บทที่ 0276

พอหลินจืออี้หันตัวกลับไป เงาหนึ่งก็ตกลงมา บีบให้เธอเข้าไปในมุมกําแพง

กงเฉินเล่นผ้าขนหนูในมือ เส้นผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยทําให้ใบหน้าทั้งใบเต็มไปด้วยกลิ่นอายชั่วร้าย

เธออยากจะหลบ แต่ร่างกายของเธอถูกรวบเข้าไปในหน้าอกที่แข็งแรงทันที

แต่เธอยังไม่ได้อธิบายอย่างชัดเจน ก็ถูกจูบจูบหนึ่งปิดทับแล้ว

สัมผัสนั้นเบาบาง ราวกับว่าเธอเป็นอะไรที่เปราะบาง

ผู้ชายที่อ่อนโยนแบบนี้ ทําให้หลินจืออี้ไม่ชินกับมัน กลับยิ่งลนลานกว่าเดิม แม้แต่มือยังลืมที่จะยกขึ้นต่อสู้กับการเข้าใกล้ของผู้ชาย

เขาแนบปากแล้วพูดซ้ำๆ เบาๆ ว่า "แฟนเหรอ?"

“ฉันโกหก........”

“หุบปาก”

เขาดูเหมือนจะรู้ว่าเธอกําลังจะพูดอะไร เลยบีบคอเธอโดยตรง

เขาจูบจากตื้นไปลึก ช้าๆ แต่กลับทําให้เธอหัวหมุนติ้วไปหมด

สมองของหลินจืออี้ว่างเปล่า ราวกับว่าเวลาหยุดนิ่งแล้ว แต่ในใจของเธอกลับสับสนวุ่นวายมาก

ทันใดนั้น เธอก็ผลักกงเฉินออกและจามออกมา

ฮัดเช้ย!

กงเฉินหรี่ตามองเธอ ชายร่างสูงมีสีหน้าเคร่งเครียด หันหลังเดินเข้าบ้านไป

หลังจากหลินจืออี้เปลี่ยนรองเท้าแล้ว ก็ห่อเสื้อโค้ทให้แน่นแล้วเดินเข้าไป

กงเฉินออกมาจากห้องน้ำและพูดอย่างแข็งกระด้างว่า "เข้าไปอาบ