LOGINShare
บทที่ 0450
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0450
สองกล่องคือชุดนอนสองแบบ ชุดหนึ่งน่ารัก อีกชุดหนึ่งเซ็กซี่แต่มันไม่โจ่งแจ้ง แค่ออกแบบแบบโชว์นิดโชว์หน่อยซางหรั่นกลัวว่าหลินจืออี้จะมองไม่ชัด จึงตั้งใจหยิบชุดนอนสองชุดออกมาวางตรงหน้าเพื่อทําท่าทางตัวเองทําท่าทางยังไม่พอ ยังทําท่าทางบนตัวหลินจืออี้อีกครั้ง"จืออี้ ฉันอิจฉาเธอมากเลยนะ เธอทั้งสวย หุ่นยังดีแบบนี้ ใส่อะไรก็ดูดีไปหมด"หลินจืออี้พูดไม่ออก แอบปรับลมหายใจแล้วยิ้มอย่างสงบเธอผลักกระโปรงนอนออกโดยไม่รู้ตัว "เธอใส่ก็สวยนะ เก็บไว้แลกกันใส่ก็ดีเหมือนกัน""แล้วจะให้ฉันใส่ตัวไหนก่อนล่ะ? ฉันตั้งใจว่าจะใส่ในงานหมั้นตอนกลางคืน เธอช่วยฉันเลือกหน่อย ทางที่ดีที่สุดคือให้คุณชายสาม... ละสายตาไม่ได้เลย”ซางหรั่นพูดไปก็รู้สึกอายเล็กน้อย แต่ความรักในดวงตาของเธอไม่ได้สงวนไว้เลยเมื่อมองดูเธอที่สามารถโอ้อวดได้ตามอําเภอใจ ดวงตาของหลินจืออี้ก็ราวกับถูกหนามแหลมแทงทีหนึ่ง หลุบตาลงทันที"เสียวหรั่น เธอให้คนอื่นช่วยเลือกเถอะ ฉันเลือกไม่ได้""ทุกคนในตระกูลกงนี้จริงจังมาก ฉันจะหาใครมาช่วยฉันเลือกได้อีกล่ะ? เธอเป็นนักออกแบบ สายตาเธอต้องดีแน่ๆ เลย”ซางหรั่นจับมือของหลินจืออี้แล้วเขย่าไปมา สายตาเ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0449
ซางหรั่นเปลี่ยนคำพูดแล้ว แถมยังดูคุ้นเคยเป็นพิเศษ คิดว่าหลิ่วเหอก็คงยอมรับฐานะของเธอแล้ว"อืม" หลินจืออี้เดินไปนั่งลง หางตาเห็นสมุดรายชื่อ "แขกเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?"ซางหรั่นหัวเราะ "นี่ยังเยอะอยู่เหรอ? ก็แค่เชิญคนสําคัญของทั้งสองฝ่ายมาแล้ว คนอื่นได้แต่รอตอนแต่งงานแล้ว”หลินจืออี้มองรายชื่อคนเกือบสองร้อยคนแล้วก็หุบปากทันทีทั้งสองฝ่ายเป็นตระกูลใหญ่และสิ่งที่ขาดไม่ได้ที่สุดคือเครือข่ายทางสังคมหลิ่วเหอมองออกถึงความยุ่งยากใจของหลินจืออี้ จึงเปลี่ยนเรื่องเรียกว่า "เสียวหรั่น เมื่อกี้เราพูดถึงไหนแล้ว?""อ้อ พูดถึงที่ว่าคุณนายสามต้องจุดธูปเป็นคนที่เท่าไร ยุ่งยากจังเลยแฮะ" ซางหรั่นเบ้ปาก"ไม่ยุ่งยากหรอก เจ้าสามเป็นทายาท เป็นเจ้านายในอนาคตของตระกูลกง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ถือเขาเป็นอันดับแรก เธอเป็นภรรยาของเขา ย่อมเป็นคนแรกอยู่แล้ว" หลิ่วเหออธิบายได้ยินแบบนี้ แก้มของซางหรั่นก็เผยสีหน้าที่ชื่นชมยินดีออกมา"ฉันก็ว่าแล้วว่าเขาเก่งมาก ตอนอยู่มหาวิทยาลัยเขาเป็นที่หนึ่งทุกอย่าง แล้วยังเรียนจบเร็วที่สุดด้วย ฉันจําได้ว่ายังมีคนแซวเขาว่ามีสาวรอเขาในประเทศเหรอเปล่า ถึงทำให้เขารีบขนาดนั้น"หลิ่วเหอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0448
หลินจืออี้ไม่เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน สัญชาตญาณบอกให้เธอถอยหลัง แต่เธอกลับถูกขวางอยู่ตรงกําแพงริมฟุตบาทเปล่าทางถอยกลับแล้วเมื่อเห็นล้อรถกําลังจะทับออกมา เธอก็ยกมือขึ้นเพื่อปกป้องศีรษะของเธอวินาทีต่อมา หลินจืออี้ก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ล้มกลิ้งเธอวางมือลงอย่างตกใจ และเห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งเข้ามาเมื่อกี้กลิ้งเข้าไปในแปลงดอกไม้พร้อมกับคนและคนที่ชนผู้ชายเข้าไปในแปลงดอกไม้ก็คือ... รถของกงเฉินกงเฉินก้าวขาออกจากรถหรู เสื้อโค้ทสีดํายาวสะบัดเป็นมุมแหลมระหว่างเดินไม่กี่ก้าวเขาก็เดินไปหาผู้ชายคนนั้นและคว้าคอเสื้อของเขาผู้ชายคนนั้นอ้อนวอนขอร้อง "คุณชายสาม ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ รถของผมเบรกแตกอย่างกะทันหัน ดังนั้นผมถึงวิ่งไปหาผู้หญิงคนนี้ ผมเป็นแค่คนธรรมดาๆ คนหนึ่ง ขอร้องเถอะครับ ปล่อยผมไปเถอะ”กงเฉินชําเลืองมองไม้กางเขนบนลูกกระเดือกของผู้ชาย คนธรรมดาๆ เหรอ?ดวงตาของเขาเย็นชาและยิ้มเยาะที่มุมปาก "ระวังหน่อย ไม่อย่างนั้นอาจตายได้"หัวใจของผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยความกลัวและพยักหน้าซ้ำๆ "ครับๆ"กงเฉินสังเกตสายตาที่หลินจืออี้มองมา จึงปล่อยมือจากผู้ชายคนนั้นทันที "ไสหัวไป"
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0447
ยานี้เป็นยาที่กินเพื่อทำให้อารมณ์ของเธอคงที่หลังจากกลับมาจากนอร์เวย์เมื่อกำลังจะยัดมันเข้าไปในปาก เธอก็นึกถึงคําเตือนของหลี่ฮวนอีกครั้ง ยานี้กินยิ่งน้อยยิ่งดีสุดท้ายเธอก็วางยาลงและเล่นโทรศัพท์มือถือแทนนึกไม่ถึงว่าเมื่อเปิดโทรศัพท์ ข้อความแรกที่เห็นคือข้อความจากโมเม้นต์ของซางหรั่นเธอเกล้าผมอย่างลวกๆ ผมที่แตกของเธอห้อยลงมาอย่างเปียกๆ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จและสวมชุดนอนของกงเฉิน[เหมือนเด็กขโมยเสื้อผ้าของผู้ใหญ่ไหม? อิอิ]ซางหรั่นหัวเราะอย่างมีความสุขจริงๆแต่หลินจืออี้เห็นแล้วก็รู้สึกร้อนไปทั้งตัว เพราะชุดนอนชุดนั้นเธอก็เคยใส่เหมือนกันเธอลุกขึ้นและถูผิวของเธออย่างแรงจนแขน คอและหน้าอกของเธอแดงจนถลอกเธอถึงได้หยุดลงเพราะความเจ็บปวดเธอมองมือทั้งสองอย่างงุนงง ในร่องนิ้วมีเลือดติดอยู่วินาทีต่อมาเธอก็กลืนยาลงไปอย่างไม่ลังเลและขดตัวอยู่ในผ้าห่มไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอถึงหลับไปภายใต้ฤทธิ์ยาวันรุ่งขึ้นหลังจากตื่นนอน หลินจืออี้ก็ตื่นขึ้นเพราะความเจ็บปวด เมื่อส่องกระจกถึงพบว่าจุดที่ข่วนเมื่อคืนไม่มีแววดีขึ้นเลยยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง กังวลมากว่าจะทิ้งรอยแ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0446
ขณะที่เงาคนกําลังก้าวไปข้างหน้า ไฟเหนือศีรษะของหลินจืออี้ก็ดับลงอย่างกะทันหัน"กรี๊ด!"เธอกรีดร้องเสียงดัง ไม่นึกเลยว่าเงาร่างนั้นจะถูกเธอทำตกใจ จนเกือบจะตกบันไดไปในเวลานี้เอง ไฟก็สว่างขึ้นอีกครั้งหลังจากเห็นใบหน้าของกันและกัน ทั้งสองก็ตกตะลึงและปิดปากที่เปิดกว้างโดยไม่รู้ตัวในเวลาเดียวกัน"จืออี้!""พี่โจว! พี่ทำฉันตกใจหมดเลย!" หลินจืออี้ลูบอกตัวเองอย่างใจหายพี่โจวยันกําแพงไว้ "ฉันก็ตกใจแทบตายเพราะเธอเหมือนกัน ฉันนึกว่าเป็นเสียงสะท้อนของฝีเท้าฉันซะอีก"หลินจืออี้ยิ้มแล้วดึงเธอขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ตลอดทางได้ยินเธอบ่นว่าลิฟต์พังเวลาไหนไม่พัง ดันมาพังในเวลานี้ทั้งสองคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ไม่ได้สังเกตว่าประตูชั้นล่างสั่นเล็กน้อยเลยภายในประตูผู้ชายที่แกล้งทําเป็นผู้อยู่อาศัยได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ถึงหมัดถึงเนื้อ แม้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามจะเป็นกงเฉิน เขาก็ไม่ได้เกรงใจเลยแม้แต่น้อยผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเอาชนะกงเฉินได้ จึงหยิบมีดสั้นออกมาจากด้านหลัง หมายจะลอบโจมตีฝ่ามือของกงเฉินถูกกรีดเป็นรอยหนึ่ง แต่เขากลับไม่รู้ถึงความเจ็บปวด หันหลังและบิดคอของผู้ชายคนนั้น เพียงวินาท
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0445
ซางหรั่นเข้ามาใกล้และดมกลิ่น "กลิ่นดอกมะลิที่ฉันซื้อหอมเกินไปใช่หรือเปล่า? เธอรีบวางลงไปเถอะ เดี๋ยวฉันเก็บเอง เดิมทีเธอก็เป็นแขกอยู่แล้ว ยังมาล้างชามให้ฉันอีก เกรงใจเธอจะแย่อยู่แล้ว"เธอไม่ได้ตั้งใจจะอวดฐานะของนายหญิง หลินจืออี้ฟังออกเมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของซางหรั่น ท้องของหลินจืออี้ก็ปั่นป่วนด้วยความรู้สึกผิด พลันใบหน้าของเธอก็ซีดลงซางหรั่นกังวล "เฮ้ย เธอแพ้ดอกมะลิหรือเปล่า? หน้าซีดไปหมดแล้ว เธอรีบไปนั่งเถอะ เดี๋ยวฉันจะชงชาให้เธอสักถ้วย”"ขอบคุณค่ะ"หลินจืออี้เดินตามซางลี่ออกไปด้านหลังซางหรั่นพูดอย่างงอนๆ ว่า "คุณชายสาม ทําไมคุณถึงดูจืออี้ล้างชามต่อหน้าต่อตาแบบนี้ล่ะ? เดี๋ยวฉันทําเองค่ะ"เธอกําลังจะยื่นมือออกมา กงเฉินก็ออกเสียงห้ามทันที"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง"ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็ยิ้มเยาะในใจ เร่งฝีเท้าจากไปหลังจากรอให้คนจากไป กงเฉินก็เริ่มเก็บเศษชิ้นส่วน เขามองดูคราบเลือดบนนั้นด้วยแววตาที่ซับซ้อนและอดทน“กินยาเหรอยัง?”สีหน้าของซางหรั่นแข็งทื่อ "กินแล้วค่ะ ทําไมคุณถึงจู้จี้จุกจิกกว่าฉันพี่ฉันซะอีก"เมื่อสังเกตได้ว่าเขาจ้องมองเศษชิ้นส่วน เธอก็เปลี่
You may also like
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ49.8K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์55.4K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋80.0K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.6K viewsอย่ายุ่งกับลุงภารโรง
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ385 viewsความรักในความรัก
เค้กมัฟฟิ่นn82 viewsตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด
xichng330 viewsบำเรอรักบอดี้การ์ดของคุณพ่อ [ Love Slave ]
ศรีสวาท1.2K views
