LOGINShare
บทที่ 0047
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0422
กงเฉินส่งเสียงอืมอย่างใจลอยเล็กน้อย แล้วปลีกตัวจากไปซางหรั่นมองร่างที่ไกลออกไปเรื่อยๆ ผ่านหน้าต่างรถ หัวใจของเธอรู้สึกว่างเปล่าทันทีทันใดนั้นเธอก็กุมหน้าอกและไอออกมาเฉินจิ่นเห็นจึงหยิบน้ำขวดหนึ่งให้ทันที “คุณซาง เป็นอะไรไหมครับ?”“ไม่เป็นไร แค่โดนลมเป่าน่ะ ผู้ช่วยเฉิน เมื่อกี้ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?” เธอบีบน้ำในมืออย่างกระวนกระวายเฉินจิ่นพูดอย่างใจเย็นว่า "ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณชายสามมักจะยุ่งกับงานเสมอ"“อืม”หลังจากส่งซางหรั่นกลับไปแล้ว เฉินจิ่นก็ขับรถกลับไปที่พักที่ซูเหอวานของกงเฉินเพิ่งจัดเอกสารที่บริษัทให้มาเสร็จ กงเฉินก็กลับมาแล้วเฉินจิ่นมองคนที่เข้ามา รูมั่นตาสั่นไหว พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณชายสาม คุณ......”กงเฉินมองอย่างเย็นชาและยัดของในมือส่งเขา“ส่งไปซักแห้ง”“ครับ”……งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเซวียมั่นประสบความสําเร็จอย่างมาก แม้แต่นักข่าวต่างประเทศก็ก็มาสัมภาษณ์เป็นพิเศษเธอจงใจเหลือเวลาสิบนาทีเพื่อให้หลินจืออี้แนะนําแนวคิดของผลงานนั่นทําให้หลินจืออี้ได้รับความสนใจไม่น้อย ชั่วขณะหนึ่งลูกค้าของเธอก็เพิ่มขึ้นไม่น้อยเช่นกันพริบตาเดียวก็ผ่านไปคร
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0421
ได้ยินดังนั้น สีหน้าของกงสือเหยียนก็จริงจังขึ้น เขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของหลินจืออี้ต่อไปไม่ใช่บ้านเดียวกันแล้ว แม้แต่ญาติก็ไม่นับ“จืออี้ ทำให้ได้เธอน้อยเนื้อต่ำใจแล้ว”“คุณอาคะ รบกวนก็ช่วยดูแลแม่ฉันด้วยนะคะ” หลินจืออี้ยิ้มพลางฝากฝังหลิ่วเหออยากจะด่าหลินจืออี้ แต่เมื่อนึกถึงสภาพพวกเขาสามคนขดตัวกินอาหารอยู่ในครัวในวันนี้ ในที่สุดก็ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงหลินจืออี้เป็นเพราะเธอบังคับให้หลินจืออี้ต้องกลับมารับความอัปยศอดสูนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเธอยิ้มทันที "ดูแลตัวเองให้ดีๆ นะ"“ฉันไปแล้วนะ”หลินจืออี้สะพายกระเป๋าแล้วเดินจากไปโดยไม่ลังเล……สักพักแม่บ้านก็มาที่ห้องครัว“คุณชายรอง คุณนายรอง คุณซางจะไปแล้วค่ะ”"อืม พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”กงสือเหยียนจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยและพาหลิ่วเหอออกไปข้างนอกพ่อบ้านรีบพูดทันที “คุณท่านกงให้คุณหลินไปส่งแขกด้วยกันครับ”“จืออี้มีธุระกลับไปก่อนแล้ว” กงสือเหยียนปฏิเสธ“คุณชายรอง หรือไม่คุณโทรหาให้เธอกลับมาส่งแขกดีกว่านะครับ คุณท่านกงยังรออยู่” พ่อบ้านเอ่บเตือน"ยังไง? วันนี้ไม่มีจืออี้ คุณซางจะออกจากบ้านนี
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0420
สีหน้าของกงเฉินดูน่าเกลียดมากเขาหรี่ตาด้วยความเย็นชา “หลินจืออี้”หลินจืออี้มองตรงเข้าไปในดวงตาของเขา "สิ่งที่คุณท่านกงทําในวันนี้อาไม่รู้เหรอ? มันสนุกเหรอที่เห็นพวกเราแม่ลูกพยายามอย่างหนักเพื่อเอาใจ ฉันไม่อยากเล่นเกมนี้กับอาแล้วจริงๆ เรื่องในคืนนั้นผ่านไปตั้งนานแล้ว อาเล็ก”ระหว่างพวกเขา ทําได้แค่หยุดอยู่ที่คำว่าอาเล็กนี้เท่านั้นดวงตาของกงเฉินเปล่งประกายความเย็นชา เขาหันหลังและเดินไปที่ถังขยะหลินจืออี้มองแผ่นหลังของเขาอย่างลังเล ในใจเขาไม่รู้ว่าหวังว่าเขาจะเก็บถุงใบนั้นกลับมา เหรอว่าจะปล่อยไปแบบนี้แต่เธอรู้ว่าทุกครั้งที่เขาก้าวเข้ามาใกล้ หัวใจของเธอก็ตึงเครียดมากขึ้นตามไปด้วยเมื่อกงเฉินกําลังจะขวางแม่บ้านไว้ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากทางเล็กๆ ในสวนดอกไม้เมื่อถือโอกาสมองไป ก็เห็นซางหรั่นที่ใส่ขาเทียมดูเหมือนจะสะดุดกับแผ่นหินล้มลงกับพื้นหลินจืออี้มองไปทางกงเฉินโดยไม่รู้ตัวเขาหยุดแล้วหลินจืออี้หายใจเข้าเบาๆ ลมหายใจในลําคอสั่นขึ้นๆ ลงๆ ในความขมขื่นที่หนักอึ้ง กดทับจนเธอรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัวที่จริงเธอรู้ผลแล้ว แต่เธอก็ยังมองกงเฉินหันหลังวิ่งไปหาซางหรั่นอย่างทรมานตัวเอง
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0419
ซางหรั่นมองกงเฉินแล้วส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้ช่วยคุณชายสามเพื่อหวังสิ่งตอบแทนนะคะ ตอนนั้นไม่ว่าใครอยู่ในรถ ฉันเธอช่วยทั้งนั้นค่ะ”เธอไม่จงใจพูด แต่เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ คุณท่านกงมองเธอแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “เสียวหรั่น กงเฉินได้รู้จักเธอ นับเป็นความโชคดีของเขา”“คุณลุง อย่าพูดแบบนี้เลย ฉันไม่กล้ารับคําแล้วค่ะ”ซางหรั่นรู้สึกอายเล็กน้อย และหลบไปด้านข้างของกงเฉินโดยไม่รู้ตัวทุกคนสามารถเห็นความคิดของเธอได้และทุกคนก็ยอมรับมันด้วยความยินดีแม้ว่าเธอจะขาหักไปข้างหนึ่ง แต่เธอก็หักเพราะกงเฉินแต่งงานกับเธอ แม้ว่าจะให้เธอเป็นเพียงแจกันประดับประดา แต่เธอสามารถสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลกงได้ไม่ต้องพูดถึงว่าบ้านของเธอเป็นตระกูลดัง การแต่งงานยิ่งเป็นการร่วมมือกันซางหรั่นหันหน้าไปมองใบหน้าด้านข้างที่เย็นชาของชายคนนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง หวังว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่างกงเฉินเพียงแค่ยกจานผลไม้ขึ้นอย่างสุภาพ "กินผลไม้หน่อยนะ"ซางหรั่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ถึงยังไงทั้งสองคนก็ไม่เจอกันมานานแล้ว และจําเป็นต้องค่อยๆ คุ้นเคยกันคิดแล้วเธอเธอก็กินผลไม้ด้วยรอยยิ้มทันทีคุ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0418
หลินจืออี้ล้างมือ ถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมจะช่วยหลิ่วเหอทํางาน ไม่คิดว่ากงสือเหยียนจะถอดเสื้อนอกแล้วเดินเข้ามา“พอแล้ว พวกเธอสองคนไปกินอาหารกัน ฉันมาคอยดูก็พอแล้ว”“ขอบคุณค่ะ ที่รัก” หลิ่วเหอยิ้มจนตาหยี“ขอบคุณค่ะ คุณอา”หลินจืออี้รับน้ำแกงมาสองชามแล้วนั่งลงที่โต๊ะเล็กแล้วดื่มทันทีน้ำซุปที่ตุ๋นจากสมุนไพรล้ำค่านั้นแตกต่างกันมากหลิ่วเหอและกงสือเหยียนจู๋จี๋อยู่สักพักถึงมา พอนั่งลงก็แย่งน้ำแกงในมือของหลินจืออี้ดื่มจนหมด“ฉันหิวน้ำจะตายอยู่แล้ว ฉันสืบมาให้หมดแล้วนะ”"สืบ? “แม่ ฉันให้แม่ไปสืบอะไรมา?” หลินจืออี้ถามอย่างงุนงง“ก็ซางหรั่นไง”บางทีอาจเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็น หลินจืออี้จึงไม่ได้ขัดจังหวะหลิ่วเหอหลิ่วเหอพูดเสียงเบาว่า “ซางหรั่นเป็นคุณหนูแห่งตระกูลซางที่มีชื่อเสียงของเมืองไห่เฉิง ตอนอยู่ต่างประเทศเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับเจ้าสาม ตอนที่เจ้าสามประสบอุบัติเหตุที่ต่างประเทศ ก็เป็นคนช่วยเขาออกมาก่อนที่จะระเบิด แต่แล้วตัวเองกลับถูกระเบิดจนถูกต้องตัดขา”“ตอนที่ถูกส่งไปโรงพยาบาล ซ่งหว่านชิวที่อยู่ต่างประเทศเห็นเข้าพอดี เลยเปลี่ยนข้อมูลประจําตัวของทั้งสองคน ดังนั้นเจ้าสามจึงคิ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0417
“ที่แท้พวกเธอก็รู้จักกันนี่เอง” คุณท่านกงยืนเอามือไพล่หลัง สีหน้าค่อนข้างละเอียดอ่อน"หลินจืออี้ เสียวหรั่นเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของกงเฉิน เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และยังเป็นรุ่นน้องของมหาวิทยาลัยกงเฉินอีกด้วย ฐานะทางบ้านโดดเด่น วันหลังพวกเธอต้องเข้ากันให้ดีนะ”ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต ฐานะทางบ้านโดดเด่นนี่คือสิ่งที่คุณท่านกงต้องให้หลินจืออี้ฟังหลินจืออี้จะพูดอะไรได้อีก เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่อยู่ในสายตาของเธอคือสายตาที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยความรักของซางหรั่นที่จ้องมองไปที่กงเฉินผู้ชายที่สามารถสละชีวิตเพื่อช่วยได้ จะไม่รักเขาได้ยังไงกัน?ลําคอของเธอมีรสขม แต่ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "เข้าใจแล้วค่ะ"พูดจบ สายตาเย็นชาของชายคนนั้นก็จ้องมองมาที่เธออย่างเงียบๆ หลินจืออี้ไม่ได้เงยหน้าขึ้น เพียงแค่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ ไม่นานนัก ญาติๆ ของตระกูลกงก็มาถึงคุณท่านกงโบกมือ “อย่ายืนกันเลย นั่งลงกันเถอะ”วันนี้หลิ่วเหอทุ่มเทแรงกายแรงใจเป็นพิเศษ “พวกคุณกินกันก่อนนะคะ ฉันจะไปดูที่ห้องครัว”พอเธอจากไป หลินจืออี้ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หลังจากเมื่อคนอื่นนั่งลง ตัวเองถึงหาที่นั่งข้
You may also like
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์248.3K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.0K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.9K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์47.2K viewsฝาแฝดเอวดุ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k3.1K viewsรักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค283 viewsกับดักรักวิศวะตัวร้าย
นานิซัง96 viewsขอเวลา...เพื่อรักเธออีกครั้ง
แมวนอนซิม87 views
