8.สิ่งมหัศจรรย์

กว่าไกอาจะกลับมาจากงานเลี้ยงก็ช่วงเช้าของอีกวัน สำหรับมาธ่านี่คือเรื่องปกติในการไปงานเลี้ยงของชนชั้นสูง แต่สำหรับโรส เธอแปลกใจมากทีเดียว

“งานเลี้ยงแรกเป็นอย่างไรบ้างคะ ข้าตกใจมากที่ทางผู้จัดงานไม่ได้ให้สาวใช้เข้าไปด้านในด้วย”

โรสเอ่ยถามพร้อมกับถอดชุดของไกอาออก

“เรื่องนั้น..งานเลี้ยงของที่นี่ไม่เหมือนกับงานเลี้ยงที่ข้าเคยพบเจอ มันพิเศษมากกว่าที่จักรวรรดินิดหน่อย และดูเหมือนว่าข้าจะได้พบเจอเพื่อนใหม่ด้วยล่ะ นางเป็นผู้จัดงานเลี้ยงงานนี้ชื่อว่าโนแอล เลดี้โนเอล รันเดน”

โรสถอนหายใจด้วยความโล่งอก คุณหนูของเธอนั้นเปลี่ยนไปจากเดิมมากทีเดียวและเธอชอบมากที่คุณหนูไม่ได้เจ้าอารมณ์หรือว่าขี้หงุดหงิดเหมือนกับคุณหนูคนเก่า นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่คุณหนูความจำเสื่อม ไม่รู้ว่านี่คือผลพลอยได้จากการดื่มยาพิษหรือไม่แต่ในสายตาของโรส

นี่คือเรื่องดี ไม่กี่อย่างในชีวิตของเธอ

“เช่นนั้นก็ดีแล้วค่ะ อยากจะรับมื้อเช้าเลยไหมคะ”

ไกอาพยักหน้า

“ก็ดีเหมือนกัน”

“เงินเดือนของนายหญิง องค์ราชาส่งมาให้แล้วนะคะ”

ในตอนที่เธอเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้เธอได้รับเงินทองมากมายพอสมควร แล้วยังจะมีเงินเดือนให้อีกอย่างนั้นหรือ ที่ว่าชนชั้นสูงของนอลข่านไม่ต้องทำงานน่าจะเป็นเรื่องจริงสินะ เพราะในทุกเดือน องค์ราชาจะส่งมอบเงินเดือนให้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นขุนนางแต่ถึงอย่างนั้นก็ได้เงินเดือนด้วยอย่างนั้นหรือ จะว่าไปแล้วที่นี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ..

ไม่ดีอยู่อย่างเดียวนั่นคือการหาสามีของเธอที่ดูเหมือนจะยากเย็นพอสมควร

เมื่อวานเธอนอนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นสาวใช้ของโนแอลยืนอยู่ข้างเตียง ส่วนท่านดยุคหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาใจร้ายเล็กน้อยที่ออกไปจากห้องแบบไม่บอกไม่กล่าว แต่เรื่องราวของเราให้มันจบลงเท่านั้นก็ดีเหมือนกัน เธออยากจะแกล้งเขา.. แต่ก็ไม่ได้จะทำตัวเป็นสตรีไม่รู้ฟังที่เที่ยววิ่งไล่ตามเขาไปเรื่อยๆ แบบนั้นมันไม่สมเป็นเธอและเธอก็จะไม่มีวันทำอย่างเด็ดขาด

เมื่อรับมื้อเช้าเสร็จแล้ว ไกอาก็เข้ามาในห้องหนังสืออีกครั้ง เธอเปิดอ่านหนังสือเล่มเดิมที่มันเกี่ยวกับรายชื่อของขุนนางทั้งหลายที่ยังไม่ได้แต่งงาน และกว่าครึ่งคือบุรุษที่คุ้นหน้าคุ้นตากันอย่างดีเพราะว่าเธอมองเห็นพวกเขาเหล่านั้นในงานเลี้ยง

“เฮ้อ..ดูเหมือนว่าการหาสามีจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้ว”

ไกอาล้มตัวนอนบนม้านั่งตัวยาว อากาศในยามกลางวันนั้นร้อนในแบบที่พอทนได้ เธอเหม่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่างของคฤหาสน์รูปทรงคล้ายๆ กับหัวหอม ที่ด้านล่างคือสวนเล็กๆ เป็นส่วนที่มีดอกไม้หายากแล้ว..น้ำพุที่กลางสวน ถัดจากคฤหาสน์ของเธอไปคือย่านการค้าในเมือง และจากหน้าต่างห้องนี้สามารถมองเห็นพระราชวังสีทองได้อย่างชัดเจนมากทีเดียว

ความสวยงามของพระราชวังนั้นทำให้เธออดทึ่งในทุกครั้งที่มองไม่ได้เลย

“นายหญิงคะ...”

มาธ่าวิ่งขึ้นมาด้านบนด้วยท่าทางเร่งรีบ

“เลดี้รันเดนมาขอพบค่ะ”

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของมาธ่าแย้มยิ้มด้วยความดีใจ อาจจะเพราะว่าเลดี้รันเดนนั้นเป็นสตรีที่อยู่ในจุดกึ่งกลางของแวดวงสังคมเพราะอย่างนั้นการที่นายหญิงของเธอสนิมสนมกับเลดี้โนแอลมันคือเรื่องที่ดีมากพอสมควร

ยังไม่ทันที่ไกอาจะได้พูดอะไร โนแอลก็เดินเข้ามาในห้องหนังสือของเธอด้วยรอยยิ้ม ในมือของหญิงสาวถือขวดสุราเอาไว้พร้อมกับแก้วสองใบ

“เจ้าตื่นไวกว่าที่ข้าคิดเอาไว้..”

โนแอลหัวเราะเสียงดัง เมื่อได้ยินคำกล่าวทักทายของไกอา

“ข้าเบื่อหน่ายแสงของดวงตะวันเพราะมันทำให้รสหวานของสุราเจือจางลง แต่ถึงอย่างนั้นภายใต้แสงตะวันมีสตรีที่งดงามเช่นเจ้าอยู่ เช่นนั้นวันนี้ข้าจะเบื่อหน่ายความร้อนในยามกลางวันลดลงเล็กน้อย”

หลังจากกล่าวจบโนแอลก็ส่งแก้วสุราให้กับไกอา ซึ่งแน่นอนว่าไกอาปฏิเสธแก้วสุรานั้นไม่ได้ เธอจึงจำยอมรับมาดื่มด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

“เมื่อวานเจ้ากับท่านอาไม่ได้..ทำเรื่องแบบนั้นกันงั้นเหรอ ให้ตายสิไกอา นั่นคือดยุคแห่งเซนเดอร์ที่ไม่ได้มีเวลาว่างมากมายนัก แต่เจ้ากลับปล่อยให้เขาหลุดมือไป..”

ไกอาถอนหายใจเบาๆ

“ข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าข้าไม่ได้ต้องการ..การร่วมหลับนอนเพียงครั้งคราว ข้าต้องการบุรุษที่จะมาเป็นสามีของข้าในอนาคตและข้าคิดว่าข้าไม่สามารถหาสามีในงานเลี้ยงเช่นนั้นได้หรอกโนแอล เป้าหมายของข้าและบุรุษเหล่านั้นมันแตกต่างกัน พวกเขาต้องการร่างกายแต่ว่าข้าต้องการ..หัวใจและความรัก”

สุดยอดเลย..เกิดมาโนแอลพึ่งจะเห็นความหวังที่แรงกล้าเช่นนี้

“พระเจ้าช่วย ข้าอยากจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้กับคำพูดที่แสนซาบซึ้งของเจ้าจังเลย มันเยอะแยะไปไกอา บุรุษที่ไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงแบบนั้น เพียงแต่คนที่ข้าเห็นว่าเหมาะสมกับเจ้า..นั่นก็คือองค์รัชทายาทยังไงล่ะ”

ไกอานิ่วหน้าเล็กน้อย

“ขอร้องโนแอลข้าไม่เล่น..”

ลูกชายของคนที่เจ้าชู้และมีเมียสามร้อยคนจะเป็นบุรุษที่ไขว่คว้าหาเรื่องความรักได้อย่างไรกัน

“เจ้าเชื่อข้าได้นะไกอา องค์รัชทายาทยังไม่มีพระชายา ข้าส่งจดหมายเชิญไปมากมายแต่พระองค์ก็ไม่ตอบรับการเข้าร่วมงานเลี้ยงใดๆ เลย และไม่ใช่แค่ข้าแต่กับสตรีอื่นก็เหมือนกัน เจ้าเชื่อไหมว่ายังไม่เคยมีใครได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์สิ่งนั้นของพระองค์เลย”

นี่โนแอลเรียกเจ้าสิ่งนั้นว่าสิ่งมหัศจรรย์อย่างนั้นเรอะ ทำไมมันฟังดูยิ่งใหญ่อะไรเบอร์นั้น...

“เชื่อเถอะว่ามันมหัศจรรย์..เพราะมันยังไม่เคยถูกสตรีใดค้นพบยังไงล่ะ องค์รัชทายาทนั้นตรงตามความต้องการของเจ้าเป๊ะ ไม่เข้าร่วมงานเลี้ยง ไม่มีภรรยา และยังไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ากับใครมาก่อน เรื่องนั้นเจ้ามั่นใจได้เลยเพราะว่าข้าได้รับการยืนยันจากสตรีหลายคนทีเดียวที่พยายามเข้าหาพระองค์ พระองค์ยังไม่เคยมีค่ำคืน..สุดแซ่บกับใคร บุรุษที่ดีงามเช่นนี้เจ้าหาไม่ได้อีกแล้วในนอลข่าน”

ฟังดูมันยากเย็นมากทีเดียว แล้วขนาดสตรีอื่นในนอลข่านยังไม่ได้เข้าใกล้พระองค์ แล้วเธอล่ะ?

“หากมันยากเย็นขนาดนั้น ข้าเองก็คงจะถูกพระองค์จับโยนออกมาจากห้องเหมือนกับสตรีอื่นละมั้ง”

“ไกอา..เจ้าต้องพยายามสิ ผลไม้ที่อร่อยและสมบูรณ์แบบมากที่สุดมันคือผลไม้ที่อยู่บนยอดยังไงล่ะ เจ้าจะต้องปีนขึ้นไปและไปคว้าผลไม้ลูกนั้นมาอยู่ในมือให้ได้เพราะว่าเจ้าไม่เหมือนใคร เจ้าเองก็แตกต่างเหมือนกัน..”

ทำไมกันนะ ทำไมโนแอลถึงได้มาสนับสนุนเรื่องของเธอกับองค์รัชทายาทขนาดนี้ คงไม่มีอะไรแอบแฝงอยู่ภายใต้รอยยิ้มที่แสนใสซื่อของโนแอลหรอกใช่ไหม?