LOGINShare
บทที่ 0271
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0273
ดูแล้วดูน่ากลัวไม่น้อยหลินจืออี้ยังอยากจะดิ้นรน แต่กลับถูกกงเฉินดึงตัวไป แขนที่แข็งแรงอ้อมไปข้างหลังเธอ กักขังเธอไว้ในอ้อมอกโดยตรง"อย่าขยับ มือไม่เอาแล้วเหรอ?"น้ำเสียงที่อดกลั้นไว้พ่นใส่หูเธอพร้อมกับลมหายใจที่ร้อนระอุ ไม่ยอมให้เธอต่อต้านแม้แต่น้อยเมื่อนึกถึงมือ หลินจืออี้จึงเลิกดิ้นรนอีกตั้งแต่ออกจากบ้านตระกูลกง แผลที่มือของเธอก็เจ็บมาก แม้แต่หลิ่วเหอพูดอะไรกับเธอ เธอก็ฟังไม่เข้าเลยกงเฉินหยิบน้ำเกลือทางสรีรวิทยาขวดหนึ่งออกมาจากกล่องยาและพูดเสียงเบาว่า "อดทนหน่อย"หลินจืออี้ยังไม่ทันได้ตั้งตัว กงเฉินก็เริ่มล้างแผลแล้ว เจ็บทําให้หนังศีรษะเธอชาขึ้นมทันที นิ้วมือสั่นไปหมดมันเหมือนมีอะไรบางอย่างมุดเข้าไปในเนื้อเธอทนไม่ไหวจริงๆ หดมืออยากหนี แต่กงเฉินกลับกุมมือแน่นขึ้นวินาทีต่อมา ความรู้สึกแปลกๆ ก็เกิดขึ้นรอบๆ แผลเธอก้มลงมองและพบว่ากงเฉินกําลังล้างแผลให้เธอและลูบผิวรอบๆ เธอเบาๆ เพื่อลดเจ็บของเธอหลินจืออี้อึ้งไปเล็กน้อยหลังจากนั้นไม่นาน คราบเลือดบนบาดแผลและเศษถ้วยส่วนใหญ่ก็ได้รับการทําความสะอาดแล้ว แต่มีเศษถ้วยอันหนึ่งที่เจาะลึกเข้าไปในบาดแผลขณะที่เธอกําลังจะพูดว่าเธ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0272
หลินจืออี้หยิบมีดปอกผลไม้มาจากจานผลไม้บนโต๊ะน้ำชาในห้องรับแขกเธอมีลางสังหรณ์ว่ากงเฉินจะมาแล้วเขาก็มาจริงๆ เพียงแต่ถูกมีดของเธอขวางเอาไว้เขารั้งคมมีดเอาไว้อย่างไม่เปลืองแรง ไม่ว่าหลินจืออี้จะผลักยังไงก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยดวงตาของหลินจืออี้แดงก่ำ ความเกลียดชังในดวงตาลุกโชน แต่ใบหน้ากลับซีดเผือด ได้แต่กัดริมฝีปากอย่างแรงรอยฟันบนริมฝีปากลึกและเป็นรอยแดงกงเฉินสบตาเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกขณะที่หลินจืออี้กําลังจะหมดแรง มือของเขาก็คลายออก มีดปอกผลไม้กรีดฝ่ามือเขาอย่างแรง เลือดไหลอาบทันทีหลินจืออี้ตะลึงงันทันทีกงเฉินแค่พูดเบาๆ ว่า "เป็นไงล่ะ?""บ้าไปแล้ว! บ้าไปแล้วชัดๆ!”หลินจืออี้โยนมีดปอกผลไม้ทิ้งแล้วหันหลังจะเดินจากไปแต่คนที่อยู่ข้างหลังบีบคอส่วนหลังของเธอด้วยมือเดียวและหันตัวเธอกลับไป พลันออกแรงกอดเธอและจูบเธออย่างรุนแรงหลินจืออี้เบิกตาโพลง ทุบเขาอย่างแรง แต่เขาไม่สะทกสะท้าน จนกระทั่งยิ่งจูบยิ่งหนักน้ำฝนปกคลุมปลายผมของเขา ลื่นไหลลงมาตามแกล้ม ดวงตาทั้งสองเหมือนมีหมอกน้ำหนาทึบ แต่ก็เหมือนหมอกหนาทึบที่บดบังอยู่ในนั้น ซ่อนความสับสนวุ่นวายที่เธอไม่เข้าใจจนกระทั่งฝนเริ่
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0271
คุณท่านกงทําหน้าบึ้งตึงไม่พูดไม่จา แต่กลับมองตรงไปที่กงเฉิน รอให้เขาแสดงท่าทีออกมาหลินจืออี้ก้มหน้าลง มองฝ่ามือที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเพราะเธออยู่ในสารรูปที่ลําบากและเจ็บปวดมากพอแล้วแต่การโจมตีที่ร้ายแรงก็มาถึงแล้วนัยน์ตาลึกล้ำของกงเฉินกวาดมองหลินจืออี้ราวกับหุบเหวลึก ใบหน้าที่สงบนิ่ง มีเพียงความเย็นชาและความหนาวเหน็บที่ไม่มีที่สิ้นสุด“ไม่เกี่ยวกับฉัน”รอยแผลเป็นบนฝ่ามือเสียดสีกับเสื้อโค้ทขนสัตว์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เศษถ้วยแทรกซึมเข้าไปในเนื้อ แต่หลินจืออี้กลับด้านชาตั้งนานแล้วกงเยี่ยนถือโอกาสโอบหลินจืออี้ที่แข็งทื่อไว้ ยิ้มพลางพูดว่า “ขอบคุณอาเล็กที่สมความปรารถนา”ถ้ามีคนนอกเห็นเข้า คงคิดว่าเขามีความรู้สึกต่อหลินจืออี้ที่ลึกซึ้งแค่ไหนแต่มีเพียงหลินจืออี้เท่านั้นที่รู้ เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อเเขาชนะใครบางคนเท่านั้นน่าเสียดายที่เขาผิดอย่างมหันต์จริงๆ กงเฉินไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อยสายตาของคุณท่านกงวนเวียนอยู่ที่หลินจืออี้และกงเยี่ยน กลับไม่ได้โกรธเหมือนเมื่อครู่ที่รู้ว่าหลินจืออี้กับกงเฉินไปมาหาสู่กันเป็นการส่วนตัวเขาแค่พูดประโยคเดียวว่า "พวกแกไม่มีทางห
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0270
หลินจืออี้หายใจติดขัดอย่างบอกไม่ถูกกว่าเธอจะสังเกตเห็นสายตาผิดปกติของกงเยี่ยน มันก็สายไปแล้วกงเยี่ยนส่งสายตาให้เฉินซู่หลานเมื่อหลินจืออี้ดึงผ้าพันคอกลับมา เฉินซู่หลานก็ออกแรงดึงจนหลินจืออี้เกือบจะล้มลงถึงท้ายที่สุดร่างกายของเธอจะมั่นคงแล้วก็ตาม แต่รอยฟันที่คอของเธอก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าคุณท่านกงเฉินซู่หลานจับมือเธอและชี้ไปที่รอยฟันแล้วพูดว่า "คุณพ่อดูสิ! ฉันไม่ได้โกหกคุณพ่อนะคะ นี่คือหลักฐานว่าเธอกับเจ้าสามอยู่ด้วยกัน นี่มันรอยฟันของผู้ชายชัดๆ ”หลินจืออี้เเธอมือกุมคอตัวเอง โต้กลับว่า “ไม่ใช่ นี่ไม่เกี่ยวกับอาเล็กเลย"“เเธอแต่พูดว่าไม่เกี่ยวข้อง แล้วทําไมตอนนั้นเธอถึงขึ้นเตียงเจ้าสามล่ะ! อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะไม่ระวัง พวกเราต่างก็รู้ดีว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธอก็เหมือนแม่ของเธอนั่นแหละ เห็นว่าใครมีเงินก็คิดจะใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อหวังได้ตำแหน่ง”เฉินซู่หลานยิ่งพูดยิ่งใช้เธอรมณ์ ถึงกับดึงหลิ่วเหอเข้ามาเกี่ยวด้วยเมื่อหลินจืออี้เห็นกงสือเหยียนกำลังจะก้าวออกมา เธอก็รีบเข้าไปขวางด้านหน้าเธอไม่อยากทําให้กงสือเหยียนและหลิ่วเหอต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย พวกเธอสองคนอยู่ในตระกูลกงก็ลําบากมาก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0269
ในเวลานี้เฉินซู่หลานได้ค้นหาด้านหน้าของผ้าพันคอแล้ว แต่ก็ไม่พบคําว่า'เฉิน'ที่ปักด้วยด้ายสีทองเลย"เป็นไปไม่ได้! ต้องอยู่อีกด้านหนึ่งแน่ๆ!”เธอค้นหาทั้งภายในและภายนอก แต่ผ้าพันคนก็ผืนใหญ่แค่นี้ เฉินซู่หลานพลิกไปสามรอบแล้ว ก็ไม่พบหลักฐานที่ต้องการเลยคุณท่านกงค่อยๆ หมดความอดทน "หาเจอหรือยัง?"เฉินซู่หลานตาแทบถลน พูดซ้ำๆ ว่า "ฉันจะต้องหาเจอแน่! ต้องหาเจอแน่นอน!” “พี่สะใภ้ หาสิ่งนี้อยู่เหรอ?”ผ้าพันคอผืนหนึ่งถูกดึงออกมาจากใต้เสื้อโค้ทของกงเฉิน และมีคําว่า'เฉิน'ปักอยู่บนนั้น"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ไม่ควรเป็นแบบนี้สิ!” เฉินซู่หลานมองกงเฉินอย่างไม่อยากเชื่อกงเฉินวางผ้าพันคอไว้บนราวจับของเก้าอี้อย่างสบายๆ และพูดเรียบๆ ว่า "ทุกคนต่างก็รู้ว่าผ้าพันคอผืนนี้มีความสําคัญต่อผมมาก ผมจะให้คนอื่นตามใจชอบได้ยังไงกันล่ะ?"ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหลินจืออี้คิดไปเองหรือเปล่า เธอมักจะรู้สึกว่ามีคนกําลังมองตนอยู่ แต่พอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตรงหน้ากลับไม่มีอะไรเลยเฉินซู่หลานถูกตบหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอหันหน้าไปจ้องหลินจืออี้อย่างดุร้าย“หลินจืออี้ ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรจริง เมื่อกี้จะร้อนใจไปทําไม?”หล
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0268
หลินจืออี้คิดไม่ถึงว่าเฉินซู่หลานจะกระโจนเข้าใส่ตัวเองอย่างกะทันหัน เสียศูนย์ถ่วงล้มลงไปบนพื้นทันทีพอมือยันพื้นได้ ฝ่ามือก็กดลงบนเศษถ้วยชาที่คุณท่านกงทําแตกพอดีความเจ็บปวดแพร่กระจายไปทั่วร่างกายทันที ทําให้เธอสูญเสียความต้านทาน ได้แต่ถูกเฉินซู่หลานดึงยื้อเท่านั้นหลังจากหลิ่วเหอได้สติก็รีบไปดึงเฉินซู่หลานออก“ปล่อยลูกสาวฉันนะ!”แต่ตอนนี้สมองของเฉินซู่หลานมีแต่อยากแก้ต่างให้กงเยี่ยน พละกําลังมหาศาลถึงมากจนน่าตกใจ!เธอดึงผ้าพันคอของหลินจืออี้ไว้แน่นและร้องเสียงแหลมว่า "คุณพ่อ ดูสิ! ฉันมีหลักฐาน! ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอยั่วยวนเจ้าสามมาตลอด!”ผ้าพันคอที่รัดแน่นอย่างฉับพลันทําให้หลินจืออี้หายใจไม่ออก ในขณะที่เธอรู้สึกว่าคอถูกบีบจนขาดอยู่แล้วท้ายที่สุดกงสือเหยียนก็ดึงเฉินซู่หลานที่บ้าคลั่งออกไปพร้อมกับที่ผ้าพันคอก็ถูกเธอดึงออกไปหลิ่วเหอรีบปกป้องหลินจืออี้ พูดอย่างเป็นห่วงว่า “จืออี้ เธอไม่เป็นไรนะ”หลินจืออี้กําลังจะอ้าปากพูด แต่พอออกแรง คอของเธอก็เจ็บจนไอ“แค่ก แค่ก แค่ก...... ไม่ ไม่เป็นไร”หลิ่วเหอมองเฉินซู่หลานอย่างโกรธเคือง “คุณนายใหญ่ คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”“หึๆ มีเวลา
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0267
เฉินซู่หลานและกงเยี่ยนยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่มีท่าทางภาคภูมิใจแบบก่อนหน้านี้แล้วอีกด้านหนึ่งคือกงสือเหยียนและหลิ่วเหอยืนอยู่ สีหน้าของพวกเธอก็ดูไม่ค่อยดีนักหลิ่วเหอขยิบตาให้หลินจืออี้อย่างระมัดระวังหลินจืออี้ยื่นกล่องของขวัญให้ทันที พลางทักทายอย่างมีมารยาท “คุณท่านกง วันนี้รบกวนแล้วค่ะ นี่เป็นของขวัญที่ฉันซื้อมาฝาก หวังว่าคุณท่านจะชอบนะคะ”“อืม ให้เธอเสียเงินแล้ว”คุณท่านกงมองไปที่กล่องของขวัญ ไม่สนใจเลยแต่เขาพอใจมากกับท่าทีที่หลินจืออี้รู้จักตัวตนของตัวเองแขกก็ควรมีลักษณะเหมือนแขก ข้อนี้ข้ามไม่ได้เด็ดขาดเขาโบกมือให้คุณพ่อบ้าน คุณพ่อบ้านก็ส่งของขวัญให้คนรับใช้เอาไป แม้แต่ว่าเป็นของขวัญอะไรเขาก็ยังขี้เกียจถามสักคําสําหรับการเมินเฉยของคุณท่านกงนั้น หลินจืออี้ได้คาดการณ์ไว้แล้ว ดังนั้นในใจจึงไม่ได้รู้สึกอะไรเธอหลุบตายืนอยู่ข้างหลิ่วเหอ ทําตัวเป็นมนุษย์ล่องหนต่อไปห้องโถงค่อยๆ เงียบลง แต่บรรยากาศกลับยิ่งตึงเครียดมากขึ้นทันใดนั้นเฉินซู่หลานก็ก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าที่เท้าของคุณท่านกงพลางดึงแขนเสื้อของเขา“คุณพ่อคะ ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปฉันไม่กล้าอีกแล้วค่ะ คุณพ่อเห็น
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0266
ที่จริงหลังจากเกิดใหม่ได้พบกับกงเฉินอีกครั้ง หลินจืออี้ก็รู้ดีว่าด้วยความสามารถของเธอในตอนนี้ เธอไม่มีเธอสมบัติพอที่จะต่อสู้กับเขาได้เธอทำได้แค่ลงมือจากรอบๆ ตัวเธอเองก่อน เดิมทีเธอคิดว่าการก้าวออกมาทีละขั้นทีละตอน สักวันหนึ่งจะสามารถแก้แค้นแทนซิงซิงได้แต่เธอก็ยังประเมินตัวเองสูงเกินไป ที่แท้ทุกย่างก้าวของเธอล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของกงเฉินทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องหลอกลวงหลินจืออี้ขึ้นรถแท็กซี่อย่างใจลอย ร่างกายแข็งทื่อราวกับท่อนไม้แห้ง จนกระทั่งคนขับเรียกเธอหลายครั้ง เธอถึงได้สติกลับมา“คุณผู้หญิง จะไปไหนครับ”“ถนนกวนเฉวียน”เธอไม่มีแรงที่จะเรียก มองทิวทัศน์ที่ถอยหลังออกจากหน้าต่างรถ รู้สึกปวดหน้าอกขึ้นมาทีละนิดๆ สุดท้ายความรู้สึกนั้นก็เอ่ออยู่ที่ขอบตา ทําให้สายตาของเธอพร่ามัวไปหมดก่อนที่ความอ่อนแอจะตกทับถมลงมา เธอยกมือขึ้นและกัดหลังมืออย่างแรงเพื่อระงับอารมณ์ที่ไม่ควรมีทั้งหมดตอนถึงที่หมาย หลินจืออี้รีบลงจากรถไปยังร้านขายเครื่องชงชาแห่งหนึ่งพนักงานหยิบชุดชาสิบสองนักษัตรที่เธอสั่งออกมาคุณท่านกงชอบดื่มชาและชอบสะสมชุดชุดชาด้วยถึงเธอจะไม่ขาดชุดชาที่ล้ำค่า แต่เธอก็ควรต้
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0265
ได้ยินดังนั้น สีหน้าของซ่งเสียนป๋อก็ผ่อนคลายลงหลายส่วน“ทําไมหลิวซินหน่าถึงไม่มีการเคลื่อนไหวเลย?”“คุณพ่อวางใจเถอะ หนูมีวิธีให้เขาเป็นฝ่ายมาหาก่อนค่ะ” ซ่งหว่านชิวรับประกันซ่งเสียนป๋อมองแก ถอนหายใจเล็กน้อย “หว่านชิว แกอย่าโทษพ่อที่ตบแกอย่างโหดร้ายนะ ที่สุดตระกูลซ่งของเราก็เป็นของแก แบบนี้แกแต่งงานกับคุณชายสามก็มีหน้ามีตาใช่ไหมล่ะ?”ซ่งหว่านชิวจะฟังไม่ออกหรือว่าพ่อของเธอตบหัวแล้วลูบหลัง?แต่เธออยากแต่งงานกับกงเฉินอย่างมีหน้ามีตา ฐานะทางบ้านเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้“หนูรู้แล้วค่ะ”“ให้แม่แกช่วยจัดการหน่อย ตอนบ่ายก็ไปทํางานซะ อย่าให้คนอื่นรู้สึกว่าแกกำลังกลัว” ซ่งเสียนป๋อออกคําสั่ง“ค่ะ”ซ่งหว่านชิวพยักหน้า ไม่กล้าขัดคําสั่งของผู้เป็นพ่อหลังจากซ่งเสียนป๋อจากไป ฉินซวงก็เอารองพื้นที่มีคอนซีลเลอร์สูงมาให้แกและแต่งหน้าอย่างประณีตฉินซวงถอนหายใจเล็กน้อย เอ่ยเตือนว่า “หว่านชิว ครั้งนี้ที่บ้านสูญเสียเงินไปไม่น้อย แกต้องรีบคว้าคุณชายสามไว้ อย่าให้ใครคว้าโอกาสไปได้เด็ดขาด”"รู้แล้วน่า! อย่าเรียกซ้ำๆ ซากๆ อีกเลยน่า”สีหน้าของซ่งหว่านชิวเย็นชา ถ้าไม่ใช่หลินจืออี้ เธอจะกลายเป็นแบบนี้ได้ยัง
You may also like
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว217.9K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.5K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ51.5K viewsวางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
เพลงมีนา10.2K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์11.2K viewsห้ามใจไม่ให้รัก
เค้กมัฟฟิ่นn1.3K viewsจองจำรัก
Kaowsethong762 viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.7K views
