บทที่ 0316

หลินจืออี้มองมาร์คที่กําลังเข้ามาใกล้ เธอดิ้นรนจนล้มลงจากเก้าอี้ แต่ร่างกายกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

มาร์คหยุดอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่รีบร้อน ย่อตัวลงและเอื้อมมือมาสัมผัสใบหน้าและแผ่นหลังของเธอ

"เป็นหนังที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ไม่น่าแปลกใจที่ราคาของเธอสูงกว่าคนอื่นมาก วางใจเถอะ ฉันจะระวังแน่นอน”

ผิวหนัง?

หลินจืออี้ตกใจ อ้าปากอย่างยากลําบากและพูดตะกุกตะกักว่า “ผิว ผิวหนังอะไร? ราคา ราคา...... อะไร?"

พูดจบเธอก็เหมือนใช้แรงทั้งหมดที่มี ล้มตัวลงนอนบนพื้นอย่างอ่อนแรง

มาร์กได้ยินคําพูดของเธอ เหมือนจะนึกอะไรที่น่าตื่นเต้นออก มือทั้งสองบิดมามาอย่างควบคุมไม่ได้

ทันใดนั้น เขาก็โน้มตัวเข้าหาหลินจืออี้ ยิ้มอย่างเมามาย

“เธอถูกขายแล้ว”

“……”

นอกจากหลินจืออี้จะตกใจแล้ว ยังอยากช่วยตัวเองด้วย เธอกัดฟันดิ้นรนทั้งตัว

"ไม่! ไม่! หยุดนะ เธอทําแบบนี้จะทิ้งรอยช้ำไว้! จะทําลายความสวยงามเอาได้!”

พูดไป เขาก็เหยียบนิ้วของหลินจืออี้ที่กําลังดิ้นรนอยู่

หลินจืออี้เจ็บปวดมาก แต่ไม่มีแรงที่จะตะโกนออกมา

สุดท้ายเธอก็ถูกมาร์คอุ้มมาวางบนโต๊ะยาว

จากนั้นเขาก็ดึงเชือกสีแดงพิเศษออกมาและผูกเธอไว้กับโต๊ะ

หลังจากทุกอย่าง