บทที่ 0253

เมื่อเดินเข้าไปด้านใน ฮั่วเยี่ยนฉือก็เห็นสิ่งของเครื่องใช้ของเฉียวสือเนี่ยนไม่มาก

เครื่องสำอางบนโต๊ะเครื่องแป้งถูกหยิบไปเกินครึ่ง และยังมีที่คาดผมที่เธอมักสวมใส่ โคมไฟส่องหน้ารูปทรงแปลกประหลาดก็หายไปแล้วเช่นกัน

ในห้องแต่งตัว เดิมทีถูกแขวนไว้ด้วยเสื้อผ้าสีสดใสมากมาย แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า ชั้นรองเท้าและกระเป๋าก็ว่างไปหลายชั้น

ความรู้สึกว่างเปล่าเมื่อครู่กลับมาครอบงำอีกครั้ง

ฮั่วเยี่ยนฉือยุ่งอยู่กับการทำงานที่ประเทศ M ทั้งวัน ตอนที่นั่งเครื่องบินกลับมาเขาก็ไม่ได้พักผ่อน ตอนนี้จึงรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

เขาล้มตัวลงนอนบนเตียง

หมอนและผ้าห่มยังคงมีกลิ่นของเฉียวสือเนี่ยน

ฮั่วเยี่ยนฉือนนึกถึงตอนที่อยู่ประเทศ M เขากลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวที่จะรังแกเฉียวสือเนี่ยนในตอนกลางคืนจนทำให้เธอโกรธและกลับไป เขาจึงบังคับตัวเองให้นอนแยกกับเฉียวสือเนี่ยน แต่ในตอนนี้เขากลับรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

เขาควรจะนอนอยู่ที่ห้องนอน ต่อให้จะต้องอุ้มเธอมานอนในกลางดึก แต่ก็สามารถได้ใกล้ชิดกับเธอสองสามชั่วโมง

เห็นได้ชัดว่าเขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แต่ไม่สามารถเข้านอนได้ ฮั่วเยี่ยนฉือจึงโทรศัพท์ไปหาเฉียวสือเนี่ยน

เสีย