共有

บทที่ 0391

作者: อี้เสี่ยวเหวิน
“ฉันรู้ว่ามันยากที่จะทําให้เธอเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดตอนนี้ แต่ไม่เป็นไร เรามีเวลาเหลือเฟือในอนาคต”

“จืออี้ อย่าเกลียดฉันเลย ฉันก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ”

หลินจืออี้ขมวดคิ้ว รู้สึกได้ว่าในคําพูดของเขามีความหมายแฝงอยู่ “ใครให้ทางเลือกกับคุณ?”

กงเยี่ยนไม่ตอบ ลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้เธอ เปลี่ยนสเต็กตรงหน้าเธอให้เป็นสเต็กที่เขาหั่นเรียบร้อยแล้ว

“กินเถอะ อย่าดื้อรั้นเลย อาเล็กยอมปล่อยให้เธอเอาแต่ใจ แต่ฉันไม่ยอมหรอกนะ สิ่งที่ฉันต้องการฉันก็ต้องได้ ถ้าฉันไม่ได้...... ฉันยอมทําลายก็ไม่ยอมให้คนอื่นได้ไปหรอก โดยเฉพาะอาเล็ก”

คําพูดนี้เขาพูดด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับไม่มีไมตรีเลย

เขาบอกว่าเขาชอบเธอก็จริง แต่เกลียดกงเฉินก็เป็นจริงเช่นกัน

หลินจืออี้มองมือที่กดอยู่บนไหล่ “ฉันจะกินยังไง? ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ยังหนีไปได้อีกหรือไง?”

กงเยี่ยนโบกมือให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงปล่อยหลินจืออี้

เขาผลักจานไปตรงหน้าเธอก่อนที่เตือนเล็กน้อยว่า "จืออี้ อย่าทําอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รวมถึงอาเล็กด้วย ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้"

เขายกมือขึ้นลูบหัวของหลินจืออี้ “เป็นเด็ก
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
コメント (1)
goodnovel comment avatar
Urai Soisom
อัพตอนเพิ่มหน่อยกำลังสนุก
すべてのコメントを表示

最新チャプター

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0397

    “คุณ...... ไปให้พ้น!”พอหลินจืออี้เปิดปากพูด น้ำเสียงก็สั่นเทิ้ม มันไม่ได้สร้างความหวาดกลัวใดๆ เลยดวงตาของกงเยี่ยนแดงก่ำ แม้แต่ลําคอก็มีสีแดงแปลกๆ เขาดึงเข็มขัดออกมาจากตู้และมัดมือของเธอไว้ทันใดนั้น มือข้างหนึ่งก็ดึงเสื้อผ้าของหลินจืออี้ อีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้ไปมาบนตัวเธอในขณะที่หลินจืออี้กําลังจะสิ้นหวัง เธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติกงเยี่ยนไม่มีปฏิกิริยาของผู้ชายใดๆ เลยไม่มีเลยแม้แต่นิดเดียวเธอชะงัก มองกงเยี่ยนอย่างประหลาดใจกงเยี่ยนรู้สึกได้ เขาก้มหน้ามองหลินจืออี้ เส้นเลือดดําที่คอปูดโปนขึ้นมา เหมือนรีบร้อนมาก แต่ก็ออกแรงไม่ได้ความคิดแรกของหลินจืออี้คือ...... เขากินยาแล้วแต่ไม่ได้ผลกงเยี่ยนพลิกตัวนั่งลงข้างเธอแล้วยิ้มหยัน “ดูถูกฉันเหรอ? ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกงเฉินทําร้ายฉันทั้งนั้น! ตอนนั้นพ่อฉันเกิดอุบัติเหตุ ฉันก็อยู่บนรถ ฉันกระโดดรถรอดมาได้แต่ร่างกายได้รับบาดเจ็บ พอคุณปู่รู้เข้าก็ลบชื่อฉันออกจากผู้สือทอดทันที!”พูดจบ เขาก็หันหน้าไปจ้องหลินจืออี้หลินจืออี้มองเห็นความมุ่งร้ายและความบิดเบี้ยวในสายตาของเขาเธอหลบโดยไม่รู้ตัว แต่ถูกเขาคว้าตัวไว้เขายิ้มอย่างชั่วร้า

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0396

    ณ บ้านสีแดงภายในบ้านสวยมาก แต่ไม่รู้ว่าทําไมถึงมีความมืดมนอยู่ทุกหนทุกแห่งกงเยี่ยนที่ชินกับการถูกคนอื่นปรนนิบัติ กลับเหลือแม่บ้านแค่สองคนไว้ดูแลเฉินซู่หลานส่วนหลินจืออี้ถูกส่งไปที่ห้องชั้นบนเมื่อเปิดประตูห้องก็มืดสนิท เธอยังไม่ทันปรับตัวก็ถูกผลักล้มลงกับพื้นเธอยันตัวขึ้นและอยากจะวิ่งออกไป แต่ประตูถูกล็อคไว้เธอรู้สึกกลัวความมืดที่เหมือนหลุมลึกไร้ก้นบึ้งนี้ จึงยกมือขึ้นคลําผนังแล้วเปิดไฟหลังจากเห็นการจัดวางห้องอย่างชัดเจนแล้ว เธอก็ยืนหน้าซีดอยู่ที่เดิมสมองยังไม่ทันได้ตอบสนอง ร่างกายก็ตอบสนองไปก่อนแล้ว“แหวะ!”หลินจืออี้วิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วเริ่มอ้วกจนไม่มีอะไรจะอ้วกแล้ว เธอถึงพยุงตัวเดินไปที่หน้าอ่างล้างมือเมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปที่กระจก ใบหน้าของตัวเองกําลังค่อยๆ ซ้อนทับกับใบหน้าที่ซีดและชาเธอจ้องมองกระจก ด้านหลังเหมือนมีเงาเลือนรางสายหนึ่งเข้ามาใกล้ตน ทําให้เธอตกใจจนรีบหันตัวกลับแต่ด้านหลังมีเพียงกําแพงสีขาวเท่านั้นเธอวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างลุกลี้ลุกลน มองการตกแต่งที่คลุมเครือเต็มตา ร่างกายเริ่มรู้สึกไม่สบายอีกครั้งเตียงทรงกลม เหนือศีรษะเป็นกระจกภายนอกของตู

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0395

    กงเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเล่นการบันทึกเสียงของซ่งหว่านชิวที่โทรหาคนรักต่างประเทศ“ที่รัก ไฟลท์วันคริสต์มาสของฉัน คุณต้องมารับฉันนะ ฉันเบื่อนายโง่หลี่เฮ่อคนนี้เต็มทีแล้ว!”ซ่งหว่านชิวตกตะลึงจนปากสั่น “หลี่เฮ่อ ไม่ใช่นะ......ฉันแค่......”หลี่เหอยิ้มและกอดเธอ "ไม่เป็นไร ฉันเชื่อเธอ"เมื่อซ่งหว่านชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลี่ฮวนก็วิ่งออกมา"หลี่เฮ่อ! นายบ้าไปแล้วเหรอ? เขาหลอกใช้นายอยู่! เขาไม่ได้รักนายเลย เขาอยู่กับนายก็แค่เพราะว่านายเป็นน้องชายของฉัน! นายสามารถรู้สถานการณ์ของคุณชายสามได้ตลอดเวลาจากฉัน!”“ฉันรู้” หลี่เฮ่อหัวเราะร่วน "ฉันรู้ดีทุกอย่าง"คราวนี้ ไม่เพียงแต่หลี่ฮวนที่ตกตะลึง แม้แต่ซ่งหว่านชิวก็ตกใจเช่นกันหลี่เฮ่อชี้ไปที่หลี่ฮวนและหัวเราะ "พี่เป็นแบบอย่างในปากของคนอื่นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก พี่ไม่เคยทําผิดพลาดอะไรเลย แต่ฉันทําอะไรก็ผิดไปหมด! พ่อแม่เอาแต่ชมพี่ พวกญาติๆ ก็เอาแต่ชมพี่ แม้แต่อาจารย์ที่ปรึกษาก็ชมฉันว่าฉลาดกว่าพี่ แต่นักเรียนที่ภาคภูมิใจที่สุดยังคงเป็นพี่อยู่ดี!”"ฉันด้อยกว่าพี่ตรงไหนกัน! ฉันตั้งใจจะให้เสื้อคลุมสีขาวของพี่แปดเปื้อน ฉันต้องการให้เพื่อนท

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0394

    ห้องผู้ป่วยตกอยู่ในความเงียบกงเฉินทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นควัน เขาจ้องมองตัวเลขบนหน้าจออย่างเย็นชา“ตัวเลขก่อน 4 หมายถึงที่ไหน?”“1 คือบ้าน 2 คือที่ทํางานของฉัน 3 คือออกจากเมือง” หลิ่วเหอไม่กล้าชักช้ารีบเอ่ยปากทันทีฃพวกเธอสองแม่ลูกพึ่งพาอาศัยกัน ย่อมต้องระมัดระวังหน่อยตอนสาวๆ หลิ่วเหอก็ถูกผู้ชายตามมาแล้วต่อมาหลินจืออี้ที่สวยและน่ารักก็ถูกคนเลวจ้องมองเช่นกันสองแม่ลูกจึงตั้งรหัสลับนี้ไว้ หากมีปัญหาและไม่สามารถโทรได้ก็จะส่งข้อความในเวลานั้นหลินจืออี้ยังเด็กอยู่ สองแม่ลูกต่างก็มีแค่ที่ทํางานและที่บ้าน ดังนั้นจึงไม่มีตัวเลขมากมายขนาดนั้นกงสือเหยียนคาดเดาว่า “จือยี่จะถูกพาไปที่ต่างถิ่นหรือเปล่า?”หลิ่วเหอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ต่อให้เป็นต่างถิ่น ก็ควรจะเป็นหมายเลข 4 เธอต้องรู้ว่าฉันต้องดูออกแน่นอน ไม่มีทางส่งผิดแน่ ส่งเลข 5 หมายถึงอะไร?”"ไปต่างประเทศ"พูดจบ กงเฉินก็หันหลังเดินออกจากห้องไปเฉินจิ่นและหลี่ฮวนรีบตามออกไปทันทีหลี่ฮวนกังวลว่ากงเฉินจะวู่วาม จึงพูดอย่างใจเย็นว่า "ถ้าตัวเลขเหล่านี้ถูกส่งมาเพื่อทําให้นายสับสนล่ะ?"กงเฉินกํามือถือแน่น สายตาเคร่งขรึมจนน่ากลัว “ต้องเป

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0393

    เธอส่งตัวเลขชุดหนึ่งให้กงเฉินโดยตรง จากนั้นลบข้อความทิ้งเมื่อเห็นว่าดวงตาของเฉินซู่หลานกําลังจะพลิกขึ้น มือของเธอจึงคลายออกที่จริงเธอเองก็อยากจะบีบคอเฉินซู่หลานให้ตายไปเลยแต่ชาตินี้ ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้น เธอสัญญากับซิงซิงว่าจะต้องเป็นคนใหม่ที่ไม่เหมือนเดิมเธอจะไม่ยอมให้คนแบบนี้มาทําลายชีวิตที่เหลือของเธอเด็ดขาดหลังจากเฉินซู่หลานดิ้นหลุดแล้ว ก็ตะโกนเหมือนคนบ้าว่า "ช่วยด้วย!"เพิ่งสิ้นเสียง ประตูก็ถูกผลักออก กงเยี่ยนที่เพิ่งพันแผลเสร็จก็รีบพาบอดี้การ์ดเข้ามากงเยี่ยนดึงหลินจืออี้ออกโดยตรง "จืออี้ ใจเย็นๆ หน่อย! ถ้าไม่ใช่กงเฉิน แม่ลูกอย่างเราก็คงไม่ตกต่ำขนาดนี้ เป็นเพราะเขาบังคับทั้งนั้น!”พอฟังจบ หลินจืออี้ก็เงียบลงทันที ใบหน้าที่เดิมทีไร้สีเลือดอยู่แล้วยิ่งขาวซีด จ้องมองกงเยี่ยนด้วยหางตาแดงก่ำ"คุณก็รู้เหรอ? หรือว่าคุณก็มีส่วนร่วมด้วย?”กงเยี่ยนถึงพบว่าตัวเองปากไวไปแล้วเฉินซู่หลานที่ถูกประคองขึ้นมาเอามือกุมคอ พูดอย่างกระสับกระส่ายว่า “เขารู้แน่นอนอยู่แล้ว! เพราะเขาเป็นคนส่งเธอเข้าห้องกงเฉินด้วยตัวเอง!”หลินจืออี้จ้องตาเขม็ง ดิ้นรนอยู่ในอ้อมอกของกงเยี่ยนอย่างหายใจถ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0392

    เมื่อหลินจืออี้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็มีคนคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียง ดวงตาทั้งคู่จ้องมองเธออย่างมุ่งร้ายหลังจากเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจนแล้ว เธอก็ลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนกและมองอีกฝ่ายอย่างระแวดระวังเป็นเฉินซู่หลานนั่นเองเธอในตอนนี้ต่างกับคุณนายใหญ่ที่สง่างามในความทรงจําเหมือนคนละคนบางทีการล่มสลายของตระกูลเฉินอาจส่งผลกระทบต่อเธอมากเกินไป ผมของเธอเห็นผมหงอกชัดเจนแล้ว ใต้ตายังมีสีดําคล้ำเมื่อก่อนแค่ดูป่วยอ่อนแอ แต่ตอนนี้กลับแผ่รังสีแห่งความตายออกมาด้วยหลินจืออี้ลงจากเตียง ถอยหลังไปหนึ่งก้าว “คุณนายใหญ่ คุณคิดจะทําอะไร?”เฉินซู่หลานไม่ได้พูดอะไร ลูบผมที่หน้าผาก แล้วค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ทุกการกระทําของเธอแสดงให้เห็นถึงท่าทางของหญิงผู้สูงศักดิ์รอจนเธอนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เปลือกตาจึงเลิกขึ้น มองประเมินหลินจืออี้อย่างเหยียดหยาม“ตอนนั้น อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น เธอกับกงเฉินก็จะเสื่อมเสียอย่างไม่มีทางหวนกลับแล้ว”หลินจืออี้นิ่งไปพักหนึ่ง ทันใดนั้นก็เข้าใจอะไรบางอย่าง“คืนนั้นเป็นคุณ”เมื่อจ้องมองใบหน้าตรงหน้าเธอ เรื่องราวในคืนนั้นก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นในสมองของเธอฤดูใบไ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status