#เป็นเมียผี บทที่ ๙ บุตรชายสุดท้องผู้ไม่เอาไหน (๓)

คำเชิญชวนนั้นดูอันตรายราวกับแม่แมงมุมที่ชักใยรอให้เหยื่อไปติดกับ แต่คิดว่าในฐานะของแม่เอื้องน้อยในตอนนี้จะสามารถต่อกรกับผู้หญิงที่ไม่ว่าจะดูจากมุมไหนก็ไม่มีทางเข้ามาในรูปแบบที่เป็นมิตรเช่นนางบัวงามได้อย่างนั้นน่ะหรือ? หลังจากที่ถูกผู้หญิงคนนี้จับได้ว่าเธอเข้ามาในหอนอนฝั่งของเธอเพื่อที่จะลอบค้นข้าวของส่วนตัวน่ะนะ เป็นใครจะให้ไว้ใจได้ลง

ถ้าเป็นเมียรองบ้านอื่นน่าจะพอมีอำน่าจไปต่อกรกับอนุภรรยาที่อ่อนกว่าได้ แต่เอื้องน้อยไม่ได้อยู่ในสถานะที่เป็นต่อใครแบบนั้น

“... ค่ะ”

มีแต่ต้องยอมรับการเชื้อเชิญที่ดูยังไงก็คงจะลวงเข้าไปลงโทษกันได้โดยไม่มีข้อแม้เท่านั้นเอง

หากแต่เมื่อเดินเข้ามาด้านในหอนอนที่น่าจะเป็นฝั่งของคุณพี่แล้ว ดูเหมือนว่าผู้หญิงตรงหน้าจะต้อนรับขับสู้เธออย่างดี จากการส่งบ่าวให้เอาน้ำรองดอกมะลิมาให้ดื่มแก้กระหาย ไหนจะการชวนคุยอย่างเป็นธรรมชาติ

ยกตัวอย่างเช่น...

“จริงหรือเปล่าเจ้าคะที่คุณเอื้องเป็นแม่ของเจ้ามิ่งขวัญ?”

“แค่กๆ” แม่เอื้องน้อยสำลักน้ำออกมา อีกฝ่ายทำเหมือนว่าไม่รู้อย่างนั้นล่ะ หรือจงใจจักค่อนขอดกันว่ามิ่งขวัญดูเหมือนลูกชายของคุณหญิงทองพินมากกว่า? “ใช่ค่ะ แต่ก็ไม่ได้ดูแลเลี้ย