로그인공유
#เป็นเมียผี บทที่ ๙ บุตรชายสุดท้องผู้ไม่เอาไหน (๒)
최신 업데이트:
2025-01-10 02:10:19
최신 챕터
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๖ สั่นไหวในเงาเเค้น (๑)
ย้อนไปเพียงไม่กี่ชั่วยาม ขุนแสนคำนั้นเพิ่งออกจากห้องของเอื้องน้อย หลังจำต้องยอมร่วมเรียงเคียงหมอนกับนางเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลสำคัญ ทั้งที่ในใจนั้นหาได้มีนางอยู่เลยแม้แต่เสี้ยวใจเดียว ทว่าในที่สุดเขาก็ได้รู้กำหนดวันเข้าเฝ้าพระราชชนนีภายในพระราชฐาน เมื่อเป้าหมายสำเร็จลง การแนบกายนางเพื่อผลประโยชน์ก็มิจำต้องสืบต่อ ขุนเเสนคำหันไปพึ่งพาจอกสุราทรงสูง บรรจุสุราหมักกลั่นกลิ่นฉุนบาดโพรงจมูก มือหยาบกร้านคลึงขอบปากจอกแน่น ก่อนจะยกขึ้นแนบริมฝีปากแล้วกระดกลงคอภายในรวดเดียว สุรารสขื่นแสบลิ้นไหลผ่านลำคอเเกร่ง เผาไส้ในดั่งเพลิงโชน เมื่อขุนเเสนคำในร่างพระยาสิงขรได้กลืนลงไปแล้วจึงรู้ว่าอารมณ์ในอกหาใช่เพียงความอึดอัดไม่ หากแต่คล้ายไฟร้อนที่สุมอยู่ในร่างกาย “เอื้องน้อยมิเคยอยู่ในใจข้าเลยแม้สักครึ่งหายใจ” เเต่เป็นหล่อนต่างหาก... บัวงาม เขาพึมพำกับตนเองด้วยความเจ็บปวด ไม่ได้อยากทำเช่นนี้ เเต่ในเมื่อคนอย่างเขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าถึงทุกอย่างที่พอจะสืบสาวไปถึงตัวตนของเมียใจโฉดชั่วได้ ดวงตาฉ่ำน้ำสุราแต่ยังคงเด็ดเดี่ยว หางเเต่ดวงหน้ากลับแน่นิ่งดังภาพสลัก ข้าควรทำขนาดนี้... เพื่อผู้หญิงที่ไม่ได้รักข้า
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๔) จบตอน
“กูมิคิดจักเจรจาความใดกับนังคนทรยศเยี่ยงมึงอีกต่อไป ก่อนคอมึงจักโดนเชือดสิ้น จงบอกมาซึ่งที่อยู่ของเถ้ากระดูกผัวเก่ามึงว่าอยู่เเห่งใด!” น้ำเสียงเเละเเผ่นอกที่อุ่นร้อนเเทบเป็นไฟนั้นเย็นเยียบเเตกต่างจากผิวกายเเกร่งที่ร้อนระอุ เต็มไปด้วยเพลิงเเค้นเเละความอาฆาต ปลายมีดกดลึกขึ้นอีกนิด กลิ่นกายหอมหวานของร่างเล็กประชิดใกล้ปลายจมูกโด่ง ไรหนวดเเทรกระหว่างผิวซอกคอจนรู้สึกขนหัวลุก “คือฉัน” ถ้าบอกไปตามตรงว่าไม่รู้ คอคงได้หลุดออกจากบ่าเเน่ๆ “ฉันไม่... อึ้ก!” เมื่อจับทางได้ว่าหล่อนจะทำเฉไฉอีกครั้ง ฝ่ามือหนากำเเน่นเเละกดปลายมีดบาดลึกขึ้นจนเลือดซึมออกมาผ่านปากเเผล บีรู้ว่าคนเเบบไอ้เหล็กไม่เคยมาเล่นๆ ตั้งเเต่เเรก มันคือผู้ชายคนเดียวที่พร้อมจะฆ่านางบัวงามโดยปราศจากความรักหรือความลุ่มหลงเเตกต่างจากชู้คนอื่นๆ ยิ่งอยู่ในช่วงชุลมุนเเต่ร่างกายกลับชาดิกไร้ความรู้สึกเสียจนสัมผัสได้เเค่เพียงกลิ่นเลือดบางๆ ใช่ เพราะเขาไม่เหลือเวลาให้รีรออะไรอีกเเล้ว ยิ่งใช้เวลานานเท่าใด องค์หญิงยาดะนาผู้เป็นที่รักก็ยิ่งรอนานขึ้นเท่านั้น มันไม่คุ้มค่ากัน... หากต้องเเลกมากับการถูกเหยียบย่ำดวงใจซ้ำสองที่เขาทำภารกิจไม่สำเร็จ สู้
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๓)
หากเเต่ค่ำคืนนี้นางสาวบีกลับรู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างเเปลกประหลาด บรรยากาศในค่ำคืนนี้มันดูเเปลก ใช่... เเปลกไปหมด ทั้งขุนเเสนคำที่พาร่างพระยาหายไปทั้งวัน รวมถึงเสียงนกเเสกที่ร้องระงมตั้งเเต่ตกดึก เธอที่อยู่ในห้องนอนอยู่คนเดียวนั้นหยัดกายลุกขึ้นท่ามกลางความมืดที่มีเพียงเเสงนวลของดวงจันทร์ที่โอบล้อมรอบทั้งเรือนใหญ่ หรือความเเปลกประหลาดที่สุดจะเป็นห้วงความรู้สึกที่อัดเเน่นในใจนี่กันนะ? ทั้งๆ ที่เขาออกคำสั่งอย่างไร้เยื่อไม่เหลือใยขนาดนั้น ยังจะไปคิดถึงให้เปลืองสุขภาพจิตอีกทำไมก็ไม่รู้ บีเเค่นหัวเราะดังเหอะ ก็ผู้ชายอย่างขุนเเสนคำเขารักเป็นเเค่เมียเลวๆ ของตัวเองคนเดียวนี่นา เธอมันเป็นเพียงเเค่หนึ่งในตัวหมากที่เขาจะชักใยไปทางไหนตามใจชอบไม่ใช่เหรอ เเต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาหรอก ผิดที่เธอเองที่เผลอไผลปล่อยให้ความเหงาครอบงำจนเริ่มรู้สึก... คิดถึงขึ้นมาเเบบไม่มีเหตุผล เเต่มันก็เท่านั้น เมื่อสุดท้ายเขาก็ไม่ใช่ของเรา เเถมยังตายไปเเล้วด้วย ขุนเเสนคำรักบัวงาม เเละไม่มีวันจะมองบีเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไปมากกว่าตัวหมาก ก็ต้องยอมรับว่าเธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เจ๋งพอจะไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนเเรกที่นอ
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๒)
ค่ำคืนนี้มิ่งขวัญร้อนรุ่มจนเกินจะทานทนเป็นพิเศษกว่าในทุกๆ ค่ำคืน เขานึกถึงวาจา กิริยาเเละคำพูดทุกคำที่นางผู้หญิงนั่นเอื้อนเอ่ยไม่ยอมหลุดออกไปจากหัว “เอาสิ มิ่งขวัญ” “ว่ากระไรนะ?” “น้าจะเล่นกับเจ้ามิ่งด้วยก็ได้นะ เพราะเจ้ามิ่งเองก็รูปงามถูกใจน้าเหมือนกัน” มิใช่ไม่รู้ว่านั่นคือมารยาล่อลวงชายของผู้หญิงเช่นนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกเเต่ก็ขาดความยับยั้งชั่งใจ เมื่อหวนนึกถึงท่าทางยั่วเย้าโดยไม่จริงจังนัก หัวใจของมิ่งขวัญยิ่งเต้นส่ำระรัว เขาไม่เคยพบเจอสถานการณ์เช่นนี้ เเม้เเต่ทองผินที่เขาบูชาจนสุดดวงใจ ความรู้สึกที่มีต่อบัวงามเเตกต่างจากเจ้าคุณเเม่ เขาเคารพบูชาคุณเเม่ทองผินจนไม่คิดเเม้เเต่จะเเตะต้องเเม้เเต่ปลายเล็บหรือเเม้เเต่เส้นผมของท่าน เเต่มิ่งขวัญเข้าใจว่านั่นคือความรักในเชิงชู้สาวมาโดยตลอด เขาเข้าใจว่าตนเองนั้นหลงใหลจมปลักอยู่กับเสน่ห์ผู้ใหญ่ที่อบอุ่นเเละลึกลับของทองผินอยู่เสมอมา เเต่ครั้นเมื่อโดนยั่วหยอกเเค่เพียงน้อยจากผู้หญิงที่คิดว่าชังหน้าหล่อนตั้งเเต่เเรกเห็น สัญชาตญาณของชายหนุ่มที่กำลังจะเติบโตเต็มวัยร้องบอกว่าเขาปรารถนาในตัวของผู้หญิงคนนั้น จนถึงขนาดหึงหวง พลั้งปากสร้างความ
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๑)
การมีความคิดไปในเเง่ลบต่อหล่อนอาจไม่ใช่เรื่องที่เเปลกใหม่ อาจเพราะบัวงามย่างเท้าก้าวเเรกเข้ามาในบ้านหลังนี้ในฐานะอนุภรรยาของบิดาเขา หล่อนเเสดงท่าทางยั่วยวนบุตรชายต่อหน้าพ่อของเขาอย่างกล้าหาญ เเถมยังปั่นหัวยั่วประสาทพ่อของเขาได้เป็นอย่างดี เขารู้ว่าหล่อนมันร้ายกาจ… เเต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ ร้ายกาจถึงกระทั่งพาชู้รักมากกนอนถึงถิ่นของเรา ขุนหล้ากระตุกยิ้มออกมา เเม้ว่าเขาเองจะเป็นขุนนางเเละเป็นลูกชายคนโตของพระยา หากเเต่สายเลือดโจรป่าที่อยู่ในกายครึ่งหนึ่งนั้นยังเข้มข้น ยิ่งหล่อนมีพิษ มีหนามเเหลมคมก็ยิ่งน่าลิ้มลอง น่าสนใจมากกว่าเดิม เขาเองก็เบื่อพวกคุณหญิงคุณนายที่เเสนเพียบพร้อมเเล้ว มาเอาหญิงร่านสวาทเเถมยังปั่นหัวเก่งคงจะน่าสนุกเเละท้าทายมากกว่า จะเป็นอย่างไรนะ หากได้ครอบครองหล่อน คงรู้สึกว่าไม่ต่างกับการได้รับชัยชนะจากบิดาของตนเองเป็นเเน่ ดูพ่อจะลุ่มหลงราคะร้อนร้ายของหล่อนมาก ถึงขนาดใช้สายตาขุ่นเคืองมองบุตรชายหัวเเก้วหัวเเหวน เเต่ก็คงมิเเปลกนัก การคลุกคลีกับหญิงร่านโลกีย์คงเป็นเรื่องคุ้นเคยของท่านไปเเล้วกระมัง นายกล้าถูกสั่งให้ตามมาบนเรือนทาส ทันทีที่บ่าวรับใช้สาวๆ เห็นร่
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๔ เล่นชู้กับบุตรชายสามี (๔) จบตอน
“เห็นทีว่าจะเป็นเพราะข้าเอง” แต่สุ้มเสียงเข้มที่ดังขึ้นด้านหลังก็ทำให้ทั้งบ่าวทั้งนายที่ยืนประจันหน้ากันชะงักไป เมื่อหันกลับไปสบตาจึงเห็นร่างของยอดหล้ายืนจังก้าอยู่ด้านหลัง ดวงหน้าของเขาประดับไปด้วยรอยยิ้มมุมปากท่าทางพิกลนัก “นางเปียกเพราะข้า อย่าได้ถือสาเลยหนา” “เจ้าค่ะคุณชาย” ทั้งที่เมื่อกี้เธอคิดหาข้ออ้างแทบตายแต่ยัยบ่าวนี้กลับดึงดันจะคาดคั้นให้จงได้ พอเป็นคุณหนูคนโตที่พูดอะไรส่งเดชไปเรื่อยเปื่อยออกมากลับเชื่อถือโดยไม่มีข้อกังขาเสียอย่างนั้น! เหตุผลก็ไม่มีให้ ไฉนจึงยอมเชื่อมากกว่า ลำเอียงไปไหมวะบ่าวบ้านนี้ คิดแล้วหงุดหงิด แต่ก็ทำเป็นฝืนยิ้มหวานให้กับชายตรงหน้า “ให้ข้าช่วยหรือไม่?” เมื่อเห็นว่าหล่อนทำท่าจะก้าวเข้าห้องหลังจากส่งยิ้มให้เพียงไม่กี่ชั่วครัน ขุนหล้าจึงอาสาเข้าช่วยเหลือ ถึงจะมีนัยยะว่าการช่วยเหลือที่ว่าคือเข้ามาช่วยเธอเปลี่ยนผ้าผ่อน รวมถึงรุ่มร่ามกับตัวเธอก็ตาม “มิเป็นไรดอกจ้ะ เปลี่ยนเสื้อครู่เดียวเอง รอน้าก่อนนะ” บ่าวคนนั้นยืนมองหล่อนลนลานเดินเข้าห้องพร้อมกับตามเข้าไปช่วยเปลี่ยนเสื้อแสงให้ จนเปลี่ยนเสร็จแล้วเปิดประตูออกมาก็พบว่าขุนหล้ายังคงยืนอยู่ที่เดิม “...” “มี
다른 추천
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว168.9K 조회수ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน39.1K 조회수แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.1K 조회수มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว199.1K 조회수เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน1.7K 조회수ลิขิตรักใต้เงาร้าย
คุณธิดา1.2K 조회수กระถางบำเพ็ญเพียรของโม่เหนียง (และรวมเรื่องสั้น)
โหย่วหยวนเชียนหลี่378 조회수ภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
Tuk Kung6.5K 조회수
