไปแล้ว

แต่เพิ่งเดินไปได้ครึ่งทาง จู่ๆ ลมก็โหมกระหน่ำ ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับฝนจะเทลงมา

หลินจืออี้เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แต่ยังไม่ทันได้วิ่งออกไปไกลเท่าไร ฝนก็เทลงมาปานฟ้ารั่ว ทําให้เธอเปียกโชกไปทั้งตัว

ทันใดนั้นมีเสียงเบรกดังมาจากด้านหลัง เธอใ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0338

    กงเฉินปล่อยเธอ แล้วนั่งพิงก้อนหินเงียบๆไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเขาปรับท่านั่งเล็กน้อย งอขาข้างหนึ่งยันร่างกายไว้ เอ่ยเสียงเรียบว่า “หลินจืออี้ ตกลงฉันควรทำยังไงดี?”หลินจืออี้ไม่เข้าใจความหมายของเขาเธอหันศีรษะและเปิดปากเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ศีรษะของชายคนนั้นก็ตกวูบลงมาหน้าผากของกงเฉินแนบกับแก้มของหลินจืออี้ เธอสังเกตเห็นความผิดปกติทันทีร่างกายที่สูงใหญ่ในยามปกติตอนนี้กลับหนาวจนตัวสั่นหลินจืออี้คลําหาในความมืด เข้าไปใกล้ๆ เพื่อตรวจสอบบาดแผลของเขาเสื้อผ้าที่พันแผลเปียกโชกไปด้วยเลือดมานานแล้วเธอทำได้แค่ฉีกแขนเสื้ออีกข้างหนึ่งและมัดแผลของเขาให้แน่นขึ้นแต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้กงเฉินรู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามสีหน้ากลับแย่ลงเรื่อยๆเขากําหมัดแน่น เส้นเลือดดําที่คอปูดโปนขึ้นมา แต่สีหน้ากลับขาวซีดราวกับกระดาษ เส้นผมเปียกชื้นแนบชิดกับหน้าผากเหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามจังหวะ ดวงตาพร่ามัว มีความยั่วยวนใจอย่างบอกไม่ถูก“อาเล็ก?”“……”กงเฉินไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่เกร็งไปทั้งตัว ราวกับกําลังต่อต้านอะไรบางอย่างอยู่หลินจืออี้เห็นแบบนี้แล้ว ในใจพลันกลัดกลุ้มยิ่งนั

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0337

    อย่างมองว่ามันเป็นแค่ก้อนหินแบบนี้ก้อนเดียว ขอแค่ทำให้มันแน่นได้ก็สามารถช่วยบล็อกหินที่อยู่ข้างหลังได้แต่หลินจืออี้ก็ออกไปไม่ได้แล้วเหมือนกันทางออกเดียวถูกขวางแล้วหลังจากแน่ใจแล้วว่าปลอดภัยชั่วคราวแล้ว หลินจืออี้ก็ไม่ได้ผ่อนคลาย เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่กึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยความโกรธแค้น"ทำไมอาไม่ขยับ! นี่อาหลอกฉัน! อา......"หลินจืออี้ยกมือออกไปหมายจะตีเขาด้วยความโกรธ แต่วินาทีต่อมา มือกลับค้างเติ่งกลางอากาศในเวลานี้เธอพบว่าขาของกงเฉินได้รับบาดเจ็บจากก้อนหินและมีเลือดไหลนองพื้นเธอก้มหน้าลง อารมณ์ซับซ้อนจนพูดอะไรไม่ออกกงเฉินยกมือขึ้นมาบีบคางเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วละสายตาไปจากเธอ“ไม่ได้ทำร้ายุถึงเอ็นและกระดูก ก็แค่บาดเจ็บภายนอกเท่านั้น”หลินจืออี้ตบมือเขาอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเขา “ทำไมอาเล็กเป็นแบบนี้ตลอด? ตบหัวแล้วก็ลูบหลัง! ฉันควรจะขอบคุณอาเล็กไหม? ฉันเกลียดอาเล็กเหลือเกิน!”กงเฉินยกมือขึ้นอย่างช้าๆ และวางมันลงอีกครั้งโดยไม่พูดอะไรในเหมืองมืดมาก เธอเองก็ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนเหมือนกันหลินจืออี้ไม่มองเขาอีก ย้ายไปตรวจดูบาดแผลที่ข้างขาเข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0336

    บางทีคําพูดของหลินจืออี้อาจจะไร้เดียงสาเกินไปสําหรับพวกเขาอาหกไม่สนใจฝุ่นบนพื้น เขายกรองเท้าหนังที่เงาวาวเหยียบตรงข้างๆ เธอ“หลินจืออี้ เธอคือลูกติดของกงสือเหยียนในนาม มาที่เหมืองของตระกูลกงก็ไม่ถือว่าเกินเลยไป เจอตินถล่มก็คือเพราะชีวิตของเธออาภัพ เธอว่าเรายังต้องอธิบายให้ใครฟังอีก?”"กงสือเหยียน? เขานับเป็นอะไรได้? ถึงเราจะฆ่ามันไปด้วย พ่อเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรหรอก?”“สําหรับเรื่องของเหมือง เธอคิดเหรอว่าชาวบ้านที่ยากจนเหล่านั้นจะสามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้? ทีแรกยังคิดจะจัดการพวกเขาดีๆ แต่ตอนนี้พวกมันไม่ยอมเซ็นยอมรับความผิดสักที คาดไม่ถึงว่าจะกล้าเป็นปรปักษ์กับตระกูลเรา! คนต่อไปที่จะตายก็คือพวกมันนี่แหละ! ก็แค่ห้าแสน ฉันขี้เกียจจะใส่ใจด้วยซ้ำ”ในเวลานี้อาห้าขมวดคิ้วและขัดจังหวะ พูดอย่างจริงจังว่า "นายพูดกับมันมากขนาดนี้ทำไม? จัดการมันเร็วๆ เข้า!”หลินจืออี้ฟังแล้วก็เข้าใจทันที อาห้าที่ไม่ค่อยพูดในสองคนนี้ต่างหากถึงเป็นคนที่โหดจริงเมื่อเงยหน้าขึ้นสบตา อาห้าก็หรี่ตามอง“เดี๋ยวก่อน ตีมันให้สลบแล้วค่อยส่งเข้าไป!”“……”หัวใจของหลินจืออี้เต้นตึกตัก มือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังกําแน่นโดย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0335

    หลินจืออี้รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียก เมื่อหลับตาลง เธอก็เห็นเพียงหมวกกันน็อกสีดําสนิทใบหนึ่งชายคนนั้นมองหลินจืออี้ที่อยู่บนพื้น เก็บเข็มฉีดยาแล้วหัวเราะเบาๆ “คนที่อยากฆ่าเธอไม่ได้มีแค่ฉัน ลาก่อน หลินจืออี้”……กงเฉินถืออาหารกลับไปที่โรงพยาบาล มองดูวอร์ดที่ว่างเปล่าและไร้ผู้คน หันหลังกลับและต่อยบอดี้การ์ดจนล้ม“นี่คือการป้องกันของแกเหรอ?”“ขอโทษครับ คุณชายสาม ผมแค่ไปเข้าห้องน้ำ” บอดี้การ์ดพูดอย่างหวาดกลัว“มีใครเคยมาที่นี่บ้าง?”“แม่ลูกที่คุณหลินช่วยไว้ครับ เมื่อกี้ผมถามพยาบาลแล้ว พวกเขาบอกว่าเห็นคุณหลินลงไปหาแม่ลูกคู่นั้นที่ชั้นล่างครับ”พูดยังไม่ทันจบ กงเฉินก็หายตัวไปแล้วที่ชั้นล่าง แม่ลูกกําลังจูงมือเดินจากไปด้วยความเหนื่อยล้า พอเห็นผู้ชายที่มาอย่างอุกอาจก็ต้องตกใจ“หลินจืออี้ล่ะ?” กงเฉินพูดเข้าประเด็นทันที"เธอ...... พักอยู่ชั้นบนไม่ใช่เหรอคะ?" พี่สาวพูดติดอ่างในเวลานี้เสี่ยวเจี๋ยสะบัดมือของพี่สาวและนอนคว่ำลงบนพื้นเพื่อจับแมลงตัวหนึ่ง"แม่ ทำไมเสี่ยวเฮยถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ? ผมให้คุณน้าไว้ปกป้องเขาแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”ได้ยินดังนั้น กงเฉินก็เด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0334

    ณ ห้องพักผู้ป่วยเมื่อหลินจืออี้ตื่นขึ้นมา กงเฉินก็จากไปแล้วหลังจากฟื้นฟูกําลังกายแล้ว เธอก็ลุกขึ้นดื่มน้ำเล็กน้อย และเห็นเงาคนโยกเยกอยู่หน้าประตูพอดี“ใครน่ะ?” เธอตะโกนประตูถูกเปิดออกและหัวของเสี่ยวเจี๋ยก็มุดเข้ามา“คุณน้า”“อย่าก่อเรื่อง” พี่คะดึงร่างของเสี่ยวเจี๋ยที่ขวางอยู่ข้างหน้า ผลักประตูเข้ามา “คุณคะ ครั้งนี้ขอบคุณมากจริงๆ นะคะ ฉันจะทำอาหารให้คุณกิน คุณอย่ารังเกียจเลยนะคะ”"จะรังเกียจได้ยังไงล่ะค่ะ? ขอบคุณนะคะคะ ฉันหิวพอดีเลย” หลินจืออี้รู้สึกอายที่จะปฏิเสธ จึงตอบรับด้วยรอยยิ้มพี่คะเปิดกระติกน้ำร้อน เทโจ๊กลูกเดือยหนึ่งชาม แล้วส่งเค้กอีกสองชิ้นให้เธออาหารที่เหลือ เธอเก็บกลับไปอย่างระมัดระวังหลินจืออี้ถามอย่างสงสัย “พี่คะ พี่เก็บอาหารพวกนี้คือ......”“พ่อของเสี่ยวเจี๋ยยังในห้องไอซียูอยู่เลย กินได้หนึ่งคําก็ดีกว่ากินไม่ได้เลย” ผู้หญิงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำหลินจืออี้คิดแล้วคิดอีก แล้วถามว่า “เสี่ยวเจี๋ยถูกคนโยนลงไปในแม่น้ำ เกี่ยวข้องกับพ่อของเขาหรือเปล่าคะ?”อาจเป็นเพราะถูกพูดเข้าเรื่อง น้ำตาของผู้หญิงจึงไหลไม่หยุด"พวกมันไม่ใช่คน ตัวเองทำผิดแล้วยังบังคับให้เราเซ็นช

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0333

    แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาก็รู้สึกยากที่จะควบคุมตัวเองแม้แต่เส้นผมที่ตกลงมาที่ปลายจมูกก็ยังยั่วยวนใจเขาไม่รอให้หลินจืออี้มีปฏิกิริยาอะไร ชายหนุ่มตรงหน้าก็ค่อยๆ ปัดผ่านริมฝีปากของเธอ ราวกับแมลงปอแตะผิวน้ำแต่ชั่วพริบตาเดียว มือที่แนบท้ายทอยของเขาก็จับศีรษะของเธอไว้ และจูบเธออย่างลึกซึ้งด้วยความปรารถนาที่จะครอบครองแต่ระยะเวลาไม่นาน กําปั้นที่กําแน่นของเขาก็ดังขึ้นภายใต้หูของหลินจืออี้ เธอได้ยินแม้กระทั่งเสียงที่ยับยั้งการระงับอารมณ์กงเฉินจ้องมองเขา “หลินจืออี้ เธอช่างมีความสามารถจริงๆ”หลินจืออี้ไม่เข้าใจเขาไม่ให้โอกาสเธอถามให้ชัดเจนเลย แต่ดึงเธอเข้าไปนอนในผ้าห่มทันที“นอนต่ออีกหน่อย”หลินจืออี้ขยับไปสองที เมื่อเห็นว่าผลักผู้ชายไม่ออก ก็ทำได้แค่หลับตาลงอย่างยอมแพ้……ที่นอกประตูซ่งหว่านชิวจับลูกบิดประตูไว้แน่น มองดูสองคนที่นอนกอดกันอยู่ข้างใน โกรธจนตัวสั่นไปหมดแต่เธอก็ไม่กล้าผลักประตูบานนี้ออก ได้แต่กลั้นไฟแห่งความโกรธแล้วหันหลังกลับไปเมื่อเดินมาถึงหน้าลิฟต์ มือข้างหนึ่งที่อยู่ข้างหลังก็ปิดปากเธอและลากเธอเข้าไปในบันไดหลังจากตกอยู่ภายใต้ภกงเฉินค์ ชายหนุ่มก็

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status