บทที่ 0310

หลินจืออี้มองตามสายตาของกงเฉินไป ก็พบว่าเสื้อสเวตเตอร์ของตัวเองเกี่ยวอยู่บนเข็มขัดของเขา

ขอแค่เขาขยับเล็กน้อย เสื้อผ้าของเธอก็จะถูกถกขึ้น

ด้วยความตื่นตระหนก หลินจืออี้จึงยื่นมือไปดึงเสื้อสเวตเตอร์ของตัวเอง แต่กลับเผลอไปโดนจุดที่ไม่ควรสัมผัสเข้า

วินาทีต่อมา ข้อมือของเธอก็ถูกผู้ชายจับไว้

ชายหนุ่มเม้มปากแน่น เผยให้เห็นความลุ่มลึกที่ดึงดูดใจในความมืดสลัว ราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังควบคุมอารมณ์อยู่

เขาเอ่ยคําเตือนทีละคํา "อย่าขยับ"

หลังจากหลินจืออี้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขา ดวงตาทั้งสองก็เบิกกว้าง

หน้าผากค่อยๆ มีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดออกมา และยิ่งดึงเสื้อผ้าของตัวเองอย่างลุกลี้ลุกลนมากขึ้น

“เสื้อผ้าของฉัน......”

แกร๊ก

หัวเข็มขัดถูกปลดออกแล้ว

“คุณชายสาม......” เฉินจิ่นถือเอกสารฉุกเฉินมา พอเห็นฉากนี้ก็เอามือปิดปากแล้วหันหลังไปทันที “ผมไม่เห็นอะไรเลยครับ เดี๋ยวผมค่อยมาใหม่”

เฉินจิ่นจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินจืออี้อยากจะขุดรูมุดเข้าไปจริงๆ เธออยากรีบแก้จุดที่ทั้งสองคนติดอยู่ให้ออกจากกัน

ผลสุดท้ายยิ่งแก้ก็ยิ่งวุ่นวาย พอตื่นเต้น เธอยังเผลอดึงเข็มขัดของกงเฉินออกมากว่าครึ่งหนึ่ง

ทั